"Ποιήματα της Αγάπης και της Ξενιτιάς, Σάββατο 3 Δεκεμβρίου 8.30 μμ, στη Λαμπηδόνα (Βύρωνας)

 

Εκδήλωση Facebook

 Ποιήματα και μουσικές, της αγάπης και της ξενιτιάς

"Ο Φιντέλ είναι ο φίλος όλων", σύμφωνα με το νεαρό Ελιάν Γκονσάλες

Elián González

Ο νεαρός κουβανός Ελιάν Γκονσάλες θυμήθηκε τη μορφή του Φιντέλ Κάστρο και τον πρωταγωνιστικό ρόλο του ηγέτη στη μάχη για την επιστροφή του στο νησί όταν ήταν μικρός, σε μια συνέντευξη που έδωσε στην εθνική τηλεόραση.

Ο Ελιάν απήχθη το 1999, όταν ήταν μόλις 6 ετών, από αντεπαναστάτες στο Μαϊάμι με την υποστήριξη μακρινών συγγενών, και επέστρεψε στην Κούβα το 2000, μετά από 7 μήνες έντονης δικαστικής και πολιτικής μάχης, στην οποία ο Πρώτος Κομαντάντε Φιντέλ Κάστρο έπαιξε θεμελιώδη ρόλο.

Σε σχέση με την πρώτη συνάντησή του με τον Φιντέλ στις ηλικία των 6 ετών, ο νεαρός από το Ματάνσας δήλωσε ότι αισθάνθηκε κάποια ανασφάλεια για τη γνωριμία με το φίλο που, όπως του έλεγε ο πατέρας του, είχε κάνει δυνατό να είναι πάλι μαζί.

Σύμφωνα με τον Γκονσάλες, η συνάντηση έγινε όταν τελείωνε την πρώτη δημοτικού, και τότε ο Φιντέλ του έκανε δώρο ένα βιβλίο της Χρυσής Εποχής, ένα κουτί με καραμέλες, και έκανε ένα αστείο σχετικά, και με αυτό τον τρόπο κέρδισε την εμπιστοσύνη του.

Σχετικά με το μεγαλείο της μορφής του ιστορικού ηγέτη της Κουβανικής Επανάστασης, ο νεαρός κουβανός σχολίασε ότι έμεινε πολύ εντυπωσιασμένος από το γιγαντιαίο του ανάστημα, τη λευκή γενειάδα του και την πράσινη στολή.

Επιπλέον ο Γκονσάλες ανέφερε ότι ο Φιντέλ άρχισε να γίνεται ένας πατέρας γι' αυτόν, μέχρι να καταλήξει ένας φίλος, στον οποίο έδειχνε όλες τις επιτυχίες του και ήθελε να τον κάνει να αισθάνεται υπερήφανος.

Είναι πολλά τα πράγματα που έμειναν να του δείξω, είπε εμφανώς συγκινημένος.

Ο Φιντέλ με το μικρό Ελιάν (2000)

Άλλη μια από τις στιγμές που ο Ελιάν θυμάται μαζί με τον κομαντάντε ήταν η αποφοίτησή του από την έκτη δημοτικού όταν ο Φιντέλ δηλώνει δημόσια ότι τον θεωρεί φίλο του, στιγμή που περιγράφει ως ξεχωριστή τιμή και πολύ μεγάλη δέσμευση.

Ο Φιντέλ είναι ο φίλος όλων, αυτός που ανησυχεί για τον πιο αδύνατο, τον απροστάτευτο, αυτόν με τις λιγότερες δυνατότητες, κατέληξε ο Γκονσάλες.

Ο ιστορικός ηγέτης της Κουβανικής Επανάστασης πέθανε την Παρασκευή 25 Νοεμβρίου και, όπως ανακοίνωσε η οργανωτική τελετή της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κούβας, το Κράτος και η Κυβέρνηση για τις μεταθανάτιες τιμές, η κηδεία θα λάβει χώρα στο κοιμητήριο Σάντα Ιφεχένια, στο Σαντιάγο της Κούβας, στις 4 Δεκεμβρίου.

Πηγή: Prensa Latina

Σχετικά με τον Ελιάν Γκονσάλες:
Elián González: "Θα προτιμούσα να περνάω απαρατήρητος"
Η αποφοίτηση του Ελιάν από το πανεπιστήμιο του Ματάνσας και το μήνυμα των αποφοίτων στον Φιντέλ

"Αυτό το απόγευμα βγήκα να αναζητήσω τον Φιντέλ"

Κείμενο και φωτό: Ismael Francisco (1)

Δεν ήθελα ούτε να σκύψω έξω από το παράθυρο για να δω την θλιβερή πραγματικότητα: Είναι η πρώτη μέρα της ζωής μου που αυτός δεν υπάρχει. Τον Φιντέλ τον γνωρίζω από τότε που ήμουν μικρός. Είχα την τύχη να τον δω προσωπικά σε διάφορες περιστάσεις κατά την παιδική μου ηλικία, και στο πλευρό του μεγάλωσα ως επαγγελματίας της φωτογραφίας και ως άνθρωπος.

Το απόγευμα αποφάσισα να βγω στο δρόμο για να τον αναζητήσω, ξεκινώντας από το αγαπημένο μου μέρος, εκεί που πάω κάθε φορά που έχω ανάγκη να ανακουφίσω την ψυχή: τη θάλασσα. Φόρτωσα τη φωτογραφική μου μηχανή για να μη χάσω την ευκαιρία να τον έχω άλλη μια φορά στο αρχείο μου, τον έψαξα και πάτησα το διάφραγμα όπου το ένιωσα στην καρδιά και περίμενα αυτή την τελευταία αχτίδα ηλίου σαν προσωπικό αποχαιρετισμό. Για πάντα, Φιντέλ.

(1) Φωτορεπόρτερ της διαδικτυακής ενημερωτικής σελίδας Cubadebate. Έχει εργαστεί στη Granma, την Prensa Latina και το AIN και έχει κερδίσει διάφορα βραβεία και διακρίσεις.

Πηγή: Cubadebate

"Μπαμπά, πέθανε ο Φιντέλ"

Του Joel García (1)

"Μπαμπά, πέθανε ο Φιντέλ", ήταν η μοναδική φράση που πέταξε η κόρη μου από το τηλέφωνο για να με ξυπνήσει τη νύχτα της 25ης Νοεμβρίου του 2016. Και θυμήθηκα τον Τσε αμέσως και το αποχαιρετιστήριο γράμμα του: "Σε μια Επανάσταση θριαμβεύουμε ή πεθαίνουμε αν είναι αληθινή".

Η Επανάσταση είναι αληθινή. Ο θάνατος επίσης. Και ο Φιντέλ, ο πρώτος κομαντάντε, αυτός που πριν 3 μήνες και 12 ημέρες γιόρτασε τα ενενηκοστά του γενέθλια δεν θα ανασάνει ξανά ανάμεσα μας ως θνητός. Είναι η είδηση για την οποία ποτέ δεν είχαμε προετοιμαστεί γιατί η απώλεια ενός πατέρα, ενός αγαπημένου συγγενή, ενός ιδρυτή λαού, πάντα είναι τόσο σκληρή που ξεσκίζει την καρδιά και γεμίζει δάκρυα την ψυχή.

Θα έρθουν τώρα οι μεταθανάτιες τιμές και οι αναμνήσεις όλων, για κάθε χτυπηματάκι στον ώμο, για κάθε συνταρακτική ομιλία, για κάθε ανιδιοτελή χειρονομία για να κάνει την Κούβα πιο ελεύθερη, ανεξάρτητη, κυρίαρχη, σοσιαλιστική και επαναστατική. Θα ξανάρθουν το χαμόγελο του, η γενναιότητα του, η ανεπιφύλακτη φιλία του, το όραμα του για το μέλλον, το πιο αυστηρό του παράδειγμα, η ακεραιότητα του ως άνδρα, η φυσική του ηγεσία, κερδισμένη με τη δύναμη της πειθούς και με μια βαθιά αγάπη για μια δίκαιη ιδέα.

Για το Φιντέλ τα χρονικά, οι μαρτυρίες και ο φόρος τιμής θα είναι λίγα σήμερα. Τόσοι λόγοι υπάρχουν για να πεταχτείς από τον ύπνο σου με την είδηση όσοι για να αναλάβεις το μέλλον της Κούβας από τη νίκη, την αισιοδοξία και τη σταθερότητα που ποτέ δεν εγκατέλειψε μέχρι τις 25 Νοέμβρη του 2016, στις 10:29 το βράδυ.

¨Μπαμπά, πέθανε ο Φιντέλ". Η είδηση από το τηλέφωνο με σήκωσε από το κρεβάτι όπως κάθε αξιοπρεπή κουβανό. Κανείς δε μου ζήτησε αυτές τις γραμμές τις τόσο δύσκολες να τις γράψω. Ο πόνος και η τιμή, ο Φιντέλ που γνώρισα και γνωρίζω, ο αήττητος και ατελής κομαντάντε, των αιώνιων φράσεων και των πολλαπλάσιων συμβουλών, ο μεγαλύτερος επαναστάτης αυτού του Νησιού στον 20ο αιώνα αξίζει πολύ περισσότερο από ένα φυσικό θάνατο. Αξίζει τη δόξα.

Πηγή: Cubadebate.cu
(1) Ο Joel García είναι κουβανός δημοσιογράφος, αρχισυντάκτης των αθλητικών της εφημερίδας  Trabajadores από το 2007.
Η φωτό είναι του Roberto Chile.

Επείγουσα έκκληση για την απελευθέρωση του πορτορικάνου αγωνιστή Όσκαρ Λόπες Ριβέρα

Στις 11 Νοεμβρίου άνοιξε η παρακάτω διαδικτυακή αίτηση - peticion στην ιστοσελίδα του Λευκού Οίκου, με αίτημα την απελευθέρωση του πορτορικάνου πολιτικού αγωνιστή Όσκαρ Λόπες Ριβέρα πριν τη λήξη της θητείας του Μπάρακ Ομπάμα. Στόχος είναι να συγκεντρωθούν 100.000 ηλεκτρονικές υπογραφές μέχρι τις 11 Δεκεμβρίου και ήδη έχουν υπογράψει πάνω από 55.000 άτομα.

Πρόεδρε Ομπάμα,

Κατά τη διάρκεια προεδρική θητεία σας, ο λαός του Πουέρτο Ρίκο, οι πολιτικοί μας, πολιτικά κόμματα, μέσα ενημέρωσης, γνωστές προσωπικότητες, καθηγητές, συγγραφείς, δημοσιογράφοι, εργαζόμενοι, έχουν προβάλει ένα κοινό αίτημα: την ελευθερία του Oscar López Rivera. Ο Rivera είναι φυλακισμένος για περισσότερο από 34 χρόνια, πολλά από αυτά τα χρόνια στην απομόνωση. Όποια και να είναι η στάση σας για τα αδικήματα για τα οποία κατηγορείται, μπορούμε σίγουρα να συμπεράνουμε ότι έχει υπομείνει αρκετά. Δεν αποτελεί απειλή, και του αξίζει να βρεθεί στο σπίτι του με την οικογένειά του για να ζήσει τα χρόνια που του απομένουν.

Παρακαλούμε, Πρόεδρε Ομπάμα, να κάνετε αυτό που είναι σωστό και να απελευθερώσετε τον Oscar López Rivera πριν από τη λήξη της θητείας σας. Με δεδομένα τα αποτελέσματα των εκλογών, τώρα περισσότερο από ποτέ, πρέπει να ακούσετε τη φωνή και την επίκληση του λαού του Πουέρτο Ρίκο.

ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΥΠΟΓΡΑΨΤΕ!

​https://petitions.whitehouse.gov/petition/president-obama-free-oscar-lopez-rivera-he-ends-his-term-president


Ο 73χρονος Oscar López Rivera είναι ο παλιότερος πολιτικός κρατούμενος στην ιστορία του Πουέρτο Ρίκο (από το 1981). Κατηγορήθηκε για συνωμοσία σε στάση εξαιτίας της συμμετοχής του στο κίνημα για την ανεξαρτησία του Πουέρτο Ρίκο, κράτος που ουσιαστικά παραμένει σε καθεστώς προτεκτοράτου των ΗΠΑ από το 1898. Ποτέ δεν κατηγορήθηκε για τραυματισμό ανθρώπου ή συμμετοχή σε βίαιο έγκλημα, μόνο για αγώνα με σκοπό η χώρα του να είναι ελεύθερη. Την προηγούμενη χρονιά, διάφοροι αρχηγοί κρατών στην ετήσια Γενική Συνέλευση του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών ανακήρηξαν στον Όσκαρ Λόπες "Νέλσον Μαντέλα της Λατινικής Αμερικής".



Δείτε ακόμα σχετικά:

Να αφεθούν ελεύθεροι όλοι οι πολιτικοί κρατούμενοι των ΗΠΑ και των Ισραηλινών ΗΠΑτων του Ομπάμα! − Καμπάνια για την απελευθέρωση του Όσκαρ Λόπες Ριβέρα − Υπόγραψε τώρα!

Πολιτικοί κρατούμενοι στις ΗΠΑ: Η ώρα της κλιμάκωσης των κινημάτων απελευθέρωσης

Ζητούν συνάντηση με τον πρόεδρο Ομπάμα για την απελευθέρωση του Όσκαρ Λόπες Ριβέρα

Λευτεριά στον Όσκαρ Λόπες Ριβέρα

Παρουσίαση βιβλίου: Η ποίηση στην Οκτωβριανή Επανάσταση, Πέμπτη 10 Νοέμβρη 20:00, cafe bar White Rabbit

Την Πέμπτη 10 Νοέμβρη στις 20:00 θα παρουσιαστεί το βιβλίο του Παναγιώτη Μανιάτη ''Η ποίηση στην Οκτωβριανή Επανάσταση'' στο cafe bar White Rabbit (Σολωμού 12, Εξάρχεια). 

Για το βιβλίο θα μιλήσουν η ποιήτρια Αγγελική Δημουλή και ο δικηγόρος και υποψήφιος διδάκτορας ΕΚΠΑ Θανάσης Πάνος. 

Την εκδήλωση θα συνοδεύσει οπτικοακουστικό υλικό σοβιετικής πρωτοπορίας.

Facebook event

Κριτικές - Παρουσιάσεις

Ασημίνα Ξηρογιάννη, Η ποίηση στην Οκτωβριανή Επανάσταση

Θεοχάρης Παπαδόπουλος, Η ποίηση στην Οκτωβριανή Επανάσταση

''LOST IN PERU” - Έκθεση αναλογικής φωτογραφίας του Χρήστου Κατσίνα

Σημασία δεν έχει να βρεις αυτό που αναζητάς όσο η ίδια η αναζήτηση ...

και αν θες κάτι να βρεις , πρέπει πρώτα να χαθείς !

... να χαθείς σε μέρη άγνωστα, μέσα σε καινούρια πανηγύρια ανθρώπων. σε μυρωδιές και γεύσεις πρωτόγνωρες.

Να ξετυλίξεις ατέλειωτα χιλιόμετρα σιδηρόδρομου, να αφουγκραστείς νέους ήχους και να ξαναβαπτιστείς σε νερά πιο βαθιά....

Το Περού ήταν ο πρώτος μακρινός σταθμός της δικής μου περιπλάνησης και η πρώτη επαφή με τη Λ. Αμερική.

Το ''LOST IN PERU'' είναι το ...αποτέλεσμα δύο επισκέψεων στη χώρα αυτή και μία έκθεση για τις δυνατές συγκινήσεις που κρύβει η περιπλάνηση.

Εγκαίνια 4/11 20.00 / facebook event , Μέρες & ώρες λειτουργίας:

Τετάρτη & Παρασκευή 18.00-22.00, Σάββατο & Κυριακή 13.00 – 22.00
Πολυχώρος DEMO , Γενναίου Κολοκοτρώνη και Μίνιακ 2, Κουκάκι 
Στάση: Μετρό ΣΥΓΓΡΟΥ ΦΙΞ / ΗΣΑΠ ΠΕΤΡΑΛΩΝΑ

#FelizCumpleDiego: Οι αργεντίνοι γιορτάζουν τα 56α γενέθλια του Ντιέγκο Μαραντόνα

Ο αργεντίνος πρώην ποδοσφαιριστής Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα συμπληρώνει σήμερα (30/10) τα 56 χρόνια και οι συμπατριώτες του έκαναν μόδα την ετικέτα  #FelizCumpleDiego, με την οποία γιόρτασαν τη διαδρομή ενός από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές στην ιστορία.

Ο ίδιος ο Μαραντόνα εκδηλώθηκε μέσω του λογαριασμού τους στο Facebook, για να ευχαριστήσει για τα δείγματα αγάπης, ιδιαίτερα από τους φανατικούς της Νάπολι, ομάδα στην οποία μεγαλούργησε (1984-1991).

"Ναπολιτάνοι, σήμερα συμπληρώνω 56 χρόνια και τα συμπληρώνω με λύπη γιατί η Νάπολι έχασε από τη Γιουβέντους", έγραψε στα ιταλικά αναφερόμενος στο ματς όπου η πρωταθλήτρια Ιταλίας επιβλήθηκε με 2-1 των partenopei.

"Τους ευχαριστώ για τις σκέψεις τους για τα γενέθλια μου, μου έρχονται πολλά μηνύματα, κυρίως από τους ναπολιτάνους", πρόσθεσε.

Στο Twitter οι χρήστες έδειξαν τη λατρεία τους προς το είδωλο τους, και ανάμεσα στα "τιτιβίσματα", ξεχωρίζουν αυτά ποδοσφαιρικών ομάδων της Αργεντινής, όπως οι Νιούελ Ολντ Μπόις και η εμβληματική Μπόκα Τζούνιορς, της οποίας ο Ντιέγκο είναι οπαδός.

Στα μηνύματα δεν έλειπε η αναφορά στο λεγόμενο "γκολ του αιώνα", που έβαλε ο αργεντινός άσος κατά της Αγγλίας, στη φάση των προημιτελικών του μουντιάλ του Μεξικού το 1986:

Feliz cumpleaños #BarrileteCosmico de qué planeta viniste? #FelizCumpleDiego Armando Maradona
🇦🇷 1⚽pic.twitter.com/7d5GyPlYq5

— Jose Maria Di Bello (@josedibello) 30 Οκτωβρίου 2016

 

"Γκολάαααασο! Ντιεγκόοολ! Μαραντόνα! Είναι για να κλαις, συγχωρείστε με... Ο Μαραντόνα, σε μια μνημειώδη κούρσα στο παιχνίδι όλων των εποχών... κοσμική βολίδα... Από ποιον πλανήτη ήρθες για να αφήσεις στο δρόμο τόσους άγγλους, για να γίνει η χώρα μια σφιγμένη γροθιά ζητωκραυγάζοντας για την Αργεντινή;" (τμήμα της ηχογραφημένης περιγραφής του γκολ από τον δημοσιογράφο Βίκτορ Ούγκο Μοράλες).

Πηγή: Telesur

Ο αποκλεισμός κατά της Κούβας, του Φρέι Μπέτο

Frei Betto

Πριν βγει ο Οκτώβρης η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ θα ψηφίσει, για άλλη μια φορά, την πρόταση να σταματήσει ο αποκλεισμός των ΗΠΑ στην Κούβα, όπως γίνεται εδώ και 25 χρόνια.

Την προηγούμενη χρονιά, από τις 193 χώρες μέλη του ΟΗΕ, οι 191 ενέκριναν τον τερματισμό του αποκλεισμού. Μόνο δύο ψήφισαν κατά: οι ίδιες οι ΗΠΑ και το Ισραήλ. 

Είναι τουλάχιστον αντιφατικό η βορειοαμερικανική κυβέρνηση να έχει τοποθετηθεί κατά δεδομένου ότι ο πρόεδρος Ομπάμα είναι δηλωμένα αντίθετος στην τιμωρία που έχει επιβληθεί στην Κούβα από το 1962.

Η άρση αυτού του μέτρου δεν εξαρτάται από τον επικεφαλής της εκτελεστικής εξουσίας στις ΗΠΑ αλλά εξαρτάται από το Κογκρέσο, που κυριαρχείται τώρα από τους ρεπουμπλικάνους. Και έως τώρα οι βουλευτές έχουν προτιμήσει να αναβάλουν το ζήτημα.

Βρισκόμαστε λοιπόν μπροστά σε μια τρομερή κατάσταση: ο πρόεδρος των ΗΠΑ αποκαθιστά τις διπλωματικές σχέσεις της χώρας του με την Κούβα, χάρη στη μεσολάβηση του πάπα Φραγκίσκου, και τα μέλη του κογκρέσου επιμένουν να διατηρούν την κύρωση που τόσες ζημιές προκαλεί στην οικονομία και την ζωή του κουβανικού λαού.

Εξαιτίας των περιορισμών στις εμπορικές σχέσεις ανάμεσα στις δύο χώρες η Κούβα αναγκάζεται να εισάγει προϊόντα από πιο απομακρυσμένες αγορές, προσαυξάνοντας την τιμή του φορτίου. Και δεν μπορεί να αποκτήσει φάρμακα ούτε προϊόντα υψηλής τεχνολογίας που κατασκευάζονται μόνο στις ΗΠΑ. Η ζημιά έχει υπολογιστεί σε 100 δισεκατομμύρια δολάρια κατά τη διάρκεια των τελευταίων 54 ετών.

Όταν ρώτησα το Φιντέλ, το Φλεβάρη του προηγούμενου έτους, πώς έβλεπε αυτός την αποκατάσταση των σχέσεων με τον ισχυρό γείτονα από το Βορρά, το ξεκαθάρισε ότι ακόμα είναι νωρίς για να πανηγυρίσουμε. Εκκρεμούν η άρση του αποκλεισμού και η επιστροφή της ναυτικής βάσης του Γκουαντάναμο, που χρησιμοποιείται σήμερα από την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών ως φυλακή για υποτιθέμενους τρομοκράτες οι οποίοι απήχθησαν σ’ όλο τον κόσμο από πράκτορες ασφαλείας των ΗΠΑ, στο περιθώριο όλης της διεθνούς νομοθεσίας.

Για να πάρετε μια ιδέα του τι εστί ο αποκλεισμός – καταδικασμένος από τους τρεις τελευταίους πάπες και από την επισκοπή της Κούβας – αρκεί να πούμε ότι ένα ζευγάρι από τη Νέα Υόρκη μπορεί να αγοράσει, σ’ ένα ταξιδιωτικό γραφείο της Πέμπτης Λεωφόρου, ένα εισιτήριο ταξιδιού για να επισκεφτεί το Ιράν, ακόμα και τη Βόρεια Κορέα, αλλά όχι την Κούβα. Ο αποκλεισμός το απαγορεύει. Τα ταξίδια των βορειοαμερικανών στο νησί της Καραϊβικής επιτρέπονται μόνο κάτω από ένα σύνολο εξαιρέσεων, όπως οικογενειακοί δεσμοί, ιατρική θεραπεία, θρησκευτικοί λόγοι, ακαδημαϊκή έρευνα κλπ.

Σε κάποια περίσταση ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες ταξίδεψε από την Αβάνα στη Νέα Υόρκη και έφερνε στη βαλίτσα του μια κουβανική παραγγελία: ν’ αποκτήσει το ανταλλακτικό μιας κινηματογραφικής μηχανής που κατασκευάστηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες τη δεκαετία του 1950. Ο Γκάμπο έκανε το αίτημα στο κατάστημα που πουλά εξαρτήματα παλιού κινηματογραφικού εξοπλισμού. Κατέγραψε τον κωδικό του μηχανήματος και συμφώνησε να επιστρέψει την επόμενη μέρα για να μάθει αν είχε βρεθεί το ανταλλακτικό. Ναι, ήταν διαθέσιμο στο κατάστημα, αλλά του είπαν ότι δεν μπορούσαν να του το πουλήσουν, γιατί γνώριζαν ότι επρόκειτο για μια συσκευή σε ιδιοκτησία κουβανών και γι’ αυτό ο νόμος του αποκλεισμού απαγόρευε την διάθεση.

Μετά την αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων ανάμεσα στις δύο χώρες, και με περισσότερο από ένα εκατομμύριο κουβανούς να μένουν στις ΗΠΑ, μόνο η συντηρητική έλλειψη κοινής λογικής εξηγεί τη διατήρηση αυτής της κύρωσης.

 
Πηγή: Cubadebate

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ στην πρεμιέρα της ταινίας «ΟΛΓΑ», κινηματογράφος ΑΛΚΥΟΝΙΣ, Τρίτη 25 Οκτώβρη, 8μμ

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ στην πρεμιέρα της ταινίας «ΟΛΓΑ»

Η Ελληνική Επιτροπή Διεθνούς Δημοκρατικής Αλληλεγγύης σας προσκαλεί την Τρίτη 25 Οκτώβρη 2016 στις 20:00 στην πρεμιέρα της ταινίας «ΟΛΓΑ»,

που θα παίζεται από τις 27 του μήνα αποκλειστικά  στον κινηματογράφο «ΑΛΚΥΟΝΙΣ».

Η ταινία αφορά τη ζωή της Όλγα Μπενάριο Γκούτμαν-Πρέστες (1908-1942) και είναι βραζιλιάνικης παραγωγής του 2004.

Θα προλογίσει η

Λιάνα ΚΑΝΕΛΗ

χαιρετισμό θα απευθύνουν η

ΟΓΕ (Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας) και η

ΕΕΔΔΑ (Ελληνική Επιτροπή Διεθνούς Δημοκρατικής Αλληλεγγύης)

ΑΛΚΥΟΝΙΣ  new star art cinema

ΙΟΥΛΙΑΝΟΥ 42-46, ΠΛΑΤΕΙΑ ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ (ΜΕΤΡΟ Βικτώρια)

Τηλ.210 8220008: 210 8220023 

Ακολουθεί η παρουσίαση της ταινίας από το δελτίο της εταιρίας διανομής καθώς και τα σχετικά trailer και spot.

Μια «ξένη», μια Εβραία που αγάπησαν και έκλαψαν οι προλετάριοι της Βραζιλίας.

Μια γυναίκα-σύμβολο, θύμα του βραζιλιάνικου φασισμού και των ναζί.

Η Όλγα Μπενάριο Γκούτμαν είναι μια από τις σχετικά ξεχασμένες και πιο ηρωικές γυναικείες φιγούρες του παγκόσμιου επαναστατικού κινήματος.

Γεννήθηκε στη Γερμανία από εβραϊκή οικογένεια και εντάχθηκε στο κομμουνιστικό κίνημα από τα 15 της χρόνια. Όταν το 1930, ο πρώτος της σύζυγος και στέλεχος του ΚΚ Γερμανίας Όττο Μπράουν συλλαμβάνεται και φυλακίζεται από τη δημοκρατία της Βαϊμάρης η Όλγα οργανώνει μια παράτολμη ένοπλη επιχείρηση για την απόδρασή του μέσα από την αίθουσα όπου δικαζόταν. Διαφεύγουν μαζί στην Τσεχοσλοβακία κι από εκεί στη Σοβιετική Ένωση. 

Ρώσος νομπελίστας καλεί τις ΗΠΑ να άρουν το αποκλεισμό κατά της Κούβας

Ο ρώσος πανεπιστημιακός, Ζορές Αλφιέροφ, βραβείο Νόμπελ Φυσικής 2000, τάχθηκε πριν λίγες μέρες κατά του αποκλεισμού (εμπάργκο) που διατηρούν οι Ηνωμένες Πολιτείες κατά της Κούβας. Από το 1962, ο Αλφιέροφ εργάζεται στο πεδίο των ετεροδομών ημιαγωγών. Οι συνεισφορές του στη Φυσική και την τεχνολογία ημιαγωγών είχαν σαν αποτέλεσμα επιτεύγματα στα πεδία των λέιζερ, των φωτοηλεκτρικών κυττάρων, των LED και των επιταξιακών διαδικασιών κατασκευής μικροσυστατικών.


Ακολουθεί η ανοιχτή επιστολή του ρώσου επιστήμονα:

Απευθύνομαι σε όλες τις χώρες, και κατά πρώτο λόγο στις Ηνωμένες Πολιτείες, καλώντας να μπει τέλος στον οικονομικό, εμπορικό και χρηματοπιστωτικό αποκλεισμό κατά της Κούβας.

Ο λαός της Κούβας επέλεξε τη ζωή της ανάπτυξης και έδειξε σε όλο τον κόσμο ότι παρόλο τον αποκλεισμό, έχει αναπτύξει επιτυχώς την εκπαίδευση, τον αθλητισμό, την υγεία· οι κουβανοί ζουν σε μια χώρα ελεύθερη και έχουν ένα από τα μεγαλύτερα προσδόκιμα ζωής στον κόσμο.

Καθώς επισκέπτομαι συχνά τόσο τις ΗΠΑ όσο και την Κούβα, γνωρίζω τη χαρά που προκαλεί και στις δύο χώρες η αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Δημοκρατία της Κούβας.

Κυβερνόντες των ΗΠΑ, γίνετε άξιοι συνεχιστές των δημοκρατικών παραδόσεων της χώρας σας, σταματήστε τον αποκλεισμό κατά της Κούβας και την κατοχή του Γκουαντάναμο!

Ας δυνωμώσει η κοινή αλληλεγγύη μας υπέρ του ευ ζην του ανθρώπινου είδους, κατά της πολιτικής που απαγορεύει την ελευθερία και το δικαίωμα του λαού της Κούβας να επιλέγει το κοινωνικό του σύστημα.

Zhores Alferov
Βραβείο Νόμπελ Φυσικής
Διδάκτωρ Τιμής Ένεκεν Πανεπιστημίου της Αβάνας
Μέλος Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών και Εθνικής Ακαδημίας Μηχανικών των ΗΠΑ
18 Οκτώβρη 2016

Πηγή: Cubadebate

Εκδήλωση/Παρουσίαση της έκδοσης: "Θα συνεχίσουμε να προχωράμε με βήμα σταθερό" - Ραούλ Κάστρο

Από το κείμενο:

· «Εάν πετύχουν κάποια μέρα να μας διασπάσουν θα είναι η αρχή του τέλους για την πατρίδα μας, την Επανάσταση, τον σοσιαλισμό και για την εθνική ανεξαρτησία που ατσαλώθηκαν με την αντίσταση και τη θυσία τόσων γενεών Κουβανών από το 1868».

· «Πρέπει να ενισχύουμε ανάμεσά μας την αντικαπιταλιστική και αντιιμπεριαλιστική κουλτούρα [...] ενάντια στις απόπειρες εδραίωσης προτύπων μικροαστικής ιδεολογίας, που χαρακτηρίζονται από τον ατομισμό, τον εγωισμό, την αισχροκέρδεια, την κοινοτοπία και την όξυνση του καταναλωτισμού».

· «Η ανάπτυξη της εθνικής οικονομίας, μαζί με τον αγώνα για την ειρήνη και την ιδεολογική σταθερότητα, είναι οι βασικές αποστολές του Κόμματος [...] καθώς εξασφαλίζει τη συνειδητή, ενεργητική και αφοσιωμένη συμμετοχή της πλειονότητας του πληθυσμού στη διαδικασία επικαιροποίησης του οικονομικού και κοινωνικού μοντέλου».

· «Είναι επιτακτική η άρση του αποκλεισμού [...] και πρέπει να επιστραφούν τα εδάφη που κατέχονται παράνομα από τη Ναυτική Βάση του Γκουαντάναμο, γεγονός που αντίκειται στη θέληση της κυβέρνησης και του λαού της Κούβας».

· «Κανένας δεν θα πρέπει να εκλάβει ότι, για να πραγματοποιηθεί κάτι τέτοιο, η Κούβα θα απαρνηθεί τις αξίες της Επανάστασης».

Παρουσίαση του βιβλίου «Φιντέλ Κάστρο, ήρωας των απόκληρων» στην UNESCO

Ο γάλλος διανοούμενος Σαλίμ Λαμρανί παρουσίασε τη Δευτέρα στην UNESCO το τελευταίο του βιβλίο, με τίτλο «Φιντέλ Κάστρο, Ήρωας των απόκληρων», στο οποίο εκθειάζει τη διεθνή ακτινοβολία του ιστορικού ηγέτη της Κουβανικής Επανάστασης.

Στην έδρα του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών για την Εκπαίδευση, την Επιστήμη και τον Πολιτισμό (UNESCO) στο Παρίσι, ο συγγραφέας υπογράμμισε το σεβασμό και θαυμασμό που αισθάνονται οι λαοί Λατινικής Αμερικής, Αφρικής και Ασίας για τον Φιντέλ Κάστρο, ο οποίος στάθηκε ως υπερασπιστής των δικαιωμάτων των μεγάλων πλειοψηφιών, παραδοσιακά αποκλεισμένων.

Ο Λαμρανί υποστήριξε ότι ο επαναστάτης ηγέτης έχει καθολικά μια τεράστια ιστορική νομιμοποίηση, καθώς εγκατέλειψε όλα τα προνόμια της τάξης του, τα οποία κατείχε εκ γενετής στους κόλπους μιας ευκατάστατης οικογένειας, για να γίνει ένας υπερασπιστής της δικαιοσύνης στη χώρα του και στον κόσμο.  

Ο πανεπιστημιακός καθηγητής θύμισε πώς ο ένοπλος αγώνας υπό την καθοδήγηση του Φιντέλ επέτρεψε την οριστική ανεξαρτησία του έθνους της Καραϊβικής και το τέλος μιας βίαιης και αιμοσταγούς δικτατορίας υπό τον Φουλχένσιο Μπατίστα.

Από την άλλη πλευρά, ο Λαμρανί ξεχώρισε την νομιμοποίηση του Φιντέλ απέναντι σε έναν λαό: «Είναι πολύ δύσκολο να βρίσκεσαι τόσο καιρό στο τιμόνι μιας χώρας, μέσα σε ένα πλαίσιο οξυμένων εντάσεων εξαιτίας της εχθρότητας των Ηνωμένων Πολιτειών, αν δεν βασίζεσαι σε μια ευρεία στήριξη εκ μέρους των πολιτών», τόνισε.

Ο γάλλος διανοούμενος, συγγραφέας αρκετών βιβλίων σχετικών με την Κούβα, παρουσίασε τον Φιντέλ Κάστρο από τρεις οπτικές: τον αρχιτέκτονα της εθνικής κυριαρχίας, το μεγάλο κοινωνικό μεταρρυθμιστή και τον διεθνιστή που πάντοτε έτεινε γενναιόδωρο χέρι στους λαούς του πλανήτη που είχαν ανάγκη.

Κάτω από την τελευταία αυτή οπτική, θύμισε τους χιλιάδες γιατρούς που έχει στείλει η Κούβα σε δεκάδες χώρες για να συνεισφέρει στη βελτίωση της κατάστασης υγείας των πληθυσμών, καθώς και στον αγώνα κατά του απαρτχάιντ στην Αφρική.

Από την πλευρά της η πρέσβης της Κούβας στην UNESCO, Ντούλσε Μπουέργκο, δήλωσε ότι η παρουσίαση του βιβλίου αποτελεί μια γιορτή στην έδρα της UNESCO για τα ενενηκοστά γενέθλια του Φιντέλ Κάστρο, ένα γεγονός που τιμήθηκε και γιορτάστηκε σε παρά πολλά μέρη του κόσμου.

Η διπλωμάτης αντιπρόσωπος ανέδειξε την αξία των ιδεών του ιστορικού κουβανού ηγέτη για να αντιμετωπίσει τις σύγχρονες προκλήσεις της ανθρωπότητας, και θύμισε τα προειδοποιητικά λόγια που είπε αυτός πριν περισσότερο από 20 χρόνια: «Ή όλοι σωζόμαστε, ή όλοι βουλιάζουμε, πλούσιοι και φτωχοί».

Σύμφωνα με την Μπουέργκο, «αυτό το μήνυμα οφείλουμε να το θυμόμαστε κάθε μέρα σε κάθε δράση, γιατί δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε όλες τις προκλήσεις του σήμερα χωρίς πολιτική βούληση, αλληλεγγύη, καλή πίστη και δέσμευση με την ανάπτυξη», τόνισε.

Στην παρουσίαση έδωσαν το παρών εκπρόσωποι πολλών χώρων στην UNESCO, καθώς και μέλη της γενικής γραμματείας του οργανισμού. 

Πηγή: cubadebate.cu

Η "Ανακάλυψη" της Αμερικής ή η απαρχή της μεγαλύτερης γενοκτονίας στην ιστορία

 

Ιστορικοί συμφωνούν ότι η 12η Οκτωβρίου, γνωστή ως ημέρα της "Ανακάλυψης της Αμερικής", "Ημέρα της Ράτσας" ή της "Συνάντησης Πολιτισμών", δεν είναι μια ημερομηνία για να γιορτάζεται.

Η άφιξη των ισπανών κατακτητών στην αμερικανική ήπειρο ήταν η απαρχή μιας από τις μεγαλύτερες γενοκτονίες στην ιστορία της ανθρωπότητας. Τουλάχιστον 90 εκατομμύρια κατοίκων της περιοχής εξολοθρεύτηκαν.

Ο βραζιλιάνος ανθρωπολόγος Ντάρσι Ριμπέιρο υποστήριξε ότι κατά τα τέλη του 15ου αιώνα, όταν έφτασαν οι ευρωπαίοι κατακτητές στην Αμερική, υπήρχαν περίπου 70 εκατομμύρια ιθαγενείς. Ενάμισι αιώνα μετά έμειναν μόνο 3,5 εκατομμύρια.

Η εισβολή της ισπανικής αυτοκρατορίας άφησε στο πέρασμά της θάνατο, ερήμωση, λεηλασία των φυσικών πόρων και του πλούτου. Οι αυτόχθονες πληθυσμοί υποδουλώθηκαν, βασανίστηκαν, αποξενώθηκαν από τη γη και τον πολιτισμό τους και εκχριστιανίστηκαν.

Η γενοκτόνος εισβολή, όπως είναι επίσης γνωστή, δεν εξόντωσε μόνο εκατομμύρια κατοίκους της περιοχής, αλλά ακόμα χαρακτηρίστηκε από "απαγωγές, βασανιστήρια, εκτοπίσεις, εμπορευματοποίηση και υποδούλωση εκατομμυρίων κατοίκων της αφρικανικής ηπείρου", σαν φθηνά εργατικά χέρια της "νέας ηπείρου", όπως αναφέρει η ιστοσελίδα Rebelión.

"Στις 12 Οκτώβρη του 1492, η Αμερική ανακάλυψε τον καπιταλισμό. Ο Χριστόφορος Κολομβος, με την χρηματοδότηση των βασιλέων της Ισπανίας και των τραπεζιτών της Γένοβας, έφερε την καινοτομία στα νησιά της Καραϊβικής θάλασσας. Στο ημερολόγιο της Ανακάλυψης, ο ναύαρχος έγραψε 139 φορές τη λέξη χρυσός και 51 φορές τη λέξη Θεός ή Κύριος Μας", έγραψε το 2007 ο ουρουγουανός συγγραφέας Εντουάρντο Γκαλεάνο.

Πηγή: Telesur

Νόμπελ Ειρήνης στον πρόεδρο της Κολομβίας Χουάν Μανουέλ Σάντος

Juan Manuel Santos, Raúl Castro Ruz, Timoleón Jiménez

Ο πρόεδρος της Κολομβίας, Χουάν Μανουέλ Σάντος, τιμήθηκε την Παρασκευή με το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης 2016, για τις προσπάθειές του για τον τερματισμό της ένοπλης σύγκρουσης στην νοτιοαμερικάνικη χώρα.

"Η Νορβηγική Επιτροπή του Νόμπελ αποφάσισε να απονείμει το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης στον πρόεδρο της Κολομβίας Χουάν Μανουέλ Σάντος για τις αποφασιστικές του προσπάθειες για να τερματίσει τα περισσότερα από 50 χρόνια εμφυλίου πολέμου στη χώρα", δήλωσε η συντονίστρια της επιστροπής, Kaci Kullman Five.

 Η σχετική ανακοίνωση έγινε στο Όσλο από τη νορβηγική επιτροπή Νόμπελ, που επέλεξε για φέτος τον Σάντος ανάμεσα σε 376 υποψηφιότητες που περιλάμβαναν 228 φυσικά πρόσωπα και 148 οργανισμούς. Κριτική έγινε ωστόσο γιατί μαζί με τον Σάντος δεν βραβεύτηκε και ο ηγέτης των ανταρτών, Ροδρίγο Λοντόνιο, πιο γνωστός ως Τιμολεόν Χιμένες "Τιμοτσένκο".

Ο 65χρονος Σάντος, πριν εκλεγεί πρόεδρος το 2010, είχε χρηματίσει Υπουργός Άμυνας (2006-2009) στην κυβέρνηση του προκατόχου του, Άλβαρο Ουρίβε Βέλες και ήταν υπεύθυνος της διαξαγωγής του πολέμου για την κυβέρνηση. Ωστόσο, ως πρόεδρος έδειξε συναινετικό πρόσωπο, συμμετέχοντας σε διάλογο με τους αντάρτες του FARC και αποκαθιστώντας τις διπλωματικές σχέσεις με τη Βενεζουέλα.

Η συμφωνία οριστικής και διμερούς κατάπαυσης πυρός της 26ης Αυγούστου τέθηκε σε δημοψήφισμα προς επικύρωση, αν και ο πρόεδρος είχε την εκτελεστική αρμοδιότητα να την υπογράψει και να την εφαρμόσει. Αντίθετα με τις προβλέψεις, επικράτησε οριακά το "Όχι" στην ειρηνευτική συμφωνία (με 50,23% έναντι 49,76%). Παρόλα αυτά, τόσο η κυβέρνηση όσο και οι αντάρτες δεσμεύτηκαν ότι θα σεβαστούν τη συμφωνία.

Humberto de la Calle (αριστερά), Iván Márquez (δεξιά)

Χθες μάλιστα, σε νέα συνάντηση σε ξενοδοχείο της Αβάνας, οι δύο διαπραγματευτικές ομάδες διαβεβαίωσαν ότι η τελική συμφωνία που υπογράφηκε στις 26 Αυγούστου στην πρωτεύουσα της Κούβας, περιλαμβάνει τα απαραίτητα μέτρα για να εγγυηθεί η ειρήνη, και δεσμεύτηκαν να συνεχίζουν να ακούνε την κολομβιανή κοινωνία σε μια διαδικασία "γρήγορη και αποτελεσματική" που να επιτρέπει ταχεία επίλυση της σύγκρουσης.

Οι διαπραγματευτές Ουμπέρτο ντε λα Κάγιε, εκ μέρους της κυβέρνησης, και Ιβάν Μάρκες, για τις Ένοπλες Επαναστατικές Δυνάμεις της Κολομβίας (FARC), διάβασαν το κοινό ανακοινωθέν πέντε σημείων που δεν ξεπερνά τις δύο σελίδες, όπου υποστηρίζουν το πρωτόκολλο για την πρόληψη συμβάντων στο μέλλον και αναφέρουν τα πρώτα βήματα που θα γίνουν για να μην ακυρωθούν τα τέσσερα χρόνια διαπραγμάτευσης στην Αβάνα.

Πηγής: Cubadebate link 1, link 2
Φωτό: AFP

84 χρόνια από τη γέννηση του Βίκτορ Χάρα, και το ποίημα Somos cinco mil (Είμαστε πέντε χιλιάδες)

Σήμερα τιμήθηκαν στη Χιλή τα 84 χρόνια από τη γέννηση του σπουδαίου τραγουδοποιού Βίκτορ Χάρα, ο οποίος βασανίστηκε και δολοφονήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 1973, πέντε ημέρες μετά το πραξικόπημα που ανέτρεψε τον Σαλβαδόρ Αλιέντε από δυνάμεις του δικτάτορα Αουγκούστο Πινοτσέτ.

Ο Χάρα ήταν πολιτιστικός πρέσβης της κυβέρνησης της Λαϊκής Ενότητας (1970-1973). Μετά το πραξικόπημα, συμμετείχε σε κατάληψη μαζί με φοιτητές στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Σαντιάγο. Συνελλήφθη και μεταφέρθηκε στο Στάδιο της Χιλής, όπου δολοφονήθηκε με 44 σφαίρες από υψηλόβαθμα στελέχη του στρατού, μετά από φρικτά βασανιστήρια.

Το παρακάτω ποίημα, Somos cinco mil (Είμαστε πέντε χιλιάδες), είναι το τελευταίο που έγραψε ο σπουδαίος αυτός καλλιτέχνης, κατά τη διάρκεια της κράτησής του, και διασώθηκε από κάποιον σύντροφό του που επέζησε. Πρωτοδημοσιεύτηκε δέκα χρόνια μετά το θανατό του, στη βιογραφία Victor Jara, un canto truncado που έγραψε η χήρα του, η βρετανίδα χορεύτρια Τζόαν Τέρνερ ντε Χάρα (1).

Somos cinco mil	Είμαστε Πέντε Χιλιάδες
Victor Jara	Βίκτορ Χάρα
Somos cinco mil en esta pequeña parte de la ciudad. Somos cinco mil. ¿Cuántos seremos en total en las ciudades y en todo el país? Somos aquí diez mil manos que siembran y hacen andar las fábricas. ¡Cuánta humanidad con hambre, frío, pánico, dolor, presión moral, terror y locura! Seis de los nuestros se perdieron en el espacio de las estrellas. Un muerto, un golpeado como jamás creí se podría golpear a un ser humano. Los otros cuatro quisieron quitarse todos los temores uno saltando al vacío, otro golpeándose la cabeza contra el muro, pero todos con la mirada fija de la muerte. ¡Qué espanto causa el rostro del fascismo! Llevan a cabo sus planes con precisión artera sin importarles nada. La sangre para ellos son medallas. La matanza es acto de heroísmo. ¿Es éste el mundo que creaste, Dios mío? ¿Para esto tus siete días de asombro y de trabajo? En estas cuatro murallas sólo existe un número que no progresa, que lentamente querrá más la muerte. Pero de pronto me golpea la consciencia y veo esta marea sin latido, pero con el pulso de las máquinas y los militares mostrando su rostro de matrona lleno de dulzura. ¿Y Méjico, Cuba, y el mundo? ¡Que griten esta ignominia! Somos diez mil manos que no producen. ¿Cuántos somos en toda la patria? La sangre del Compañero Presidente golpea más fuerte que bombas y metrallas. Así golpeará nuestro puño nuevamente. ¡Canto, que mal me sales cuando tengo que cantar espanto! Espanto como el que vivo, como el que muero, espanto. De verme entre tanto y tantos momentos del infinito en que el silencio y el grito son las metas de este canto. Lo que veo nunca vi, lo que he sentido y lo que siento hará brotar el momento...	Είμαστε πέντε χιλιάδες σ’ αυτό το μικρό κομμάτι της πόλης. Είμαστε πέντε χιλιάδες. Πόσοι να είμαστε συνολικά στις πόλεις και σ’ όλη τη χώρα; Είμαστε εδώ δέκα χιλιάδες χέρια που σπέρνουν και λειτουργούν τα εργοστάσια. Πόση ανθρωπότητα με πείνα, κρύο, πανικό, πόνο, καταπίεση ηθική, τρόμο και τρέλα! Έξι απ’ τους δικούς μας χαθήκαν στη γειτονιά των αστεριών. Ένας νεκρός, ένας χτυπημένος όπως ποτέ δεν πίστεψα θα μπορούσαν να χτυπήσουν ένα ανθρώπινο πλάσμα. Οι άλλοι τέσσερις ήθελαν ν’ απαλλαγούν απ’ όλους τους φόβους ένας πηδώντας στο κενό, άλλος χτυπώντας το κεφάλι στον τοίχο, αλλά όλοι με το σταθερό βλέμμα του θανάτου. Τι φρίκη προκαλεί το προσωπείο του φασισμού! Φέρνουν εις πέρας τα σχέδια τους με δόλια ακρίβεια χωρίς τίποτα να τους ενδιαφέρει. Το αίμα γι’ αυτούς είναι μετάλλια. Η σφαγή είναι πράξη ηρωισμού. Είναι αυτός ο κόσμος που έφτιαξες, Θεέ μου; Για τούτο οι επτά σου ημέρες δέους και δημιουργίας; Μέσα σ’ αυτούς τους τέσσερις τοίχους υπάρχει μόνο ένα νούμερο που δε μεγαλώνει, Που αργά θα θέλει περισσότερο το θάνατο. Αλλά γρήγορα με χτυπάει η συνείδηση και βλέπω αυτή τη λαοθάλασσα χωρίς παλμό, αλλά με το ρυθμό των μηχανών και τους στρατιωτικούς με έκφραση μαμής γεμάτη γλύκα. Και το Μεξικό, η Κούβα, και ο κόσμος; Ας βροντοφωνάξουν γι’ αυτή την ατιμία! Είμαστε δέκα χιλιάδες χέρια που δεν παράγουν. Πόσα είμαστε σ’ όλη την πατρίδα; Το αίμα του Συντρόφου Προέδρου χτυπάει πιο δυνατά από βόμβες και μυδράλια. Έτσι θα χτυπήσει η γροθιά μας ξανά. Τραγούδι, πόσο άσχημο μου βγαίνεις όταν πρέπει να τραγουδήσω τη φρίκη! Φρίκη σαν κι αυτή που ζω, σαν αυτή που πεθαίνω, φρίκη. Βλέποντας με ανάμεσα σε τόσες πολλές στιγμές αιωνιότητας όπου η σιωπή και η κραυγή είναι οι σκοποί αυτού του τραγουδιού. Αυτό που βλέπω ποτέ δεν είδα, αυτό που ένιωσα και αυτό που νιώθω θα κάνει ν’ ανθίσει η στιγμή…

Ο Βίκτορ Χάρα (δεξιά) συμμετέχει σε λαϊκή διαδήλωση

(1) Κυκλοφορούν διάφορες εκδοχές του ποιήματος. Η πιο πάνω είναι αυτή που περιέχεται στο άρθρο της Joan Jara στην εφημερίδα El País.

Συμπληρωματική Πηγή: Telesur