Κείμενο και φωτό: Ismael Francisco (1)
Δεν ήθελα ούτε να σκύψω έξω από το παράθυρο για να δω την θλιβερή πραγματικότητα: Είναι η πρώτη μέρα της ζωής μου που αυτός δεν υπάρχει. Τον Φιντέλ τον γνωρίζω από τότε που ήμουν μικρός. Είχα την τύχη να τον δω προσωπικά σε διάφορες περιστάσεις κατά την παιδική μου ηλικία, και στο πλευρό του μεγάλωσα ως επαγγελματίας της φωτογραφίας και ως άνθρωπος.
Το απόγευμα αποφάσισα να βγω στο δρόμο για να τον αναζητήσω, ξεκινώντας από το αγαπημένο μου μέρος, εκεί που πάω κάθε φορά που έχω ανάγκη να ανακουφίσω την ψυχή: τη θάλασσα. Φόρτωσα τη φωτογραφική μου μηχανή για να μη χάσω την ευκαιρία να τον έχω άλλη μια φορά στο αρχείο μου, τον έψαξα και πάτησα το διάφραγμα όπου το ένιωσα στην καρδιά και περίμενα αυτή την τελευταία αχτίδα ηλίου σαν προσωπικό αποχαιρετισμό. Για πάντα, Φιντέλ.
(1) Φωτορεπόρτερ της διαδικτυακής ενημερωτικής σελίδας Cubadebate. Έχει εργαστεί στη Granma, την Prensa Latina και το AIN και έχει κερδίσει διάφορα βραβεία και διακρίσεις.
Πηγή: Cubadebate
