Πέμπτη 28 Ιουλίου 2016

62 χρόνια Ούγκο Τσάβες: Γεννημένος για την Ιστορία


Σήμερα ο λαός της Βενεζουέλας θυμάται τη γέννηση του Τσάβες, ιστορικού ηγέτη της Βενεζουέλας και της Λατινικής Αμερικής. Η συμβολή του στην εξάλειψη της φτώχειας και του αναλφαβητισμού συμβολίζει ένα πριν και ένα μετά στη Βενεζουέλα. Οι θεωρητικές συνεισφορές του γύρω από μια νέα πολιτική πρακτική τον κατέστησαν ένα πολεμικό αλλά και αγαπημένο ηγέτη μεταξύ της λαϊκής πλειοψηφίας.

Ο σοσιαλισμός του 21ου αιώνα, και η επαναθεμελίωση της Δημοκρατίας μέσω ενός νέου συντάγματος το 1999, αποτελούν σήμερα, περισσότερο από ποτέ, στόχο επίθεσης από τα ΜΜΕ και τα συμφέροντα της δεξιάς αλλά, ουσιαστικά, η Μπολιβαριανή σκέψη είναι πια αναπόσπαστο μέρος της κλίμακας αξιών του Βενεζουελάνου. Οι λαϊκές τάξεις θα υπερασπίζονται τώρα και πάντα την ισότητα, την κοινωνική δικαιοσύνη και την ολοκλήρωση της Λατινικής Αμερικής.

Hasta la Victoria, Κομαντάντε!

28 Ιούλη 1954: Γεννιέται ένας γίγαντας που μας γεμίζει
με πατρική αγάπη επανασταστικής δύναμης δείχνοντας μας το δρόμο
για να φτιάξουμε μα πατρίδα ελεύθερη και κυρίαρχη

7 Δεκέμβρη 1982: Στην επέτειο θανάτου του Σιμόν Μπολίβαρ,
κάτω από το μυθικό δέντρο που σύμφωνα με την παράδοση κάλυψε
με το φύλλωμά του τον Μπολίβαρ, ορκίστηκε να ανασυγκροτήσει το στρατό
και να ξεκινήσει τη μάχη για να φτιάξει μια νέα Δημοκρατία.

4 Φλεβάρη 1992: Πραγματοποιεί εξέγερση ταυτόχρονα σε Μαρακαϊμπο,
Καράκας, Βαλένσια και Μαρακάι ("Ημέρα Αξιοπρέπειας")

30 Ιουλίου 2000: Επανεκλέγεται για την περίοδο 2001-2007,
σε εκλογές που έγιναν μόλις ενάμιση χρόνο μετά την αρχική προεδρική θητεία





Πηγή: Venezuela en Grecia-Η Βενεζουέλα στην Ελλάδα

Παρασκευή 22 Ιουλίου 2016

Ernest Heminway (1899-1961): Ο Κουβανός Νομπελίστας

 Ο «πάπα» στη βεράντα του στη Φίνκα Βιχία (1947)

Μπορείς να τους πεις ότι ζεις στην Κούβα γιατί… εκεί τα δροσερά πρωινά, δουλεύεις πολύ καλύτερα απ’ ότι έχεις δουλέψει ποτέ οπουδήποτε αλλού στον κόσμο!

Έρνεστ Χέμινγουεϊ, Ο Μεγάλος Γαλάζιος Ποταμός

Ο Έρνεστ Μίλλερ Χέμινγουεϊ (1899 – 1961) άρχισε να επισκέπτεται συστηματικά την Κούβα από τις αρχές της δεκαετίας του ’30. Για το ετήσιο ψάρεμα ξιφία στα γαλάζια νερά του Γκολφ Στριμ, αλλά και για τα πολλά άλλα θέλγητρα του νησιού. Ο «πάπα» όπως τον αποκαλούσαν οι φίλοι του, εκτός από διάσημος συγγραφέας και δημοσιογράφος, ήταν και γνωστός μπον βιβέρ και εραστής της περιπέτειας, με κίνδυνο να το πληρώσει ακριβά πολλές φορές.

Επιστρέφοντας το 1939 από δημοσιογραφική αποστολή στην κόλαση του Ισπανικού Εμφυλίου, όπου σύμφωνα με κάποιες πηγές δεν περιορίστηκε στο ρόλο του ανταποκριτή αλλά τάχθηκε στο πλευρό των Δημοκρατικών με περισσότερο ενεργό τρόπο, αγόρασε έκταση γης σε απόσταση 12 μίλια από την Αβάνα και έχτισε τη Φίνκα Βιχία, την εξοχική του κατοικία όπου έζησε το μεγαλύτερο μέρος από τα επόμενα 20 χρόνια.

Εκεί έγραψε μερικά από τα αριστουργήματά του, όπως Ο Γέρος και η Θάλασσα, Νησιά της Καραϊβικής, Για ποιον Χτυπά η Καμπάνα κ.α. Τιμήθηκε με βραβείο Πούλιτζερ το 1953 και Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1954. Σε μια από τις πρώτες δημόσιες δηλώσεις τους μετά την ανακοίνωση της απονομής του Νόμπελ είπε:
Είμαι πολύ ευτυχής που είμαι ο πρώτος Κουβανός που κερδίζει αυτό το βραβείο!


Το 1959, μετά το θρίαμβο της Επανάστασης των μπαρμπούδος (γενειοφόρων ανταρτών) του Φιντέλ και του Τσε, οι περισσότεροι βορειοαμερικανοί πολίτες εγκατέλειψαν το νησί και τις περιουσίες τους. Ο Χέμινγουεϊ παρέμεινε μέχρι το 1960 όταν λόγοι υγείας επέβαλαν την επιστροφή του στις ΗΠΑ. Το FBI του είχε ανοίξει φάκελο και τον παρακολουθούσε από την εποχή της Ισπανίας, ο διευθυντής ιδιαίτερα της υπηρεσίας, ο πολύς Τζ. Έντγκαρ Χούβερ, προσπαθούσε απεγνωσμένα να του προσάψει το “στίγμα” του κομμουνιστή, όπως και σε πολλές ακόμα προσωπικότες του προοδευτικού χώρου. 


Ο ίδιος ο Χέμινγουεϊ το αρνούνταν, εκφράζοντας απλά την αγάπη του για το λαό της Κούβας. Ανεπίσημα τουλάχιστο θεωρείται ότι στήριζε την Επανάσταση. Με το Φιντέλ Κάστρο συναντήθηκε ελάχιστες φορές, αλλά η αμοιβαία εκτίμηση των δύο ανδρών ήταν έκδηλη.

Bar Floridita

Μετά το θάνατό του, η χήρα του Μέρι Χέμινγουεϊ δώρισε στον κουβανικό λαό τη Φίνκα Βιχία, η οποία μετατράπηκε σε μουσείο. Επιπλέον, φτιάχτηκε μνημείο προς τιμήν του Έρνεστ Χέμινγουεϊ στο Κοχίμαρ, ενώ φωτογραφίες του κοσμούν μπαρ, καταστήματα και κατοικίες Κουβανών, υστερώντας σε συχνότητα ίσως μόνο από φωτογραφίες του Φιντέλ και του Τσε. Στο μπαρ “Φλοριδίτα”, όπου ήταν τακτικός θαμώνας, έχουν δεσμεύσει προς τιμήν του τη θέση που συνήθιζε να κάθεται, κάτω από μια προτομή του. 







Μνημείο Ernest Heminway στο Cojimar

Το 2002 υπογράφηκε συμφωνία συνεργασίας ανάμεσα σε υπηρεσίες πολιτισμού της Κούβας και των ΗΠΑ για τη διάσωση του ιστορικού αρχείου του Έρνεστ Χέμινγουεϊ, παρουσία μελών της οικογένειάς του, μελετητών του έργου του και πολιτικών.


Ο βουλευτής Τζιμ Μακ Γκόβερν, που ηγείται της προσπάθειας αποκατάστασης των διπλωματικών και οικονομικών σχέσεων των δύο χωρών δήλωσε:

Ανέφερα ότι μοιραζόμαστε όλοι την αγάπη για τον Έρνεστ Χέμινγουεϊ. Εγώ όμως, έχω και άλλο ένα πάθος. Πιστεύω ότι ο κουβανικός και ο αμερικανικός λαός έχουν μείνει μακριά ο ένας από τον άλλο εδώ και υπερβολικά πολύ καιρό εξαιτίας της πολιτικής, της προπαγάνδας και της δυσπιστίας. Έχω τη φιλοδοξία να να καταρρίψω αυτά τα περιττά τείχη και να χτίσω μια νέα σχέση που να βασίζεται στην επικοινωνία, τις ανταλλαγές, την εμπιστοσύνη και τον αμοιβαίο σεβασμό.

Ο Φιντέλ Κάστρο, ξεκίνησε τη σύντομη – για τα δεδομένα του – ομιλία λέγοντας:

Νιώθω την υποχρέωση να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου στον Χέμινγουεϊ για πολλούς λόγους. Πρώτον, γιατί ένας μεγάλος συγγραφέας μας τίμησε με την επιλογή του να ζήσει στη χώρα μας και να γράψει μερικά από τα σημαντικότερα έργα του εδώ. Αισθάνομαι επίσης ευγνώμων σε εκείνον για τη μεγάλη ευχαρίστηση που ένιωσα διαβάζοντας τα βιβλία του. Ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς όλων των εποχών.

Τελειώνοντας και δείχνοντας τη Φίνκα Βιχία:

Νομίζω πως θα ήμασταν βάρβαροι αν δεν αναγνωρίζαμε τη σημασία της διατήρησης αυτού του μέρους. Δεν αξίζουμε την αναγνώριση. Συμπεριφερθήκαμε απλώς πολιτισμένα.


Πηγή: Κελαηδίσματα

Κυριακή 17 Ιουλίου 2016

La Guerra - Ο Πόλεμος, του Jaime Svart


LA GUERRA

Una despedida...
¿un separarse para siempre?
ir lejos...muy lejos de tu tierra
dejar la patria en medio de la destruccion y los bombardeos asesinos...
¡es la guerra!...¡ES LA GUERRA!

Niños desnudos corriendo entre los campos minados...
hombres y mujeres totalmente desnudos ante el horror de la Guerra...
es el Napalm...
en medio de los campos arroceros ya floridos de Vietnam...
son las bombas asesinas...
son las bombas incendiarias que lanzan de los cielos
demonios con alas americanos y franceses...

Es la Guerra...es el horrror de la Guerra...
es el dolor ante tanta impunidad...
es el grito desgarrado de una madre que pierde a su hijo en esa injusta guerra...
es el terror sembrado por un militar desconocido llamado Franco
contra un pueblo llamado Esperanzas...
es Guernica que nos grita sobre nuestras conciencias...
la Guerra es una dura realidad a lo largo de toda la vida humana...?

Nosotros buscaremos a esa esquiva doncella llamada Irini ...PAZ
tanto que la amamos...esquiva doncella...
ay nosotros que tanto luchamos por la PAZ...
sea en Colombia...como en el medio Oriente...
ay que nosotros que tanto que la buscamos...solo Paz..y mas Paz...
No al horror de la Guerra...

Nosotros que tanto luchamos por la PAZ
y solo vimos caballos destrozados por las bombas...
edificios destruidos completamente en Damasco...
nosotros que tanto la buscamos esquiva doncella de la PAZ...

Nosotros que cada dia vemos morir ahogados en el MAR Egeo
y en el Mediterraneo a miles de niños indefensos,
madres que buscan a sus hijos en medio de las olas del mar...
oh Thalassa...oh sempiterno pielago herido devuelvenos con vida
a tantos sirios ahogados en estas costas desgarradas de Grecia...

LESBOS...patria de poetas y hermosa poesia...
isla de la solidariedad entre los pobres y los que sufren...
nosotros que amamos a esta bienamada Irini...Paz...
al alba y con las estrellas en su diario despertar...
no cesaremos de luchar por la PAZ...
siempre luchar por la vida siempre por la Paz contra la Guerra.

 
Atenas Grecia, JAIME SVART POETA CHILENO RESIDENTE EN GRECIA


Ο ΠΟΛΕΜΟΣ
Ένας αποχαιρετισμός…
ένας αποχωρισμός για πάντα;
Να πηγαίνεις μακριά…
Πολύ μακριά από τη γη σου…
να αφήνεις την πατρίδα σου
Μέσα στην καταστροφή και τους φονικούς βομβαρδισμούς…
είναι ο Πόλεμος!... είναι ο Πόλεμος!...

Παιδιά γυμνά να τρέχουν μέσα στα ναρκοπέδια…
άντρες και γυναίκες ολόγυμνοι μπροστά στον τρόμο του Πολέμου…
είναι τα Ναπάλμ…
μέσα στους ορυζώνες του Βιετνάμ που έχουν ήδη ανθίσει…
είναι οι εύφλεκτες βόμβες…
είναι οι βόμβες εμπρησμού που εκτοξεύουν απ’ τους ουρανούς
δαίμονες με φτερά αμερικάνοι και γάλλοι…

Είναι ο Πόλεμος… είναι ο τρόμος του πολέμου…
είναι ο πόνος μπροστά σε τόση  ατιμωρησία…
είναι η σπαρακτική κραυγή μιας μάνας
που χάνει το παιδί της σ’ αυτό τον άδικο Πόλεμο…

Είναι ο τρόμος που σπέρνει ένας άγνωστος στρατιωτικός,
που λέγεται Φράνκο ενάντια σ’ ένα λαό που λέγεται Ελπίδα…
Είναι η Γκέρνικα που μας φωνάζει πάνω απ’ τις συνειδήσεις μας…
ο Πόλεμος είναι μια σκληρή πραγματικότητα
στη διάρκεια όλης της ανθρώπινης ζωής;…

Εμείς θα ψάξουμε γι αυτή την ακατάδεκτη κόρη που λέγεται Ειρήνη…
πόσο την αγαπούμε … απόμακρη κόρη…
αχ εμείς που τόσο παλεύουμε για την Ειρήνη…
τόσο στην Κολομβία… όσο στη Μέση Ανατολή…
αχ εμείς που τόσο την ψάχνουμε…
μόνο Ειρήνη και πάλι Ειρήνη…
Όχι στον τρόμο του Πολέμου…

Εμείς που τόσο αγωνιζόμαστε για την Ειρήνη
και είδαμε μόνο άλογα κομματιασμένα από τις βόμβες…
κτίρια τελείως κατεστραμμένα στη Δαμασκό…
εμείς που τόσο ψάχνουμε την απόμακρη κόρη της Ειρήνης…

Εμείς που κάθε μέρα βλέπουμε να πεθαίνουν πνιγμένα στο Αιγαίο
και στη Μεσόγειο χιλιάδες ανυπεράσπιστα παιδιά,
μανάδες που ψάχνουν τα παιδιά τους μέσα στα κύματα της θάλασσας…
αχ θάλασσα… αχ αιώνιο πέλαγος πληγωμένο
επίστρεψε μας ζωντανούς τόσους σύριους πνιγμένους
σ ’αυτές τις κατεστραμμένες ακτές της Ελλάδας.

Λέσβος πατρίδα ποιητών και ωραίας ποίησης…
νησί της αλληλεγγύης ανάμεσα στους φτωχούς και σ’ αυτούς που υποφέρουν…
εμείς που αγαπούμε αυτή την πολυπόθητη Ειρήνη…
Την αυγή και με τ’ αστέρια στο καθημερινό τους ξύπνημα…
δε θα σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε για την Ειρήνη…
Πάντα για τη Ζωή πάντα για την Ειρήνη ενάντια στον Πόλεμο.

Χάιμε Σβαρτ, Αθήνα, 24 Φλεβάρη 2016 

Χιλιανός ποιητής κάτοικος Αθηνών

Μετάφραση Άννα Καράπα

Κυριακή 10 Ιουλίου 2016

Βρέθηκε το σημειωματάριο του Εξυπερύ κατά τι διάρκεια του Ισπανικού Εμφυλίου


Το δημοσιογραφικό σημειωματάριο κατά τη διάρκεια του Ισπανικού Εμφυλίου του Αντουάν ντε Σαιντ Εξυπερύ, συγγραφέα του "Μικρού Πρίγκηπα", βρέθηκε από ισπανό ερευνητή, χαμένο και αταξινόμητο για πολλές δεκαετίες. 

"Το ντοκουμέντο έχει τεράστια ιστορική αξία", είπε ο Πολίκαρπο Σάντσες, 52χρονος δικηγόρος και ερασιτέχνης ιστορικός, ο οποίος ανακάλυψε το έγγραφο στις 30 Ιουνίου.

Αφού αναζήτησε χωρίς αποτέλεσμα το σημειωματάριο ανάμεσα σε έγγραφα δημοσιογράφων που κάλυψαν των Ισπανικό Εμφύλιο, το βρήκε τυχαία στα αρχεία μιας μικρής πόλης της επαρχίας του Τολέδο. Ο Εξυπερύ (1900-1944) έκανε ανταποκρίσεις το 1936 από τη Βαρκελώνη για το έντυπο Intransigeant, και το επόμενο έτος για την Paris-Soir από τη Μαδρίτη.

36 ετών εκείνη την εποχή, ο γνωστός συγγραφέας και αεροπόρος φαίνεται να έχει γράψει ο ίδιος το σημειωματάριο, και παρουσιάζεται ως αεροπόρος και "γραφιάς". Το σημειωματάριο χρονολογείται από τις 16 Απριλίου 1937, και του παραχωρήθηκε από την γραμματεία προπαγάνδας της Δημοκρατίας, υπηρεσία που κατέγραφε τους δημοσιογράφους που εργάζονταν σε δημοκρατικό έδαφος.

Ο Εξυπερύ αναφέρει ως κατοικία το ξενοδοχείο Φλόριδα, γνωστό ως τόπο διαμονής και άλλων πολεμικών ανταποκριτών της περιόδου όπως ο αμερικανός συγγραφέας Έρνεστ Χέμινγουεϊ και ο ούγγρος φωτορεπόρτερ Ρόμπερτ Κάπα.


Πηγή: Cubadebate

Δευτέρα 4 Ιουλίου 2016

Φωτογραφική έκθεση: "Ο Φιντέλ και οι ισπανικές ρίζες του"

Miguel Angel Alvelo
Στις 12 Αυγούστου, στο Μέγαρο της Επανάστασης, θα λάβει χώρα η φωτογραφική έκθεση "Ο Φιντέλ και οι ισπανικές ρίζες του", του κουβανού ερευνητή Μιγέλ Άνχελ Αλβέλο Σέσπεδες, με την ευκαιρία των 90ως γενεθλίων του ηγέτη της Κουβανικής Επανάστασης.

"Πολλοί διπλωμάτες και πρόεδροι αυτόνομων περιοχών της Ισπανίας μου έκαναν δώρο φωτογραφίες του Φιντέλ κατά τη διάρκεια επίσημων επισκέψεων και μαζί με προσωπικότητες αυτής της χώρας. Αυτή η έκθεση γεννιέται από κει, για να δείξει τη φιλία των δύο λαών και να αναδείξει τις ρίζες του Φιντέλ", σχολίασε στο Cubadebate ο εμπνευστής της έκθεσης.

Το 2013, ο Αλβέλο εξέδωσε βιβλίο με τίτλο "Μανουέλ Φράγα, ένας κουβανός γαλικιανός. Φιντέλ Κάστρο, ένας γαλικιανός κουβανός", όπου ξεχωρίζει, πέρα από τις πολιτικές διαφορές των δύο ηγετών, τη σχέση ιστορικής φιλίας μεταξύ Κούβας και Ισπανίας. Πρόσθεσε ακόμα ότιι σκέφτεται να εκδόσει ένα δεύτερο βιβλίο, με θέμα τις διπλωματικές σχέσεις Κούβας και Ισπανίας, στο οποίο θα περιλαμβάνονται όλες σχεδόν οι φωτογραφίες της έκθεσης.

Οι επισκέπτες της έκθεσης θα απολαύσουν μια επιλογή 30 φωτογραφιών (μεγέθους 30×45) και εικόνες σε βίντεο, που αποκαλύπτουν την επίσκεψη του Φιντέλ στην Εξτρεμαδούρα, τη Σεβίλλη, τα Κανάρια, τη Γαλικία, μεταξύ άλλων τόπων, καθώς και τις συναντήσεις του κουβανού ηγέτη με προσωπικότητες της Ισπανίας. 

Σχετικά με τη σχέση Κούβας και Ισπανίας, ο Αλβέλο σχολίασε ότι ποτέ δεν υπήρξε άλλος κουβανός πρόεδρος τόσο συνδεδεμένος με την Ισπανία, που να διατήρησε τόσο τις καλές σχέσεις ανάμεσα στις δύο χώρες. Κατά τη διάρκεια της θητείας του Χοσέ Λουίς Θαπατέρο οι σχέσεις των δύο χωρών δοκίμασαν μια χαλάρωση. Ωστόσο επί των ημερών του προκατόχου του Αθνάρ οι σχέσεις αυτές βγήκαν ζημιωμένες.

"Πολλές επαρχίες έχουν ζητήσει την έκθεση. Πινάρ ντελ Ρίο, Ματάνσας, Σιενφουέγος. Θα δούμε αν μπορεί να γίνει τουλάχιστον στις πρωτεύουσες των επαρχιών. Σε κάθε περίπτωση, θα μου άρεσε να τελειώσει στο Μπιράν, τη γενέτειρα του Φιντέλ και της οικογένειας του".

Ο Αλβελο είναι καθηγητής φυσικής αγωγής, ήταν διευθυντής της Ομοσπονδίας Κολύμβησης Καναρίων, ίδρυσε τον πρώτο όμιλο κολύμβησης Ροσαλία ντε Κάστρο της Αβάνας και έχει συνεργαστεί με διάφορα μέσα ενημέρωσης.








Πηγή: Cubadebate

Σχετική ανάρτηση:
Νέο βιβλίο για το Μανουέλ Φράγα και το Φιντέλ Κάστρο