40 χρόνια από την κατάληψη της Σαϊγκόν

Τεθωρακισμένο του Λαϊκού Στρατού του Βιετνάμ εισέρχεται θριαμβευτικά στο προεδρικό μέγαρο της Σαϊγκόν

Έτοιμοι είναι οι βιετναμέζοι να γιορτάσουν τα 40 χρόνια από το θρίαμβο απέναντι στις Ηνωμένες Πολιτείες, μετά από έναν καταστροφικό πόλεμο από τον οποίο κανείς δεν πίστευε ότι η χώρα θα μπορούσε να ορθοποδήσει ξανά.

Για την Τετάρτη 29 Απριλίου έχει προγραμματιστεί μεγάλη στρατιωτική παρέλαση στην πρωτεύουσα Χο Τσι Μινχ (πρώην Σαϊγκόν), για να τιμηθεί η επέτειος παράδοση της πρωτεύουσας του Νότιου Βιετνάμ –που υποστηριζόταν από τις ΗΠΑ– και την ουσιαστική λήξη ενός αιματηρού 10ετούς πολέμου με εκατομμύρια νεκρούς.

Ο ένοπλος αγώνας των Βιετναμέζων στο 2ο Πόλεμο της Ινδοκίνας (1965-1975), που ακολούθησε τον 1o απελευθερωτικό πόλεμο κατά των γάλλων αποικιοκρατών (1946-1954), άνοιξε το δρόμο για την ενοποίηση του Βιετνάμ. Στη νίκη έπαιξε καθοριστικό ρόλο η συμμετοχή των επίλεκτων δυνάμεων του Λαϊκού Στρατού.

Γιγαντοαφίσα για τη νίκη στον πόλεμο του Βιετνάμ

Στις εορταστικές εκδηλώσεις θα τιμηθεί επίσης ο ρόλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Βιετνάμ και του ιδρυτή του Χο Τσι Μινχ (1890 – 1969). Το ΚΚΒ προώθησε επιτυχημένες πολιτικές μεταρρυθμίσεις στα τέλη της δεκαετίας του 80’, οι οποίες έδωσαν ώθηση στην οικονομία πετυχαίνοντας εντυπωσιακή ανάπτυξη μέσω προσέλκυσης ξένων επενδύσεων και μεγάλη μείωση της φτώχειας. Μετά από 24 χρόνια αδιάλειπτης ανάπτυξης, ο ρυθμός οικονομικής μεγένθυσης για το 2015 εκτιμάται στο 6,2%.

Πηγή: Telesur

Σημείωμα της οικογένειας του Τσε για την παρουσία του Φέλιξ Ροντρίγκες στον Παναμά

Η Αλέιδα, η Σέλια, ο Καμίλο και ο Ερνέστο Γκεβάρα Μαρτς, τα παιδιά του Ερνέστο Τσε Γκεβάρα, μαζί με τη μητέρα τους Αλέιδα Μαρτς, έγραψαν το παρακάτω σημείωμα για να εκφράσουν την ενόχλησή τους για την παρουσία στον Παναμά του Φέλιξ Ροντρίγκες [1], δολοφόνου του πατέρα τους στη Βολιβία, σε κύκλους της κουβανικής "αντιπολίτευσης" που στόχο είχαν να σαμποτάρουν τη Σύνοδο των Αμερικών που έλαβε χώρα 9 και 10 Απριλίου στη χώρα της Κεντρικής Αμερικής (βλ. σχετικά και MERCENARIOS (ΜΙΣΘΟΦΟΡΟΙ) στον Παναμά).

Σημείωμα των παιδιών του Τσε για την παρουσία του Φέλιξ Ροντρίγκες στα πλαίσια της Συνόδου των Αμερικών

Πριν λίγες μόλις ημέρες πληροφορηθήκαμε την συγκλονιστική είδηση που διαδόθηκε, σαν πυροτέχνημα, παντού: Ο Φέλιξ Ροντρίγκες (Ο "Γάτος") ήταν στον Παναμά, με σκοπό να παραστεί σε ένα ψευδεπίγραφο "Συμπόσιο για την Κουβανική Ενότητα" που διεξήχθη, αν σκεφτούμε με ανήκουστη αφέλεια, συμπτωματικά με τη Σύνοδο των Αμερικών. Μαζί με άλλους του ιδίου φυράματος, σε ένα ξέσπασμα πατριωτισμού, προσπάθησαν να αποτίσουν φόρο τιμής στον Απόστολο της ανεξαρτησίας της Κούβας, Χοσέ Μαρτί, χειρονομία που, "τυχαία", συνέπιπτε επίσης με παρόμοια κίνηση της δικής μας αντιπροσωπίας, στο μνημείο που βρίσκεται μπροστά στην έδρα της κουβανικής πρεσβείας στην παναμέζικη πρωτεύουσα. Έχουμε αντιληφθεί ότι τέτοια προσβολή δεν έμεινε χωρίς απάντηση εκ μέρους των φίλων της επαναστατικής Κούβας και των κουβανών συντρόφων που βρίσκονταν εκεί.

Ακριβώς με αυτό το είδος ατόμου, που όλη του τη ζωή ήταν μαριονέτα της κυβέρνησης των ΗΠΑ, που οργάνωσε και παρενέβη στην εισβολή στον Κόλπο των Χοίρων, στον εγκληματικό πόλεμο στο Βιετνάμ και σε πολλές άλλες δράσεις ενορχηστρωμένες από το αφεντικό του, οι οποίες βύθισαν στο πένθος αμέτρητες οικογένειες, σε διάφορα μέρη του κόσμου· που ανήκε στη CIA, στον αμερικανικό στρατό, μεταξύ άλλων ανήλθε στην ιεραρχία του, προφανώς, μέχρι εκεί που επέτρεπαν να φτάσει σε ένα υποκείμενο αυτής της ποιότητας, γνωρίζουμε ήδη καλά ότι τους αναγνωρίζουν ως προδότες και, αν και τους πληρώνουν, τους περιφρονούν και, με τον ίδιο τρόπο, τους μεταχειρίζονται· είναι με αυτόν που προσπαθεί η βορειοαμερικανική αυτοκρατορία να κάνει διάλογο με την Κούβα. Είναι ίσως αυτή μια πρόταση κατανόησης ή μόνο μια απόπειρα να κατευνάσει την παρουσία της Κούβας σ' αυτά τα ζητήματα, διατεθειμένη καθώς έρχεται να καταγγείλει αυτό που άλλοι αποσιωπούν και να υπερασπιστεί τους πιο δίκαιους και έντιμους σκοπούς, όπως, για παράδειγμα, αυτόν της Βενεζουέλας.

Ο Φέλιξ Ροντρίγκες (αριστερά)
με τον αιχμάλωτο Τσε στη Βολιβία

Μπορεί κάποιος να λησμονήσει το παρελθόν και παρόν όποιου δεν σταματά να καυχιέται που έχει προσφέρει τις υπηρεσίες του για να αιχμαλωτίσουν και μετά να δολοφονήσουν τον Τσε Γκεβάρα στη Βολιβία, ίσως αυτοί που τους προσκάλεσαν και οργάνωσαν το προαναφερθέν συμπόσιο να μην ήξεραν ότι ο συγγραφέας του "Στρατιώτη στη Σκιά" [2] ήταν και είναι ένας υποτακτικός δούλος των δυνάμεων των γιάνκιδων. Επομένως μένει να αναρωτηθεί κανείς τι σκοπό μπορεί να έχει αυτό, εκτός από το να μποϊκοτάρει μια Σύνοδο που έχει σαν στόχο να ενώσει τις προθέσεις όλων των λαών μας προς όφελος της ειρήνης, του διαλόγου και της προόδου.

Τόλμησε ο Φέλιξ Ροντρίγκες να παρουσιαστεί στη γη του Ομάρ Τορίχος [3], ντυμένος με προβιά αρνιού που του παρείχε ο αφέντης του, αλλά γυμνός σαν λύκος που είναι, στις σκίες ή στο άπλετο φως της ημέρας, πρέπει να επιστρέψει δίχως τιμές. Αλλά αυτό που είναι γεγονός, είναι ότι η Κούβα ξέρει να αμυνθεί και θα αφήσει ξεκάθαρη την παραδειγματική θέση της έτσι ώστε αυτό το είδος τεχνασμάτων να μην ξαναεμφανιστούν, ούτε τώρα, ούτε ποτέ.

Επαναστατικά,

Παιδιά του Τσε

Πηγή: Cubadebate.cu

Σημειώσεις:

[1] Ο Félix Rodríguez Mendigutia, 73 ετών σήμερα, είναι κουβανός που μένει μόνιμα στις ΗΠΑ και υπήρξε μέλος της CIA και των ενόπλων δυνάμεων των ΗΠΑ. Στο "βιογραφικό" του ξεχωρίζει η συμμετοχή του στην αιχμαλώτιση και εκτέλεση του Τσε Γκεβάρα, τον Οκτώβρη του 1967 στη Βολιβία.

[2] Shadow Warrior (1989): Αυτοβιογραφικό βιβλίο του Félix Rodriguez, όπου περιγράφει τη δράση του στο αντικαστρικό κίνημα, τη συμμετοχή του στην εισβολή του Κόλπου των Χοίρων, καθώς επίσης και σε Βολιβία, Βιετνάμ και Νικαράγουα.

[3] Omar Torrijos Herrera (1929-1981): Στρατιωτικός και αργότερα πρόεδρος του Παναμά. Ακολούθησε εθνικά κυρίαρχη εξωτερική πολιτική, φιλική προς την Κούβα. Διαπραγματεύτηκε και πέτυχε την επιστροφή της διώρυγας του Παναμά με τον αμερικανό πρόεδρο Τζίμι Κάρτερ. Σκοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα κάτω από ύποπτες συνθήκες.

Αντίο στο μεγάλο Γκαλεάνο (αποσπάσματα έργων του)

O Eduardo Germán María Hughes Galeano γεννήθηκε την 3η Σεπτέμβρη του 1940 στο Μοντεβιδέο της Ουρουγουάης από μικροαστική οικογένεια ουαλικής και ιταλικής καταγωγής. Επειδή το ουαλικό επώνυμο του πατέρα του είναι δυσπρόφερτο στα ισπανικά, επέλεξε να χρησιμοποιεί περισσότερο αυτό της μητέρας του. 

Θα χρειαστεί να κάνει διάφορα ταπεινά επαγγέλματα (βλ. και προηγούμενη ανάρτηση), πριν ασχοληθεί επαγγελματικά με τη δημοσιογραφία και σε ηλικία 21 μόλις ετών γίνει διευθυντής της ημερήσιας εφημερίδας Época και αρχισυντάκτης της εβδομαδιαίας επιθεώρησης Marcha. Με το μεγάλο αρχείο που συγκεντρώνει, σε ηλικία 30 περίπου ετών γράφει το εμβληματικό "Ανοιχτές Φλέβες της Λατινικής Αμερικής", που πρωτοεκδόθηκε το 1971. 

Μια δύσκολη δεκαετία έχει ξεκινήσει για τη Λατινική Αμερική. Ο Τσε έχει ηττηθεί στη Βολιβία, ο Αλιέντε αντιμετωπίζει τεράστια αντίδραση στη Χιλή, τα περισσότερα αντάρτικα που ξεσπάσανε την προηγούμενη δεκαετία έχουν σβήσει ή ατονίσει και αρχίζουν να τοποθετούνται ξενοκίνητες χούντες στις περισσότερες χώρες. Η υποήπειρος μαστίζεται από φτώχια και ανισότητα, σε καλύτερη θέση μόνο από την Αφρική.

Οι "Ανοιχτές Φλέβες" δεν είναι ιστορικό βιβλίο. Ο ίδιος ο συγγραφέας του άλλωστε έχει ομολογήσει πολλάκις ότι δεν είναι ιστορικός. Παρόλα αυτά, δεν μπορούμε να το κατατάξουμε εύκολα ούτε στη δημοσιογραφία ή την πολιτική κριτική. Αργότερα θα πει ότι είχε την πρόθεση να γράψει ένα βιβλίο πολιτικής οικονομίας, αλλά δεν είχε τις απαραίτητες γνώσεις. Σε κάθε περίπτωση, το βιβλίο πετυχαίνει το στόχο του, να βγάλει δηλαδή τη Λατινική Αμερική από τη λησμονιά και την αφάνεια και να διαβάσει ο κόσμος μια διαφορετική ιστορία, ή καλύτερα "ιστοριογραφία". 

Γιατί πραγματικά ο Γκαλεάνο συγγενεύει φιλολογικά περισσότερο με τους ιστοριογράφους (cronistas) της εποχής της ανακάλυψης/κατάκτησης της Αμερικής παρά με τους επιστήμονες ιστορικούς. Είναι μαθητής του Ηροδότου μάλλον παρά του Θουκυδίδη. Στα έργα του βρίσκουν θέση η επίσημη και η ανεπίσημη ιστορία, ο μύθος, η λογοτεχνία και η πολιτική σκέψη, και συνδυάζονται με τρόπο συναρπαστικό για τον αναγνώστη.

Στο επόμενο σημαντικό έργο του, το τρίτομο "Μνήμη της Φωτιάς" (1982-1986), λανσάρει την τεχνική με τις σύντομες αυτοτελείς ιστοριούλες που θα την συναντήσουμε και στα περισσότερα επόμενα βιβλία. Στη "Μνήμη" περιγράφονται διάφορα περιστατικά της διαδρομής της Λατινικής Αμερικής, από την ανακάλυψη του Κολόμβου (και λίγο πιο πριν για την ακρίβεια) μέχρι τη δεκαετία του 1980. Στο "Ένας Κόσμος Ανάποδα" (1998), εστιάζει σε διάφορα γνωστά (ή λιγότερο γνωστά) ιστορικά γεγονότα και φαινόμενα, ιδωμένα από την οπτική των "από κάτω". Στους "Καθρέφτες: Μια σχεδόν παγκόσμια ιστορία" (2008) επαναλαμβάνει το ίδιο εγχείρημα όπως στη "Μνήμη της Φωτιάς", με καμβά αυτή τη φορά όλο τον κόσμο από τις απαρχές του έως της μέρες μας. Τέλος, στο "Οι Μέρες Αφηγούνται" (πρωτότυπος τίτλος Los Hijos de los días, 2011), μας αφηγείται τι έγινε σε καθεμία από τις 366 ημερομηνίες κάποιου επιλεγμένου έτους (διαφορετικού κάθε φορά).

Αξιομνημόνευτη θέση στο έργο του έχει το βιβλίο "Τα Χίλια Πρόσωπα του Ποδοσφαίρου" (1995) [El fútbol a sol y sombra, δηλ. το ποδόσφαιρο στον ήλιο και τη σκιά, κατά λέξη], όπου εκφράζει τη μεγάλη του αγάπη για τη στρογγυλή θέα και "συμφιλιώνει" την ιδεολογία της αριστεράς με το λαοφιλές σπορ.

Πολλά ακόμα θα μπορούσαμε να πούμε για τον Γκαλεάνο. Αντί επιλόγου, ταιριάζει γάντι κάτι που είπε ο ίδιος όταν έμαθε για το θάνατο του Τσάβες: "Έμαθα ότι [ο Τσάβες] πέθανε. Δεν το πίστεψα".

Σαν ύστατο φόρο τιμής στο σπουδαίο συγγραφέα, παραθέτουμε παλιότερες αναρτήσεις με  αποσπάσματα του έργου του.

25 Νοεμβρίου: Ημέρα κατά της Οικιακής Βίας [Οι μέρες αφηγούνται]
Εντουάντο Γκαλεάνο: Συγγραφέας από επάγγελμα, ποδοσφαιριστής από κλήση, "ανθρωπάκος" από επιλογή [ανέκδοτο]
Η παγκόσμια αράχνη [Καθρέφτες]
10 χρόνια από την εισβολή στο Ιράκ [Bocas del tiempo]
Το πέρασμα του χρόνου [Bocas del tiempo]
Ημέρα της Γυναίκας, του Εντουάρντο Γκαλεάνο [Οι μέρες αφηγούνται]
"Τα απαγορευμένα πουλιά" του Εντουάντο Γκαλέανο [Días y noches de amor y de guerra]
Η εγγονή (Σολεδάδ Μπαρέτ) [Οι μέρες αφηγούνται]
Η δαιμονοποίηση του Τσάβες [ανέκδοτο]
"Ήμουν δώδεκα χρόνων όταν έγινε η επίθεση στη Μονκάδα", του Εντουάρντο Γκαλεάνο [περιοδικό Casa de las Americas]
11 Νοέμβρη 1887 – Σικάγο [Μνήμη της Φωτιάς, Τόμος 2: Τα πρόσωπα και οι μάσκες]
Τα παιδιά των ημερών [Οι μέρες αφηγούνται]
O Εντουάντο Γκαλεάνο στην Κούβα: «Επιστρέφω χωρίς να έχω φύγει» [συνεντεύξεις - αποσπάσματα Los Hijos de los Días]
Για τον Μανόλο [δημοσιογραφικό άρθρο]
Guernica (26/4/1937) [Καθρέφτες]
Democracia Corinthiana [Τα χίλια πρόσωπα του ποδοσφαίρου]

Πέθανε ο ουρουγουανός συγγραφέας Εντουάρντο Γκαλεάνο

Πέθανε σήμερα Δευτέρα στο Μοντεβιδέο ο ουρουγουανός συγγραφέας Εντουάρντο Γκαλεάνο,  όπως επιβέβαιωσε ο εκδότης του. Την προηγούμενη Παρασκευή ο 74χρονος Γκαλεάνο είχε εισαχθεί επειγόντως στο νοσοκομείο εξαιτίας καρκίνου του πνεύμονα. 

Το εμβληματικό έργο του "Ανοιχτές Φλέβες της Λατινικής Αμερικής", από τη πρώτη έκδοσή του το 1971, έχει γίνει κλασικό στην πολιτική λογοτεχνία της Λατινικής Αμερικής. Το έργο του, στο οποίο ξεχωρίζει επίσης η "Μνήμη της Φωτιάς" (1986), έχει μεταφραστεί σε πάνω από 20 γλώσσες.

Πριν εξελιχθεί σε διακεκριμένο διανοούμενο της λατινοαμερικάνικης αριστεράς, ο Γκαλεάνο εργάστηκε ως εργάτης εργοστασίου, σκιτσογράφος, ζωγράφος, αγγελιοφόρος, μηχανογράφος και ταμίας σε τράπεζα, μεταξύ άλλων επαγγελμάτων.

Οι "Ανοιχτές φλέβες της Λατινικής Αμερικής" πρωτοδημοσιεύτηκε όταν ο συγγραφέας ήταν 31 ετών και, όπως αναγνώρισε αργότερα ο ίδιος, εκείνη την εποχή δεν είχε ακόμα την απαραίτητη παιδεία για να ολοκληρώσει το έργο: "[Οι Ανοιχτές Φλέβες] είχαν την πρόθεση να είναι ένα έργο πολιτικής οικονομίας, μόνο που εγώ δεν είχα την απαραίτητη παιδεία", είπε. "Δε μετανιώνω που το έγραψα, αλλά είναι ένα στάδιο που, για μένα, έχει ξεπεραστεί", πρόσθεσε.

Το 2009, κατά τη διάρκεια της 5ης Συνόδου των Αμερικών, ο τότε πρόεδρος της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες δώρισε ένα αντίτυπο του βιβλίου του Γκαλεάνο -απαγορευμένου από τη λογοκρισία των δικτατοριών σε Ουρουγουάη, Αργεντινή και Χιλή- στον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, Μπάρακ Ομπάμα. Με αυτή τη συγκυρία, το βιβλίο εκτοξεύτηκε από τη θέση 60.280 της λίστας των πιο ευπώλητων του Amazon στη δέκατη θέση μέσα σε μια μόνο ημέρα!

Ο Γκαλεάνο ρωτήθηκε κατόπιν γι' αυτό το επεισόδιο. Απάντησε: "Ούτε ο  Ομπάμα ούτε ο Τσάβες θα καταλάβαιναν το κείμενο [...] Ο Τσάβες το έδωσε στον Ομπάμα με την καλύτερη πρόθεση στον κόσμο, αλλά έκανε δώρο στον Ομπάμα ένα βιβλίο σε μια γλώσσα που αυτός δεν γνωρίζει. Επομένως, ήταν μια χειρονομία γενναιόδωρη, αλλά λίγο σκληρή".

Πηγή: El País

Σημ: Η πιο πρόσφατη έκδοση του βιβλίου "Ανοιχτές Φλέβες της Λατινικής Αμερικής" στα ελληνικά είναι από τις εκδόσεις Κουκκίδα (2008).

Ομπάμα απόσυρε το διάταγμα τώρα! (συλλογή υπογραφών αλληλεγγύης για τη Βενεζουέλα)

Το κείμενο των υπογραφών ΕΔΩ

Η συλλογή υπογραφών πρέπει να αποσταλεί στην Πρεσβεία της Βενεζουέλας στην Αθήνα, στην οδό Χάρητος 6, στο Κολωνάκι, Τ.Κ. ή ψηφιακά στο e-mail: emvenath@gmail.com ή στο fax: 210-6727464 10675, μέχρι τις 6 Απριλίου, για να αποσταλούν στη Βενεζουέλα.

Υπογράφουμε για τη Βενεζουέλα (κείμενο πρεσβείας)
¡Viva Venezuela! Υπογραφές στήριξης
Μήνυμα του Πολιτιστικού Συλλόγου Χοσέ Μαρτί σχετικά με τις επιθέσεις κατά της Βενεζουέλας

Σον Πεν και Άντι Γκαρσία: Ποιος μονοπωλεί τα ΜΜΕ όταν μιλάει για την Κούβα;

του José Manzaneda (1)

Δύο διάσημοι αμερικανοί ηθοποιοί των οποίων ταινίες κάνουν αυτό τον καιρό πρεμιέρα έχουν κάνει πρόσφατα δηλώσεις σχετικά με την Κούβα.

Ο Σον Πεν, που προωθεί την ταινία του The Gunmen [Οι οπλοφόροι], δήλωσε σε μέσο των ΗΠΑ (2) ότι το λεγόμενο "εμπορικό εμπάργκο" (των ΗΠΑ στην Κούβα) είναι πρακτικά ένας αποκλεισμός" και το χαρακτήρισε ως μέτρο "απαρχαιωμένο". Τόνισε τις "θετικές συνέπειες της Κουβανικής Επανάστασης, όπως ο "αλφαβητισμός" και θεώρησε ότι μια υποθετική ομαλοποίηση των σχέσεων ανάμεσα στις δύο χώρες δε θα φέρει μόνο "εκπληκτικές αλλαγές στο Νησί", αλλά επίσης η Κούβα "θα εμπλουτίσει πολιτιστικά της ΗΠΑ".

Ο Άντι Γκαρσία, που παρουσιάζει αυτές τις μέρες την ταινία του Enamorarse [Να ερωτεύεσαι], φάνηκε αντίθετα, "πολύ θυμωμένος με το (υποτιθέμενο) τέλος του αποκλεισμού και την προσέγγυση της κυβέρνησης του Μπάρακ Ομπάμα στην καστρική Κούβα", όπως διαβάζουμε στην ισπανική εφημερίδα Faro de Vigo. "Οποιαδήποτε βοήθεια δωθεί στην Κούβα στην πραγματικότητα δίδεται στην κουβανική κυβέρνηση, σαν να λέμε, στο καστρικό καθεστώς και στην καταπίεσή του", διαβεβαίωσε. Αρνήθηκε ακόμα και την ίδια την ύπαρξη του αποκλεισμού: "Αυτό για το εμπάργκο είναι ένα παραμύθι", δήλωσε στην εφημερίδα  El País. "Το εμπάργκο που πρέπει να άρει (η κουβανική κυβέρνηση) είναι το εμπάργκο στα ανθρώπινα δικαιώματα, που τόσο λείπουν στον κουβανικό λαό", πρόσθεσε.

Αλλά, σε ποια μέσα πιστεύετε ότι έχουν εμφανιστεί οι δηλώσεις καθενός από αυτούς τους ηθοποιούς; Πόσοι άνθρωποι μπόρεσαν να τις διαβάσουν, κατά συνέπεια, σε κάθε περίπτωση; Ας εξετάσουμε τις μεγάλες ισπανικές εφημερίδες. Οι τρεις μεγαλύτερες ημερήσιες εφημερίδες σε κυκλοφορία δημοσιεύουν καθεμία από μια συνέντευξη... του Άντι Γκαρσία. Και στις τρεις, σκοπός της συνέντευξης είναι η τελευταία του ταινία. Ωστόσο, και στις τρεις, ο τίτλος δεν κάνει αναφορά σ' αυτήν, αλλά στην πολιτική επιλογή του ηθοποιού σχετικά με την Κούβα, χώρα στην οποία -προφανώς- δεν διαδραματίζεται η συγκεκριμένη ταινία.

"Άντι Γκαρσία: Αυτό που πρέπει να αλλάξει στην Κούβα είναι το καστρικό εμπάργκο στα ανθρώπινα δικαιώματα", είναι τίτλος της ABC. "Ο Άντι Γκαρσία και η αγαπημένη του Κούβα", βάζει τίτλο η El País. "Άντι Γκαρσία: Οι ΗΠΑ δικαιωνίζουν τους Κάστρο", τιτλοφορεί η El Mundo.

Αντιθέτως, καμία από τις τρεις μεγάλες εφημερίδες δεν ενδιαφέρεται για τις δηλώσεις -επικριτικές μεν για την πολιτική των ΗΠΑ, απόλυτα "στρατευμένες" δε με την κουβανική υπόθεση- του ηθοποιού Σον Πεν. Ούτε μια από αυτές.

Η μεταχείρηση σε όλες τις συντεντεύξεις του Άντι Γκαρσία, επιπλέον, είναι μια απεριόριστα γλυκερή ευγένεια. Κάτι συγκλονιστικό όταν αυτός ο ηθοποιός, του οποίου η οικογένεια εγκατέλειψε την Κούβα όταν έπεσε η δικτατορία του Φουλχένσιο Μπατίστα, υπερασπίζεται τις θέσεις της άκρας δεξιάς του Μαϊάμι: Είναι τιμητικό μέλος της Ταξιαρχίας 2506, που σχηματίστηκε από μισθοφόρους που επιχείρησαν να εισβάλουν στην Κούβα από τον Κόλπο των Χοίρων, και έχει συμμετάσχει σε δημόσιες δράσεις τόσο λυπηρές όσο η υποστήριξη στην απαγωγή ενός κουβανού αγοριού, του Ελιάν Γκονσάλες το 1999 (3).

Η ιδεολογία του Άντι Γκαρσία γίνεται προφανής στη μοναδική ταινία που έχει σκηνοθετήσει, "La ciudad perdida" (4) ένας νοσταλγικός ύμνος στην αστική κοινωνία της Κούβας του Μπατίστα, στην οποία ο Τσε Γκεβάρα είναι κτηνώδης δολοφόνος και όπου εξαφανίζονται οι πεινασμένες οικογένειες, τα παιδιά του δρόμου, ο αγρότης χωρίς γη ή τα εκατομμύρια αναλφάβητοι της Κούβας πριν την Επανάσταση. Το ισπανικό πρακτορείο EFE, σε άλλη συνέντευξη που αναπαρήγαγαν διάφορες εφημερίδες, περιγράφει αυτή την ταινία ως "οικογενειακό δράμα ενός εξόριστου κουβανού, εμπνευσμένου από την οικογενειακή ιστορία του Άντι Γκαρσία". Σαν αποτέλεσμα, είναι μια ταινία που παίρνει την κοινωνική και πολιτική οπτική -και τις αντιλήψεις δικαιοσύνης και ελευθερίας- μιας αστικής κουβανικής οικογένειας της εποχής, όπως αυτή του Άντι Γκαρσία, ιδιοκτήτρια μιας σημαντικής βιομηχανίας αρωμάτων στην Αβάνα.

 Αλλά καθόλου την οπτική του αγροτικού πληθυσμού της Κούβας της εποχής -πλειοψηφικού τότε στη χώρα- του οποίου περισσότερο από 47% ήταν αναλφάβητοι, περισσότερο από 50% δεν μπορούσε να στείλει τα παιδιά του στο σχολείο και περισσότερο από 85% στερούνταν τρεχούμενου νερού στις άθλιες κατοικίες τους.

Είναι, όπως φαίνεται, η Κούβα "της ελευθερίας" την οποία ονειρεύονται οι εξτρεμιστές κουβανοαμερικανοί όπως ο ηθοποιός Άντι Γκαρσία... δια χειρός αγαπητών συνεντευξιαστών.

Πηγή: Cubadebate.cu

Σημειώσεις
(1) Ο Χοσέ Μανθανέδα είναι δημοσιογράφος από τη Χώρα των Βάσκων και διευθυντής του ηλεκτρονικού τηλεοπτικού καναλιού (webtv) Cuba Información.
(2) βλ. προηγούμενη ανάρτηση Ο Σον Πεν κατακρίνει τον αποκλεισμό κατά της Κούβας και εγκωμιάζει τους κουβανούς 
(3) Για την υπόθεση του Ελιάν που συγκλόνισε ΗΠΑ και Κούβα και είχε αντίκτυπο και στον υπόλοιπο κόσμο πριν 15 χρόνια βλ. Elián González: "Θα προτιμούσα να περνάω απαρατήρητος"
(4) Στην Ελλάδα προβλήθηκε με τίτλο "Αβάνα,χαμένη πόλη"

Ο Σον Πεν κατακρίνει τον αποκλεισμό κατά της Κούβας και εγκωμιάζει τους κουβανούς

Ο διάσημος βορειοαμερικανός ηθοποιός και σκηνοθέτης Σον Πεν, βραβευμένος με 2 Όσκαρ και αναγνωρισμένος για την ανθρωπιστική δράση του στην Αϊτή, επαίνεσε το διάλογο ανάμεσα σε Ουάσινγκτον και Αβάνα, και βεβαίωσε ότι το γεγονός αυτό θα εμπλουτίσει πολιτιστικά και τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Οι δηλώσεις του Πεν έγιναν το βράδυ της Τετάρτης κατά τη διάρκεια του προγράμματος "Conan" του Κόναν Ο' Μπράιεν στο κανάλι TBS, όπου ο ερμηνευτής του Μιλκ παρουσίασε την τελευταία του ταινία, "The Gunmen".

O 54χρονος Πεν, συχνά επικριτικός απέναντι στις συντηρητικές πολιτικές της Ουάσινγκτον, χαρακτήρισε τον παραμένοντα εμπορικό εμπάργκο κατά της Κούβας "απαρχαιωμένο" και ότι στην ουσία συνιστά "αποκλεισμό", και εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία για να ξεχωρίσει τις θετικές συνέπειες της κουβανικής επανάστασης, όπως τον αλφαβητισμό.

Ο ηθοποιός παραδέχτηκε ότι σε κάποια περίσταση συναντήθηκε με τους κουβανούς ηγέτες Φιντέλ και Ραούλ Κάστρο, τις προσωπικότητες των οποίων δεν αξιολόγησε, και αναφέρθηκε στους κατοίκους του νησιού της Καραϊβικής ως ανθρώπους με "απίστευτο πνεύμα και ευφυία, και πολύ λαμπερούς".

"Πιστεύω ότι σίγουρα πρόκειται να συμβεί μια πραγματική αλλαγή στην Κούβα", δήλωσε ο Πεν, και πρόσθεσε ότι θα ήταν εκπληκτικό για τις ΗΠΑ επίσης "γι' αυτό που μπορούν αυτοί να μας προσφέρουν πολιτιστικά".

Στην εκπομπή ο Πεν είχε να πει επίσης για τον πρώην πρόεδρο Τζορτζ Γ. Μπους και το δεξί του χέρι, τον πρώην αντιπρόεδρο Ντικ Τσένι, τους οποίους κατέδειξε ως υπευθύνους για την εξέγερση της τρομοκρατικής οργάνωσης του ισλαμικού κράτους (ISIS). Ειδικά για τον Τσένι σχολίασε -χαριτωλογώντας- ότι παραμένει ζωντανός χάρη στη "βιονική τεχνολογία".

Πηγή: cubadebate.cu

 

(Απόσπασμα των δηλώσεων του Σον Πεν στην εκπομπή)

Επίσημη πρεμιέρα της βενεζουελάνικης ταινίας «Κυανό και όχι τόσο ρόδινο» στο Ίδρυμα Κακογιάννης

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Επίσημη πρεμιέρα της βενεζουελάνικης ταινίας

«Κυανό και όχι τόσο ρόδινο»
στο Ίδρυμα Κακογιάννης
Τετάρτη 18 Μαρτίου 2015

Αθήνα, 3 Μαρτίου 2015. Η Πρεσβεία της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας στην Ελληνική Δημοκρατία, θα προβάλλει την πρεμιέρα της βενεζουελάνικης ταινίας Κυανό και όχι τόσο ρόδινο, του διακεκριμένου βενεζουελάνου σκηνοθέτη Μιγκέλ Φεράρι, την Τετάρτη 18 Μαρτίου, στις 19:30, στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, στην οδό Πειραιώς 206, στον Ταύρο. Αξίζει να σημειωθεί ότι η ταινία προβάλλεται με ελληνικούς υπότιτλους. 

Η ταινία Κυανό και όχι τόσο ρόδινο, μια συμπαραγωγή της Βενεζουέλας – Ισπανίας μας διηγείται την ιστορία του Ντιέγο, ενός επιτυχημένου φωτογράφου που αποφασίζει να επισημοποιήσει τη σχέση του με τον Φαμπρίσιο, πηγαίνοντας να ζήσει μαζί του, με αναπάντεχο όμως τρόπο αναγκάζεται να αναλάβει το γιό του, Αρμάντο, που ζει στην Ισπανία και τον οποίο δεν έχει δει εδώ και πολλά χρόνια. Ο γιος του φτάνει με μια βαλίτσα γεμάτη παράπονα, κάνοντας ακόμα πιο δύσκολο στο Ντιέγο να αποκαταστήσει τη μεταξύ τους στοργική σχέση. Στο μεταξύ, μια ομάδα από ακραίους ομοφοβικούς επιτίθεται βίαια στον Φαμπρίσιο με αποτέλεσμα αυτός να μείνει σε κώμα.     

Η ταινία κέρδισε πολλά βραβεία, όπως το Βραβείο Γκόγια 2014 – Καλύτερης Λατινοαμερικάνικης Ταινίας, το Βραβείο Κοινού στο 11^ο Διεθνές Φεστιβάλ D-Cinema 2014, Skip City – Ιαπωνία και το Βραβείο Max – Καλύτερης Θεματικής Ταινίας στο 11^ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου El Lugar sin límites 2013 – Εκουαδόρ, ανάμεσα σε άλλα.

Μετά την προβολή της ταινίας, και με παρουσία του σκηνοθέτη Μιγκέλ Φερράρι, θα ακολουθήσει Κινηματογραφικό Φόρουμ με τίτλο «Η νέα εποχή στον Βενεζουελάνικο Κινηματογράφο», όπου θα παρουσιαστεί η μεγάλη πρόοδος που έχει σημειώσει ο Κινηματογράφος στην Βενεζουέλα τα τελευταία χρόνια. Αξίζει να υπενθυμιστεί, ότι η Μπολιβαριανή Κυβέρνηση έχει ενισχύσει τις κρατικές κινηματογραφικές παραγωγές κι έχει συντελέσει μεγάλη πρόοδο σε αυτόν τον τομέα, με αποτέλεσμα η εγχώρια παραγωγή της να έχει ξεπεράσει χώρες με κινηματογραφική παράδοση όπως η Αργεντινή και η Χιλή.  Κατά την διάρκεια του Φόρουμ, οι παρευρισκόμενοι  θα έχουν την ευκαιρία να υποβάλουν ερωτήσεις στον σκηνοθέτη της ταινίας, Μιγκέλ Φερράρι, τον οποίο θα συνοδεύει στο πάνελ και ο Πρέσβης της Βενεζουέλας στην Ελλάδα.

Στην πρεμιέρα της βενεζουελάνικης ταινίας θα παρευρεθούν μέλη της κοινότητα της Βενεζουέλας, της Λατινική Αμερικής και της Αθήνας, ξεχωριστοί έλληνες σκηνοθέτες, προσωπικότητες του κινηματογράφου, του θεάτρου και του πολιτιστικού κόσμου της Ελλάδας.

Η είσοδος είναι ελεύθερη

Περισσότερες πληροφορίες:

Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης

http://www.mcf.gr/gr/foundation/ 

Βιογραφικό σημείωμα σκηνοθέτη:

Μιγκέλ Φεράρι

Ηθοποιός, απόφοιτος του Ινστιτούτου Κατάρτισης Δραματικών Τεχνών και Απόφοιτος με Έπαινο του Θεάτρου του Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου για το Θέατρο. Σπούδασε Κινηματογραφική Σκηνοθεσία στη σχολή Séptima Ars, στην Ισπανία. Ανάμεσα στις κινηματογραφικές του ερμηνείες, ξεχωρίζει ο ρόλος του ως τραβεστί στην προσωποποίηση του Έκτορα στο Χρώμα της Δόξας (El tinte de la fama, 2008) για τον οποίο κέρδισε το Βραβείο Β’ Ανδρικού Ρόλου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Μέριντα (2008), το Δημοτικό Βραβείο Κινηματογράφου (2008) και το Βραβείο Καλύτερου Χαρακτήρα στο Φεστιβάλ Διαφορετικότητας FESTDIV (2011).

Ως σκηνοθέτης έχει βραβευθεί για το σενάριο της πρώτης του ταινίας μικρού μήκους «Όσα ανεβαίνουν» (Todo lo que sube), για το οποίο του απονεμήθηκε το Δημοτικό Βραβείο Κινηματογράφου Καλύτερου Σεναρίου Ταινίας Μικρού Μήκους (2008) και το Βραβείο του Φεστιβάλ Εθνικού Κινηματογράφου της Μαργκαρίτα 2008 (Ειδική Μνεία).

50 χρόνια NOW! του Santiago Álvarez

Φέτος συμπληρώνονται 50 χρόνια για μια από τις σημαντικότερες δουλειές του κορυφαίου κουβανού κινηματογραφιστή Santiago Álvarez: την ταινία μικρού μήκους NOW!

Το 1965 η Κούβα ζούσε ακόμα την απίστευτη θέρμη των πρώτων χρόνων της επανάστασης, ενώ σε διεθνές επίπεδο ξεχώριζαν ειδήσεις για τον πόλεμο στο Βιετνάμ, τα απελευθερωτικά κινήματα σε Λατινική Αμερική και Αφρική, αλλά και το κίνημα πολιτικών δικαιωμάτων στις ΗΠΑ.

Γυρίζοντας λίγα ακόμα χρόνια πίσω, τo 1960 ξεκίνησαν να γυρίζονται στην Κούβα, ως παραγωγές του νεοσύστατου κινηματογραφικού ινστιτούτου ICAIC, ταινίες μικρού μήκους με εθνική και διεθνή θεματολογία και υπεύθυνο τον Σαντιάγο Άλβαρες (βλ. και παλιότερη ανάρτηση στο Prensa Rebelde). H σειρά είχε τίτλο Noticiero ICAIC Latinoamericano (σε ελεύθερη απόδοση "Λατινοαμερικάνικα Επίκαιρα του ICAIC"), με κάθε ταινία διάρκειας 5-10 λεπτών να προβάλεται εβδομαδιαία στις κινηματογραφικές αίθουσες και στην τηλεόραση. Ήταν μια αξιόλογη συμβολή της Κούβας, με τα πενιχρά τεχνικά μέσα εκείνης της εποχής, στην ενημέρωση και την κουλτούρα. Πολλά από τα ντοκυμανταίρ βραβεύτηκαν και σε διεθνή φεστιβάλ.

Κατά το πρώτο μισό της δεκαετίας του '60 οι αγώνες των αφροαμερικανών κατά των φυλετικών διακρίσεων ήταν σχεδόν καθημερινή είδηση: επιθέσεις της αστυνομίας κατά διαδηλωτών, μεροληπτικές δίκες και ποινές φυλάκισης σε ηγέτες κινημάτων, μέχρι και δολοφονίες όπως του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Στην Κούβα ασφαλώς σχετικό υλικό ήταν σπάνιο, σε εποχές προ ίντερνετ, με δεδομένη την επίσημη λογοκρισία στις ΗΠΑ και τις επιπλέον δυσκολίες που προκαλούσε ο αποκλεισμός κατά του νησιού της Καραϊβικής.

To 1963 ο Άλβαρες γνώρισε στο Μεξικό τον σπουδαίο βορειοαμερικανό μουσικό και ακτιβιστή Pete Seeger (1919 - 2014), και από τότε έγιναν φίλοι. Ο Σίγκερ εκείνη την εποχή έκανε σειρά συναυλιών με πολιτικό χαρακτήρα και έκανε δώρο στον Άλβαρες το live δίσκο με τίτλο We Shall Overcome. To ομώνυμο κομμάτι έγινε ηχητική υπόκρουση των ειδήσεων για τα πολιτικά δικαιώματα των μαύρων στις ΗΠΑ και κατά του πολέμου στο Βιετνάμ, που το ICAIC αξιοποιούσε ως θεματα ταινιών μικρού μήκους.

Δύο χρόνια αργότερα, ο Σίγκερ έστειλε στον Άλβαρες ένα δίσκο της σημαντικής αφροαμερικανής αρμηνεύτριας Lena Horne (1917-2010), που περιείχε ένα ξεχωριστό τραγούδι κατά του ρατσισμού στις ΗΠΑ, βασισμένο στη μελωδία του παραδοσιακού εβραϊκού τραγουδίου Hava Nagila. Το εξαιρετικό κομμάτι της Χορν είχε τίτλο Now.

Οι στίχοι του τραγουδιού καλούν σε άμεση δράση κατά του ρατσισμού, επικαλούμενοι μάλιστα το σύνταγμα και ιστορικές προσωπικότητες όπως ο Τζέφερσον, ο Ουάσινγκτον και ο Λίνκολν. Χαρακτηριστικά προς το τέλος λένε "Το μήνυμα αυτού του τραγουδιού δεν έχει λεπτότητα/ Όχι συζήτηση, όχι αντίλογος/ Θέλουμε περισσότερα από απλές υποσχέσεις/ Πείτε γεια στο μπάρμπα Θωμά/ Πείτε με αφελή/ Ακόμα πιστεύω/ Έχουμε φτιαχτεί ελεύθεροι και ίσοι/ Τώρα/ Τώρα/ Τώρα, τώρα, τώρα, τώρα".

Ήταν μια μεγάλη ευκαιρία για τον Άλβαρες, να αξιοποιήσει αυτό το θαυμάσιο κομμάτι συνδυάζοντας το με την πραγματικότητα των φυλετικών διακρίσεων - με πρωτογενές υλικό ελάχιστα βιντεοσκοπημένα πλάνα και μερικές στατικές φωτογραφίες - και να δημιουργήσει, μαζί με την ομάδα των πολύ αξιόλογων συνεργατών του, ένα εμβληματικό ντοκυμανταίρ για το πρόσωπο του ρατσισμού και την αστυνομική καταστολή κατά των κοινωνικών κινημάτων στις ΗΠΑ.

Santiago Álvarez (1919-1998)

Ο Σαντιάγο Άλβαρες, ο οποίος αν ζούσε θα γινόταν 96 στις 8 Μαρτίου, δημιούργησε πριν 50 χρόνια  ένα εβδομαδιαίο "επίκαιρο" ασυνήθιστης έντασης και δύναμης, που μερικούς μήνες μετά κέρδισε το πρώτο βραβείο στο φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους της Λειψίας. Το Now, με λιγότερο από 6 λεπτά διάρκεια, είναι ένα μικρό διαμάντι της κινηματογραφικής τέχνης, και πολλοί ειδικοί του χώρου το έχουν χαρακτηρίσει πρώτο βίντεο κλιπ της ιστορίας.

Πηγή: Cubadebate 

55 χρόνια από την επίθεση στο La Coubre και τη διάσημη φωτογραφία του Κόρντα

4 Μάρτη 1960. H Κουβανική Επανάσταση μετράει μόλις 14 μήνες. Ο πανίσχυρος ιμπεριαλιστής γείτονας έχει ήδη δώσει τα πρώτα δείγματα της εχθρότητάς του προς την κουβανική προσπάθεια για σοσιαλισμό. Λίγο μετά τις 3μμ από το γαλλικό πλοίο La Coubre έχουν αρχίσει να ξεφορτώνονται στο λιμάνι της Αβάνας βελγικά όπλα, αγορασμένα για την προστασία της Επανάστασης. Μια ισχυρή έκρηξη θα συγκλονίσει το λιμάνι και θα αφήσει πολλούς νεκρούς και τραυματίες. Όλοι σπεύδουν να βοηθήσουν. Ανάμεσα τους ο επικεφαλής Αγροτικής Μεταρρύθμισης και Πρόεδρος της Εθνικής Τράπεζας της Κούβας, Τσε Γκεβάρα, ο οποίος εγκαταλείπει σύσκεψη, για να προσφέρει τις υπηρεσίες του ως απλός γιατρός. Μισή ώρα αργότερα μια ισχυρότερη έκρηξη θα ολοκληρώσει το έργο της πρώτης. Ο τελικός απολογισμός θα είναι πάνω από 80 νεκροί – ανάμεσά τους 6 Γάλλοι ναυτικοί – και πάνω από 200 τραυματίες. Ανάμεσά τους και ο καθολικός ιερέας McKniff, ο οποίος παρόλο που τραυματίστηκε και ο ίδιος συνέχισε να περιθάλπει άλλους τραυματίες. Η καθολική εκκλησία εξετάζει την αγιοποίησή του. Οι υλικές ζημιές υπολογίστηκαν σε 17 εκατομμύρια δολάρια.

 

Την επόμενη ημέρα, 5 Μάρτη 1960, κατά την κηδεία των θυμάτων, ο Φιντέλ Κάστρο θα βγάλει ένα πύρινο λόγο, στον οποίο κατηγορεί ανοιχτά τις ΗΠΑ για τρομοκρατία και υπονόμευση της Επανάστασης, και καταλήγει με τη διάσημη φράση Patria o Muerte, Ελευθερία ή Θάνατος. Συμπτωματικά εκείνες τις μέρες περιόδευαν στην Κούβα Γάλλοι διανοούμενοι, για να δουν με τα μάτια τους το επαναστατικό φαινόμενο που είχε παθιάσει ολόκληρο τον κόσμο. Ανάμεσα τους ο Ζαν Πωλ Σαρτρ και η Σιμόν ντε Μποβουάρ. Επιστρέφοντας ο Σαρτρ θα γράψει μια σειρά άρθρων στη France-Soir, με τίτλο Θύελλα για τη Ζάχαρη. Θα καταλήξει με τη φράση «Η Κούβα θέλει να είναι η Κούβα, και τίποτε παραπάνω».

Δε θα είναι η μοναδική τρομοκρατική ενέργεια κατά την Κούβας. Τα επόμενα 50 χρόνια θα γίνουν δεκάδες ακόμα, με εκατοντάδες θύματα, οι περισσότερες υποκινούμενες και χρηματοδοτούμενες από τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ με εκτελεστές στρατολογημένα μέλη της εξόριστης κουβανικής κοινότητας των Μαϊάμι. Τα τελευταία 25 περίπου χρόνια, μετά το τέλος δηλαδή του Ψυχρού Πολέμου, ο πόλεμος που διεξάγεται εναντίον της Κούβας είναι κυρίως επικοινωνιακός. Δισεκατομμύρια δολάρια διατίθενται για δυσφημιστικά για το καθεστώς της Κούβας άρθρα σε εφημερίδες των ΗΠΑ και άλλων χωρών, τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές και γενναιόδωρες "χορηγείες" για χρηματοδότηση και παροχή τεχνικού εξοπλισμού στους λεγόμενους "διαφωνούντες" εντός της Κούβας.

Alberto Korda (1928 - 2001)

Γυρίζοντας και πάλι 55 χρόνια πίσω, ο επίσημος φωτογράφος της Επανάστασης, Alberto Díaz Gutiérrez, πιο γνωστός ως Alberto Korda, θα πάρει πολλές φωτογραφίες από την εκδήλωση για τον ύστατο αποχαιρετισμό των θυμάτων της έκρηξης του La Coubre. Με τον Φιντέλ, τον Τσε και άλλους επώνυμους και ανώνυμους. Ανάμεσα σε αυτές και μια φωτογραφία του Τσε που έμεινε ιστορική.

Αντανακλαστικά, έκανα δύο λήψεις: μια οριζόντια και μια κάθετη. Δεν είχα χρόνο να τραβήξω για τρίτη φορά – ο Τσε αποσύρθηκε διακριτικά στη δεύτερη σειρά. Όταν επέστρεψα στο εργαστήριό μου, εμφάνισα το φιλμ και τύπωσα μερικές φωτογραφίες για τη Revolución. Τύπωσα την οριζόντια λήψη του Τσε με νέο κάδρο και δεν επέλεξα την κάθετη εκδοχή, γιατί πάνω από τον ώμο του διακρινόταν ένα κεφάλι.. Παρ’ όλα αυτά, η φωτογραφία δεν επιλέχθηκε εκείνο το βράδυ από τη σύνταξη. Κρέμασα την εκτύπωση σ’ έναν τοίχο του εργαστηρίου μου…

Guerrillero Heroico (Alberto Korda)

Αυτή το πορτρέτο του Τσε έμελλε να γίνει το πιο πολυανατυπωμένο στην ιστορία της φωτογραφίας. Ωστόσο έμεινε στην αφάνεια για πάνω από επτά χρόνια. Τον Ιούνη του 1967, ένας Ιταλός εκδότης, ο Τζιαντζιάκομο Φελτρινέλι, ζητάει από τον Κόρντα κάποιο καλό πορτρέτο του Τσε για κάποια μελλοντική του έκδοση. Εκείνη την εποχή ο Τσε μάχεται στο αντάρτικο της Βολιβίας. Θα συλληφθεί και θα εκτελεστεί από τον βολιβιανό στρατό και πράκτορες της CIA τον Οκτώβρη του ίδιου έτους. Μερικούς μήνες μετά ο Φιντέλ Κάστρο παραδίδει προς έκδοση στον Φελτρινέλι το ημερολόγιο του Τσε από το αντάρτικο της Βολιβίας. Μαζί με αυτό ο Ιταλός εκδότης θα τυπώσει τις πρώτες χιλιάδες αντίγραφα του περίφημου πορτρέτου, που θα γίνει σύμβολο λαϊκής αντίστασης και πάλης και θα ανατυπωθεί σε εκατομμύρια ακόμα. Η μορφή του Τσε Θα εμπνεύσει σκλαβωμένους και αδικημένους λαούς, αγωνιζόμενους εργάτες, φοιτητές, περιθωριοποιημένους πολίτες, και φυσικά καλλιτέχνες.


(Το κείμενο βασίστηκε σε παλιά ανάρτηση στο blog Κελαηδίσματα)

Νέο βιβλίο για το Μανουέλ Φράγα και το Φιντέλ Κάστρο

Ένα νέο βιβλίο παρουσιάστηκε στη Σχολή Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου της Αβάνας, με τίτλο  "Μανουέλ Φράγα, ένας γαλικιανός κουβανός - Φιντέλ Κάστρο, ένας κουβανός γαλικιανός", του Μιγέλ Άνχελ Αλβέλο Σέσπεδες. Η παρουσίαση έγινε στα πλαίσια της 24ης Έκθεσης Βιβλίου της Αβάνας (12-22 Φεβρουαρίου). 

Το βιβλίο περιγράφει την επίσκεψη του Φιντέλ Κάστρο στη γενετείρα του πατέρα του στο δήμο της Λάνκαρα, και του Μανουέλ Φράγα στο χωριό Μανατί, όπου έζησε τα παιδικά χρόνια του μαζί με τους γονείς και παπούδες του, μετανάστες από της Γαλικία (αυτόνομη περιοχή της ΒΔ Ισπανίας).

Μετά από εντατική έρευνα, ο Αλβέλο Σέσπεδες μας προσφέρει ένα ευανάγνωστο και ευχάριστο κείμενο της συνάντησης των δύο ανδρών με αποφασιστικό παραλληλισμό στη ζωή, ενωμένους από την αγάπη στις ρίζες τους, παρόλες τις μεγάλες ιδεολογικές διαφορές τους. Επιπλέον το κείμενο συνοδεύεται από πλούσιο φωτογραφικό υλικό, με πολλές ενέκδοτες φωτογραφίες και των δύο πρωταγωνιστών στους τόπους της οικογενειακής τους προέλευσης.

Ο Φιντέλ Κάστρο (1926) είναι πασίγνωστος κουβανός επαναστάτης και πολιτικός, ηγέτης της Κούβας από το 1959 μέχρι το 2006 όταν παραιτήθηκε από πρόεδρος για λόγους υγείας. Συνεχίζει να ασκεί επιρροή στην κουβανική και διεθνή πολιτική και έχει πλούσιο συγγραφικό έργο.

O Μανουέλ Φράγα Ιριμπάρνε (1922 - 2012) ήταν ισπανός πολιτικός με μεγάλη επιρροή, ιδιαίτερα στο στάδιο μετάβασης από το φρανκισμό στη δημοκρατία. Διετέλεσε υπουργός Πληροφορίας και Τουρισμού επί Φράνκο (1962 - 1969), αντιπρόεδρος και υπουργός Εσωτερικών επί της πρώτης μεταφρανικής κυβέρνησης (1975-1976), επικεφαλής του Λαϊκού Κόμματος (1989-1990), πρόεδρος του Συμβουλίου της Γαλικίας (1990-2005) και γερουσιαστής της Γαλικίας (2008-2012).

Ο συγγραφέας Μιγέλ Άνχελ Αλβέλο Σέσπεδες

Η δημοσιογράφος και συγγραφέας Κατιούσκα Μπλάνκο και ο πρόεδρος της Φοιτητικής Ομοσπονδίας Κούβας Ράντι Περντόμο.

Πηγή: Cubadebate.cu

Φωτό: Roberto Garaycoa
1η δημοσίευση: ispania.gr

Νέα έκθεση Αντόνιο Γκερέρο: Από τον Χοσέ Μαρτί στον Τσε Γκεβάρα

Μια νέα έκθεση με ακουαρέλες του Αντόνιο Γκερέρο με τίτλο "Ο Αληθινός Άνδρας" και αφιερωμένη στη φυσιογνωμία του Χοσέ Μαρτί, εκτίθενται στην πινακοθήκη Τσε Γκεβάρα του Ραδιοσταθμού Radio Rebelde. 

"Ο καλύτερος τρόπος για να τιμήσω το Μαρτί και αυτό που με ενέπνευσε να φτιάξω αυτά τα έργα ήταν η ιδεολογία του, το παράδειγμα που έδωσε ο Μαρτί... Ο ηρωισμός δεν είναι υπόθεση μιας μέρας, αυτός ήταν ικανός να δει την αδικία όπως την είδε ο Τσε σε άλλη εποχή, άλλη διάσταση", δήλωσε ο Τόνι.

Ο Ήρωας της Δημοκρατίας της Κούβας αφιέρωσε την έκθεσή του στα 57 χρόνια του ραδιοσταθμού που συμπληρώνονται στις 24 Φλεβάρη.

Η Βενεζουέλα τιμά τον ιδρυτή του El Sistema

Ο ιδρυτής του Συστήματος Ορχηστρών και  Χορωδιών για Νέους και Παιδιά της Βενεζουέλας - πιο γνωστού ως απλά El Sistema -, μαέστρος Χοσέ Αντόνιο Αμπρέου, τιμήθηκε το Σάββατο με την ευκαιρία της 40ης επετείου του "Συστήματος", σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο Θέατρο Τερέσα Καρένιο της πρωτεύουσας Καράκας. 

Ο πρόεδρος της Βενεζουέλας, Νικολάς Μαδούρο, μαζί με 1.600 παριστάμενους, ανάμεσα στους οποίους μουσικούς και μέλη της κυβέρνησης, χειροκρότησαν όρθιοι για πάνω από ένα λεπτό τον μαέστρο Αμπρέου για τη δημιουργία του θεωρούμενου ως καλύτερου συστήματος ορχηστρών στον κόσμο. Ο πρόεδρος απένειμε βραβείο στον ιδρυτή του El Sistema για τις γνώσεις και τις αξίες που δίδαξε μέσω της μουσικής σε γενιές βενεζουελανών.

Στην απονομή της βράβευσης, ο διευθυντής της Συμφωνικής Ορχήστρας της Βενεζουέλας - και επίσης της Φιλαρμονικής του Λος Άντζελες - Γουστάβο Ντουδαμέλ, δήλωσε: "Αγαπητέ μαέστρο Χοσέ Αντόνιο Αμπρέου, σε σας που μας δώσατε τη ζωή σας που μας χάρισε ένα διαφορετικό δρόμο, δείχνοντας μας την ομορφιά του ανθρώπινου είδους μέσω της μουσικής, που μας διδάξατε να κατασκευάζουμε ένα μέλλον αλλαγής και μεταμόρφωσης. Σε σας που μας επιτρέψατε να γνωρίσουμε τη δύναμη και τη δυναμική της Βενεζουέλας μας. Με άπειρη ευγνωμοσύνη σας προσφέρουμε την ιστορία μας, γνωρίζοντας ότι θα συνεχίσουμε να παίζουμε, να τραγουδάμε και να αγωνιζόμαστε".

Ο Ντουδαμέλ εγκωμίασε τη δουλειά του "Συστήματος" που ιδρύθηκε το 1975 από τον Αμπρέου με τα παρακάτω λόγια: "Συχνά δεν μπορούμε να αντιληφθούμε το μεγαλείο των έργων, γιατί τα έχουμε πολύ κοντά, μπορούμε να τα βιώσουμε καθημερινά. Σχετικά με αυτό που αντιπροσωπεύει το El Sistema στον κόσμο, είναι ένα από τα πιο όμορφα εμβλήματα ειρήνης, ενότητας και αγάπης για την ομορφιά. Ομορφιά, ειρήνη και αγάπη για τα οποία τόσα πολλά λέγονται αλλά τόσα λίγα γίνονται".

Κατά τη διάρκεια της βράβευσης, προβλήθηκε ντοκυμανταίρ στο οποίο ο μαέστρος Αμπρέου εξηγούσε ότι το "Σύστημα" είναι μια δομή σε τέλεια ευθυγράμμιση, μετασχηματισμού της αλλαγής και προσαρμογής στις συγκυρίες που αλλάζουν του σύγχρονου κόσμου. Επιπλέον, διαβεβαίωσε ότι "η Βενεζουέλα στα χέρια των νέων και των παιδιών αποκτά μια δυναμική πολύ σημαντική".

Ακολουθούν φωτογραφίες από την τιμητική εκδήλωση.

Οι νέες φωτογραφίες του Φιντέλ κάνουν το γύρο του κόσμου

Το γύρο του κόσμου έχουν κάνει οι φωτογραφίες που δημοσίευσαν τη Δευτέρα η κουβανική εφημερίδα Granma και η ενημερωτική ιστοσελίδα Cubadebate,  και δείχνουν τον Φιντέλ Κάστρο σε συνάντηση με τον Ράντι Περντόμο Γκαρσία, ηγέτη της Φοιτητικής Ομοσπονδίας της Αβάνας στις 23 Ιανουαρίου. 

Οι αμέσως πιο πρόσφατες φωτογραφίες του κουβανού ηγέτη χρονολογούνται από τον Αύγουστο του 2014, όταν δέχτηκε τον πρόεδρο της Βενεζουέλας, Νικολάς Μαδούρο, ενώ η τελευταία του δημόσια εμφάνιση έγινε τον Ιανουάριο του 2014, σε καλλιτεχνική εκδήλωση. Πρόσφατα δε ανακοινώθηκαν συναντήσεις του Φιντέλ με τον Ντιέγκο Μαραντόνα και τον Βραζιλιάνο θεολόγο Φρέι Μπέτο, ωστόσο από αυτές τις συναντήσεις δε διέρρευσαν φωτογραφίες.

Στη σειρά φωτογραφιών από την επίσκεψη του φοιτητή ηγέτη, ο 88χρονος Φιντέλ δείχνει ζωηρός και εύθυμος. Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε με αφορμή τα 70 χρόνια από την εισαγωγή του Φιντέλ στο πανεπιστήμιο της Αβάνας και σχετική σειρά εκδηλώσεων της Ομοσπονδίας Πανεπιστημιακών Φοιτητών (FEU). Σε κάποιες από τις φωτογραφίες φαίνεται και η σύζυγός του Ντάλια ντε Σότο.

Η συνάντηση διήρκεσε περί τις 3 ώρες και ο Φιντέλ συζήτησε με τον Ράντι για διάφορα θέματα, όπως επιστημονικά, εσωτερικά των πανεπιστημίων, για τους Πέντε Ήρωες και ζητήματα διεθνούς πολιτικής. Τα οπτικά ντοκουμέντα της συνάντησης αυτής καταρρίπτουν τις φήμες που ξεκίνησαν από μέσα ενημέρωσης του Μαϊάμι περί δήθεν θανάτου του ιστορικού ηγέτη της Κούβας τον προηγούμενο Δεκέμβριο, λίγο μετά την ανακοίνωση της επανέναρξης των διπλωματικών σχέσεων ΗΠΑ - Κούβας.

Ο Φιντέλ δέχτηκε τον Φρέι Μπέτο στην Αβάνα

Ο κουβανός πρώην πρόεδρος Φιντέλ Κάστρο υποδέχτηκε στο σπίτι του στην Αβάνα το βραζιλιάνο διανοούμενο Φρέι Μπέτο, σύμφωνα με δημοσίευμα της κουβανικής εφημερίδας Granma.

Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της προηγούμενης Δευτέρας, σύμφωνα με το λιτό δημοσίευμα στην ηλεκτρονική πύλη της εφημερίδας. Μεταξύ άλλων, οι δύο άνδρες μίλησαν για τη συνάντηση που είχε ο βραζιλιάνος θεολόγος τον Απρίλη του 2014 με τον πάπα Φραγκίσκο.

Πρόκειται για τη δεύτερη είδηση που δημοσιεύουν τις τελευταίες μέρες τα επίσημα κουβανικά μέσα σχετικά με τον 88χρονο Φιντέλ Κάστρο. Η κουβανική τηλεόραση αποκάλυψε το βράδυ της Κυριακής επιστολή στην οποία ο πρώην ηγέτης της Κούβας τοποθετήθηκε για πρώτη φορά σχετικά με την ιστορική προσέγγιση ανάμεσα στην Κούβα και της Ηνωμένες Πολιτείες τον προηγούμενο Δεκέμβριο.

Στο κείμενο που απευθύνεται στην Ομοσπονδία Πανεπιστημιακών Φοιτητών (FEU), ο Κάστρο υπογραμμίζει ότι δεν εμπιστεύεται τον παλιό ιδεολογικό του αντίπαλο, αλλά υποστήριζε σιωπηρά τον επίκαιρο διάλογο για την αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων. Ταυτόχρονα, ξεκαθάρισε ότι ο ίδιος δε συμμετείχε στις επαφές με την κυβέρνηση των ΗΠΑ.

"Δεν εμπιστεύομαι την πολιτική των Ηνωμνων Πολιτειών ούτε έχω ανταλλάξει λέξη μαζί τους, χωρίς αυτό να σημαίνει, ούτε πολύ ούτε λίγο, ότι απορρίπτω μια ειρηνική λύση στις πολεμικές συγκρούσεις και κινδύνους", γράφει χαρακτητιστικά στην επιστολή.

Το State Department χαρακτήρισε την Τρίτη "θετικό δείγμα" τα λόγια του ιστορικού ηγέτη της Κούβας και αναγνώρισε ότι ανάμεσα στις δύο πλευρές δεν υπήρχε εμπιστοσύνη.

"Πιστεύω ότι δικαιολογημένα μπορεί να λεχθεί ότι υπάρχει έλλειψη εμπιστοσύνης, αλλά εργαζόμαστε για να δημιουργήσουμε αυτή την εμπιστοσύνη", δήλωσε στην Ουάσινγκτον η εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών Jen Psaki.

Η απουσία του Φιντέλ Κάστρο τις τελευταίες εβδομάδες είχε γεννήσει εικασίες σχετικά με το ρόλο που θα μπορούσε να είχε παίξει στην ιστορική προσέγγιση ανάμεσα στην Ουάσινγκτον και την Αβάνα, μετά από 18 μήνες μυστικών συζητήσεων.

Ο αδερφός του Φιντέλ και νυν πρόεδρος, Ραούλ Κάστρο, και ο βορειοαμερικανός του ομόλογος, Μπάρακ Ομπάμα, ανακοίνωσαν στις 17 Δεκεμβρίου ότι οι δύο χώρες θα αποκαταστήσουν τις διπλωματικές τους σχέσεις. Αν και ο Φιντέλ έχει αποχωρίσει από την εξουσία από το 2006, η προσωπικότητά του συνεχίζει να έχει μεγάλη βαρύτητα στα πολιτικά πράγματα του νησιού.

Πηγή: La Jornada
(Η φωτό από προηγούμενη συνάντηση των δύο ανδρών, το Φλεβάρη του 2014)

Συγχαρητήρια από τον Πρόεδρο Μαδούρο στον Αλέξη Τσίπρα για την εκλογική του νίκη

ΜΠΟΛΙΒΑΡΙΑΝΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑΣ

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΛΑΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΕΣ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ

Ο Πρόεδρος της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας, Νικολάς Μαδούρο Μόρος, η Μπολιβαριανή Κυβέρνηση και ο βενεζουελάνικος λαός, συγχαίρουν τον ελληνικό λαό, που ασκώντας πλήρως την λαϊκή του κυριαρχία με την συμμετοχή και τη ψήφο του, εξέφρασε την αδιαμφισβήτητη δημοκρατική του προσήλωση.

Η Βενεζουέλα αποστέλλει τα θερμά της συγχαρητήρια στο πολιτικό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ και στον σύντροφο Αλέξη Τσίπρα για την ιστορική νίκη και εύχεται κάθε επιτυχία στη θητεία του, εκφράζοντας για άλλη μια φορά την αλληλεγγύη και τη στήριξή της.

Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής διαδικασίας, η δεξιά προέβη σε μια βρώμικη εκστρατεία εξαπολύοντας μια σειρά επιθέσεων κατά του λαού της Βενεζουέλας και της Μπολιβαριανής Επανάστασης, στην οποία δεν υπέκυψε η συνείδηση της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού.

Από την Πατρίδα του Απελευθερωτή Σιμόν Μπολίβαρ και του Αήττητου Κομαντάντε της Μπολιβαριανής Επανάστασης Ούγκο Τσάβες, ο Πρόεδρος Νικολάς Μαδούρο επιθυμεί να εκφράσει στον αδελφό ελληνικό λαό κάθε επιτυχία σε αυτή τη νέα εποχή πολιτικών και οικονομικών μετασχηματισμών.

Η Μπολιβαριανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας επαναεπιβεβαιώνει την προθυμία της να εργαστεί υπέρ της ανάπτυξης, της ειρήνης, της συνεργασίας και της υπεράσπισης ενός δίκαιου και πολυπολικού διεθνούς συστήματος.

Καράκας, 25 Ιανουαρίου 2015

Πέθανε η Λεονέλα Ρέλις, δημιουργός της εκπαιδευτικής μεθόδου Yo, sí puedo

Η διακεκριμένη κουβανή παιδαγωγός Λεονέλα Ινές Ρέλις Ντίας, δημιουργός της μεθόδου αλφαβητισμού Yo, sí puedo, με την οποία έχουν μάθει να διαβάζουν και να γράφουν περισσότερα από 8 εκατομμύρια αναλφάβητοι στον κόσμο, πέθανε το προηγούμενο Σάββατο στην Αβάνα, θύμα του καρκίνου.

Όταν μιλά κανείς για διδακτική κλήση δεν μπορεί να αγνοήσει τη Δρα Λεονέλα, γεννημένη στο Καμαγκουέι στις 20 αΑπριλίου 1947, η οποία μόλις 15 ετών εντάχθηκε στο σώμα των αλφαβητιστών που έκαναν το 1961 την Κούβα την πρώτη ελεύθερη χώρα από τον αναλφαβητισμό και αργότερα, με την ιδιαίτερη ευφυία της, δημιούργησε την προαναφερόμενη μέθοδο αλφαβητισμού.

Έγινε γενική συντονίστρια αυτού του έργου στην Αϊτή και αργότερα στην Μπολιβαριανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας, ενώ ακόμα συνεισέφερε στην εφαρμογή του προγράμματος σε άλλες χώρες όπως Βολιβία, Νικαράγουα, Παναμά, Δομινικανή Δημοκρατία, Γουινέα Μπισάου και Κολομβία. Το ίδιο πρόγραμμα έχει εφαρμοστεί με τη βοήθεια ειδικών σε περισσότερες από 30 χώρες.

 

Για το συνολικό αποτέλεσμα του έργου της, η UNESCO της έχει αποδόσει την τιμητική μνεία Ρέι Σειγιόνγκ και αργότερα το ομώνυμο βραβείο.

Η Δρα Λεονέλα αντιπροσώπευσε την πατρίδα της σε διάφορα συνέδρια και εκδηλώσεις, εθνικά και διεθνή, έφτασε στο επίπεδο της Διδάκτορος Παιδαγωγικών Επιστημών και δημοσίευσε περισσότερα από 20 παιδαγωγικά βιβλία.

Στρατευμένη στο Κομμουνιστικό Κόμμα Κούβας, στο γόνιμο εργασιακό βίο της έλαβε πολυάριθμες διακρίσεις, ανάμεσα στις οποίες ξεχωρίζουν οι τάξεις Φρανκ Παϊς Πρώτου και Δευτέρου Βαθμού, που απονέμει το Συμβούλιο του Κράτους της Κούβας, η τάξη Άνα Μπετανκούρ και τα μετάλια Διεθνιστή Εργάτη, Αναμνηστικού της 40ης επετείου των FAR (Επαναστατικών Ενόπλων Δυνάμεων Κούβας) και Χοσέ Τέι, καθώς και ο τίτλος Ηρωίδας της Εργασίας της Δημοκρατίας της Κούβας.

Παρομοίως, για τη προσφορά της στον παγκόσμιο αλφαβητισμό, δέχτηκε τιμητικές βραβεύσεις από Βενεζουέλα, Παναμά, Ισπανία, Νικαράγουα, Αργεντινή και Αϊτή, μεταξύ πολλών άλλων χωρών.

Η κηδεία της προγραμματίστηκε για το πρωί της Κυριακής, στο Πάνθεο της Γενικής (Συνομοσπονδίας) Εργατών Κούβας στο Κοιμητήριο Κολόν της Αβάνας.

Πηγή: cubainformacion.tv

Ο Αλεχάντρο Κάστρο στην Ελλάδα - Φεστιβάλ Κουβανικού Κινηματογράφου

Έρχεται στην Ελλάδα ο Αλεχάντρο Κάστρο Εσπίν, γιος του Ραούλ Κάστρο και της Βίλμα Εσπίν, με αφορμή την έκδοση στα ελληνικά του βιβλίου του «Το τίμημα της ισχύος - H αυτοκρατορία του τρόμου», που πραγματεύεται τις σχέσεις Κούβας - ΗΠΑ και στα πλαίσια της Εβδομάδας Κουβανικού Κινηματογράφου που διοργανώνει η New Star.

Ο Α. Κάστρο είναι μηχανικός με Master στις Διεθνείς Σχέσεις. Ερευνητής θεμάτων σχετικών με την Εθνική Ασφάλεια και Άμυνα –το κύριο θέμα της διδακτορικής του διατριβής– παρακολούθησε διάφορα μεταπτυχιακά προγράμματα σπουδών και δημοσίευσε εργασίες πάνω στα θέματα εθνικής και διεθνούς ασφάλειας, πολιτικής επιστήμης, παγκόσμιας οικονομίας και οικονομικών, διπλωματίας και ιστορίας, διαχείρισης και εκπαίδευσης ανθρώπινου δυναμικού, καινοτομίας στη συλλογή πληροφοριών και παραγωγή αναλύσεων σε διάφορα γνωστικά πεδία καθώς και εφαρμογές των νέων τεχνολογιών.

Ο Αλεχάντρο Κάστρο θα παρευρεθεί στο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΟΥΒΑΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ, που διοργανώνει  η  NEW STAR σε συνεργασία με την Πρεσβεία Της Δημοκρατίας της Κούβας στην Ελλάδα, στο Studio New Star art cinema (Σπάρτης και Σταυροπούλου 33 πλ. Αμερικής) από 08//01/2015 έως 14/01/2015. Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ θα προβληθούν 26 ταινίες και ντοκιμαντέρ. Η διοργάνωση γίνεται σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Τέχνης και Κινηματογραφικής Βιομηχανίας της Κούβας (ICAIC).

Αναλυτικά οι εμφανίσεις του Α. Κάστρο στην Αθήνα:

Την Πέμπτη 8 Ιανουαρίου στις 12 το μεσημέρι θα πραγματοποιηθεί συνέντευξη Τύπου στο Αλκυονίς New star art cinema (Ioυλιανού 42-46 πλ. Βικτωρίας).

Την Παρασκευή 9 Γενάρη, στις 7 μ.μ., θα πραγματοποιηθεί στον κινηματογράφο «Στούντιο», Σταυροπούλου 33 & Σπάρτης, στην Πλατεία Αμερικής,  εκδήλωση διεθνιστικής αλληλεγγύης, στην οποία θα μιλήσει και θα χαιρετίσει ο ίδιος, καθώς και ο πρόεδρος του Ελληνοκουβανικού Συνδέσμου Φιλίας και Αλληλεγγύης, Νίκος Καρανδρέας. Θα προβληθεί η ταινία Kangamba με θέμα τη διεθνιστική αλληλεγγύη της Κούβας στην Αγκόλα, όπου ο Αλεχάντρο Κάστρο συμμετείχε ως εθελοντής και τραυματίστηκε. Στην ίδια εκδήλωση θα ακουστούν τραγούδια για τη διεθνή αλληλεγγύη σε ποίηση του Φώντα Λάδη και μουσική του Θάνου Μικρούτσικου. Στο πιάνο ο Γιώργος Καμπογιάννης. Τραγουδούν η Μπέττυ Χαρλαύτη και ο Δημήτρης Κάσσαρης.

Τη Δευτέρα, 12 Γενάρη, στις 7 μ.μ. στον κινηματογράφο «Αλκυονίδα», Ιουλιανού 42-46, Πλατεία Βικτωρίας, θα πραγματοποιηθεί η παρουσίαση του βιβλίου του «Το τίμημα της ισχύος - Η αυτοκρατορία του τρόμου».

Την Τρίτη, 13 Γενάρη, στις 7 μ.μ., στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, στην αίθουσα Σάκης Καράγιωργας, στα πλαίσια του Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών «Ζητήματα Ιστορίας και Ιστοριογραφίας» του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας, και με παρουσία των καθηγητών Προκόπη Παπαστράτη και Μιχάλη Λυμπεράτου, ο Α. Κάστρο θα δώσει διάλεξη σε φοιτητές.

Επιπλέον, κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στη χώρα μας, ο Αλεχάντρο Κάστρο θα συναντηθεί με τον Μίκη Θεοδωράκη και θα επισκεφθεί ιστορικούς χώρους και μουσεία, μεταξύ των οποίων η γέφυρα του Γοργοπόταμου, το πρώην ΕΑΤ-ΕΣΑ, το Μουσείο Μακρονήσου, το Μουσείο Θερμοπυλών, το Χάνι της Γραβιάς κ.ά. Επισκέψεις του και εκδηλώσεις θα γίνουν και σε Ηράκλειο, Άργος, Ναύπλιο, Λαμία, Επίδαυρο.

Η ταινία Kanganba (2008), σε σκηνοθεσία του Ροχέλιο Παρίς, είναι μια παραγωγή του ICAIC με θέμα τη διεθνιστική συμμετοχή κουβανικών ενόπλων δυνάμεων (FAR) στον αντιαποικιακό αγώνα της Αγκόλας. Είναι Αύγουστος του 1983 όταν μια μικρή ομάδα κουβανών και αγκολέζων μαχητών με ελάχιστα εφόδια, στην τοποθεσία Καγκάμπα στα νότια της χώρας, κρατούν τις θέσεις τους για πάνω από μια βδομάδα απέναντι στις επιθέσεις ισχυρότατων δυνάμεων της UNITA, που έχουν εκπαιδευτεί και εξοπλιστεί από τα ρατσιστικό καθεστώς της Νότιας Αφρικής.

Τρέιλερ της ταινίας Kangamba

Πηγές:

Ελληνοκουβανικός Σύνδεσμος Φιλίας και Αλληλεγγύης

ertopen.gr

culturenow.gr

avgi.gr
tovima.gr
ecured.cu

Η ώρα του θριάμβου

Πηγή: Cubadebate

του Ricardo Alarcón de Quesada

Επέστρεψαν. Στις 17 Δεκέμβρη, τελικά, ο Χεράρδο, ο Ραμόν και ο Αντόνιο συναντήθηκαν ελεύθεροι στην Αβάνα με τον Φερνάντο και το Ρενε και τους συγγενείς τους.

Από τότε που ο πρόεδρος Ραούλ Κάστρο το ανακοίνωσε στο εθνικό δίκτυο ραδιοτηλεόρασης, ο κόσμος βγήκε στους δρόμους για να γιορτάσει κάτι που ήταν ένας μεγάλος θρίαμβος για την Κούβα. Η νίκη για όλους και όλες που δεν κουράστηκαν να απαιτούν τη λευτεριά τους. Στην Κούβα, αλλά επίσης στο Μαϊάμι. Και σε όλο τον κόσμο.

Ήταν μια μάχη μακρά και πολύπλοκη. Δεκάξι χρόνια είναι πολύς καιρός. Υπήρξαν κάποιες στιγμές χαράς αλλά ήταν πολύ περισσότερες οι στιγμές πίκρας και πόνου. Αμέτρητοι ήταν οι ανώνυμοι ήρωες που δεν καταβλήθηκαν σε μια ανηφορική μάχη που απαιτούσε επιμονή και θυσία.

Ήταν πολλοί, αλλά αισθάνομαι την υποχρέωση να κατονομάσω δύο: τον Ρομπέρτο Γκονσάλες Σέβερερτ και τον Λέοναρντ Γουίνγκλας. Και οι δύο αντιμετώπισαν τεράστιες δυσκολίες, μεταξύ των οποίων σοβαρά προβλήματα υγείας και αγωνίστηκαν, κυριολεκτικά, μέχρι την τελευταία πνοή.

Ο Ρομπέρτο έμαθε να κατέχει τη γλώσσα και τα περίπλοκα μονοπάτια του βορειοαμερικανικού δικαστικού συστήματος μέχρι να γίνει ειδικός, είχε τη χάρα να αγκαλιάσει τον αδερφό του Ρενέ ήδη ελεύθερο αλλά πέθανε αποφασισμένος, με ίδια επιμονή, να σώσει αυτούς που παρέμεναν στη φυλακή και ήταν επίσης αδέρφια του.

Ο Λένι αφιέρωσε όλο το χρόνο του σ' αυτή την υπόθεση χωρίς να ζητήσει τίποτα σε αντάλλαγμα. Της παρέδωσε τη λαμπρή επαγγελματική καριέρα του και με κόστος σοβαρές προσωπικές θυσίες τους επισκέφτηκε στις φυλακές, διέτρεξε τον κόσμο αναζητώντας αλληλεγγύη και ήταν το επίκεντρο της νομικής μάχης που δεν εγκατέλειψε μέχρι η ευγενική καρδιά του να σταματήσει να χτυπά. Έφυγε με τη θλίψη να μην έχει φτάσει στη γη της επαγγελίας.

Αλλά και οι δύο, ο Λένι και ο Ρομπέρτο, είναι μαζί μας αυτή την ώρα της γιορτής που χωρίς αυτούς δε θα ήταν δυνατή. 

Την ίδια μέρα ο πρόεδρος Ομπάμα ανακοίνωσε την επανέναρξη των διπλωματικών σχέσεων με την Κούβα και ένα σύνολο μέτρων, που χαιρετίστηκαν από όλους, για να σταματήσει ο αποκλεισμός και να ξεκινήσει μια νέα εποχή στις διμερείς σχέσεις.

Θα πρέπει να αντιμετωπίσεί την ήδη ανακοινωμένη αντίθεση όσων θα κάνουν ό,τι μπορούν για να καταστρέψουν τις προθέσεις του. Μένει να διανύσουμε ένα δρόμο που μπορεί να είναι μακρύς και θέτει νέες προκλήσεις για το κίνημα αλληλεγγύης και επίσης για την Κούβα.

 

Ας συνεχίσουμε προς τα εμπρός με αισιοδοξία. Μαζί μας θα είναι επίσης τα Πέντε αδέρφια που έδωσαν ανυπέρβλητο παράδειγμα ικανότητας αντίστασης ενός λαού. Και θα είναι επίσης, στην πρώτη γραμμή, ο Λένι και ο Ρομπέρτο.

O Ricardo Alarcón de Quesada είναι κουβανός πολιτικός και συγγραφέας, διδάκτορ Φιλοσοφίας και Γραμμάτων. Διατέλεσε πρέσβης της Κούβας στον ΟΗΕ, υπουργός Εξωτερικών και επί 20 χρόνια πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης.