Αντί των συνηθισμένων ευχολογίων και σαχλών για το νέο έτος, αναδημοσιεύουμε (σε δική μας μετάφραση) ένα συγκινητικό κείμενο του Ισπανού συγγραφέα Juan Carlos Monedero, αφιερωμένο στον Ούγκο Τσάβες που περνά δύσκολες ώρες αναρρώνοντας μετά την τελευταία του χειρουργική επέμβαση.
Ξυπνούσα με έναν Ορενόκο θλιμμένο να περνά μπροστά από τα μάτια μου. Η αγάπη για τον Τσάβες μας κάνει τόσο ανθρώπινους, τόσο δυνατούς. Τον Τσάβες στην κυρία που καθαρίζει, τον Τσάβες στον κύριο που πουλά εφημερίδες στην είσοδο του μετρό, τον Τσάβες στην υπάλληλο του καταστήματος, τον Τσάβες στον παγωτατζή, τον Τσάβες στη γιαγιά που τώρα βλέπει και σ' αυτή που τώρα έχει σπίτι, τον Τσάβες στην καυτή γωνιά του Καράκας και στην ιχθυόσκαλα του Γκορονί, τον Τσάβες της διασωσμένης ποίησης, τον Τσάβες των διασωσμένων νέγρων, των διασωσμένων ινδιάνων, τον Τσάβες αυτού που σήμερα είναι δυνατό στην Αμερική και που πριν είκοσι χρόνια ήταν αδύνατο. Ξυπνούσα με έναν Ορενόκο θλιμμένο να περνά μπροστά από τα μάτια μου και αυτή η εικόνα δε φεύγει. Δυνατά Ούγκο. Κράτα. Κράτα για να μας βοηθήσεις να απαλλαγούμε από αυτό τον φόβο των εκατό χρόνων μοναξιάς. Κράτα Πρόεδρε. Κράτα.
Πηγή: comiendoteirra.es
He amanecido con un Orinoco triste paseándose por mis ojos. Querer a
Chávez nos hace tan humanos, tan fuertes. Chávez en la señora que
limpia, Chávez en el señor que vende periódicos a la entrada del metro,
Chávez de la empleada de la tienda, Chávez del vendedor de helados,
Chávez de la abuela que ahora ve y de la que ahora tiene vivienda,
Chávez de la esquina caliente de Caracas y de la lonja de pescadores de
Choroní, Chávez de la poesía rescatada, de los negros rescatados, de los
indios rescatados, Chávez de lo que hoy es posible en América y que
hace veinte años era imposible. He amanecido con un Orinoco triste
paseándose por mis ojos y no se me quita. Fuerza Hugo. Aguanta. Aguanta
para ayudarnos a quitarnos este miedo de la soledad de cien años.
Aguanta Presidente. Aguanta.
