Αντί των συνηθισμένων ευχολογίων και σαχλών για το νέο έτος, αναδημοσιεύουμε (σε δική μας μετάφραση) ένα συγκινητικό κείμενο του Ισπανού συγγραφέα Juan Carlos Monedero, αφιερωμένο στον Ούγκο Τσάβες που περνά δύσκολες ώρες αναρρώνοντας μετά την τελευταία του χειρουργική επέμβαση.
Ξυπνούσα με έναν Ορενόκο θλιμμένο να περνά μπροστά από τα μάτια μου. Η αγάπη για τον Τσάβες μας κάνει τόσο ανθρώπινους, τόσο δυνατούς. Τον Τσάβες στην κυρία που καθαρίζει, τον Τσάβες στον κύριο που πουλά εφημερίδες στην είσοδο του μετρό, τον Τσάβες στην υπάλληλο του καταστήματος, τον Τσάβες στον παγωτατζή, τον Τσάβες στη γιαγιά που τώρα βλέπει και σ' αυτή που τώρα έχει σπίτι, τον Τσάβες στην καυτή γωνιά του Καράκας και στην ιχθυόσκαλα του Γκορονί, τον Τσάβες της διασωσμένης ποίησης, τον Τσάβες των διασωσμένων νέγρων, των διασωσμένων ινδιάνων, τον Τσάβες αυτού που σήμερα είναι δυνατό στην Αμερική και που πριν είκοσι χρόνια ήταν αδύνατο. Ξυπνούσα με έναν Ορενόκο θλιμμένο να περνά μπροστά από τα μάτια μου και αυτή η εικόνα δε φεύγει. Δυνατά Ούγκο. Κράτα. Κράτα για να μας βοηθήσεις να απαλλαγούμε από αυτό τον φόβο των εκατό χρόνων μοναξιάς. Κράτα Πρόεδρε. Κράτα.
Πηγή: comiendoteirra.es
