Στις 7 Ιουνίου θα απονεμηθεί επίσημα στην Αβάνα ο
τίτλος της Πόλης Θαύμα του Κόσμου», όπως ανακοίνωσε η διευθύντρια επικοινωνίας
του Υπουργείου Τουρισμού της Κούβας, Χανέτ Αγιάλα.
Η αγαπημένη πόλη θα παραλάβει από το ίδρυμα «Νέα
Επτά Θαύματα», που δημιουργήθηκε το 1999 στην Ελβετία, την ιδιότητα ενός από τις
Επτά Πόλεις Θαύματα του Κόσμου, που της είχε απονεμηθεί στις 7 Δεκεμβρίου 2014,
κατά τη διάρκεια του 4ου διαγωνισμού που οργάνωσε ο φορέας και που
προηγουμένως είχε ανακηρύξει τα Επτά Θαύματα του Σύγχρονου Κόσμου και τα Επτά
Θαύματα της Φύσης.
Η Αβάνα επιλέχθηκε γιατί «αντιπροσωπεύει την σφαιρική
διαφορετικότητα της αστικής κοινωνίας». Σύμφωνα με τον Μπέρναρντ Βέμπερ,
προέδρου του ιδρύματος. Γι’ αυτό τον τίτλο διαγωνίστηκαν 1.200 πόλεις από 220
χώρες. Η Αβάνα έχει ακόμα καταταχθεί ανάμεσα στις 25 περισσότερο φωτογραφημένες
τοποθεσίες του πλανήτη και κατέλαβε τη θέση 21 της σχετικής κατάταξης σύμφωνα
με το Shigstmap.
Το 2014 η πρωτοβουλία New7WondersCities ανακοίνωσε την επιλογή της Αβάνας ως μιας εκ των
Πόλεων Θαυμάτων του Κόσμου, μαζί με ιστορικές πόλεις όπως η Λα Πας (Βολιβία), η
Βηρυτός (Λίβανος), η Ντόχα (Κατάρ), το Ντέρμπαν (Ν. Αφρική), η Κουάλα Λουμπούρ
(Μαλαισία) και η Βιγκάν (Φιλιππίνες).
Σήμερα, Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού, η UNICEF αναγνωρίζει ότι στην Κούβα να είσαι παιδί είναι ένα προνόμιο για την ανάπτυξη που αυτό το κράτος ευνοεί στα μικρά του μέλη.
Για το νησί, η προσοχή σ' αυτό το τμήμα του πληθυσμού είναι σημαντική και έτσι έχει καταγραφεί στο σύνταγμα της χώρας, μέσω νόμων σχετικών με την οικογένεια και την παιδική ηλικία.
Η UNICEF αναγνωρίζει ότι οι πρόοδοι στο νησί, υπό αυτή την έννοια, είναι εντυπωσιακές όταν συγκρίνονται με τον υπόλοιπο κόσμο, όταν στοιχεία των διεθνών οργανισμών δείχνουν ότι σε παγκόσμιο επίπεδο, 600 εκατομμύρια ανήλικοι ζουν στη φτώχεια και περισσότερες από 27 χιλιάδες δεν φτάνουν τα πέντε χρόνια και πεθαίνουν κάθε μέρα από αιτίες που μπορούν να αποφευκτούν. Παράλληλα, 200 εκατομμύρια παιδιά, από 5 έως 14 ετών, εργάζονται σε εκτεταμένα και εξαντλητικά ωράρια.
Ταυτόχρονα, άλλα 130 εκατομμύρια δεν λαμβάνουν βασική εκπαίδευση και περίπου 6 εκατομμύρια μένουν ανάπηρα εξαιτίας των πολεμικών συρράξεων ή πεθαίνουν από τις συνέπειες αυτών. Καθώς στην Κούβα αυτή η πραγματικότητα είναι πολύ μακρινή, η UNICEF προωθεί και διαδίδει τις πολιτικές και εμπειρίες της χώρας σχετικά με την φροντίδα των παιδιών για να εξυπηρετήσουν ως μοντέλο για άλλες χώρες.
Στην Κούβα η Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού είναι μια μεγάλη γιορτή.
Στα πλαίσια μιας σεμνής τελετής, οι στάχτες του νομπελίστα κολομβιανού συγγραφέα Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες αποτέθηκαν την προηγούμενη Κυριακή (22/5) για αιώνια ανάπαυση στην καρδιά της σκήτης Λα Μερσέδ, στο Πανεπιστήμιο της Καρταχένα. Πάνω από το δοχείο με τις στάχτες τοποθετήθηκε μπρούτζινη προτομή - έργο της βρετανής γλύπτριας Κέιτι Μάρεϊ - που απεικονίζει έναν Γκάμπο σε ώριμη ηλικία, με ευρύ μέτωπο και ένα λεπτό χαμόγελο κρυμμένο κάτω από το μουστάκι. Το μακρινό βλέμμα του ατενίζει την Καραϊβική και τα τείχη της πόλης.
Περίπου 500 άτομα, τοπικές αρχές, οικογένεια, φίλοι και δημοσιογράφοι συναντήθηκαν το απόγευμα της Κυριακής για να «δώσουν το καλοσώρισμα» στον Γκάμπο, όπως είπε χαρακτηριστικά ο Χουάν Γκοσέν, συγγραφέας και στενός φίλος. Η τελετή άνοιξε με δήλωση του πρύτανη του πανεπιστημίου, Έντγκαρ Πάρα και ακολούθησε ο θερμός επικήδιος του Γκοσέν. Στη συνέχεια έγιναν τα αποκαλυπτήρια της προτομής και διαβάστηκε απόσπασμα από το αυτοβιογραφικό βιβλίο «Ζω για να τη διηγούμαι» από τον εγγονό του Γκάμπο, Ματέο Γκαρσία. Στο μουσικό μέρος της εκδήλωσης, παίχτηκε παραδοσιακή μουσική βαγιενάτα από τον Αντόλφο Πατσέκο, εκ των τελευταίων βιρτουόζων του είδους. Στο τέλος, αφέθηκαν ελεύθερες χιλιάδες κίτρινες πεταλούδες, σήμα κατατεθέν του συμβολισμού του κόσμου του Μακόντο από τον μαέστρο του μαγικού ρεαλισμού.
Η επιλογή του συγκεκριμένου μοναστηριού, με θέα στη θάλασσα και τα τείχη της Κάρταχένα, ήταν της συζύγου του συγγραφέα, Μερσέδες Μπάρτσα, και των δύο γιών του, Ροντρίγκο και Γκονσάλο, από την άνοιξη του 2015. Έτσι οι στάχτες μεταφέρθηκαν από την βιβλιοθήκη του οικογενειακού σπιτιού στην Πόλη του Μεξικού στο τεσσάρων αιώνων αποικιακό κτίσμα. Το συγκρότημα ανήκει στο Πανεπιστήμιο της Καρταχένα, το οποίο ανακαινιζόταν επί ένα χρόνο για να υποδεχτεί τον αγαπημένο συγγραφέα και να γίνει ένα νέο μνημείο μαγικού ρεαλισμού, κλείνοντας την ιστορία του Γκαπριέλ Γκαρσία Μάρκες με την πόλη της Καρταχένα.
Ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, γεννημένος στην Αρακατάκα το 1927, ξεκίνησε τη σχέση του με την Καρταχένα "των Ινδιών" το 1948, όταν ο τότε φοιτητής νομικής έπρεπε να εγκαταλείψει τη Μπογκοτά μετά τη δολοφονία του ριζοσπάστη ηγέτη Χόρχε Ελιέσερ Γαϊτάν και τις ταραχές του ακολούθησαν. Τότε ο πατέρας του τον μετέφερε στο πανεπιστήμιο της παραλιακής πόλης για να συνεχίσει τις σπουδές του. Ο νεαρός τότε Γκαρσία Μάρκες αγάπησε τον τόπο και ξεκίνησε να εργάζεται ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα El Universal. Πολλά χρόνια αργότερα, μένοντας μόνιμα πια στο Μεξικό, επέλεξε να αγοράσει σπίτι στην Καρταχένα για να μένει προσωρινά και ίδρυσε το τοπικό φεστιβάλ κινηματογράφου.
Μπροστά στην κλιμάκωση της ιμπεριαλιστικής
επιθετικότητας
λέμε: «Κάτω τα χέρια από τη Βενεζουέλα!»
Ο Πολιτιστικός Σύλλογος «Χοσέ Μαρτί» διοργανώνει
εκδήλωση-συζήτηση
με κεντρικό ομιλητή
τον Πρέσβη της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας
στην Ελλάδα
Φαρίντ Φερνάντες
Παρασκευή, 27 Μαίου 2016, 7.00 μ.μ.
στον Σύνδεσμο Λατινοαμερικανών στην Ελλάδα (ASCLAYE)
Φαλήρου 47Α Κουκάκι, 2ος όροφος
Στ. Μετρό Συγγρού-Φιξ
Σήμερα η Ουάσιγκτον αποκαλεί
την κυβέρνηση της Βενεζουέλας «απειλή για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ» και
επιχειρεί να απομονώσει και να ανατρέψει την κυβέρνηση Μαδούρο καθώς και τα
λαϊκά κινήματα που έχουν αναπτυχθεί στη χώρα αυτή τα τελευταία 20 χρόνια.
Οποιαδήποτε κυβέρνηση στη Λατινική Αμερική έχει χαράξει στο ελάχιστο μια ανεξάρτητη
πορεία από τον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ και επιδιώκει να βελτιώσει της συνθήκες
ζωής των φτωχών της ηπείρου βρίσκεται στο στόχαστρο. Στο στόχαστρο βρίσκεται επίσης
η σοσιαλιστική Κούβα, που δίνει έμπρακτη διεθνιστική αλληλεγγύη με αποστολές
χιλιάδων εθελοντών δασκάλων και γιατρών σε μια σειρά χώρες, και ιδιαίτερα στη
Βενεζουέλα.
Η ταινία «Νερούδα», του χιλιανού κινηματογραφιστή
Πάμπλο Λαρέν, παρουσιάστηκε πριν λίγες μέρες στις αίθουσες του 69ου
Διεθνούς Φεστιβάλ Καννών. Η ταινία, που προβάλλεται στα πλαίσια του παράλληλου
διαγωνιστικού τμήματος του "Δεκαπενθημέρου Δημιουργών", διηγείται μέρος της ιστορίας
του χιλιανού ποιητή Πάμπλο Νερούδα, με πρωταγωνιστές τον Λουίς Γκνέκο και τον
Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ.
Η ταινία, ένα αστυνομικό roadmovie, ασχολείται με την διαδρομή
στην παρανομία του διάσημου ποιητή όταν καταδιωκόταν από την κυβέρνηση του
Γκαμπριέλ Γκονσάλες Βιδέλα, ο οποίος το 1948 έθεσε στην παρανομία το
Κομμουνιστικό Κόμμα και έπαυσε τον Νερούδα από γερουσιαστή.
«Σ’ αυτή την ταινία υπάρχει ένα όραμα μιας εποχής
στη Χιλή όπου υπήρχαν όνειρα πολύ μεγάλα. Αυτό το όνειρο έφτασε με τον Σαλβαδόρ
Αλιέντε στη Χιλή, αλλά καταπνίγηκε με όλη τη φρίκη που γνωρίζουμε», εξήγησε ο
Λαρέν.
Ο μεξικάνος Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ ενσαρκώνει τον
Όσκαρ Πελουσονό, τον αντιήρωα, ο οποίος με διαταγή του χιλιανού προέδρου ξεκινά
ένα πραγματικό ανθρωποκυνηγητό για να εντοπίσει και να συλλάβει τον φυγά λογοτέχνη.
Ο ποιητής ξεκίνησε τότε μια φυγή που, μετά από αρκετές άκαρπες προσπάθειες, τον έφερε να διασχίσει την κορδιλιέρα τον Άνδεων έφιππος και αργότερα με τη βοήθεια του Πάμπλο Πικάσο να ταξιδέψει στο Παρίσι.
Αυτό το επεισόδιο, που τον σημάδεψε για πάντα, τον
μετέτρεψε σε παγκόσμιο σύμβολο ελευθερίας και σε λογοτεχνικό μύθο με την
δημοσίευση λίγο μετά του CantoGeneral, ενός από τα
πρωτεύοντα έργα του.
Το φιλμ διαγωνίζεται για το βραβείο καλύτερης
ταινίας της 47ης διοργάνωσης του «δεκαπενθημέρου» με άλλες 17
συμμετοχές απ’ όλο τον κόσμο.
Ο Πάμπλο Λαρέν είναι ένας από τους περισσότερο
βραβευμένους σκηνοθέτες στη Χιλή και όλη τη Λατινική Αμερική. Στα φεστιβάλ της Αβάνας,
ο Λαρέν κατέχει το ρεκόρ των τριών βραβείων Coralγια
τις ταινίες TonyManero (2008),No (2012) καιClub (2015).
Το
δίκτυο bloggers
La
Red Solid@ria Griega(Eλληνικό
Δίκτυο Αλληλεγγύης) είναι μια άτυπη
ένωση blogs,
sites, σελίδων
στο facebook,
που
συγκεντρώνει σε πραγματικό χρόνο στο
ομώνυμο blog
του,όλες
τις δημοσιεύσεις αλληλεγγύης στην Κούβα
και στην Λατινική Αμερική. Γεννήθηκε
πριν τρία χρόνια (22/5/2013) με αφορμή την
επίσκεψη που πραγματοποίησε τότε στη
χώρα μας, αντιπροσωπεία του Κουβανικού
Ινστιτούτου Φιλίας των Λαών (ICAP). Στη συνάντηση που πραγματοποιήθηκε
τότε στην Αθήνα με τη συμμετοχή του Πολιτιστικού Συλλόγου "Χοσέ
Μαρτί", της Πολιτιστικής Αθλητικής Ομάδας "Hasta la Victoria Siempre",
των εκδόσεων "Διεθνές Βήμα" και των διαχειριστών των blogs "Prensa
Rebelde", Ελληνικó Αρχείο Τσε Γκεβάρα "Guevaristas", "Cuba de Corazón¨ και ¨Proyecto Numantino¨ ρίχτηκε
η ιδέα να κυκλοφορήσει ένα ιντερνετικό
Ψήφισμα
για την απελευθέρωση των Πέντε Κουβανών.
Στη
συνέχεια, μετά την ηλεκτρονική διαβούλευση που ακολούθησε νέα blogs,
sites και σελίδες facebook προστέθηκαν στην αρχική πρωτοβουλία και
τελικά, έφτασαν σε πενήντα αυτοί που ανταποκρίθηκαν σε αυτό το κάλεσμα και έτσι αυτό το
ψήφισμα έφτασε σε πάνω από δέκα χιλιάδες χρήστες του
διαδικτύου.
Από τότε, η προσπάθεια αυτή, ρίζωσε και αναπτύχθηκε, καθώς δεν είχε κανένα
προαπαιτούμενο, απλά συγκέντρωνε,
συνένωνε -και άρα πολλαπλασίαζε- αυτό
το υλικό, κάνοντάς το, εκτός των άλλων, ένα διακριτό σημείο εναλλακτικής
ενημέρωσης για όσους ήθελαν να
σπάσουν τον τοίχο της μιντιακής σιωπής
και διαστρέβλωσης που έχουν επιβάλλει
στην Κούβα και σε όλη την ΛΑ τα κυρίαρχα
μίντια.
Αθήνα, Μάιος 2013, Συνάντηση με αντιπροσωπεία του ICAP
Το Proyecto Numantino
συμμετέχει σε αυτή την προσπάθεια από την απαρχή της, αφιερώνοντας τις
περισσότερες από τις 200 σχεδόν αναρτήσεις του στα τριάμισι χρόνια
λειτουργίας του σε θέματα Λατινικής Αμερικής και Καραϊβικής.
Την Πέμπτη 19 Μάη, επέτειο του θανάτου του, αποδόθηκε φόρος τιμής στον
Χοσέ Μαρτί, σε τόπους συνδεδεμένους με τη ζωή και το έργο του Εθνικού
Ήρωα της Κούβας.
Στο κοιμητήριο Σάντα Ιφιχένια του Σαντιάγο ντε Κούβα
κατατέθηκαν στεφάνια εκ μέρους του ηγέτη της Κουβανικής Επανάστασης,
Φιντέλ Κάστρο, και του Αρχηγού του Στρατού και Προέδρου της χώρας, Ραούλ
Κάστρο. Στεφάνια κατατέθηκαν επίσης εκ μέρους του κρατικού και
υπουργικού συμβουλίου και του λαού της Κούβας.
Στο Ντος Ρίος,
τόπο όπου έπεσε στη μάχη ο Χοσέ Μαρτί στις 19 Μάη 1895, έγινε επίσης
τελετή με τη συμμετοχή τοπικών αρχών και κατοίκων. Η χορωδεία του
Μπαγιάμο τίμησε τον "Απόστολο" με παράσταση.
Το Βάπτισμα του αίματος είναι μια συγκλονιστική
μαρτυρία, μια κραυγή ενάντια στην καταπίεση, τα βασανιστήρια, τη στέρηση
της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας. Με αφορμή τις υποθέσεις των Κάρλος
Μαριγκέλα και Φρέι Τίτο, ο Φρέι Μπέττο ανασυνθέτει με αριστουργηματικό
τρόπο την εποχή της δικτατορίας στη Βραζιλία, περιγράφοντας καταλεπτώς
την εφιαλτική κατάσταση που επικρατούσε σε μια χώρα, η οποία στο μυαλό
του μέσου Ευρωπαίου φαντάζει ειδυλλιακή.
Παράλληλα όμως, στο
Βάπτισμα του αίματος αναδύεται η τρυφερότητα και η αγάπη που κρύβει μέσα
του ο συγγραφέας, τόσο ως αφοσιωμένος ιερωμένος όσο και ως αγωνιστής
για την ανθρώπινη χειραφέτηση και ελευθερία.
INSTITUTO CERVANTES DE ATENAS - CULTURA - PRESENTACIÓN DE LIBRO
18.05.2016, 19.30 h.
Presentación de libro / Βιβλιοπαρουσίαση
Eduardo Galeano
El futbol al sol y sombra
Το Ποδόσφαιρο στη σκιά και στο φως
Όταν ήταν παιδί, ο Εδουάρδο Γκαλεάνο
ήθελε να γίνει ποδοσφαιριστής, όμως έπαιζε καλά μόνο στον ύπνο του,
γιατί, τα πρωινά, στις αλάνες του Μοντεβιδέο, ήταν από τους χειρότερους.
Όμως με το βιβλίο αυτό, κατάφερε με την τέχνη της γραφής του να κάνει
ό,τι δεν μπόρεσε να πετύχει με την μπάλα στα πόδια: να γράψει το
ωραιότερο ίσως βιβλίο που έχει γραφεί για ένα άθλημα.
Ένα χρόνο μετά τον θάνατο του μεγάλου Ουρουγουανού συγγραφέα, οι εκδόσεις Πάπυρος τιμούν τη μνήμη του παρουσιάζοντας, σε μετάφραση της Ισμήνης Κανσή, ένα από τα καλύτερα έργα του, Το ποδόσφαιρο στη σκιά και στο φως.
Εδώ ο Γκαλεάνο αξιοποιεί το λογοτεχνικό του χάρισμα όχι για να μιλήσει
για επαναστάτες και δικτάτορες, για τον ιμπεριαλισμό και την καταπίεση,
μα για να μιλήσει, ως γνήσιος Λατινοαμερικάνος, για το πάθος του, για το
ποδόσφαιρο. Γράφει ουσιαστικά την ιστορία της κουλτούρας του
ποδοσφαίρου, τις λαμπρές του στιγμές, μα και τις σκιές του, όχι όμως από
τη σκοπιά του διανοούμενου που αποστασιοποιείται από ένα μαζικό
φαινόμενο και το ακυρώνει με τον λόγο του, μα από τη σκοπιά του του
ανθρώπου που μιλάει γι’ αυτό που αγαπάει.
Θα μιλήσουν η μεταφράστρια του βιβλίου Ισμήνη Κανσή, ο δημοσιογράφος του αθλητικού ρεπορτάζ Αντώνης Πανούτσος και ο ακαδημαϊκός, καθηγητής Φυσικής Υψηλών Ενεργειών, Δημήτρης Νανόπουλος. Τη συζήτηση θα διευθύνει ο δημοσιογράφος Μάκης Προβατάς, ενώ χαιρετισμό θα απευθύνει η πρέσβειρα της Ουρουγουάης, Adriana Lissidini.
Αίθουσα Εκδηλώσεων του Ινστιτούτου Θερβάντες της Αθήνας, Μητροπόλεως 23.
Το Ινστιτούτο Θερβάντες και η Πρεσβεία της Ισπανίας αποτίουν φόρο τιμής στον πατέρα του μυθιστορήματος, Μιγκέλ ντε Θερβάντες, εορτάζοντας τα 400 χρόνια από τον θάνατό του.
Αυτή η εκδήλωση συνδυάζει την διάλεξη του φιλολόγου Πέδρο Ολάγια για τον μεγάλο συγγραφέα, με τη συναυλία της τσεμπαλίστα Γιούλης Βεντούρα με μουσική της εποχής και την απαγγελία κειμένων του Θερβάντες που αναφέρονται στην Ελλάδα από την φιλόλογο Μαρία Χοσέ Μαρτίνεθ.
Τραγουδούν η σοπράνο Μαριαλένα Τρικόγλου και η μέτζο σοπράνο Ειρήνη Κανέλλου. Η ζωγράφος Ελένη Παυλοπούλου φιλοτέχνησε τον πίνακα που είναι αφιερωμένος στον Θερβάντες και θα εκτίθεται στην σκηνή.
Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο, Βασιλίσσης Σοφίας 22.
Είσοδος ελεύθερη μέχρι να συμπληρωθούν οι θέσεις.
El Instituto Cervantes y la Embajada de España rinden homenaje al padre de la novela, Miguel de Cervantes, celebrando los 400 años de su muerte.
En esta actividad se combina la conferencia del filólogo Pedro Olalla sobre el gran escritor, con un concierto de música de la época a cargo de la clavecinista Yuli Ventura y un recital con fragmentos de la obra de Cervantes que hacen referencia a Grecia, por la filóloga María José Martínez.
Cantan la soprano Marialena Tricoglu y la mezzosoprano Irini Canelu. La pintora Eleni Pavlopulu cederá su cuadro creado expresamente para este acto en homenaje a Cervantes el cual estará expuesto en el escenario.
Museo Bizantino y Cristiano, Vasilisis Sofías 22, Atenas. Entrada libre hasta completar el aforo.
PROGRAMA / ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
1. Conferencia de Pedro Olalla: Cervantes y Grecia (en griego) / Διάλεξη του Πέδρο Ολάγια: Ο Θερβάντες και η Ελλάδα (στα ελληνικά).
2. Antonio de Cabezón (1510-1566): Duuiensela (clave: Yuli Ventura / τσέμπαλο: Γιούλη Βεντούρα)
3. Miguel de Cervantes, Novelas ejemplares. Primera parte. Prólogo para el lector (lectura: María José Martínez) / Μιγκέλ ντε Θερβάντες,Υποδειγματικές νουβέλες. Μέρος Α’. Πρόλογος για τον αναγνώστη (ανάγνωση: Μαρία Χοσέ Μαρτίνεθ)
4. Sebastián Durón (1660-1716): Cantada a voz Sola al Santísimo y de Pasión (clave: Yuli Ventura, voz: Irini Canelu, mezzo soprano/τσέμπαλο: Γιούλη Βεντούρα, τραγούδι: Ειρήνη Κανέλλου, μέτζο σοπράνο)
5. Miguel de Cervantes, El ingenioso hidalgo Don Quijote de la Mancha. Primera parte. Capítulo I (lectura: María José Martínez) / Μιγκέλ ντε Θερβάντες, Ο ευφάνταστος ιδαλγός Δον Κιχότε ντε λα Μάντσα. Μέρος Α’. Κεφάλαιο Πρώτο (ανάγνωση: Μαρία Χοσέ Μαρτίνεθ)
6. Francisco Correa de Arauxo (1583-1654): Tiento de medio registro de tiple séptimo tono (clave: Yuli Ventura / τσέμπαλο: Γιούλη Βεντούρα)
7. Miguel de Cervantes,El ingenioso hidalgo Don Quijote de la Mancha. Primera parte. Capítulo XI (lectura: María José Martínez) / Μιγκέλ ντε Θερβάντες, Ο ευφάνταστος ιδαλγός Δον Κιχότε ντε λα Μάντσα. Μέρος Α’. Κεφάλαιο Ενδέκατο (ανάγνωση: Μαρία Χοσέ Μαρτίνεθ)
8. Carl Philipp Emanuel Bach (1714-1788) Folies d’Espagne (clave: Yuli Ventura/ τσέμπαλο: Γιούλη Βεντούρα)
9. Miguel de Cervantes, El ingenioso hidalgo Don Quijote de la Mancha. Segunda parte. Prólogo al lector (lectura: María José Martínez) /Μιγκέλ ντε Θερβάντες, Ο ευφάνταστος ιδαλγός Δον Κιχότε ντε λα Μάντσα. Μέρος Β’. Πρόλογος για τον αναγνώστη (ανάγνωση: Μαρία Χοσέ Μαρτίνεθ)
10. Juan Serqueira de Lima (1655-1726): Tono humano solo (clave: Yuli Ventura, voz: Marialena Tricoglu, soprano / τσέμπαλο: Γιούλη Βεντούρα, τραγούδι: Μαριαλένα Τρικόγλου, σοπράνο)
11. Miguel de Cervantes, Viaje del Parnaso. Capítulo I, versos: 199-225 (lectura: María José Martínez)/ Μιγκέλ ντε Θερβάντες, Ταξίδι στον Παρνασσό, Κεφάλαιο Α’, στίχοι: 199-225 (ανάγνωση: Μαρία Χοσέ Μαρτίνεθ)
12. Mimis Plesas (1924-) Romancero (clave: Yuli Ventura / τσέμπαλο: Γιούλη Βεντούρα)
13. Miguel de Cervantes, La Galatea. Libro I (lectura: María José Martínez) / Μιγκέλ ντε Θερβάντες, Γαλάτεια, Βιβλίο Α’ (ανάγνωση: Μαρία Χοσέ Μαρτίνεθ)
14. Antonio Soler (1729-1783) Fandango (clave: Yuli Ventura / τσέμπαλο: Γιούλη Βεντούρα)
Un día con Evo Morales Μιά μέρα με τον Έβο Μοράλες
Αίθουσα Εκδηλώσεων του Ινστιτούτου Θερβάντες της Αθήνας,
Μητροπόλεως 23, Είσοδος ελεύθερη.
Μια μέρα με τον Έβο Μοράλες (2016, 32’) του Ιάσονα Πιπίνη Βελάσκο
Πριν από δέκα χρόνια ένας φτωχός ιθαγενής, της φυλής
Αϊμάρα, ανέλαβε την εξουσία στη Βολιβία, σε μια χώρα όπου την πολιτική
και οικονομική εξουσία μονοπωλούσε για αιώνες η λευκή μειοψηφία. Το
ντοκιμαντέρ καταγράφει ένα 24ωρο του Έβο Μοράλες, του πρώτου ιθαγενή
προέδρου στην ιστορία της Λατινικής Αμερικής και παρουσιάζει πτυχές από
την νεότερη πολιτική ιστορία της χώρας. Ο δημοσιογράφος Ιάσων Πιπίνης
συνάντησε τον Έβο Μοράλες στην πόλη Λα Πας, στις Άνδεις, σε υψόμετρο
περίπου 3.500 μέτρα και ταξίδεψε μαζί του με το προεδρικό αεροσκάφος και
με ελικόπτερο, σε διάφορες πόλεις της χώρας. Ο πρόεδρος της Βολιβίας
διηγείται εν πτήση στην κάμερα, πώς από φτωχός ιθαγενής αγρότης κατάφερε
να φθάσει στο ανώτερο αξίωμα της χώρας, μιλάει για την εξουσία και για
τον αγώνα κατά της φτώχειας.
Μετά από την προβολή θα ακολουθήσει συζήτηση με τον δημιουργό του ντοκυμαντέρ.
Ο Έρνεστ
Χέμινγουεϊ έφυγε από την Κούβα λίγο μετά το θρίαμβο της Επανάστασης και στην
αρχή του οικονομικού αποκλεισμού των ΗΠΑ στο νησί. Σχεδόν 60 χρόνια μετά,
ο συγγραφέας του Ο γέρος και η Θάλασσα
επιστρέφει στο νησί χάρη στη μαγεία του σινεμά, με το πρώτη χολιγουντιανή
ταινία μεγάλου μήκους που γυρίζεται στην Κούβα μετά το 1959.
Πρόκειται
για την ταινία: Πάπα, ο Χέμινγουεϊ στην
Κούβα, η οποία γυρίστηκε με την άδεια των κυβερνήσεων ΗΠΑ και Κούβας πριν
την αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων ανάμεσα στις δύο χώρες.
«Ο Χέμινγουεϊ έφυγε όταν οι πόρτες έκλειναν και άφησε το αγαπημένο σπίτι του
όπου έμεινε για πολλά, πολλά χρόνια για να επιστρέψει στις Ηνωμένες Πολιτείες
και να πεθάνει 18 μήνες μετά. Σήμερα, ο Χέμινγουεϊ έχει επιστρέψει για να
βοηθήσει να ανοίξουν οι πόρτες εκ νέου», είπε ο πρωταγωνιστής του έργου,
Άντριαν Σπαρκς, σε μια πρόσφατη συνέντευξη.
Ο «Πάπα», όπως αποκαλούσαν με αγάπη τον Χέμινγουεϊ, έζησε στην Κούβα από το
1939 μέχρι το 1960. Έδωσε τέλος στη ζωή του στο Άινταχο το 1961, λίγα χρόνια
αφού κέρδισε το Νόμπελ Λογοτεχνίας για κλασικά έργα όπως Αποχαιρετισμός στα Όπλα, Για ποιον χτυπά η καμπάνα και Ο Γέρος και η Θάλασσα. Κέρδισε επίσης το
βραβείο Πούλιτζερ για το τελευταίο έργο, το οποίο έγραψε στην Κούβα.
Η ταινία που γυρίστηκε από τον Μπομπ Γιάρι έκανε ντεμπούτο στις αίθουσες την
προηγούμενη Παρασκευή. Πρόκειται για αμερικανική, κουβανική και καναδική
συμπαραγωγή βασισμένη στο αυτοβιογραφικό σενάριο του Ντεν Μπαρτ Πετιτκλέρκ, ο
οποίος πέθανε το 2006. Παρουσιάζει τον Πετιτκλέρκ ως το νεαρό δημοσιογράφο Εντ
Μάιερς, ενσαρκωμένο από τον Τζιοβάνι Ρίμπισι, ο οποίος γνωρίζει τον Χέμινγουεϊ
στα τέλη της δεκαετίας του ’50 και γίνονται φίλοι. Παίζουν ακόμα οι Τζοέλι
Ρίτσαρντσον, Μίνκα Κέλι και Τζέιμς Ρέμαρ.
Μετά από πολλές επισκέψεις στο σπίτι του, ο Μάιερς γνωρίζει το μεγαλείο του
ήρωα του, την αμοιβαία αγάπη για την Κούβα και το λαό της, και τα προβλήματα
που τον βασανίζουν.
«Έχουν γίνει πολλές ταινίες για τον Χέμινγουεϊ. Αυτή είναι η πρώτη που
προσεγγίζει αυτή την περίοδο της ζωής του», είπε ο Σπαρκς, ο οποίος μοιάζει φυσιογνωμικά
καταπληκτικά με τον Χέμινγουεϊ.
Η ταινία εστιάζει στο σπίτι του συγγραφέα, τη FincaVigía,
αλλά δείχνει και άλλες τοποθεσίες της Κούβας, όπως το μπαρ Φλοριδίτα, όπου ο Χέμινγουεϊ
έπινε νταϊκιρί σε μεγάλες ποσότητες, και το ξενοδοχείο AmbosMundos
(Δύο Κόσμοι), όπου έζησε προσωρινά.
Το γύρισμα έγινε μέσα σε 9 ημέρες το 2013 και μεταξύ Απριλίου και Μαΐου
2014, σύμφωνα με τον Γιάρι. Το Δεκέμβριο του 2014, ο πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα
ανήγγειλε ότι Κούβα και Ηνωμένες Πολιτείες θα άρχιζαν τη διαπραγμάτευση της αποκατάστασης
των διπλωματικών τους σχέσεων.
Είναι η πρώτη ταινία μεγάλου μήκους που γυρίζεται στο νησί με σκηνοθέτη και
ηθοποιούς από τις Ηνωμένες Πολιτείες, αν και προηγουμένως άλλες παραγωγές από
τη Βόρεια Αμερική είχαν γυριστεί στην Κούβα, όπως το ντοκιμαντέρ του 1999 BuenaVistaSocialClub, σε σκηνοθεσία του γερμανού
Βιμ Βέντερς.
Ο Γιάρι, παραγωγός του τιμημένου με ΌσκαρCrash, είπε ότι το πιο δύσκολο
στην υλοποίηση της ταινίας δεν ήταν η χρηματοδότηση (κόστισε λιγότερο από 3 εκατομμύρια
δολάρια) ούτε οι ελλείψεις σε τεχνικά κλιμάκια, αλλά η παραχώρηση αδειών από τις
Ηνωμένες Πολιτείες. Τελικά ο «Πάπα» κατάφερε να πάρει τις απαιτούμενες άδειες
ως δραματική ταινία βασισμένη σε πραγματικά περιστατικά. Βοήθησαν επίσης οι δημοκρατικές
γερουσιάστριες της Καλιφόρνιας Ντάιαν Φάινσταϊν και Μπάρμπαρα Μπόξερ. Η ταινία
έγινε χωρίς κάποια εταιρία ως εγγυητή, όπως απαιτείται σε ανεξάρτητες
παραγωγές, καθώς καμία εταιρία δεν είχε εμπειρία με την Κούβα.
Η κουβανική κυβέρνηση συνεργάστηκε στην παραγωγή και επέτρεψε τη χρήση της FincaVigía, του σπιτιού του Χέμινγουεϊ
που σήμερα είναι μουσείο και μπορεί να το δει κανείς μόνο από τα παράθυρα, 16 χιλιόμετρα
ΝΑ της Αβάνας. Η Κούβα δάνεισε επίσης μια από τις γραφομηχανές που
χρησιμοποίησε ο συγγραφέας και επέτρεψε τη συνεργασία του Κουβανικού
Ινστιτούτου Κινηματογραφικής Τέχνης και Βιομηχανίας (ICAIC), που βοήθησε με τα σκηνικά, τα
κοστούμια και ντόπιους ηθοποιούς.
Μετά τον «Πάπα», που παρουσιάστηκε τον προηγούμενο Δεκέμβριο στο Φεστιβάλ
Κινηματογράφου της Αβάνας, παραγωγές ταινιών όπως FastandFuriousκαι HouseofLies, έχουν ζητήσει άδεια για
να γυριστούν ή έχουν γυριστεί στην Κούβα.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΓΚΙΓΙΕΝ, ΑΗΔΟΝΙΑ ΚΑΙ ΜΠΑΖΟΥΚΑΣ
4 ποιήματα για τον Τσε – 7 για την Επανάσταση
Μετάφραση – Σχολιασμός – Σχέδια: Μπάμπης Ζαφειράτος
Εκδόσεις New Star
Στις 14 Απρίλη συμπληρώθηκαν 58 χρόνια από την πρώτη παρέμβαση του κομαντάντε Φιντέλ Κάστρο Ρους, μέσω του ραδιοφωνικού σταθμού Radio Rebelde.
Ο ιστορικός Άλδο Ντανιέλ Ναράνχο ανέφερε σε επετειακή εκπομπή στο ιστορικό ραδιόφωνο της Κούβας την προηγούμενη Πέμπτη, ότι ο Φιντέλ τον Απρίλη του 1958 κινούνταν προς την περιοχή Altos de Conrado (υψίπεδα του Κονράδο), όπου θα ιδρυόταν ο ραδιοφωνικός σταθμός από τον Ερνέστο Τσε Γκεβάρα.
Τόνισε επίσης ότι το πρώτο μέρος της παρέμβασης του ηγέτη της Κουβανικής Επανάστασης ήταν αφιερωμένο ολοκληρωτικά στην ανάλυση των γεγονότων της 9ης Απρίλη 1958. Συγκεκριμένα, μετά την αποτυχία της Απεργίας του Απρίλη, ο Φιντέλ υποστήριξε την αναγκαιότητα να συνεχιστεί ο αγώνας και να επιτευχθεί η ενότητα μεταξύ Βουνού και Κάμπου (Sierra y Llano).
Σύμφωνα με τον ιστορικό, το δεύτερο ζήτημα που προσέγγισε ο κομαντάντε στην πρώτη του παρέμβαση από τα μικρόφωνα του Radio Rebelde ήταν να σημάνει συναγερμό για τη συνενοχή της κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών σε επίπεδο πολιτικής στήριξης και στρατιωτικής επιμελητείας στην τυραννία του Φουλχένσιο Μπατίστα.
Στη ομιλία του, ο Φιντέλ εξηγεί πώς οι ΗΠΑ αντιμετώπιζαν την εκστρατεία με σκοπό να αποτρέψουν την αλληλεγγύη των λαών της Λατινικής Αμερικής και Καραϊβικής ως προς τη δίκαιη υπόθεση της απελευθέρωσης του κουβανικού λαού.
Εδώ και λίγες μέρες, με αφορμή την πρόσφατη επίσκεψη Ομπάμα στην Κούβα, κυκλοφορούν στο διαδίκτυο διάφορες "λίστες" πραγμάτων που... λείπουν από την Κούβα, γραμμένες με μεγάλη δόση αστεϊσμού.
Αναφέρουμε ενδεικτικά κάποιες τέτοιες "ελλείψεις" (κάποιες άλλες λόγω κουβανικής αργκό είναι δύσκολο να αποδοθούν στα ελληνικά):
- Πυροβολισμοί στα σχολεία - Διακίνηση ναρκωτικών - Απαγωγές και δολοφονίες - Εξαφανίσεις προσώπων - Κρεμασμένοι από τις γέφυρες - Πουλημένα στην κυβέρνηση ΜΜΕ για θέσεις στη Γερουσία - Ξεπουλημένοι πολιτικοί - Αστυνομικοί εξαγορασμένοι από καρτέλ ναρκωτικών - Μετανάστες δειλά δολοφονημένοι - Εμπόριο λευκής σαρκός και οργάνων - "...και το χειρότερο όλων, δεν έχουμε ούτε I-pad ούτε I-phone, γι' αυτό πολλοί φεύγουν από τη χώρα..."
Στο τέλος σημειώνεται ότι "οποιαδήποτε ομοιότητα με κάποια γειτονική χώρα, είναι απλά συμπτωματική...", με το γνωστό σαρκαστικό χιούμορ των κουβανών.
Luis Posada Carriles (αριστερά), Esteban Bovo και Félix
Rodríguez (δεξιά) Foto: El Nuevo Herald
Ομάδα βετεράνων της διαβόητης Ταξιαρχίας 2506, οργανομένης από την CIA για να εισβάλει στην Κούβα το 1961, εγκανίασε το Σάββατο μουσείο αφιερωμένο σε αυτή τη μισθοφορική ομάδα στο Χαϊαλάι του Μαϊάμι, σύμφωνα με την εφημερίδα El Nuevo Herald.
Η εφημερίδα καταγράφει ανάμεσα στους "επανεγκαινιαστές" τον τρομοκράτη Λουίς Ποσάδα Καρίλες, σε αναπηρική πολυθρόνα, εκ των συμμετεχόντων στην επιχείρηση της απόβασης στον Κόλπο των Χοίρων και αυτουργό της βομβιστικής επίθεσης σε πολιτικό κουβανικό αεροσκάφος το 1976, κατά την οποία σκοτώθηκαν και οι 73 επιβάτες.
Παρών επίσης ο Φέλιξ Ροντρίγκες, ο οποίες συμμετείχε εκ μέρους της CIA στη δολοφονία του Ερνέστο Τσε Γκεβάρα στη Βολιβία.
Τόσο ο Ποσάδα Καρίλες όσο και ο Ροντρίγκες, γεννημένοι στην Κούβα, ζουν ήσυχα συνταξιοδοτημένοι στη Φλόριδα, παρά τις δεκάδες τους τρομοκρατικές ενέργειες κατά του κουβανικού λαού.
Σύμφωνα με την εφημερίδα του Μαϊάμι, περισσότερα από 200 μέλη της Ταξιαρχίας Επίθεσης 2506 (Brigada de Asalto
2506) συγκεντρώθηκαν το Σάββατο στο νέο μουσείο που στεγάζεται πλέον σε νέες εγκαταστάσεις που παραχωρήθηκαν στο δήμο Hialeah Gardens από το δήμαρχο Γιοσέτ ντε λα Κρους.
"Ηταν πραγματικά ένα όνειρο πολλών και έγινε πραγματικότητα, και η μεγαλύτερη τιμή απ' όλους αξίζει στο δήμαρχο αυτής της πόλης, Γιοσέτ ντε λα Κρους", είπε ο δολοφόνος του Τσε, που προεδρεύει του Συνδέσμου Βετεράνων του Κόλπου των Χοίρων.
Ο Ροντρίγκες είπε ακόμα ότι μετακίνηση του μουσείου από την παλιά τοποθεσία του στο Hialeah Gardens δεν ήταν δημοφιλής απόφαση, αλλά ήταν αναγκαία καθότι ο σύνδεσμος δεν έχει επαρκείς πόρους για να συντηρεί το υπάρχον κτίριο.
Το νέο μουσείο θα έχει εξοπλισμό παρόμοιο με αυτό που οι μισθοφόροι χρησιμοποίησαν στην επιχείρηση του 1961, παρεχόμενο από ομοσπονδιακές υπηρεσίες των ΗΠΑ. Ξεχωρίζουν ανάμεσα στα εκθέματα ένα άρμα μάχης M41 Walker Bulldog και ένα αεροσκάφος Β26 παρόμοιο με αυτά που συμμετείχαν στην εισβολή.
Η Ταξιαρχία Επίθεσης 2506 σχηματίστηκε το Μάιο του 1960 από τη CIA, στρατολογώντας αντιφρονούντες κουβανούς εξόριστους και μισθοφόρους με στόχο την ανατροπή της επαναστατικής κυβέρνησης του Φιντέλ Κάστρο. Διαλύθηκε επισήμως στις 19 Απριλίου 1961, μετά την ήττα των εισβολέων στο Κόλπο των Χοίρων.
