Η παγκόσμια αράχνη

Συνέβη στο Σικάγο, το 1886.

Την πρώτη Μαΐου, όταν η απεργία είχε παραλύσει το Σικάγο και άλλες πόλεις, η εφημερίδα Philadelphia Tribune διέγνωσε:

Ναζιστικό προπαγανδιστικό πόστερ (1932)

"Ένα είδος παγκόσμιας αράχνης τσίμπησε τους εργάτες, που τρελάθηκαν."

Οι εργάτες που αγωνίζονταν για το ημερήσιο οχτάωρο εργασίας και για το δικαίωμά τους να συνδικαλίζονται ήταν τρελοί.

Την επόμενη χρονιά, τέσσερις ηγέτες της εργατικής τάξης κατηγορήθηκαν για δολοφονία, και καταδικάστηκαν χωρίς αποδείξεις σε μια παρωδία δίκης.

Ο Γκέοργκ Ένγκελ, ο Άντολφ Φίσερ, ο Άλμπερτ Πάρσονς και ο Όγκαστ Σπις οδηγήθηκαν στην κρεμάλα. Ο πέμπτος καταδικασμένος, ο Λούις Λινγκ, είχε τινάξει τα μυαλά του στο κελί του.

Κάθε Πρωτομαγιά τους θυμάται όλος ο κόσμος.

Με το πέρασμα του χρόνου, οι διεθνείς συνθήκες, το Σύνταγμα και οι νόμοι τους δικαίωσαν.

Όμως οι μεγάλες εταιρίες εξακολουθούν να το αγνοούν. Απαγορεύουν στους εργάτες τους να συνδικαλίζονται, και μετρούν την εργάσιμη ημέρα με εκείνα τα λιωμένα ρολόγια που ζωγράφιζε ο Σαλβαδόρ Νταλί.

 
Εντουάρντο Γκαλεάνο, Καθρέφτες

"Εμμονή της Μνήμης" (πιο γνωστός ως τα "Λιωμένα Ρολόγια"), Σαλβαδόρ Νταλί (1931)

Από: Κελαηδίσματα

Guerníca (26/4/1937)

Παρίσι, άνοιξη του 1937: Ο Πάμπλο Πικάσο ξυπνάει και διαβάζει.

Διαβάζει την εφημερίδα, παίρνοντας το πρωινό του στο εργαστήριό του.

Ο καφές κρυώνει στο φλυτζάνι.

Η γερμανική αεροπορία ισοπέδωσε την πόλη Γκερνίκα. Επί τρεις ώρες τα ναζιστικά αεροπλάνα κατεδίωκαν και χτυπούσαν τον κόσμο που προσπαθούε να ξεφύγει από τη φλεγόμενη πόλη.

Ο στρατηγός Φράνκο διαβεβαιώνει πως η Γκερνίκα κάηκε από τους πυρομανείς Αστουριανούς και Βάσκους, που ανήκαν στην τάξη των κομμουνιστών.

Δύο χρόνια αργότερα, στη Μαδρίτη, ο Βόλφραμ φον Ριχτχόφεν, διοικητής του γερμανικού στρατού στην Ισπανία, συνοδεύει τον Φράνκο στο θεωρείο της νίκης: σκοτώνοντας Ισπανούς, ο Χ’ιτλερ κάνει δοκιμές για τον επόμενο παγκόσμιο πόλεμο.

Εντουάρντο Γκαλεάνο, Καθρέφτες

Αλφρέδο Γκεβάρα: Μια μορφή αναντικατάστατη

Την προηγούμενη Παρασκευή (19/4) πέθανε σε ηλικία 87 ετών ο Αλφρέδο Γκεβάρα Βαλντές, εμβληματική προσωπικότητα της κουβανικής κουλτούρας, ιδρυτής του ICAIC και διευθυντής του Φεστιβάλ Νέου Λατινοαμερικού Σινεμά της Αβάνας. Ήταν στενός φίλος του Φιντέλ Κάστρο από τα φοιτητικά τους χρόνια στο πανεπιστήμιο της Αβάνας και μαζί του σε κομβικές ιστορικές στιγμές, όπως το Μπογκοτάσο το 1948. Συμμετείχε στο φοιτητικό κίνημα και συνελήφθη κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Μπατίστα.

Σπούδασε φιλοσοφία και σκηνοθεσία θεάτρου και συνεργάστηκε με μεγάλους δημιουργούς, όπως με το Λουίς Μπουνιουέλ στο μεξικάνικο φιλμ Νασαρίν (1958). Μετά το θρίαμβο της επανάστασης, ο Φιντέλ Κάστρο του ανέθεσε να στήσει το νέο κουβανικό σινεμά, καθώς προηγουμένως υπήρχε μεν στο νησί κινηματογραφική βιομηχανία, πλήρως όμως επηρεασμένη και ελεγχόμενη από το Χόλιγουντ. Το Μάρτιο του 1959 ίδρυσε γι’ αυτό το σκοπό το Κουβανικό Ινστιτούτο Κινηματογραφικής Τέχνης και Βιομηχανίας (ICAIC), ένα από τα σημαντικότερα και πιο πρωτοποριακά κέντρα της Έβδομης Τέχνης στη Λατινική Αμερική, με μεγάλη και πολύ αξιόλογη παραγωγή μέχρι σήμερα. Το 1979 ίδρυσε το Διεθνές Φεστιβάλ Νέου Λατινοαμερικανικού Κινηματογράφου της Αβάνας, ένα θεσμό με μεγάλη απήχηση και προβολή διεθνώς, στο οποίο παρέμεινε διευθυντής μέχρι το θάνατό του. Το 1983 διορίστηκε πρέσβης της Κούβας στην UNESCO.