Guerníca (26/4/1937)

Παρίσι, άνοιξη του 1937: Ο Πάμπλο Πικάσο ξυπνάει και διαβάζει.

Διαβάζει την εφημερίδα, παίρνοντας το πρωινό του στο εργαστήριό του.

Ο καφές κρυώνει στο φλυτζάνι.

Η γερμανική αεροπορία ισοπέδωσε την πόλη Γκερνίκα. Επί τρεις ώρες τα ναζιστικά αεροπλάνα κατεδίωκαν και χτυπούσαν τον κόσμο που προσπαθούε να ξεφύγει από τη φλεγόμενη πόλη.

Ο στρατηγός Φράνκο διαβεβαιώνει πως η Γκερνίκα κάηκε από τους πυρομανείς Αστουριανούς και Βάσκους, που ανήκαν στην τάξη των κομμουνιστών.

Δύο χρόνια αργότερα, στη Μαδρίτη, ο Βόλφραμ φον Ριχτχόφεν, διοικητής του γερμανικού στρατού στην Ισπανία, συνοδεύει τον Φράνκο στο θεωρείο της νίκης: σκοτώνοντας Ισπανούς, ο Χ’ιτλερ κάνει δοκιμές για τον επόμενο παγκόσμιο πόλεμο.

Εντουάρντο Γκαλεάνο, Καθρέφτες

Όμορφα πρόσωπα στη φωτιά

όμορφα πρόσωπα στο κρύο

Καταπιεσμένοι, ταπεινωμένοι

δαρμένοι, δέσμιοι στο σκοτάδι

Όμορφα πρόσωπα, αντιμέτωπα με το κενό

καημένα πρόσωπα, θυσιασμένα.

Ο θάνατος σας θα χρησιμεύσει ως παράδειγμα

ο θάνατος, μια αποκαθηλωμένη καρδιά…

Σας έκαναν να πληρώσετε το ψωμί της ζωής σας

σας έκαναν να πληρώσετε τον ουρανό, τη γή

το νερό, τον ύπνο της ζωής σας

ακόμα και τη μαύρη φτώχεια.

Ευγενικοί ηθοποιοί

ηθοποιοί τόσο θλιμμένοι όμως με μια τόση γλύκα

ηθοποιοί ενός συνεχούς δράματος

δεν είχατε σκεφτεί τον θάνατο.

Ο φόβος και το κουράγιο του να ζεις και να πεθαίνεις

ο θάνατος, τόσο δύσκολος και τόσο εύκολος.

Οι γυναίκες, τα παιδιά, ο ίδιος θησαυρός στα μάτια

οι άντρες τους υπερασπίζονται όπως μπορούν.

Οι άνθρωποι της Guernica είναι μικροί άνθρωποι.

Το διαβάσαμε όλοι στις εφημερίδες. πίνοντας έναν καφέ,

κάπου στην Ευρώπη, ένας στρατός δολοφόνων

συνθλίβει την ανθρώπινη μυρμηγκοφωλιά.

Κάπου στην Ευρώπη… και μπρος στης πόρτας το πλατύσκαλο.

Οι σφαίρες των πολυβόλων δίνουν τη χαριστική βολή

οι σφαίρες των πολυβόλων παίζουν με τα παιδιά καλύτερα κι απ΄τον άνεμο.

Οι γυναίκες και τα παιδιά έχουν τα ίδια κόκκινα τριαντάφυλλα στα μάτια τους

ο καθένας δείχνει το αίμα του.

Παράξενο που τόσοι ανάμεσά μας φοβόνταν τις αστραπές

φοβόνταν τις βροντές

πόσο αφελείς ήμασταν

η βροντή είναι ένας άγγελος και οι αστραπές είναι τα φτερά του.

Δεν θα κατεβαίναμε ποτέ στο υπόγειο

από φόβο μη δούμε το τρομαχτικό πρόσωπο της φύσης…

Κρανοφόροι, φορώντας μπότες

εκπαιδευμένοι και όμορφοι νέοι άντρες

οι πιλότοι, αφήνουν τις βόμβες τους.

Με ακρίβεια.

Κάτω, στη γή, το χάος…

αίμα στους ανθρώπους, αίμα στα ζώα,

ένας θερισμός , τόσο πιο απεχθής και αηδιαστικός

από τους ίδιους τους χασάπηδες, τους αγνούς και καθαρούς.

Προσπάθησε λοιπόν να συγκρατήσεις ένα ζώο που διαισθάνεται τον θάνατο!

Προσπάθησε λοιπόν να εξηγήσεις στη μητέρα τον θάνατο του παιδιού της!

Προσπάθησε λοιπόν να εμπνεύσεις εμπιστοσύνη μέσα στην καταστροφή!

Δεν μένει παρά μόνο μια νύχτα… αυτή του πολέμου

μεγάλη αδερφή της φτώχειας και κόρη του θανάτου, άσχημη, φριχτή.

Μνημεία πόνου, όμορφα βουνά ερείπια, ορυχεία και λιβάδια…

Αδέρφια μου, νά’στε εδώ, σώματα νεκρά που λιώνουν, κόκαλα σπασμένα

η γή γυρίζει στην τροχιά σας

εσείς , σε μια έρημη αποσύνθεση

κι ο θάνατος έσπασε την ισορροπία του χρόνου.

Είστε βορρά των σκουλικιών και των όρνιων

κι ήσασταν παρόλα αυτά ή επλίδα μας παλλόμενη.

Πάνω στο νεκρό ξύλο της βελανιδιάς της Guernica

πάνω στα ερείπια της Guernica

κάτω από τον καθαρό ουρανό της Guernica

ένας άντρας επέστρεψε

κρατώντας στα χέρια του ένα ματωμένο αρνί κι ένα περιστέρι στην καρδιά του.

Τραγουδάει, για όλους του ανθρώπους, το αγνό τραγούδι της εξέγερσης

που λέει

ευχαριστώ στην αγάπη

που λέει

όχι στην καταπίεση

και ο άγριες σφήκες των πόνων του πετούν μακριά στον ραγισμένο ορίζοντα

κι είναι ο μέλισσες των τραγουδιών του που φτιάχνουν κηρήθρα στην καρδιά της ανθρωπότητας.

Guernica

Η αθωότητα θα νικήσει το έγκλημα

Guernica

Η Guernica του Paul Elyard, σε μετάφραση της Jaquou Utopie

 

Τριδιάστατη απεικόνιση του διάσημου πίνακα του Πικάσο, με τη βοήθεια Η/Υ

Πηγή: Κελαηδίσματα