Νεότερα στοιχεία ενισχύουν την θεωρία δολοφονίας του Πάμπλο Νερούδα από το καθεστώς Πινοτσέτ

Είναι γνωστή η υπόθεση της δολοφονίας του ποιητή Πάμπλο Νερούδα με δηλητηριώδη ένεση ενώ νοσηλευόταν, μετά τις καταγγελίες του οδηγού του ποιητή, Μανουέλ Αράγια, το 2011. Το Απρίλιο του 2013 έγινε εκταφή της σορού του ποιητή, μετά από αίτημα του Κομμουνιστικού Κόμματος Χιλής, του οποίου ο Νερούδα ήταν μέλος. 

Η ιατροδικαστική έρευνα που ολοκληρώθηκε το Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς δεν έδειξε ότι ο Νερούδα είχε λάβει κάποια χημική ουσία ικανή να του προκαλέσει το θάνατο, ωστόσο στον οργανισμό του βρέθηκε ένα σπάνιο βακτήριο, ο χρυσός σταφυλόκοκκος, ουσία που δεν έχει σχέση με τη θεραπεία του καρκίνου και όταν μεταλλαχθεί μπορεί να γίνει τοξική και να επιταχύνει το θάνατο.

Ο Πάμπλο Νερούδα έπασχε από καρκίνο του προστάτη και εισήχθη στο νοσοκομείο στις 19 Σεπτεμβρίου 1973, 8 ημέρες μετά το πραξικόπημα που ανέτρεψε τον Σαλβαδόρ Αλιέντε. Η κατάσταση της υγείας του ήταν ελεγχόμενη και ήταν έτοιμος να αποδεχτεί την πρόταση πολιτικού ασύλου από την κυβέρνηση του Μεξικού. Ωστόσο, σύμφωνα με την καταγγελία του Αράγια, αιφνίδια στις 23 Σεπτεμβρίου η υγεία του χειροτέρεψε, όταν ο ίδιος τον επισκέφτηκε μαζί με τη σύζυγο του ποιητή, και πέθανε αργότερα την ίδια μέρα. Ο Αράγια ισχυρίζεται ότι του έγινε θανατηφόρος ένεση στο στομάχι.

Ο οδηγός και σωματοφύλακας του ποιητή συνελήφθη και ανακρίθηκε από πράκτορες της ασφάλειας, οι οποίοι του ζητούσαν να πει ότι ξέρει για το Νερούδα και να ομολογήσει ότι είναι... κουβανός. Όταν αρνήθηκε τον βασάνισαν και τον πυροβόλησαν στο πόδι. Αργότερα ο Αράγια αφέθηκε ελεύθερος μετά από μεσολάβηση του καρδιναλίου Ραούλ Σίλβα. 

Το πιστοποιητικό θανάτου του Π. Νερούδα

Έγγραφο του εφετείου της Χιλής, που δημοσιοποιήθηκε από ισπανικό μέσο ενημέρωσης, δείχνει να υποστηρίζει τη μαρτυρία του Αράγια. Συγκεκριμένα, το έγγραφο αναφέρει ότι "είναι ξεκάθαρα δυνατή και πολύ πιθανή η εμπλοκή τρίτων προσώπων" στο θάνατο του Νερούδα. Πιο συγκεκριμένα, επιβεβαιώνει ότι έγινε ένεση στον Πάμπλο Νερούδα και του δόθηκε να πιει κάτι που θα μπορούσε να επιταχύνει το θάνατό του, εξίμισι ώρες μετά. Αξιοπερίεργο είναι επίσης το γεγονός ότι το πιστοποιητικό θανάτου υπαγορεύτηκε από ουρολόγο ιατρό... τηλεφωνικά από το σπίτι του, χωρίς να εξετάσει τον ασθενή.

Πηγή: Telesur

Σχετικές αναρτήσεις:
Πρώην πράκτορας της CIA ύποπτος για τη δολοφονία του Πάμπλο Νερούδα
Έγινε η εκταφή της σορού του Πάμπλο Νερούδα

Πέθανε ο Μανουέλ Κοντρέρας, αρχιβασανιστής της χούντας του Πινοτσέτ

Πέθανε την προηγούμενη Παρασκευή ο πρώην στρατιωτικός Μανουέλ Κοντρέρας, ο μεγαλύτερος βασανιστής της δικτατορίας του Πινοτσέτ (1973-1990) στη Χιλή, σε ηλικία 86 ετών. Ο θάνατος επήλθε στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο του Σαντιάγο, εξαιτίας συνδυασμού παθήσεων.

Ο Κοντρέρας ήταν στρατηγός του χιλιανού στρατού και διευθυντής της Διεύθυνσης Εθνικής Αντικατασκοπίας (της διαβόητης DINA) και είχε καταδικαστεί σε περισσότερα από 500 χρόνια φυλακή για πολυάριθμες περιπτώσεις βασανισμών, εξαφανίσεων και απαγωγών αντιφρονούντων.

Ο Μανουέλ Κοντρέρας ανήκε στο στενό κύκλο του Αουγκούστο Πινοτσέτ και ήταν πρόσωπο κλειδί στο σχεδιασμό του καθεστώτος τρόμου του δικτάτορα. Ως επικεφαλής της DINA διέπραξε τα πιο απεχθή εγκλήματα της δικτατορίας. 

Ο Κοντρέρας, θεωρούμενος μια από τις τρεις ισχυρότερες προσωπικότητες του στρατιωτικού καθεστώτος, είχε επίσης καθοριστική συμβολή στη δημιουργία και εφαρμογή της αποκαλούμενης "Επιχείρησης Κόνδωρ", ένα σχέδιο συντονισμού των μηχανισμών καταπίεσης και αντικατασκοπίας των δικτατοριών της Χιλής, της Αργεντινής, της Βραζιλίας, της Βολιβίας, της Παραγουάης και της Ουρουγουάης, με σκοπό τη σύλληψη και ανταλλαγή μελών της αντιπολίτευσης στα αντίστοιχα καθεστώτα.

Μ' αυτό τον τρόπο, τη δεκαετία του '70 συγκροτήθηκε μια μυστική διεθνής συμμορία για την άσκηση της κρατικής τρομοκρατίας μέσω απαγωγών, δολοφονιών και εξαφανίσεων διαφόρων πολιτικών στελεχών και κοινωνικών αγωνιστών.

Πηγή: Telesur

Δικαστήριο της Χιλής αποφάνθηκε ότι ο Πινοτσέτ καταχράστηκε πάνω από $ 6.000.000 από το κράτος

Πηγή: Elciudadano.cl

του Matías Rojas

Ο ειδικός εισαγγελέας του εφετείου του Σαντιάγο, Μανουέλ Βαλντεράμα, εξέδωσε πρωτόδικη απόφαση στην "υπόθεση Ριγκς" και καταδίκασε έξι αξιωματικούς τους στρατού εν αποστρατεία για κατάχρηση κρατικών κονδυλίων και απάτη, με άμεσα οφελούμενη την οικογένεια του στρατηγού Αουγκούστο Πινοτσέτ.

Πρόκειται για τους  Jorge Juan Ballerino Sandford, Ramón Castro Ivanovic, Gabriel Mario Vergara Cifuentes, Sergio Marcelo Moreno Saravia, Juan Mac-Lean Vergara και Eugenio Castillo Cádiz, οι οποίοι θα τελούν σε καθεστώς ελευθερίας υπό επιτήρηση.

Ο δικαστής υποστήριξε ότι οι εμπλεκόμενοι, "με την ιδιότητά τους ως δημόσιοι λειτουργοί, αφαίρεσαν για ίδιον συμφέρον του Αουγούστο Χοσέ Ραμόν Πινοτσέτ Ουγκάρτε και της οικογένειάς του, δημόσια κεφάλαια από το κρατικό ταμείο, υλοποιώντας με αυτό τον τρόπο την πράξη ιδιοποίησης των κεφαλαίων που είχαν υπό τον έλεγχό τους ως αρχηγοί σώματος στρατού, υπασπιστές και ιδιαίτεροι γραμματείς".

Το δελτίο τύπου της δικαστικής αρχής δείχνει ότι τα χρήματα που βρέθηκαν στους λογαριασμούς της τράπεζας Riggs "δίχως αιτιολογία εισροής και εκροής, δεν μπορούν παρά να προέρχονται από παρακρατηθέντα έξοδα". Η υπεξαίρεση ανέρχεται σε  6.466.406 δολάρια ΗΠΑ.

Κλείνοντας οριστικά την υπόθεση, ο δικαστής Βαλντεράμα διέταξε την κατάσχεση των 24 ακινήτων που βρίσκονται στις πόλεις Ικίκε, Βαλπαραϊσο, Βίνα ντελ Μαρ, Κιντέρο, Σαν Χοσέ ντε Μάιπο, Βικτακούρα και Λάγκο Ράνκο, και ανήκουν στην οικογένεια του Πινοσέτ. Το ίδιο ισχύει  και για τρία οχήματα και επτά τραπεζικά έγγραφα που θα περάσουν στην κατοχή του Υπουργείου Οικονομικών.Αξίζει να σημειωθεί ότι σε αυτή την υπόθεση δεν εξετάστηκε η ποινική ευθύνη των συγγενών του Πινοτσέτ ούτε δόθηκε σημασία σε άλλη πηγές που θα μπορούσαν να εξηγήσουν την προέλευση της περιουσίας του δικτάτορα: το λαθρεμπόριο όπλων και ναρκωτικών υπό το στρατιωτικό καθεστώς.

Όπως έγραψε ο δημοσιογράφος Βενεδίκτο Καστίγιο στο βιβλίο του "Πινοτσέτ, ο μεγάλος μιζαδόρος," στις 14 Οκτωβρίου 2005, μια ομάδα αποτελούμενη από τον υπαστυνόμο Patricio Bascuñán, τον επιθεωρητή René Sagardia και τον επιθεωρητή Β' Axel Muñoz, οι οποίοι ανήκουν στην Ομάδα Εργασίας (Task Force) Ιδιωτικών Ερευνών (FTIR) της χιλιανής αστυνομίας, παρέδωσε έκθεση στους δικαστές που προσέγγιζε αυτό το ζήτημα".

Το έγγραφο ανέφερε την παραγωγή και την εμπορία πρόδρομων χημικών ουσιών της κοκαΐνης σε εγκαταστάσεις του Στρατού, προηγούμενα που σχετίζονται με τον επιχειρηματία συριακής καταγωγής Edgardo Bathich, τον πρώην πιλότο της CIA Ivan Baramdyka, και σχέσεις ανάμεσα σε χιλιανούς και κολομβιανούς εμπόρους ναρκωτικών που διατηρήθηκαν και μετά το τέλος της δικτατορίας, υπό την προστασία του κράτους.

Η Χιλή τιμά τα 40 χρόνια από τη δολοφονία του Βίκτορ Χάρα

Ο λαός της Χιλής απέδωσε την Κυριακή ένα συγκινητικό φόρο τιμής για τα 40 χρόνια από τη δολοφονία του τραγουδοποιού Βίκτορ Χάρα, που συνελήφθη και βασανίστηκε κατά τη διάρκεια του στρατιωτικού πραξικοπήματος της 11ης Σεπτέμβρη 1973 που εγκαθίδρυσε τη δικτατορία του Αουγκούστο Πινοτσέτ (1973-1990).

Η κεντρική εκδήλωση ξεκίνησε με πορεία προς το Μητροπολιτικό Νεκροταφείο της πρωτεύουσας Σαντιάγο, έξω από το οποίο βρέθηκε το νεκρό σώμα του Χάρα. Στο σημείο αυτό, η μπριγάδα των κομμουνιστικών νεολαιών Lo Espejo ξεκίνησε το χτίσιμο ενός εικονογραφημένου τοίχου (mural) μήκους 200 μέτρων προς τιμήν του καλλιτέχνη, ο οποίος εκτός από δημοφιλής συνθέτης και τραγουδιστής ήταν και πετυχημένος θεατρικός σκηνοθέτης.

Ο πρόεδρος του Κομμουνιστικού Κόμματος Χιλής, Γκιγιέρμο Τεϊγιέρ, δήλωσε στον τόπο της εκδήλωσης ότι "έφτιαξαν έναν τοίχο πολύ όμορφο, υπάρχουν οι μορφές με τα σημάδια της ανάκρισης πέντε αγνοούμενων που δεν έχουν ακόμα αναγνωριστεί". Πρόσθεσε ακόμα ότι η δικτατορία του Πινοτσέτ "σταμάτησε τη ζωή [του Χάρα] αλλά όχι το τραγούδι του [...] Αυτό είναι το μάθημα που μας αφήνουν αυτά τα 40 χρόνια ιστορίας και αυτού του τόσου αποτρόπαιου γεγονότος όπως ήταν το πραξικόπημα και όλα τα εγκλήματα που έγιναν".

Τον προηγούμενο Αύγουστο πραγματοποιήθηκαν επίσης μουσικές συναυλίες με επανεκτελέσεις των τραγουδιών του Βίκτορ Χάρα ενώ παρουσιάστηκε και ένα θεατρικό έργο με τίτλο "Βίκτορ χωρίς τον Βίκτορ Χάρα".

Στις 12 Σεπτεμβρίου 1973 - την επομένη του πραξικοπήματος που ανέτρεψε το σοσιαλιστή πρόεδρο Σαλβαδόρ Αλιέντε - ο Βίκτορ Χάρα συνελήφθη, φυλακίστηκε και βασανίστηκε στο στάδιο της Χιλής, έναν κεκλεισμένο χώρο στο κέντρο του Σαντιάγο που σήμερα φέρει το όνομά του. Στις 16 του μηνός δέχτηκε 44 σφαίρες και το πτώμα του βρέθηκε σε ερημική περιοχή, κάνοντάς τον συμβολική μορφή των εκατοντάδων καλλιτεχνών που υπέστησαν παραβιάσεις των ανθρώπινων δικαιωμάτων κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Πινοτσέτ.

Η δολοφονία του καλλιτέχνη "ήταν κάτι βάρβαρο, οι καλλιτέχνες ένιωσαν ότι σκότωσαν έναν από αυτούς, με τρόπο δειλό και άγριο. Το δικό μας καθήκον είναι να απαιτούμε αλήθεια και δικαιοσύνη έτσι ώστε ποτέ να μην ξαναζήσουμε αυτές τις καταστάσεις", δήλωσε για τα διεθνή πρακτορεία η Γκλόρια Κένινγκ, διευθύντρια του ιδρύματος Βίκτορ Χάρα.

Το έγκλημα της δολοφονίας του Χάρα ερευνάται από τη χιλιανή δικαιοσύνη από το 2009. Μέχρι στιγμής, οι πρώην αξιωματικοί του στρατού Ούγκο Σάντσες Μαρμόντι και Πέδρο Μπαριέντος Νούνιες, - ο  οποίος ζει από το 1990 στη Φλόριδα των ΗΠΑ - έχουν κατηγορηθεί ως φυσικοί αυτουργοί της δολοφονίας απόν τη χήρα του Χάρα, Χοάνα Τέρνερ, και άλλοι έξι ως συνεργοί.  Ειδικά για τον Μπαριέντος έχει ζητηθεί επίμονα από τις ΗΠΑ η έκδοση για να δικαστεί.

Συνολικά η 17χρονη δικτατορία του Πινοτσέτ άφησε πίσω της πάνω από 3.200 νεκρούς και αγνοούμενους και γύρω στις 38.000 φυλακισθέντες και βασανισθέντες. Ανάμεσά τους αρκετές εκατοντάδες διανοούμενοι και καλλιτέχνες.

 Πηγή: Telesur

Η περιπέτεια του Μιγέλ Λιτίν, παράνομα στη Χιλή

Tο 1985, ο Χιλιανός σκηνοθέτης Miguel Littín (γεν. 1942), ελληνικής καταγωγής από την πλευρά της μητέρας του και παλαιστινιακής από την πλευρά του πατέρα του, βρίσκεται ήδη 12 χρόνια στην εξορία. Ήδη γνωστός από το 1969, μετά την πρώτη του μεγάλη επιτυχία, El chacal de Nahueltoro, ταινία με μεγάλο όχι μόνο καλλιτεχνικό αλλά και πολιτικο-κοινωνικό αντίπτυπο στη Χιλή. Το 1971, μετά τον εκλογικό θρίαμβο της Unidad Popular του ανατίθεται από τον Σαλβαδόρ Αλιέντε η διεύθυνση του κρατικού κινηματογρικού στούντιο (Chile Films). Με το ξέσπασμα του στρατιωτικού πραξικοπήματος του Πινοτσέτ, την 11^η Σεπτέμβρη 1973, ο Λιτίν είναι ανάμεσα στους πιο καταζητούμενους ανθρώπους, ως στρατευμένος καλλιτέχνης και φίλος του μάρτυρα προέδρου.

Καταφέρνει να φύγει από τη χώρα και να ζήσει στο Μεξικό αρχικά και αργότερα στην Ευρώπη. Το όνομά του περιλαμβάνεται σε μια μακρά λίστα 5.000 φίλων του προηγούμενου καθεστώτος, που η χούντα απαγορεύει την είσοδο στη Χιλή. Αρνούμενος να αποδεχτεί αδρανής την εξορία και το δράμα της πατρίδας του, μαζί με συντρόφους του συλλαμβάνει και επιχειρεί ένα παράτολμο σχέδιο: να μπει παράνομα στη Χιλή και να γυρίσει κρυφά μια ταινία που θα δείξει στο εξωτερικό εικόνες από μια χώρα που στενάζει 12 χρόνια κάτω από στρατιωτικό καθεστώς.

Ο Λιτίν φθάνει στη Χιλή με πλαστά χαρτιά μεταμφιεσμένος ως Ουρουγουανός επιχειρηματίας και ξεκινά τα γυρίσματα στο Σαντιάγκο αλλά και σε άλλες πόλεις, επικεφαλής τριών ξένων συνεργείων (ενός ιταλικού, ενός γαλλικού και ενός ολλανδικού) και με τη συνεργασία της ντόπιας αντίστασης. Μέσα σε έξι εβδομάδες και πάνω από 7.000 μέτρα φιλμ, αποτυπώνει εικόνες της κατεχόμενης χώρας και παίρνει πλήθος συνεντεύξεις από στελέχη της αντίστασης αλλά και ανώνυμους πολίτες. Η τελική βερσιόν της ταινίας, με τίτλο Acta general de Chile έχει διάρκεια 2 ώρες για το σινεμά και 4 ώρες για την τηλεόραση. Μετά την ολοκλήρωση της ταινίας, συναντά τον νομπελίστα συγγραφέα και δημοσιογράφο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, και του δίνει μια εξαντλητική συνέντευξη 18 ηχογραφημένων ωρών, κατά τη διάρκεια μιας εβδομάδας. Μένοντας πιστός στο πνεύμα και τον τόνο της συνέντευξης, ο Μάρκες έγραψε μια νουβέλα που αποδίδει συμπυκνωμένα το περιεχόμενο της συνέντευξης.