Αβάνα, 1961. Ενώ η γυναίκα του Λάουρα, η
οικογένειά του και οι περισσότεροι άνθρωποι της τάξης του έχουν
εγκαταλείψει ή ετοιμάζονται να εγκαταλείψουν το νησί μετά το θρίαμβο της
Επανάστασης, ο Σέρχιο (Sergio Corrieri) παραμένει. Περισσότερο από
προσωπικό καπρίτσιο και αδιαφορία για την πολιτική παρά λόγω ταύτισης με
το νέο καθεστώς. Πρώην εύπορος αστός με καλλιτεχνικές ανησυχίες, δεν
έχει πολλά πράγματα να κάνει σε μια χώρα που μέσα σε λίγους μήνες έχουν
αλλάξει πολλά, αλλά επίσης πολλά έχουν μείνει τα ίδια.
Περιδιαβαίνει τους δρόμους της πόλης και προσέχει πράγματα που δεν του έκαναν εντύπωση πριν. Η καταστροφή του EL Encanto
θεωρεί ότι έχει σβήσει την παλιά λάμψη της πόλης (από Παρίσι της
Καραϊβικής έχει γίνει… Τεγκουσιγκάλπα της Καραϊβικής). Έχει αφαιρεθεί ο
αμερικάνικος αετός στο λιμάνι και περιμένουν ένα περιστέρι του Πικάσο
για να το βάλουν στη θέση του. Οι γυναίκες στην Κούβα σε κοιτάνε έντονα.
Ίσως μόνο οι Ιταλίδες κοιτάνε παρόμοια. Οι λαϊκοί άνθρωποι είναι πάντα
εύθυμοι και χαμογελαστοί, παρά τις δυσκολίες της ζωής. Χρησιμοποιούν το
ταλέντο τους για να προσαρμοστούν στη στιγμή, δεν μπορούν να
συσσωρεύσουν εμπειρία. Έχουν ανάγκη κάποιον να σκέφτεται γι’ αυτούς
(εδώ ο σκηνοθέτης έξυπνα παρεμβάλει ένα πορτρέτο του Φιντέλ στον δρόμο).
Σημάδια και μνήμες υπανάπτυξης.
