Γιατί ο Όσκαρ Λόπες ντύθηκε στα μαύρα την ημέρα της απελευθέρωσής του;

Κατά τη διάρκεια της πρώτης του συνέντευξης τύπου την Τετάρτη 17/5 στο Εσκαμπρόν, ο Όσκαρ Λόπες Ριβέρα εξήγησε γιατί ντύθηκε στα μαύρα την ημέρα που επίσημα απελευθερώθηκε μετά από περισσότερες από τρεις δεκαετίες κρατούμενος στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Στη συνέχεια, ο κατάλογος των λόγων που έδωσε για να ντυθεί έτσι:

1) «Όσα χρόνια ήμουν φυλακισμένος ποτέ δεν μπορούσα να ντυθώ με πένθος όταν πέθαιναν αγαπημένοι μου».

2) Σήμερα «τιμάται η Διεθνής Ημέρα κατά της Ομοφοβίας και της Τρανσφοβίας, και θέλω να εκφράσω την αλληλεγγύη μου προς αυτή την κοινότητα».

3) «Θέλω να εκφράσω την αλληλεγγύη μου με το κίνημα Black Lives Matter [Οι Μαύρες Ζωές Μετράνε].

4) «Γιατί το μήνυμά μου είναι, και θα είναι αγάπης, όχι μίσους ή φόβου».

5) «Για να εκφράσω την αλληλεγγύη μου στους πολιτικούς κρατούμενους και κρατούμενες στις φυλακές των Ηνωμένων Πολιτειών και στην Άνα Μπελέν Μόντες».

6) «Για να εκφράσω την αλληλεγγύη μου στους φοιτητές του Πανεπιστημίου του Πουέρτο Ρίκο».

Και κατέληξε:

Ζήτω ο αγώνας για έναν καλύτερο και πιο δίκαιο κόσμο.


Πηγή: cubadebate.cu

Ρονάλντο: Ένας καπετάνιος, ένας νέος γίγαντας

Eliseo Reyes Rodríguez (Ronaldo)

Tης Lisbet Penín Matos

Ρονάλντο. Ποιος είναι αυτός ο άνδρας; Σήμερα θα τολμούσα να πω ότι είναι αθάνατος, καθώς ακόμα πολλοί άνθρωποι θυμούνται τη γενναιότητα, την αγάπη, την αφοσίωση, την πειθαρχία, τη στοργή, την απλότητα και τον ηρωισμό του.

Γεννήθηκε στο Σαντιάγο της Κούβας, «την καυτή γη». Ίσως ήταν αυτός ένας από τους λόγους που τον ώθησαν και του έδωσαν δύναμη και θάρρος για να γίνει από πολύ νέος ένας από τους ανεκτίμητους άνδρες της ιστορίας και της δόξας αυτού του νησιού της Καραϊβικής.

Ο Ρονάλντο συνάντησε τον έρωτα με τη Νέλια Μπαρέρας. Απ’ αυτή την ένωση γεννήθηκαν τρία παιδιά, ο Ελισέο, η Μαρισέλα και ο Ρενέ. Ανέκδοτες μαρτυρίες επιβεβαιώνουν ότι ήταν ένας άνθρωπος της οικογένειας. Διηγούνται ότι πολλές φορές πήγαινε με τα παιδιά του στη δουλειά για να περνάει χρόνο μαζί τους ενώ εκπλήρωνε τα καθήκοντά του.

Ροναλντο, Ελισέο Ρέγιες, καπετάν Σαν Λουίς… Πόσοι τρόποι για να γνωρίσουμε ένα μόνο άνθρωπο! Πόση τιμή! Πόση αγάπη για την Κούβα!

Στις αναγνώσεις των γραπτών του μπορεί να εκτιμήσει κανείς την ευαισθησία για τη φύση και τις άπειρες σκέψεις που αφιέρωνε στην οικογένειά του:

«Σήμερα βρίσκομαι σε αποστολή περιφρούρησης ενός όμορφου τόπου και λυπούμαι που δεν έχω μαζί μου μια φωτογραφική μηχανή για να βγάλω μερικές φωτογραφίες αυτού του μέρους. Βρίσκομαι σ’ ένα βουνό που είναι ισάξιο με τα πιο γραφικά που έχω δει στις ταινίες. […] Πιο κάτω απ’ το ζεστό φως του πρωινού ήλιου λάμπει ο τόπος και με κάνει να διακόπτω το διάβασμά μου (διαβάζω το Μοναστήρι της Πάρμας) και να θυμάμαι τα αγαπημένα μου πλάσματα: τη σύζυγό μου, τον Ελισεϊτο, τη Μαρισέλα και το Ρενεσίτο […]».

Αλλά πλησίαζε πια η ημερομηνία. Η ημερομηνία που θα έλεγε αντίο στη Νέλια, στα παιδιά του, στη μητέρα του· η ημερομηνία που θα βάδιζε προς τη Γλυκιά Άβυσσο [1].

Τον Ιούλιο του 1966 άρχισε η εκπαίδευση για την ομάδα των διεθνιστών μαχητών. Λίγο μετά ο Ρονάλντο θα ήξερε ποιος ήταν επικεφαλής: ο Τσε. Στο εξής άλλα χώματα θα γίνονταν μάρτυρες της αφοσίωσης και της δέσμευσης του Ρονάλντο. Ο προορισμός ήταν η Βολιβία.

Ήταν 27 ετών όταν το ημερολόγιο σημάδεψε την ημερομηνία 25 Απρίλη 1967. Η αποστολή του ήταν να στήσει μια ενέδρα για να εμποδίσει την προέλαση των εχθρικών στρατευμάτων, αλλά έπεσε κάνοντας το καθήκον του.

Για τον καπετάν Σαν Λουίς ο Τσε έγραψε στο ημερολόγιο του: «Έχουμε χάσει τον καλύτερο άνδρα του αντάρτικου και, φυσικά, έναν από τους στηλοβάτες του, σύντροφο δικό μου από τότε που, σχεδόν παιδί, ήταν αγγελιοφόρος της Τέταρτης Φάλαγγας, μέχρι την εισβολή κι αυτή τη νέα επαναστατική περιπέτεια· για το θάνατό του μένει μόνο να πούμε, για ένα υποθετικό μέλλον που θα μπορούσε να αποκρυσταλλωθεί: Το μικρό λείψανο σου του γενναίου καπετάνιου έχει ξεπεράσει στο άπειρο τη μεταλλική μορφή του…».

Ο καπετάν Σαν Λουίς, ένα νέος γίγαντας. Σήμερα θα ήταν 77 ετών [2].

[1] El dulce abismo: Τραγούδι του Σίλβιο Ροντρίγκες εμπνευσμένο από το γράμμα που έγραψε ο καπετάν Σαν Λουίς στη Νέλια Μπαρόσο πριν φύγει για τη Βολιβία ως μέλος του αντάρτικου του Τσε.

[2] Φέτος συμπληρώνονται 50 χρόνια από την πτώση στη μάχη του καπετάν Σαν Λουίς, ο οποίος γεννήθηκε στις 27 Απρίλη 1940. Έπεσε δύο μέρες πριν συμπληρώσει τα 27 χρόνια.  

Πηγή: razonesdecuba.cubadebate.cu 

Νέα έδρα για τη μελέτη της σκέψης του Φιντέλ Κάστρο στο Πανεπιστήμιο της Αβάνας

Η κληρονομιά του ιστορικού ηγέτη της Κουβανικής Επανάστασης, Φιντέλ Κάστρο, θα γίνει αντικείμενο συστηματικής έρευνας στο Πανεπιστήμιο της Αβάνας, κατόπιν της σύστασης την προηγούμενη Τετάρτη της Τιμητικής Έδρας για τη μελέτη της σκέψης και του έργου του.

Ειδικοί του πανεπιστημίου με επικεφαλής την καθηγήτρια τιμής ένεκεν Φρανσίσκα Λόπες θα προσεγγίζουν τις διάφορες όψεις της ιδεολογίας του «κομαντάντε εν χέφε», που πέθανε τον περασμένο Νοέμβρη.

Στα πλαίσια της εκδήλωσης των εγκαινίων, διεξήχθη πάνελ αποτελούμενο από καθηγητές μέλη της έδρας, στο οποίο τοποθετήθηκαν σχετικά με τη σημασία της μελέτης της σκέψης του Φιντέλ Κάστρο για κοινωνικές, οικονομικές, φυσικές και θετικές επιστήμες.

Παρόντες στην εκδήλωση ήταν ο πρύτανης του Πανεπιστημίου της Αβάνας, Γουστάβο Κομπρέιρο, ο σύμβουλος του προέδρου της Κούβας, Χοσέ Ραμόν Φερνάντες, ο πρόεδρος του Κουβανικού Ινστιτούτου Φιλίας των Λαών, Φερνάντο Γκονσάλες, καθώς και φοιτητές και διδάσκοντες του πανεπιστημίου. 

Πηγή: Cubadebate.cu

400.000 πωλήσεις βιβλίων στην 26η Έκθεση Βιβλίου της Αβάνας

Ο πρόεδρος του Κουβανικού Ινστιτούτου Βιβλίου (ICL), Χουάν Ροντρίγκες, επιβεβαίωσε ότι στην 26η Έκθεση Βιβλίου (FIL), που εγκαινιάστηκε στις 9 Φλεβάρη στην Αβάνα, πωλήθηκαν πάνω από 400.000 αντίτυπα.

Το φρούριο του Σαν Κάρλος ντε λα Καμπάνια και οι άλλες έδρες της διοργάνωσης αθροιστικά πούλησαν 430.000 αντίτυπα και δέχτηκαν 415.000 επισκέπτες, 112.000 περισσότερους από το προηγούμενο έτος.

Σύμφωνα με τον Ροντρίγκες, ήταν μια αξιοσημείωτη βελτίωση, αν και το ICL συνεχίζει να εργάζεται για να βελτιώσει την ποιότητα των προϊόντων και να ικανοποιήσει τις προσδοκίες του κοινού με στόχο η ετήσια έκθεση να ανταποκρίνεται απολύτως στις απαιτήσεις του κόσμου.

Συγγραφείς, εκδότες, αντιπρόσωποι μικρών και μεγάλων βιομηχανιών βιβλίου σε περισσότερες από 45 χώρες ήρθαν στην Αβάνα για να συμμετάσχουν στο πολιτιστικό γεγονός που αυτές τις μέρες περιοδεύει σε διάφορες επαρχίες της χώρας, μέχρι το κλείσιμό του, στις 16 Απρίλη, στην ανατολική πόλη του Σαντιάγο της Κούβας.

Η Έκθεση Βιβλίου προσφέρει πολλαπλές λογοτεχνικές επιλογές: παλιές εκδόσεις, έργα σε μινιατούρα, ανάγλυφες εκδόσεις, ποιητικές συλλογές, μυθιστορήματα, δοκίμια και άλλα κείμενα.

Ο Καναδάς είναι η τιμώμενη φιλοξενούμενη χώρα αυτή τη χρονιά και θα πραγματοποιηθούν τιμητικές εκδηλώσεις στον κουβανό διανοούμενο Αρμάντο Χαρτ και στον ιστορικό ηγέτη της Κουβανικής Επανάστασης, Φιντέλ Κάστρο, που πέθανε στις 25 του προηγούμενου Νοέμβρη.

Κατά τη διάρκεια συνάντησης με μέσα ενημέρωσης, ο Ροντρίγκες επιβεβαίωσε ότι το 2017 έχουν πετύχει να προχωρήσουν με τη διανομή τίτλων σε εθνικό επίπεδο καθώς πολύ περισσότερα βιβλία φθάνουν στις επαρχίες, συγκριτικά με προηγούμενες διοργανώσεις.

Οι περιφερειακές εκθέσεις αυτή τη χρονιά θα έχουν 400 νέα έργα και, παρόμοια όπως και στην Αβάνα, παρουσιάζουν ένα ευρύ πολιτιστικό πρόγραμμα μαζί με το λογοτεχνικό.

Πηγή: Cubadebate.cu

Foto: José Raúl Concepción/ Cubadebate

Στον Αρμάντο Χαρτ το βραβείο δημοσιογραφίας Χοσέ Μαρτί

Μια άξια αναγνώριση του εκτεταμένου δημοσιογραφικού έργου του δρ. Αρμάντο Χαρτ Ντάβαλος έλαβε χώρα την προηγούμενη Δευτέρα στο Μνημείο Χοσέ Μαρτί εκ μέρους της Ένωσης Δημοσιογράφων της Κούβας (UPEC).

Μετά από πρόταση του προεδρίου της οργάνωσης που έχει μέλη περισσότερους από 4.000 δημοσιογράφους και εργαζόμενους στον τύπο σε όλο το νησί, η κριτική επιτροπή του Εθνικού Βραβείου Δημοσιογραφίας Χοσέ Μαρτί αποφάσισε ομόφωνα να παραχωρήσει αυτό το βραβείο στον διακεκριμένο διανοούμενο επαναστάτη, με την ευκαιρία της συνολικής τιμής που γίνεται στον Αρμάντο Χαρτ στην 26η Έκθεση Βιβλίου της Αβάνας (βλ. προηγούμενη ανάρτηση).

Κατ' εξαίρεση αυτή η βράβευση γίνεται το Φλεβάρη, καθώς η κριτική επιτροπή θα συνέλθει προσεχώς για να αποφασίσει ποιος θα το λάβει γι' αυτή τη χρονιά, όπως συνηθίζεται, κατά τη διάρκεια της ημερίδας για την Ημέρα Κουβανικού Τύπου, που τιμά την ίδρυση της εφημερίδας Patria, και που επίσης δίνει τα βραβεία Χουάν Αλμπέρτο Γκόμες για το δημοσιογραφικό έργο της χρονιάς στις κατηγορίες γραπτού τύπου, ραδιοφώνου, τηλεόρασης, σκιτσογραφίας και ηλεκτρονικού τύπου.

Πηγή: Cubadebate.cu
Foto: Yoandry Ávila

26η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου της Αβάνας

Η 26η διοργάνωση της Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου της Αβάνας (FIL) ξεκίνησε στις 9 Φλεβάρη και θα ολοκληρωθεί στις 19 του μηνός, αφιερωμένη στον κουβανό διανοούμενο και πρώην Υπουργό Πολιτισμού και Παιδείας, Αρμάντο Χάρτ Ντάβαλος. Τιμώμενη χώρα φέτος θα είναι ο Καναδάς.

Ο πρόεδρος της FIL, Χουάν Ροντρίγκες Καμπρέρα, ανήγγειλε την παρουσίαση 24 τίτλων βιβλίων αφιερωμένων στον ιστορικό ηγέτη της Επανάστασης, Φιντέλ Κάστρο.

Η έκθεση θα πραγματοποιηθεί σε διάφορους τόπους αλλά με βασική έδρα το φρούριο του Σαν Χουάν ντε λα Καμπάνια, όπου θα πραγματοποιηθούν συζητήσεις, πάνελ και άλλες δραστηριότητες για τη ζωή και το έργο του παραδειγματικού κουβανού επαναστάτη.

Η συζήτηση με θέμα "Φιντέλ, πολιτική και πολιτισμός" θα συγκεντρώσει ομάδα διανοούμενων στις 10 και 11 Φλεβάρη στην αίθουσα Νικολάς Γκιγιέν.

Οι δημοσιογράφοι Μάριο Μένσια και Κατιούσκα Μπλάνκο θα διευθύνουν το πάνελ με αναφορά στη διαμόρφωση της πολιτικής σκέψης του Φιντέλ, τη στρατηγική, τις ιδέες και τη δράση του στον επαναστατικό αγώνα.

Ο καναδός δημοσιογράφος Άρνολντ Όγκοστ και ο κουβανός ιστορικός Ερμπέρτο Νόρμαν θα συζητήσουν στο πάνελ "Φιντέλ, κατασκευαστής μιας νέας κοινωνίας".

Άλλες συζητήσεις για τον ιστορικό κουβανό ηγέτη θα εστιάσουν γύρω από τη δουλειά του σε θεματικές όπως η αλληλεγγύη, ο διεθνισμός και η δημοσιογραφία, μεταξύ άλλων.

Ο ιστορικός της πόλης της Αβάνας, Εουσέμπιο Λεάλ, θα μιλήσει στην αίθουσα Νικολάς Γκιγιέν σχετικά με τον ανθρωπισμό και την κληρονομιά του Φιντέλ στις 11 Φλεβάρη, και δύο μέρες μετά θα παρουσιάσει ένα λεξικό με σκέψεις του μεγάλου επαναστάτη που άφησε την τελευταία του πνοή στις 25 του περασμένου Νοέμβρη.

Πηγή: Cubadebate.cu
(Με πληροφορίες από Prensa Latina)

Παρουσίαση νέου βιβλίου για τον Φιντέλ στη Βενεζουέλα

Ο Υπουργός Πολιτισμού της Βενεζουέλας, Αντάν Τσάβες, παρουσίασε το Σάββατο το ψηφιακό βιβλίο Una página para Fidel (Μια σελίδα για τον Φιντέλ), στο Μουσείο του Κάμπου της πολιτείας Μπαρίνας, σαν φόρο τιμής στον ηγέτη της Κουβανικής Επανάστασης.

Το κείμενο, που εκδόθηκε από τον εκδοτικό οίκο El perro y la rana, συλλέγει τις εντυπώσεις διάφορων ισπανοαμερικάνων και βενεζολάνων συγγραφέων για την κληρονομιά του εκλιπόντος πρώην προέδρου της Κούβας, μετά το θάνατό του στις 26 Νοέμβρη 2016.

Το βιβλίο αποτελείται από 58 κείμενα, τιμώντας τα 58 χρόνια της Κουβανικής Επανάστασης, συνεργατών από την Βενεζουέλα, την Αργεντινή, την Χιλή, την Κολομβία, το Ελ Σαλβαδόρ, την Ισπανία, το Μεξικό, τον Παναμά και το Περού.

Στην παρουσίαση, που διοργάνωσε η Πολιτιστική Αποστολή, συμμετείχαν καλλιτέχνες, εκπρόσωποι κοινοτικών συμβουλίων και αρχών, για να εξυμνήσουν την αντιιμπεριαλιστική, ανθρωπιστική και επαναστατική σκέψη του Φιντέλ.

Το βιβλίο είναι διαθέσιμο στο διαδίκτυο στην ιστοσελίδα του εκδοτικού οίκου, για δωρεάν ανάγνωση ή κατέβασμα:

http://www.elperroylarana.gob.ve/una-pagina-para-fidel/

Πηγή: cubadebate.cu

Μουσείο βιβλίων σε μικρογραφία στο Αζερμπαϊτζάν εκθέτει έργα του Φιντέλ

Το Μουσείο Βιβλίων σε Μικρογραφία στο Μπακού, την πωτεύουσα του Αζερμπαϊτζάν, αφιερώνει την εξαμηνιαία του έκθεση στον ιστορικό ηγέτη της Κουβανικής Επανάστασης, Φιντέλ Κάστρο Ρους.

Το πολιτιστικό ίδρυμα, μοναδικό στο είδος του στον κόσμο, ξεχωρίζει στην κεντρική προθήκη του αντίτυπα της βιογραφίας του Φιντέλ και του έργου του «Η ιστορία θα με δικαιώσει», στο οποίο παρουσιάζει το πρόγραμμα της επαναστατικής του ανάπτυξης.

Στην εκδήλωση φόρου τιμής, η διευθύντρια του μουσείου, Ζαρίφα Σαλάχοβα, υπογράμμισε την ηγετική ικανότητα του Φιντέλ για τη Λατινική Αμερική και Καραϊβική και την Κούβα, και την αναφορά του για τους επαναστάτες του κόσμου.

Η Σαλάχοβα πρόσθεσε επίσης ότι το μουσείο αποδίδει τιμές στην 58η επέτειο του θριάμβου της Κουβανικής Επανάστασης, «γεγονός που άλλαξε την τύχη του νησιού της Καραϊβικής».

Ο πρέσβης της Κούβας στο Αζερμπαϊτζάν, Αλφρέδο Νιέβες Πορτουόντο, τόνισε ότι ο Πρώτος Κομαντάντε θα είναι αείμνηστος σ’ αυτή τη χώρα για την επαναστατική κληρονομιά του και την αλληλεγγύη του με τους λαούς του κόσμου.

Ο Νιέβες Πορτουόντο ευχαρίστησε για τη χειρονομία του πολιτιστικού ιδρύματος να εκθειάσει τη μορφή του Φιντέλ Κάστρο και τις σημαντικές στιγμές της ιστορίας του κουβανικού λαού.

Το μουσείο, τοποθετημένο στο ιστορικό κέντρο του Μπακού και που επισκέπτονται εκατοντάδες τουρίστες, διαθέτει περισσότερο απ΄6.500 βιβλία από 70 χώρες.

Πηγή: Cubadebate

Το Εθνικό Βραβείο Κοινωνικών Επιστημών της Κούβας στον Εουσέμπιο Λεάλ

Eusebio Leal Spengler

Το Εθνικό Βραβείο Κοινωνικών Επιστημών αυτού του έτους παραχωρήθηκε στον δρ. Εουσέμπιο Λεάλ Σπένγκλερ, Ιστορικό της Πόλης της Αβάνας.

Μια κριτική επιτροπή υπό την προεδρία της Άνα Αντρέα Κάιρο Μπαγεστέρ και αποτελούμενη ακόμα από τους Αϊσνάρα Παρέρα Ντίας, Χουάν Χεσούς Γκουάντσε Πέρες, Μαρία Ισαμπέλ Ντομίνγκες Γκαρσία και Λίδια Τέρνερ Μαρτί, παρέδωσαν το βραβείο στον Εουσέμπιο Λεάλ για την «αντίληψη των Κοινωνικών και Ανθρωπιστικών Επιστημών με έναν ολοκληρωμένο χαρακτήρα, στον οποίο αρθρώνονται οι κοινωνικές, πολιτιστικές και οικονομικές επιπτώσεις και η συνεισφορά τους στον ανθρώπινο μετασχηματισμό και την θεμελίωση της εθνικής ταυτότητας».

Η επιτροπή ομοίως έλαβε υπόψη τη σχολαστική εργασία του Ιστορικού «στη διατήρηση και κοινωνική αναζωογόνηση της Αβάνας ως πόλης, μαζί με τον πολλαπλασιασμό της στις υπόλοιπες πόλεις της χώρας», καθώς και το «παιδαγωγικό έργο, όχι μόνο μέσω μιας ευρείας διδασκαλίας, αλλά και για τη διάδοσή του μέσω του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης και τις προσωπικές ανταλλαγές».

Ο Εουσέμπιο Λεάλ (Αβάνα, 1942) έχει αφιερώσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στη διάσωση των πατρογονικών αξιών της Αβάνας, στην επισκευή των αρχιτεκτονικών προπύργιων της πόλης και στην πραγματοποίηση μιας εργασίας αξιοσημείωτου αντίκτυπου υπέρ της διατήρησης και στήριξης της εθνικής ταυτότητας στις πιο ριζικές της εκφράσεις, ένα έργο που έχει εντυπωθεί στους κατοίκους διαφόρων περιοχών της κουβανικής πρωτεύουσας όπως το γνωστό Ιστορικό Κέντρο.

Το ευρύ πνευματικό του έργο περιλαμβάνει επιπλέον αρκετά βιβλία που έχουν εκδοθεί, διαλέξεις σε διάφορες χώρες και πανεπιστήμια του κόσμου και ιδιαίτερα την αποκατάσταση τόσο αρχιτεκτονικά όσο πολιτιστικά πολυάριθμων τοποθεσιών υψηλής αξίας της κουβανικής πρωτεύουσας και άλλων επαρχιών του νησιού.

Πηγή: cubadebate.cu

Η προφητεία του Φιντέλ

του Ricardo Alarcón de Quesada [1]

Γίνε πιστός μέχρι θανάτου, και θα σου δώσω το στεφάνι της ζωής

(Αποκάλυψη 2,10)

 «Πεθαίνει ο Φιντέλ». Με τρεις λέξεις κάλυπταν τα πρωτοσέλιδά τους οι εφημερίδες του Μπατίστα αναφέροντας την επίθεση στο στρατώνα Μονκάδα στις 26 Ιουλίου του 1953. Η είδηση, προφανώς πλαστή, ξεγύμνωνε, ταυτόχρονα, μια καθαρή απειλή. Όλοι σχεδόν οι επιτιθέμενοι που αιχμαλωτίστηκαν μετά τη μάχη δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ και σ’ αυτόν επιφυλασσόταν η ίδια τύχη που χάλασε μόνο από την γενναία διαγωγή ενός έντιμου αξιωματικού που προειδοποίησε τους στρατιώτες του: «Οι ιδέες δεν σκοτώνονται».

«Πεθαίνει ο Φιντέλ». Η φράση κατέλαβε εκ νέου τους μεγάλους τίτλους το Δεκέμβριο του 1956. Μόνο που τώρα δεν την έκρυβε η ανωνυμία αλλά ήταν καρπός μια επικοινωνιακής επιχείρησης μεγάλης σημασίας κατασκευασμένης από την United Press International (UPI), τότε ένα από τα βασικά όργανα του ισχυρού μηχανισμού προπαγάνδας του ιμπεριαλισμού. Για πάρα πολλούς, παντού, που δεν είχαν ακούσει να μιλάνε γι’ αυτόν, επρόκειτο για έναν άγνωστο νέο, τον οποίο μόλις ανακάλυπταν όταν τελείωνε η ζωή του. Η επινοημένη είδηση μετατράπηκε σε αποδεδειγμένη αλήθεια, επαναλαμβανόμενη ασταμάτητα από τα μέσα που εκείνη την εποχή δεν είχαν εναλλακτικά και ήταν απόλυτοι κυρίαρχοι της πληροφόρησης.  

Στην Κούβα, πριν εξήντα χρόνια, η αγωνία και η αβεβαιότητα εισέβαλαν στα σπίτια. Εκείνα τα Χριστούγεννα ήταν θλιβερά και πένθιμα. Τελείωσε το έτος, ήρθε ο Ιανουάριος και μεγάλο μέρος του επόμενου μήνα. Λίγο λίγο, με κόπο, μαθαινόταν η αλήθεια ανάμεσα στους παράνομους μαχητές. Ο Φιντέλ και μια χούφτα επιζώντων είχαν πετύχει να χωθούν στην Σιέρα Μαέστρα αντέχοντας πολλές μέρες πείνας, κρύου και βροχών και την καταδίωξη χιλιάδων στρατιωτών, βαριά οπλισμένων, εφοδιασμένων, εκπαιδευμένων και καθοδηγημένων από την ίδια Αυτοκρατορία που διέδιδε πανταχόθεν το ψέμα. Μέχρι το Φλεβάρη του 1957, ο Χέρμπερτ Μάθιους, σπάνιο δείγμα της δημοσιογραφίας των ΗΠΑ, του πήρε συνέντευξη για τους New York Times και αποκάλυψε με φωτογραφίες και λεπτομέρειες το ξέσπασμα της αντάρτικης εστίας. Εκεί στο βουνό ο επαναστατικός πυρήνας άρχιζε να αναπτύσσεται με την ενσωμάτωση των χωρικών και των μαχητών της πεδιάδας.

Έπρεπε να αντιμετωπίσουν επιπλέον την απομόνωση που ήθελε να τους επιβάλει η δικτατορία και στην οποία συντάχθηκαν, σχεδόν ανεξαίρετα, τα κόμματα και οι οργανώσεις μιας αντιπολίτευσης που κατέκριναν τόσο την Μονκάδα όσο και την Γκράνμα ως ανεύθυνες περιπέτειες καταδικασμένες σε αποτυχία. Ήταν αρκετά, ωστόσο, λίγο περισσότερα από δύο χρόνια για να μπει ο Επαναστατικός Στρατός νικηφόρος στην Αβάνα.

Είχε νικήσει όσους ήθελαν να τον σκοτώσουν. Αυτούς που ήθελαν να τον εξοντώσουν με βόμβες και αυτόματα όπλα και αυτούς που πάσχισαν να τον θάψουν στην δυσπιστία και τη λήθη. Έφτανε νικητής, αήττητος, απέναντι στο θάνατο, το δόγμα και το ψέμα. Αλλά το ήξερε και έτσι προειδοποίησε στην πρώτη ομιλία του στην απελευθερωμένη πρωτεύουσα, ότι από εδώ και πέρα τίποτα δεν θα ήταν εύκολο και θα έπρεπε να αντιμετωπίσουν τα ίδια δαιμόνια.

Η ιστορία εκ νέου του έδωσε δίκιο. Για πάνω από μισό αιώνα η Επανάσταση υπό την καθοδήγησή του ήταν αναγκασμένη να αντιμετωπίσει μια ασταμάτητη επιθετικότητα στην οποία η Αυτοκρατορία βοήθησε όσο μπορούσε. Γνώστρια ότι ο Φιντέλ και ο λαός του ήταν ένα και το αυτό επέβαλε στους κουβανούς μια γενοκτονία που ακόμα διαρκεί, ενώ κατά του ηγέτη της Επανάστασης συνέλαβαν και σχεδίασαν εκατοντάδες απόπειρες. Ο Φιντέλ έπρεπε να αποφύγει περισσότερες απόπειρες δολοφονίας από οποιονδήποτε.

Οι εχθροί του, αυτοί που δεν ήταν ικανοί να τον σκοτώσουν ποτέ, δεν κουράστηκαν να αναγγέλλουν το θάνατό του και τα μέσα το διέδιδαν, ως γεγονός, κάθε φορά. Τόσο πολύ που ο ίδιος ο Φιντέλ σε κάποια περίσταση, χαμογελώντας, είπε ότι την ημέρα που θα πεθάνει πολλοί δεν θα το πιστέψουν.

Έτσι ήταν και θα είναι. Η προφητεία έγινε πραγματικότητα. Τώρα με τον Μαρτί, μας διαβεβαιώνει:

Ο στίχος μου θα ανθίσει κάτω απ’ το χορτάρι

Κι εγώ επίσης θα ανθίσω.

Πηγή: Cubadebate.cu

[1] Ο Ρικάρδο Αλαρκόν είναι κουβανός πολιτικός, πρώην Υπουργός Εξωτερικών και πρώην πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης της Κούβας.

Ο Φιντέλ έκανε πράξη τον αλφαβητισμό του κουβανικού λαού (επέτειος 55 χρόνων)

Ο Φιντέλ στη γνωστή απολογία του «Η ιστορία θα με δικαιώσει», δεν περιορίστηκε να καταγγείλει τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν κατά των επιτιθέμενων στους στρατώνες Μονκάδα και Κάρλος Μανουέλ ντε Σέσπεσες και την ανομία του καθεστώτος Μπατίστα, αλλά και δικαιολόγησε την ένοπλη δράση για να το ανατρέψει και παρουσίασε το επαναστατικό πολιτικό του πρόγραμμα.

Σ’ αυτό το πρόγραμμα ανέλυσε τα έξι βασικά προβλήματα του καταπιεσμένου λαού: το πρόβλημα της γης, το πρόβλημα της εκβιομηχάνισης, το πρόβλημα της στέγασης, το πρόβλημα της ανεργίας, το πρόβλημα της εκπαίδευσης και το πρόβλημα της υγείας του λαού, τα οποία λύθηκαν από την θριαμβευτική Επανάσταση.

Στην περίπτωση της εξάλειψης του αναλφαβητισμού, που επιτεύχθηκε σε ένα μόλις έτος, ήταν χάρη στην ευφυή ικανότητα του Φιντέλ να προωθήσει και να κινητοποιήσει νέους απ’ όλη τη χώρα για να εκπληρώσουν ένα τέτοιο μεγαλειώδες έργο, ακόμα και σε δυσπρόσιτες περιοχές βάζοντας σε κίνδυνο τις ζωές τους.

Αυτή η εκπληκτική αποστολή που επέτρεψε να ανακηρυχθεί η Κούβα έδαφος ελεύθερο από αναλφαβητισμό, στις 22 Δεκέμβρη του 1961, είχε ιστορική σημασία για τον κουβανικό λαό, δείχνοντας στον κόσμο τι είναι δυνατό να κάνει ένας λαός ενωμένος και σε επανάσταση.

Αυτό δείχνουν τα αποσπάσματα της ομιλίας του Φιντέλ στη συγκέντρωση στην Πλατεία της Επανάστασης Χοσέ Μαρτί, για να ανακηρύξει την Κούβα Έδαφος Ελεύθερο από Αναλφαβητισμό, στις 22 Δεκέμβρη του 1961:

Καμιά στιγμή περισσότερο σοβαρή και συγκινητική, καμιά περίσταση μεγαλύτερης χαράς, κανένα λεπτό δίκαιης περηφάνιας και δόξας, σαν αυτό στο οποίο τέσσερις και μισός αιώνες άγνοιας κατεδαφίστηκαν.

Όταν είπαμε ότι η Κούβα θα εξαφάνιζε τον αναλφαβητισμό μέσα σε διάστημα ενός μόλις έτους, κάτι τέτοιο φαινόταν μια τρομακτική δήλωση, φαινόταν αδύνατο. Οι εχθροί μας πιθανά χλεύασαν εκείνη την υπόσχεση, πιθανά γέλασαν μ’ εκείνο το στόχο που χάραξε ο λαός μας. Φαινόταν αδύνατο, γιατί ήταν πραγματικά δύσκολο να ολοκληρωθεί σε τόσο σύντομο διάστημα ένα παρόμοιο εγχείρημα. Και είναι αλήθεια! Ένα τέτοιο έργο ήταν αδύνατο, αλλά ήταν ένα έργο αδύνατο για ένα λαό που ζούσε υπό καταπίεση, θα ήταν ένα έργο αδύνατο για οποιονδήποτε λαού του κόσμου, εκτός αν αυτό το έργο το είχε βάλει στόχο ένας λαός σε επανάσταση. Μόνο ένας λαός σε επανάσταση θα ήταν ικανός να ξεδιπλώσει την προσπάθεια και την ενέργεια που απαιτούνταν για να φέρει σε πέρας τέτοιο γιγαντιαίο σκοπό.

 

Πηγή: Cubadebate.cu

Φωτό: Ο Φιντέλ χαιρετά τους αλφαβητιστές στη συγκέντρωση στην Πλατεία της Επανάστασης Χοσέ Μαρτί, για να διακηρύξει την Κούβα Έδαφος Ελεύθερο από Αναλφαβητισμό, στις 22 Δεκέμβρη 1961. Τον συνεδεύει νεαρή αλφαβητίστρια. Πηγή: Εφημερίδα Escambray, ιστοσελίδα Fidel Soldado de las Ideas.

60 χρόνια από τη συνάντηση στο Cinco Palmas: "Με 7 τουφέκια θα κερδίσουμε τον πόλεμο!"

16 μόλις ημέρες μετά την απόβαση του πλοιαρίου Γκράνμα και 13 μετά την πανωλεθρία στο Αλεγρία ντε Πίο, η ιστορία ενώνει πάλι δύο μεγάλους: τον Πρώτο Κομαντάντε, Φιντέλ Κάστρο Ρους, και τον Ραούλ Κάστρο Ρους, κάτω από συνεχή πολιορκία του Φουλχένσιο Μπατίστα στις επαναστατικές δυνάμεις. Εκείνη η συνάντηση (18/12/1956) σημάδεψε τη συνέχιση του αγώνα για την εθνική απελευθέρωση της Κούβας.

"Στη ζωή μου είχα περπατήσει τόσο από τα ξημερώματα όταν ακόμα δεν ήμασταν αρκετά δυνατοί, γιατί  η πείνα μας είχε συντροφεύσει για αρκετές εβδομάδες και φτάσαμε ακριβώς εκεί στο Σίνκο Πάλμας."

Ήταν τα λόγια του Φιντέλ φτάνοντας στην ιδιοκτησία του Μόνγκο Πέρες.

Στο Σίνκο Πάλμας ξεκίνησε ένα από τα μεγαλύτερα οράματα της ιστορίας της Κούβας:

"Τελικά, τα μεσάνυχτα, καταλαβαίνουν να πλησιάζουν κάποιοι άνδρες. Κάτω από τους φοίνικες της φυτείας ζαχαροκάλαμου του Μόνγκο Πέρες, τα δύο αδέλφια αγκαλιάζονται με συγκίνηση, και προκύπτει ο ιστορικός διάλογος:

— Πόσα τουφέκια φέρνεις; — ρωτά ο Φιντέλ τον Ραούλ.

— Πέντε.

— Και δύο που έχω εγώ, επτά! Τώρα μάλιστα θα κερδίσουμε τον πόλεμο!"

(Pedro Álvarez Tabío: Ημερολόγιο Πολέμου I, Γραφείο Εκδόσεων Συμβουλίου του Κράτους, 2010).



19 χρόνια μετά, στην κεντρική εισήγησή του στο Πρώτο Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος Κούβας, στις 17 Δεκέμβρη 1975, ο Φιντέλ θυμάται εκεινη τη συνάντηση:

"Με επτά όπλα ξανάρχισε η αντιπαράθεση στη Σιέρα Μαέστρα και μετά από δύο χρόνια ο στρατός της τυραννίας, υποθετικά ανίκητος, είχε εξουδετερωθεί και ο νικητής λαός κράδαινε τις 80 χιλιάδες όπλα που κάποτε είχαν βγει κατά του έθνους."

Πηγές κειμένου & φωτό: Cubadebate, Granma  
(Η φωτό από την εκδήλωση των 30 χρόνων από τη συνάντηση στο Cinco Palmas)