Κουβανοί καλλιτέχνες τιμούν το Φιντέλ στον Πολιτιστικό Οίκο της ALBA

Με την ευκαιρία των εορτασμών των 87ων γενεθλίων του ιστορικού ηγέτη της Κουβανικής Επανάστασης, Φιντέλ Κάστρο, εγκαινιάστηκε το απόγευμα της 13ης Αυγούστου στον Πολιτιστικό Οίκο της ALBA έκθεση ζωγραφικής και φωτογραφίας με πορτρέτα του κουβανού ηγέτη. Στην έκθεση έδωσαν το παρών εκλεκτοί προσκεκλημένοι και διάφορες προσωπικότητες από το χώρο της κουβανικής τέχνης και κουλτούρας καθώς και από τα μέσα ενημέρωσης.

Ένα μεγάλο μανιτάρι, σαν τον ουρανό

Αν χίλιοι ήλιοι λάμψουν ταυτόχρονα μια ημέρα στον ουρανό, ίσως να φανεί σαν την μεγαλοσύνη του ένα και μοναδικού… Αλλά θα είναι ο Θάνατος ο καταστροφέας του κόσμου.

Μαχαμπαράτα (αρχαίο ινδικό κείμενο)
 

Χιροσίμα, Αύγουστος 1945
 

Το αεροπλάνο Β-29 ονομάζεται Ενόλα Γκέι, όπως η μαμά του πιλότου. Το Ενόλα Γκέι έχει ένα παιδί στην κοιλιά του. Το παιδί ονομάζεται Little Boy, έχει μήκος τρία μέτρα και βάρος τέσσερις τόνους.

Πέφτει στις οκτώ και τέταρτο το πρωί. Καθυστερεί ένα λεπτό μέχρι να φτάσει. Η έκρηξη ισοδυναμεί με σαράντα εκατομμύρια φυσίγγια δυναμίτη.

Στη θέση της Χιροσίμα υψώνεται τώρα το ατομικό σύννεφο. Από το φτερό του αεροπλάνου ο φωτογράφος του στρατού Τζόρτζ Κάρον βομβαρδίζει με τη φωτογραφική του μηχανή.

Εκείνο το τεράστιο, πανέμορφο, λευκό μανιτάρι γίνεται το λογότυπο πενήντα πέντε εταιριών της Νέας Υόρκης, και του διαγωνισμού Μις Ατομική Βόμβα στο Λας Βέγκας.

Το 1970, είκοσι πέντε χρόνια μετά, δημοσιεύονται για πρώτη φορά μερικές φωτογραφίες των θυμάτων της ραδιενέργειας, που αποτελούσαν στρατιωτικό απόρρητο.

Το 1995 το Ινστιτούτο Σμισθόνιαν ανακοινώνει στην Ουάσινγκτον μια μεγάλη έκθεση με θέμα τις εκρήξεις στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Η κυβέρνηση της απαγορεύει.

Εντουάρντο Γκαλεάνο (Καθρέφτες)

O μηχανικός πολιτισμός άγγιξε μόλις την τελευταία βαθμίδα της θηριωδίας. Στο εγγύς μέλλον, θα πρέπει να διαλέξουμε: ή την ομαδική αυτοκτονία ή τη συνετή χρήση των επιτευγμάτων της επιστήμης.

Αλμπέρ Καμύ (από άρθρο στην εφημερίδα της αντίστασης Combate, 8 Αυγούστου 1945)
 

Αλλά το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο ακόμα και από την επίθεση 500 χρόνων στους έγχρωμους λαούς του κόσμου. Είναι ένα πρόβλημα της διαφθοράς της ανθρώπινης νοημοσύνης, που επιτρέπει στους ηγέτες μας να κατασκευάζουν λογικοφανή επιχειρήματας για τερατώδεις πράξεις, και να προτρέπουν τους πολίτες να αποδεχτούν αυτά τα επιχειρήματα, και να εκπαιδεύουν στρατιώτες να ακολουθούν διαταγές. Όσο αυτό συνεχίζεται, θα χρειαζόμαστε να καταρρίπτουμε αυτά τα επιχειρήματα, να αντιστεκόμαστε στις προτροπές.

Χάουαρντ Ζιν (The Progressive Magazine, Αύγουστος 2000)

ΥΓ: Το μεγαλύτερο μέρος προέρχεται από παλιά ανάρτηση στα Κελαηδίσματα

Τιμούν τον Λουίς Μπουνιουέλ στο Μεξικό 30 χρόνια μετά το θάνατό του

Αρχική δημοσίευση: ispania.gr 

Μεξικάνοι ηθοποιοί και κινηματογραφιστές απέτισαν τη Δευτέρα φόρο τιμής στο Iσπανό σκηνοθέτη Λουίς Μπουνιουέλ (22.2.1900 – 29.7.1983), έναν από τους σημαντικότερους δημιουργούς στην ιστορία της έβδομης τέχνης και δασκάλους του σουρεαλισμού, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 30 χρόνων από το θάνατό του. Η εκδήλωση έλαβε χώρα στην κατοικία του Μπουνιουέλ στην Πόλη του Μεξικού, τόπο όπου φιλοξενήθηκε και πραγματοποίησε μεγάλο μέρος του έργου του.

Στην εκδήλωση παρέστη ο Ισπανός γραμματέας παιδείας, πολιτισμού και αθλητισμού, Χοσέ Μαρία Λασάγιε, ο οποίος τόνισε ότι η κατοικία του Μπουνιουέλ σε μεξικανικό έδαφος «ενσαρκώνει κατά κάποιο τρόπο την ανασκόπηση της ζωής και της ύπαρξης κάποιου που είναι θεμελιώδης για να κατανοήσουμε την ιβηροαμερικανή κουλτούρα». Πρόσθεσε ακόμα ότι «η μορφή του Μπουνιουέλ ενσαρκώνει τον τρόπο που αισθάνεται και ζει κάποιος που εγκατάλειψε τη χώρα του για να ξανασυναντηθεί με τον εαυτό του μακριά απ' αυτήν», θυμίζοντας ότι ο καλλιτέχνης αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα του εξαιτίας του ξεσπάσματος του Ισπανικού Εμφυλίου (1936-1939).

Η τιμητική εκδήλωση περιλάμβανε την ανάγνωση του αυτοβιογραφικού έργου του Μπουνιουέλ Mi último suspiro (Η τελευταία πνοή), από προσωπικότητες του μεξικανικού σινεμά όπως η ηθοποιός Σίλβια Πινάλ (πρωταγωνίστρια της "Βιριδιάνα"), ο σκηνοθέτης Αρτούρο Ριπστάιν και ο ζωγράφος Αλμπέρτο Χιρονέλα. Προβλήθηκε επίσης το ντοκυμανταίρ που γύρισε ο Ρομπέρ Βαλερί το 1964 με τίτλο «Λουίς Μπουνιουέλ: Ένας κινηματογραφιστής των καιρών μας», στο οποίο ο καλλιτέχνης εκθέτει τις ιδέες, τις αναμνήσεις και τις εμμονές του.

Η εκδήλωση είχε σκοπό να θυμίσει ότι ο Μπουνιουέλ εντάχθηκε οριστικά στη μεξικάνικη κινηματογραφική βιονηχανία το 1946, όταν προσκλήθηκε από τον παραγωγό Όσκαρ Ντανσίγερς για να γυρίσει την ταινία «Το μεγάλο καζίνο», η οποία, αν και εισπακτική αποτυχία, σημάδεψε την έναρξη μιας ιδιαίτερα παραγωγικής περιόδου του σκηνοθέτη.

Μεταξύ 30 Ιουλίου και 2 Αυγούστου θα προβληθούν, σε διάφορες αίθουσες της μεξικανικής πρωτεύουσας, οι ταινίες που γύρισε ο Μπουνιουέλ στη χώρα, από τις οποίες ξεχωρίζουν Los Olvidados (Ξεχασμένοι από την Κοινωνία - 1950), οποία προκάλεσε σφοδρές κριτικές επειδή πρόβαλε τις κοινωνικές αδικίες της εποχής, και Ensayo de un crimen (Η εγκληματική ζωή του Αρτσιμπάλντο Ντέ Λα Κρουθ - 1955).

 

Η οικεία Μπουνιουέλ, στον αριθμό 27 της οδού Φέλιξ Κουέβας, έχει υποστεί μια σειρά από ανακατασκευές από τότε που αγοράστηκε από το ισπανικό κράτος. Από τότε έχει φιλοξενήσει πολιτιστικές εκδηλώσεις σποραδικά.

Ο Ισπανός αξιωματούχος έκφρασε την επιθυμία του αυτός ο χώρος να γίνει «οίκος δημουργών, κέντρο πολιτισμού και έρευνας», γιατί εκεί ήταν που ο Μπουνιουέλ αξιοποίησε τον σουρεαλισμό, «βγάζοντας από το συνηθισμένο αυτό που είχε μέσα». Αν και δεν υπάρχει ακόμα χρονοδιάγραμμα γι’ αυτό το έργο, ο Λασάγιε τόνισε ότι θα προχωρήσει ανάλογα με τα περιθώρια του προϋπολογισμού. «Αυτή η κρίση, αργά ή γρήγορα θα τελειώσει», πρόσθεσε.

Πηγή: Telesur

60 χρόνια πριν, του Σίλβιο Ροντρίγκες

Ο διάσημος κουβανός τραγουδοποιός Σίλβιο Ροντρίγκες, περιγράφει στο προσωπικό του blog [Segunda Cita] τις αναμνήσεις του από τα γεγονότα της 26ης Ιουλίου 1953. Ήταν μόλις 7 ετών και ζούσε σε μια λαϊκή γειτονία της Αβάνας, όταν τυχαία βρήκε ένα κρυμμένο περιοδικό που είχε το θάρρος να αναφερθεί στα γεγονότα να δημοσιεύσει φωτογραφίες.

Πρίν 60 χρόνια ζούσα στον αριθμό 456 της οδού Σαν Μιγέλ, στο διαμέρισμα #2 του πρώτου ορόφου [...]. Τον προηγούμενο Νοέμβριο είχα συμπληρώσει τα επτά χρόνια. Όταν δεν ήμουν στο σχολείο μου - τότε η ακαδημία Μπράβο, στη συμβολή των οδών Λουσένα και Νεπτούνο -, ζούσα καταδικασμένος σε εκείνο το διαμέρισμα με τα ψηλά υποστηλώματα, ένα από τα σπίτια που αφθονούν στο πολυπληθές κέντρο της Αβάνας, όπου τα δωμάτια είναι σε σειρά, βλέποντας όλα σε ένα διάδρομο που πηγαίνει από το σαλονάκι υποδοχής μέχρι τη μακρινή τραπεζαρία.

[...] Ήταν η Αβάνα του 1953, μια πολή εστεμμένη με φωτεινές επιγραφές, γεμάτη απατηλές βιτρίνες που η μητέρα μου και πολλές άλλες νοικοκυρές συνήθιζαν να χαζεύουν [...].

Εξήντα χρόνια πριν, ίσως μια δυο βδομάδες μετά από την ημέρα σαν σήμερα [26 Ιουλίου], στο καλάθι του μπάνιου εκείνου του διαμερίσματος της οδού Σαν Μιγέλ, βρήκα, κάτω από ένα σωρό με άπλυτα ρούχα, ένα περιοδικό Bohemia [1] που έλεγε: "Χωρίς λογοκρισία". Αρχικά με παραξένεψε να βρω εκεί ένα περιοδικό, αλλά όταν το άνοιξα κατάλαβα ότι το είχαν κρύψει από τα μάτια μου, γιατί οι σελίδες του ήταν γεμάτες από φωτογραφίες άψυχων σωμάτων, μη αναγνωρίσιμων κάτω από τόσο αίμα, κάτω από έναν τίτλο που ανακοίνωνε: "Τα γεγονότα του Σαντιάγο της Κούβας".

Δεν τόλμησα να συνεχίσω να κοιτάζω ή να διαβάσω περισσότερο, σε σύγχυση από το εύρημα και από τις τύψεις για την παραβίαση της θέλησης των μεγαλύτερών μου, αλλά περισσότερο απ' όλα από την βαθιά εντύπωση που μου προκάλεσαν εκείνες οι εικόνες που ακόμα με συγκλονίζουν.

Πολλά χρόνια αργότερα κατάλαβα ότι εκείνα τα πτώματα ήταν οι μάρτυρες της Μονκάδα.

Πηγή: Segunda Cita

[1] Το αρχαιότερο - εκδίδεται από το 1908 - και με το μεγαλύτερο πρεστίζ περιοδικό στην Κούβα. Εκτός από την ποιότητα της ύλης του, με ειδίκευση σε θέματα κουλτούρας, διακρίθηκε και για την θαρραλέα αντιπολιτευτική στάση του κατά των δικτατόρων Ματσάδο και Μπατίστα. 

Νέος διευθυντής της Διεθνούς Σχολής Κινηματογράφου (EICTV) ο Χερόνιμο Λαμπράδα

Νέος διευθυντής της Διεθνούς Σχολής Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (EICTV), με έδρα την Αβάνα, διορίστηκε ο κουβανός Χερόνιμο Λαμπράδα, μετά την παραίτηση του προκατόχου του, του Ραφαέλ Ροσάλ από τη Γουατεμάλα.

Σύμφωνα με ανακοίνωση που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα της σχολης, ο Ροσάλ, διευθυντής από το 2011, παραιτήθηκε για να διευκολύνει την καλύτερη λειτουργία του ιδρύματος. Για το σκοπό αυτό στη θέση του τοποθετήθηκε ο Λαμπράδα, μέχρι πρότινος ακαδημαϊκός αντιπρύτανης της EICTV.

Ο Λαμπράδα θα γίνει ο ένατος διευθυντής μέσα στα 27 χρόνια που λειτουργεί η EICTV, μια σχολή με μεγάλο κύρος στη Λατινική Αμερική και τον αναπτυσσόμενο κόσμο. Είναι πολύ γνωστός στην Κούβα ως μηχανικός ήχου και μέλος της ιδρυτικής ομάδας καθηγητών του ιδρύματος. Αναλαμβάνει να φέρει σε πέρας τη συνέχεια του προγράμματος αναφοράς της σχολής σε διεθνές επίπεδο.

Jerónimo Lambrada

Με έδρα το Σαν Αντόνιο ντε λος Μπάνιος, 26 χλμ έξω από την Αβάνα, η  Διεθνής Σχολή Κινηματογράφου και Τηλεόρασης θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα εκπαιδευτικά κέντρα στο είδος του στον κόσμο. Ιδρύθηκε στις 15 Δεκεμβρίου του 1986 ως παράρτημα του Ιδρύματος Νέου Λατινοαμερικάνικου Κινηματογράφου (FNCL), από τον διάσημο κολομβιανό συγγραφέα και δημοσιογράφο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, τον αργεντινό ποιητή και κινηματογραφιστή Φερνάντο Μπίρι και τον κουβανό δημιουργό και θεωρητικό Χούλιο Γκαρσία Εσπινόσα. Ο στόχος ήταν μια σχολή των "Τριών Κόσμων" για φοιτητές από τη Λατινική Αμερική, την Αφρική και την Ασία.

Η σχολή ξεκίνησε τη λειτουργία της με την ενθουσιώδη υποστήριξη της κουβανικής κυβέρνησης και με πρώτο διευθυντή τον Μπίρι, σημαντικό δημιουργό και πρόδρομο του ρεύματος του νέου λατινοαμερικάνικου σινεμά. Ως σχολή εκπαίδευσης καλλιτεχνών, η EICTV είχε μια ιδιαίτερη φιλοσοφία: Να διδάσκουν όχι επαγγελματίες δάσκαλοι, αλλά εν ενεργεία κινηματογραφιστές, ικανοί να μεταδώσουν πρακτικές γνώσεις, "ζωντανή" εμπειρία και διαρκή επικαιροποίηση των γνωστικών αντικειμένων του σινεμά και της τηλεόρασης.

Στις 15 Ιουλίου η EICTV πραγματοποίησε την 22η τελετή αποφοίτησης, κατά την οποία 34 νέοι κινηματογραφιστές ολοκλήρωσαν τις σπουδές τους. Συνολικά από το 1986 έχουν αποφοιτήσει 810 ειδικοί του κινηματογράφου και της τηλεόρασης από περισσότερες από 50 χώρες. Από αυτούς το 87% προέρχεται από τη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική, την Αφρική και την Ασία, επιβεβαιώνοντας έτσι το σύνθημα "Σχολή όλων των κόσμων".

Πηγές: Telesur, eictv.org