Μήνυμα του Αντόνιο Γκερέρο για την 26η Ιούλιου

Εκ μέρους των Πέντε Κουβανών Ηρώων, ο Αντόνιο Γκερέρο έστειλε τον παρακάτω χαιρετισμό στον κουβανικό λαό για την Ημέρα Εθνικής Εξέγερσης της 26ης Ιουλίου, επέτειο που γιορτάστηκε φέτος στην επαρχία Αρτεμίσα (δυτική Κούβα). Η επιστολή δημοσιεύτηκε σε διάφορα έντυπα κουβανικά μέσα.

Στον αγαπημένο λαό μας:

Με πλήρη σιγουρία ότι υπερασπιζόμαστε πάντα τα αξιοπρεπή και πατριωτικά ιδανικά των επαναστατών που επιτέθηκαν ηρωικά στους στρατώνες Μονκάδα και Μπαγιάμο, υπό την ηγεσία του κομαντάντε μας Φιντέλ.
Με πλήρη σιγουριά ότι θα συνεχίσουμε να οικοδομούμε το σοσιαλισμό και θα συνεχίσουμε να είμαστε αλληλέγγυοι με τους λαούς του κόσμου.
Με πλήρη σιγουριά ότι η μάχη για την απελευθέρωσή μας δε θα σταματήσει μέχρι να επιστρέψουμε στην αγαπημένη πατρίδα.
Μαζί με όλους εσάς, σε μια φυλακή των Ηνωμένων Πολιτειών, θα γιορτάσουμε αυτή την 26η Ιουλίου, γεμάτοι χαρά, αγωνιστικό πνεύμα και αισιοδοξία.
Ξέρουμε ότι τα καθήκοντα είναι περίπλοκα και οι στόχοι δύσκολοι, αλλά κάθε κουβανός και κάθε κουβανή που αγαπά την Επανάσταση ξέρει να εκτιμά όλο το αίμα που χύθηκε για την πλήρη ανεξαρτησία μας και ποτέ δε θα επιτρέψει να χαθεί αυτή η μεγαλειώδης κατάκτηση.
Να δουλεύεις σκληρά, να δουλεύεις καλά είναι το σύνθημα και η Αρτεμίσα είναι το παράδειγμα αυτού που μπορεί να γίνει.

Θα νικήσουμε!
Πέντε σφιχτές αγκαλιές
Αντόνιο Γκερέρο Ροντρίγκες
25 Ιουλίου 2014
Ομοσπονδιακή Φυλακή Μαριάνα

Πηγή: Cubadebate

60 χρόνια πριν, του Σίλβιο Ροντρίγκες

Ο διάσημος κουβανός τραγουδοποιός Σίλβιο Ροντρίγκες, περιγράφει στο προσωπικό του blog [Segunda Cita] τις αναμνήσεις του από τα γεγονότα της 26ης Ιουλίου 1953. Ήταν μόλις 7 ετών και ζούσε σε μια λαϊκή γειτονία της Αβάνας, όταν τυχαία βρήκε ένα κρυμμένο περιοδικό που είχε το θάρρος να αναφερθεί στα γεγονότα να δημοσιεύσει φωτογραφίες.

Πρίν 60 χρόνια ζούσα στον αριθμό 456 της οδού Σαν Μιγέλ, στο διαμέρισμα #2 του πρώτου ορόφου [...]. Τον προηγούμενο Νοέμβριο είχα συμπληρώσει τα επτά χρόνια. Όταν δεν ήμουν στο σχολείο μου - τότε η ακαδημία Μπράβο, στη συμβολή των οδών Λουσένα και Νεπτούνο -, ζούσα καταδικασμένος σε εκείνο το διαμέρισμα με τα ψηλά υποστηλώματα, ένα από τα σπίτια που αφθονούν στο πολυπληθές κέντρο της Αβάνας, όπου τα δωμάτια είναι σε σειρά, βλέποντας όλα σε ένα διάδρομο που πηγαίνει από το σαλονάκι υποδοχής μέχρι τη μακρινή τραπεζαρία.

[...] Ήταν η Αβάνα του 1953, μια πολή εστεμμένη με φωτεινές επιγραφές, γεμάτη απατηλές βιτρίνες που η μητέρα μου και πολλές άλλες νοικοκυρές συνήθιζαν να χαζεύουν [...].

Εξήντα χρόνια πριν, ίσως μια δυο βδομάδες μετά από την ημέρα σαν σήμερα [26 Ιουλίου], στο καλάθι του μπάνιου εκείνου του διαμερίσματος της οδού Σαν Μιγέλ, βρήκα, κάτω από ένα σωρό με άπλυτα ρούχα, ένα περιοδικό Bohemia [1] που έλεγε: "Χωρίς λογοκρισία". Αρχικά με παραξένεψε να βρω εκεί ένα περιοδικό, αλλά όταν το άνοιξα κατάλαβα ότι το είχαν κρύψει από τα μάτια μου, γιατί οι σελίδες του ήταν γεμάτες από φωτογραφίες άψυχων σωμάτων, μη αναγνωρίσιμων κάτω από τόσο αίμα, κάτω από έναν τίτλο που ανακοίνωνε: "Τα γεγονότα του Σαντιάγο της Κούβας".

Δεν τόλμησα να συνεχίσω να κοιτάζω ή να διαβάσω περισσότερο, σε σύγχυση από το εύρημα και από τις τύψεις για την παραβίαση της θέλησης των μεγαλύτερών μου, αλλά περισσότερο απ' όλα από την βαθιά εντύπωση που μου προκάλεσαν εκείνες οι εικόνες που ακόμα με συγκλονίζουν.

Πολλά χρόνια αργότερα κατάλαβα ότι εκείνα τα πτώματα ήταν οι μάρτυρες της Μονκάδα.

Πηγή: Segunda Cita

[1] Το αρχαιότερο - εκδίδεται από το 1908 - και με το μεγαλύτερο πρεστίζ περιοδικό στην Κούβα. Εκτός από την ποιότητα της ύλης του, με ειδίκευση σε θέματα κουλτούρας, διακρίθηκε και για την θαρραλέα αντιπολιτευτική στάση του κατά των δικτατόρων Ματσάδο και Μπατίστα.