"Ο Χοσέ Μαρτί και η Ελλάδα", Ινστιτούτο Θερβάντες, Δευτέρα 28/1 7.00 μ.μ.

Διάλεξη
Χοσέ Οριόλ Μαρρέρο Μαρτίνες: Ο Χοσέ Μαρτί και η Ελλάδα

O Χοσέ Μαρτί είναι ο εθνικός ήρωας της Κούβας και απόστολος της ανεξαρτησίας της. Υπήρξε συγγραφέας, ποιητής, μεταφραστής, δημοσιογράφος, επαναστάτης και στρατιώτης. Σκοτώθηκε στη μάχη εναντίον του ισπανικού στρατού το 1895. Η διάλεξη ασχολείται με ένα τμήμα της συσσωρευμένης γνώσης που είναι αποτέλεσμα προηγουμένων μελετών και εστιάζει σε συγκεκριμένους δεσμούς, που έχουν διερευνηθεί ελάχιστα, και σχετίζονται με τα λογοτεχνικά και δημοσιογραφικά έργα του Μαρτί για την Ελλάδα και τα περί αυτήν. Το έργο και η γνώση του Μαρτί για την Ελλάδα και τα περί αυτήν εντείνονται κατά τη διάρκεια των σπουδών του στο Πανεπιστήμιο της Σαραγόσα και αργότερα, όταν ζει εξόριστος στη Νέα Υόρκη. Ο Μαρτί έχει κάνει πάνω από 400 αναφορές σε διάφορες πόλεις και περιοχές της Ελλάδας, έχει γράψει σε εφημερίδες για την ανακάλυψη έργων τέχνης, αρχαιολογικών χώρων και αρχαίων θεάτρων, εμβάθυνε στη ζωή και άλλες πόλεις και περιοχές, μίλησε για τον εθνικό ποιητή Διονύσιο Σολωμό και μελέτησε σε αναλυτικά και στα ελληνικά τους κλασικούς της ελληνικής λογοτεχνίας.

Ο Χοσέ Οριόλ Μαρρέρο Μαρτίνες είναι ο επιτετραμμένος και πρόξενος στην Πρεσβεία της Κούβας στην Ελλάδα. Είναι διπλωματούχος στην Ιστορία και Μεθοδολογία της Εκπαίδευσης και Ρωσική Γλώσσα και έχει τμηθεί με επαίνους και μετάλλια για τις ακαδημαϊκές του επιδόσεις. Έχει Μάστερ και διδακτορικό και έχει παρακολουθήσει μεταπτυχιακά μαθήματα στη Ρωσία, στο Πεκίνο, στο Καράκας, στη Βραζιλία, στο Ηνωμένο Βασίλειο, στην Αβάνα και στην Καμαγουέι. Έχει κερδίσει το Εθνικό Βραβείο Έρευνας για Νέους Κουβανούς. Έχει διατελέσει υψηλόβαθμο στέλεχος διαφόρων κρατικών οργανισμών και βουλευτής. Υπήρξε επίσης επιτετραμμένος στις Πρεσβείες της Κούβας στο Βέλγιο, το Λουξεμβούργο και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Στα ισπανικά.
Σε συνεργασία με την Πρεσβεία της Κούβας στην Αθήνα.
Ινστιτούτο Θερβάντες της Αθήνας, Σκουφά 31. Είσοδος ελεύθερη.

Πέθανε στην Αβάνα ο Ιρλανδός φωτογράφος Ντέσμοντ Μπόιλαν

Πέθανε αιφνίδια λίγο πριν την έλευση του νέου έτους (30/12) ο σπουδαίος φωτογράφος Desmond Boylan, που κάλυψε για το Associated Press τις πολεμικές συρράξεις στο Ιράκ και τη Γιουγκοσλαβία και τα τελευταία χρόνια είχε αφιερωθεί στη φωτογράφιση της χαράς στην καθημερινή ζωή των Κουβανών.

Ενώ ετοιμαζόταν να καλύψει φωτογραφικά τους εορτασμούς για το νέο έτος, αισθάνθηκε δυσφορία και ζήτησε να ξαπλώσει στον καναπέ φιλικού σπιτιού, όπου και πέθανε. Ήταν μόλις 54 ετών.

Ο Μπόιλαν γεννήθηκε στην Ιρλανδία το 1964 αλλά μεγάλωσε στην Ισπανία όπου άρχισε να εργάζεται ως φωτογράφος το 1989 για το ΑΡ. Αργότερα συνεργάστηκε με το πρακτορείο Reuters και κάλυψε τις συγκρούσεις κατά τα τελευταία χρόνια του απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική, καθώς και την επέμβαση των ΗΠΑ στο Ιράκ και τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία.

Αφού γνώρισε τον Φιντέλ Κάστρο κατά την ορκωμοσία του Νέλσον Μαντέλα το 1994, όταν δάνεισε την φωτογραφική του μηχανή στον Κουβανό ηγέτη για να απαθανατίσει τους φωτορεπόρτερ που τον περιστοίχιζαν, ο Μπόιλαν ταξίδεψε στην Κούβα, όπου γνώρισε την σύζυγό του Γκλόρια Γκονσάλες. Το ζευγάρι έζησε στη Μαδρίτη πριν μετακομίσει στην Ινδία το 2004.

Κάλυψε εκ νέου πολεμικές συρράξεις στην νοτιοανατολική Ασία και στο Αφγανιστάν πριν επιστρέψουν με την σύζυγο και το γιό του Μάικλ στην Κούβα το 2009.

Στο λογαριασμό του στο Instagram, ο Μπόιλαν περιέγραψε την Κούβα ως «την πιο όμορφη γη που έχουν αντικρίσει ποτέ ανθρώπινα μάτια» - δανειζόμενος την περίφημη φράση του Χριστόφορου Κολόμβου κατά την πρώτη του επίσκεψη – και η δουλειά του φανέρωνε μια βαθιά αγάπη για το νησί και το λαό του. Πολλές από τις φωτογραφίες του δείχνουν Κουβανούς να χαμογελούν σε στιγμές ευτυχίας σε μια χώρα όπου η ζωή μπορεί να είναι μια σκληρή μάχη.

«Μου έκανε μεγάλη εντύπωση πώς ο Κουβανός αντιμετωπίζει τις δυσκολίες και λύνει τα προβλήματα», δήλωσε ο Μπόιλαν στην ισπανόφωνη έκδοση του τηλεοπτικού καναλιού Russia Today σε συνέντευξη το 2016. «Κι εγώ από τότε (την άφιξή του στο νησί) δεν κάνω άλλο παρά να μαθαίνω από τους Κουβανούς πώς να αντιμετωπίζω τα προβλήματα – είναι μια διαρκής μαθητεία – κι αυτό επίσης προσπαθώ να το εξηγήσω με φωτογραφίες».

Ο Μπόιλαν επέστρεψε στο ΑΡ το 2014 και κάλυψε μια σειρά σημαντικών ειδησεογραφικών γεγονότων στην Κούβα, όπως η αποκατάσταση των σχέσεων με τις ΗΠΑ επί Ομπάμα, η επίσκεψη του πάπα Φραγκίσκου και ο θάνατος του Φιντέλ Κάστρο.

«Αν κάποιος δεν ζούσε στην Κούβα, τότε θα γνώριζε την Κούβα από το φακό του Ντέσμοντ. Ήταν ένας δεξιοτέχνης στο να διηγείται την ιστορία του λαού της Κούβας», είπε ο Ντέιβιντ Έικ, διευθυντής φωτογραφίας του ΑΡ.

Στις μέρες με λίγες ειδήσεις, ο Μπόιλαν ακούραστα έβγαινε στους δρόμους της Αβάνας και της κουβανικής υπαίθρου, αναζητώντας στιγμές που θα μπορούσαν να δείξουν στον κόσμο την ομορφιά και τις δυσκολίες του νησιού στο οποίο αποφάσισε να εγκατασταθεί.

«Θα ήθελα να είμαι αόρατος», είπε, «να είμαι στο δρόμο με τον κόσμο και να βγάζω φωτογραφίες».

Ήταν γνωστός επίσης για τη γενναιοδωρία του προς τους συναδέλφους του, την προθυμία του να μοιραστεί συμβουλές με άλλους φωτογράφους, ανεξάρτητα από το επίπεδο της εμπειρίας και των επιτευγμάτων τους.


Πηγή: diariodecuba.com
Φωτό: cubadebate.cu

 

 

97χρονος βετεράνος της Μονκάδα μιλά για τα 60 χρόνια της Κουβανικής Επανάστασης

Ο Αλεχάνδρο Φέρας Πεγίκερ μόλις γιόρτασε τα 97α του γενέθλια. Ήταν ο μεγαλύτερος από τους εκατό περίπου αντάρτες (μεταξύ αυτών δύο από τους αδελφούς του) που επιτέθηκαν στον στρατώνα Μονκάδα στο Σαντιάγο της Κούβας (νοτιοανατολικά) τον Ιούλη του 1953.

Η επιχείρηση απέτυχε, αλλά άναψε τη φλόγα της επανάστασης. Η φυγή του δικτάτορα Φουλχένσιο Μπατίστα, τα ξημερώματα της 1ης Γενάρη 1959, εξέπληξε τον Αλεχάνδρο εξόριστο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Χωρίς τη σύζυγό του, ταξίδεψε στην Αβάνα "στο πρώτο αεροπλάνο": «Έφτασα πριν από τον Φιντέλ», ο οποίος ακόμα βρισκόταν στο Σαντιάγο. «Έπρεπε να έρθω να ενσωματωθώ στην επανάσταση εδώ», λέει ο Αλεχάνδρο, στο μικρό μουσείο αφιερωμένο στην Μονκάδα που ίδρυσε ο ίδιος στην πρωτεύουσα.

Μετά, «δεν έχω φύγει ποτέ από εδώ, από τη χώρα». «Ήταν μια αναγκαιότητα να κάνουμε μια επανάσταση» εναντίον της δικτατορίας του Μπατίστα, εξηγεί, γιατί είχε σχέση με το να αγωνιστούμε «για το μέλλον». Αλλά πάνω απ 'όλα, «η επανάσταση ήταν ο Φιντέλ». Και μετά το θάνατό του το 2016; «Για μας, ο Φιντέλ δεν έχει πεθάνει, διατηρούμε τον Φιντέλ ζωντανό», διότι «συνεχίζουμε να κάνουμε επανάσταση», επιβεβαιώνει ο Αλεχάντρο, πεπεισμένος ότι αυτή «μπορεί να διαρκέσει άλλα 50 χρόνια»: «όσο η επανάσταση έχει λαό, είναι εγγυημένη».

O Alejandro Ferras Pellicer έξω από το Μουσείο των Ηρώων στην Αβάνα, που ο ίδιος ίδρυσε

Πηγή: eltiempo.com
Foto: Adalberto Roque / AFP