Ο Λεονάρδο Παδούρα κερδίζει το βραβείο Πριγκίπισσα Αστούριας των Γραμμάτων

Ο κουβανός συγγραφέας Λεονάρδο Παδούρα (Αβάνα, 1955) είναι ο φετινός νικητής του Βραβείου Πριγκίπισσα των Αστούριας (Princesa de Asturias). Εργάστηκε ως σεναριογράφος, συγγραφέας και κριτικός, μέχρι να πετύχει τη διεθνή αναγνώριση με τη σειρά αστυνομικών μυθιστορημάτων με πρωταγωνιστή το Μάριο Κόντε, τα οποία μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες και κέρδισαν βραβεία όπως το Καφέ Χιχόν 1995.

Η κριτική επιτροπή του βραβείου, που ανακοινώθηκε σήμερα το πρωί (10/6), θεωρεί ότι το έργο του συνιστά "μια μεγαλειώδη περιπέτεια διαλόγου και ελευθερίας". Όπως αποτυπώνεται στο ανακοινωθέν, που διάβασε ο πρόεδρος, διευθυντής της Βασιλικής Ισπανικής Ακαδημίας (RAE), Ντάριο Βιγιανουέβα, ο Παδούρα είναι ένας συγγραφέας "ριζωμένος στην παράδοσή του και αποφασιστικά σύγχρονος· ένας εξερευνητής του καλτ και του λαϊκού· ένας διανοούμενος ανεξάρτητος, σταθερού ηθικού ταμπεραμέντου". 

 

Για τα μέλη της επιτροπής, το ευρύ έργο του περιλαμβάνει όλα τα είδη πεζού λόγου και ξεχωρίζει μια διάσταση που χαρακτηρίζει τη λογοτεχνική του πρόθεση όπως το ενδιαφέρον να αφουγκράζεται τις λαϊκές φωνές και τις ιστορίες που έχουν χαθεί από τους άλλους. "Μέσω της μυθοπλασίας, ο Παδούρα δείχνει τις προκλήσεις και τα όρια στην αναζήτηση της αλήθειας. Μια άμεμπτη εξερεύνηση της ιστορίας και των τρόπων της να την διηγηθείς", προσθέτει η ανακοίνωση της επιτροπής. 

 

Ο ίδιος ο Παδούρα χαρακτήρισε το βραβείο, περισσότερο από μια προσωπική επιτυχία, ένα θρίαμβο για την κουβανική λογοτεχνία. "Είμαι ένας κουβανός συγγραφέας, ανήκω σε μια γενιά που έχει ζήσει και υποφέρει πολλά πράγματα, και νιώθω ένα μεγάλο συναίσθημα συγγένειας προς το περιβάλλον και τους ανθρώπους μου στην Κούβα, γι' αυτό και αυτό το βραβείο το θεωρώ μια αναγνώριση σ' όλο αυτό", δήλωσε από την Αβάνα μαθαίνοντας την είδηση.

Είναι η πρώτη φορά που ένας κουβανός συγγραφέας κερδίζει αυτό το βραβείο, γι' αυτό και για τον ίδιο έχει ιδιαίτερη αξία: "Το μοναδικό προηγούμενο είναι ο Χαβιέρ Σοτομαγιόρ, παγκόσμιος ρέκορντμαν του άλματος εις ύψος, ο οποίος το 1993 παρέλαβε το "Πρίγκιπας των Αστούριας" του αθλητισμού. Γι' αυτό σήμερα αισθάνομαι σαν να έχω πηδήξει 2,45", σχολίασε με το χαρακτηριστικό χιούμορ του.

"Σε μια τέτοια στιγμή, μπροστά σε ένα τέτοιο βραβείο, ο Μάριο Κόντε θα έλεγε: "Πάμε να το απολαύσουμε, αδερφέ μου, γιατί έχουμε υποφέρει αρκετά και το αξίζουμε", λέει ένας Παδούρα που ακτινοβολεί στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής, αφού διαβεβαιώνει ότι αν ειχε "το συκώτι του Μάριο Κόντε" θα είχε ήδη πέσει το πρώτο μπουκάλι ρούμι" (ήταν 7 το πρωί στην Αβάνα).

Οι τρεις τελευταίοι νικητές του βραβείου Πριγκίπισσα των Αστούριας των Γραμμάτων ήταν ο ιρλανδός Τζον Μπάνβιλ (2014), ο ισπανός Αντόνιο Μουνιόθ Μολίνα (2013) και ο αμερικανός Φίλιπ Ροθ (2012). Τα βραβεία που καθιερώθηκαν το 1981, συνοδεύονται από ένα αντίγραφο γλυπτού του Χοάν Μιρό, 50.000 ευρώ, ένα τιμητικό δίπλωμα και μια επιγραφή.

Πηγή: El País

"΄Ένα μαύρο πρόβατο στην εξουσία": Βιογραφία του Πέπε Μουχίκα

Ο γερουσιαστής και πρώην πρόεδρος της Ουρουγουάης, Χοσέ "Πέπε" Μουχίκα, έφτασε την Κυριακή στο Μπουένος Άιρες για να συμμετάσχει στην παρουσίαση της βιογραφίας του με τίτλο "Ένα μαύρο πρόβατο στην εξουσία" (Una oveja negra al poder).

Το έργο υπογράφεται από τους δημοσιογράφους Αντρές Ντάνσα και Ερνέστο Τούλμποβιτς, οι οποίοι διηγούνται τη ζωή και τα πέντε χρόνια στην κυβέρνηση του προέδρου που έγινε γνωστός σ' όλο τον κόσμο για τον ιδιαίτερο τρόπο του να κάνει πολιτική και τις ανθρωπιστικές ομιλίες του. 

Η βιογραφία περιλαμβάνει και ένα κεφάλαιο γύρω από τη σχέση του Μουχίκα με την αργεντίνα πρόεδρο, Κριστίνα Φερνάντες. Η παρουσίαση της βιογραφίας αυτής θεωρείται μια από τις σημαντικότερες δραστηριότητες της έκθεσης και αναμένεται να δώσουν το παρών διάφορες αρχές.

Η 41η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου του Μπουένος Άιρες ξεκίνησε την προηγούμενη Πέμπτη στον εκθεσιακό χώρο La Rural της συνοικίας Παλέρμο. Τα περίπτερα έχουν τοποθετηθεί σε έκταση 45.000 τετρ. μέτρων και αναμένονται 1 εκατομμύρια αναγνώστες και 12.000 επαγγελματίες του βιβλίου. Πρόκειται μια από τις σημαντικότερες εκθέσεις του ισπανόφωνου κόσμου.

Πηγή: Telesur

Αντίο στο μεγάλο Γκαλεάνο (αποσπάσματα έργων του)

O Eduardo Germán María Hughes Galeano γεννήθηκε την 3η Σεπτέμβρη του 1940 στο Μοντεβιδέο της Ουρουγουάης από μικροαστική οικογένεια ουαλικής και ιταλικής καταγωγής. Επειδή το ουαλικό επώνυμο του πατέρα του είναι δυσπρόφερτο στα ισπανικά, επέλεξε να χρησιμοποιεί περισσότερο αυτό της μητέρας του. 

Θα χρειαστεί να κάνει διάφορα ταπεινά επαγγέλματα (βλ. και προηγούμενη ανάρτηση), πριν ασχοληθεί επαγγελματικά με τη δημοσιογραφία και σε ηλικία 21 μόλις ετών γίνει διευθυντής της ημερήσιας εφημερίδας Época και αρχισυντάκτης της εβδομαδιαίας επιθεώρησης Marcha. Με το μεγάλο αρχείο που συγκεντρώνει, σε ηλικία 30 περίπου ετών γράφει το εμβληματικό "Ανοιχτές Φλέβες της Λατινικής Αμερικής", που πρωτοεκδόθηκε το 1971. 

Μια δύσκολη δεκαετία έχει ξεκινήσει για τη Λατινική Αμερική. Ο Τσε έχει ηττηθεί στη Βολιβία, ο Αλιέντε αντιμετωπίζει τεράστια αντίδραση στη Χιλή, τα περισσότερα αντάρτικα που ξεσπάσανε την προηγούμενη δεκαετία έχουν σβήσει ή ατονίσει και αρχίζουν να τοποθετούνται ξενοκίνητες χούντες στις περισσότερες χώρες. Η υποήπειρος μαστίζεται από φτώχια και ανισότητα, σε καλύτερη θέση μόνο από την Αφρική.

Οι "Ανοιχτές Φλέβες" δεν είναι ιστορικό βιβλίο. Ο ίδιος ο συγγραφέας του άλλωστε έχει ομολογήσει πολλάκις ότι δεν είναι ιστορικός. Παρόλα αυτά, δεν μπορούμε να το κατατάξουμε εύκολα ούτε στη δημοσιογραφία ή την πολιτική κριτική. Αργότερα θα πει ότι είχε την πρόθεση να γράψει ένα βιβλίο πολιτικής οικονομίας, αλλά δεν είχε τις απαραίτητες γνώσεις. Σε κάθε περίπτωση, το βιβλίο πετυχαίνει το στόχο του, να βγάλει δηλαδή τη Λατινική Αμερική από τη λησμονιά και την αφάνεια και να διαβάσει ο κόσμος μια διαφορετική ιστορία, ή καλύτερα "ιστοριογραφία". 

Γιατί πραγματικά ο Γκαλεάνο συγγενεύει φιλολογικά περισσότερο με τους ιστοριογράφους (cronistas) της εποχής της ανακάλυψης/κατάκτησης της Αμερικής παρά με τους επιστήμονες ιστορικούς. Είναι μαθητής του Ηροδότου μάλλον παρά του Θουκυδίδη. Στα έργα του βρίσκουν θέση η επίσημη και η ανεπίσημη ιστορία, ο μύθος, η λογοτεχνία και η πολιτική σκέψη, και συνδυάζονται με τρόπο συναρπαστικό για τον αναγνώστη.

Στο επόμενο σημαντικό έργο του, το τρίτομο "Μνήμη της Φωτιάς" (1982-1986), λανσάρει την τεχνική με τις σύντομες αυτοτελείς ιστοριούλες που θα την συναντήσουμε και στα περισσότερα επόμενα βιβλία. Στη "Μνήμη" περιγράφονται διάφορα περιστατικά της διαδρομής της Λατινικής Αμερικής, από την ανακάλυψη του Κολόμβου (και λίγο πιο πριν για την ακρίβεια) μέχρι τη δεκαετία του 1980. Στο "Ένας Κόσμος Ανάποδα" (1998), εστιάζει σε διάφορα γνωστά (ή λιγότερο γνωστά) ιστορικά γεγονότα και φαινόμενα, ιδωμένα από την οπτική των "από κάτω". Στους "Καθρέφτες: Μια σχεδόν παγκόσμια ιστορία" (2008) επαναλαμβάνει το ίδιο εγχείρημα όπως στη "Μνήμη της Φωτιάς", με καμβά αυτή τη φορά όλο τον κόσμο από τις απαρχές του έως της μέρες μας. Τέλος, στο "Οι Μέρες Αφηγούνται" (πρωτότυπος τίτλος Los Hijos de los días, 2011), μας αφηγείται τι έγινε σε καθεμία από τις 366 ημερομηνίες κάποιου επιλεγμένου έτους (διαφορετικού κάθε φορά).

Αξιομνημόνευτη θέση στο έργο του έχει το βιβλίο "Τα Χίλια Πρόσωπα του Ποδοσφαίρου" (1995) [El fútbol a sol y sombra, δηλ. το ποδόσφαιρο στον ήλιο και τη σκιά, κατά λέξη], όπου εκφράζει τη μεγάλη του αγάπη για τη στρογγυλή θέα και "συμφιλιώνει" την ιδεολογία της αριστεράς με το λαοφιλές σπορ.

Πολλά ακόμα θα μπορούσαμε να πούμε για τον Γκαλεάνο. Αντί επιλόγου, ταιριάζει γάντι κάτι που είπε ο ίδιος όταν έμαθε για το θάνατο του Τσάβες: "Έμαθα ότι [ο Τσάβες] πέθανε. Δεν το πίστεψα".

Σαν ύστατο φόρο τιμής στο σπουδαίο συγγραφέα, παραθέτουμε παλιότερες αναρτήσεις με  αποσπάσματα του έργου του.

25 Νοεμβρίου: Ημέρα κατά της Οικιακής Βίας [Οι μέρες αφηγούνται]
Εντουάντο Γκαλεάνο: Συγγραφέας από επάγγελμα, ποδοσφαιριστής από κλήση, "ανθρωπάκος" από επιλογή [ανέκδοτο]
Η παγκόσμια αράχνη [Καθρέφτες]
10 χρόνια από την εισβολή στο Ιράκ [Bocas del tiempo]
Το πέρασμα του χρόνου [Bocas del tiempo]
Ημέρα της Γυναίκας, του Εντουάρντο Γκαλεάνο [Οι μέρες αφηγούνται]
"Τα απαγορευμένα πουλιά" του Εντουάντο Γκαλέανο [Días y noches de amor y de guerra]
Η εγγονή (Σολεδάδ Μπαρέτ) [Οι μέρες αφηγούνται]
Η δαιμονοποίηση του Τσάβες [ανέκδοτο]
"Ήμουν δώδεκα χρόνων όταν έγινε η επίθεση στη Μονκάδα", του Εντουάρντο Γκαλεάνο [περιοδικό Casa de las Americas]
11 Νοέμβρη 1887 – Σικάγο [Μνήμη της Φωτιάς, Τόμος 2: Τα πρόσωπα και οι μάσκες]
Τα παιδιά των ημερών [Οι μέρες αφηγούνται]
O Εντουάντο Γκαλεάνο στην Κούβα: «Επιστρέφω χωρίς να έχω φύγει» [συνεντεύξεις - αποσπάσματα Los Hijos de los Días]
Για τον Μανόλο [δημοσιογραφικό άρθρο]
Guernica (26/4/1937) [Καθρέφτες]
Democracia Corinthiana [Τα χίλια πρόσωπα του ποδοσφαίρου]

Πέθανε ο ουρουγουανός συγγραφέας Εντουάρντο Γκαλεάνο

Πέθανε σήμερα Δευτέρα στο Μοντεβιδέο ο ουρουγουανός συγγραφέας Εντουάρντο Γκαλεάνο,  όπως επιβέβαιωσε ο εκδότης του. Την προηγούμενη Παρασκευή ο 74χρονος Γκαλεάνο είχε εισαχθεί επειγόντως στο νοσοκομείο εξαιτίας καρκίνου του πνεύμονα. 

Το εμβληματικό έργο του "Ανοιχτές Φλέβες της Λατινικής Αμερικής", από τη πρώτη έκδοσή του το 1971, έχει γίνει κλασικό στην πολιτική λογοτεχνία της Λατινικής Αμερικής. Το έργο του, στο οποίο ξεχωρίζει επίσης η "Μνήμη της Φωτιάς" (1986), έχει μεταφραστεί σε πάνω από 20 γλώσσες.

Πριν εξελιχθεί σε διακεκριμένο διανοούμενο της λατινοαμερικάνικης αριστεράς, ο Γκαλεάνο εργάστηκε ως εργάτης εργοστασίου, σκιτσογράφος, ζωγράφος, αγγελιοφόρος, μηχανογράφος και ταμίας σε τράπεζα, μεταξύ άλλων επαγγελμάτων.

Οι "Ανοιχτές φλέβες της Λατινικής Αμερικής" πρωτοδημοσιεύτηκε όταν ο συγγραφέας ήταν 31 ετών και, όπως αναγνώρισε αργότερα ο ίδιος, εκείνη την εποχή δεν είχε ακόμα την απαραίτητη παιδεία για να ολοκληρώσει το έργο: "[Οι Ανοιχτές Φλέβες] είχαν την πρόθεση να είναι ένα έργο πολιτικής οικονομίας, μόνο που εγώ δεν είχα την απαραίτητη παιδεία", είπε. "Δε μετανιώνω που το έγραψα, αλλά είναι ένα στάδιο που, για μένα, έχει ξεπεραστεί", πρόσθεσε.

Το 2009, κατά τη διάρκεια της 5ης Συνόδου των Αμερικών, ο τότε πρόεδρος της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες δώρισε ένα αντίτυπο του βιβλίου του Γκαλεάνο -απαγορευμένου από τη λογοκρισία των δικτατοριών σε Ουρουγουάη, Αργεντινή και Χιλή- στον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, Μπάρακ Ομπάμα. Με αυτή τη συγκυρία, το βιβλίο εκτοξεύτηκε από τη θέση 60.280 της λίστας των πιο ευπώλητων του Amazon στη δέκατη θέση μέσα σε μια μόνο ημέρα!

Ο Γκαλεάνο ρωτήθηκε κατόπιν γι' αυτό το επεισόδιο. Απάντησε: "Ούτε ο  Ομπάμα ούτε ο Τσάβες θα καταλάβαιναν το κείμενο [...] Ο Τσάβες το έδωσε στον Ομπάμα με την καλύτερη πρόθεση στον κόσμο, αλλά έκανε δώρο στον Ομπάμα ένα βιβλίο σε μια γλώσσα που αυτός δεν γνωρίζει. Επομένως, ήταν μια χειρονομία γενναιόδωρη, αλλά λίγο σκληρή".

Πηγή: El País

Σημ: Η πιο πρόσφατη έκδοση του βιβλίου "Ανοιχτές Φλέβες της Λατινικής Αμερικής" στα ελληνικά είναι από τις εκδόσεις Κουκκίδα (2008).

Εντουάρντο Γκαλεάνο: Πώς πονάει ο θάνατος του Γκάμπο

Ο Ουρουγουανός συγγραφέας Εντουάρντο Γκαλεάνο, εξέφρασε τη θλίψη του για το θάνατο του φίλου του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, την Πέμπτη σε ηλικία 87 ετών, και κάλεσε να τον θυμόμαστε μέσα από το έργο του.

"Υπάρχουν πόνοι που λέγονται σιωπηλά. Λέγονται σιωπηλά, αλλά πονάνε το ίδιο. Όπως μας πονάει ο θάνατος του "Γκάμπο" Γκαρσία Μάρκες", είπε ο Γκαλεάνο σε ραδιοφωνική συνέντευξη από το Ρίο ντε Ζανέιρο για το πρόγραμμα Telenoche του Canal 13 της Αργεντινής το βράδυ της Πέμπτης.

"Αυτό που πονάει πιο πολύ βρίσκεται στα όμορφα λόγια που ο θάνατος μας πήρε από το χέρι και μας έκλεψε. Πιστεύω ότι αυτά, τα κλεμμένα λόγια, δραπετεύουν με τη μικρότερη αφηρημάδα, φεύγουν από τις σελίδες των βιβλίων του Γκάμπο και κάθονται δίπλα μας σε κάποιo καφέ της Καρταχένα ή του Μπουένος Άιρες ή του Μοντεβιδέο. Ή εδώ, στο Ρίο ντε Ζανέιρο".

Περίλυπος από την είδηση του θανάτου του κολομβιανού φίλου του, προτίμησε να μην πλατιάσει σχετικά με τη βαθιά σχέση που τους ένωνε. "Είμαι κατά του "λεκτικού πληθωρισμού", προτιμώ να τα λέω με λίγα λόγια. Αυτό που πρέπει να πω γι' αυτόν και τη φιλία που μας ένωνε έχει ειπωθεί σε αυτές τις λίγες λέξεις", δικαιολογήθηκε.

Ο συγγραφέας του βιβλίου "Ανοιχτές Φλέβες της Λατινικής Αμερικής" ζήτησε να τιμήσουμε το έργο του Γκαρσία Μάρκες και να τον θυμόμαστε μέσα από τη μαγεία των χαρακτήρων του. "Μαζί ας πιούμε περισσότερο από ένα ποτήρι στην υγεία του υγιέστατου Γκάμπο για να γελάμε μαζί, γιατί ζωντανός θα παραμείνει όσο τα λόγια του ζουν, γελάνε και μιλάνε". 

Πηγή: Cubadebate  
Σκίτσο: Forges (λογοπαίγνιο με τις λέξεις Macondo και dolor, δηλ. πόνος)

Αισιόδοξοι οι συγγενείς του Γκάμπο για την πορεία της υγείας του

Ο διάσημος κολομβιανός συγγραφέας Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες νοσηλεύεται από την προηγούμενη Δευτέρα σε νοσοκομείο της Πόλης του Μεξικού λόγω "αφυδάτωσης, πνευμονικού οιδήματος και ουρολογικών προβλημάτων", σύμφωνα με ανακοίνωση του υπουργείου υγείας του Μεξικού. Ο 87χρονος συγγραφέας και δημοσιογράφος δέχεται θεραπεία με αντιβιωτικά και σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες η κατάσταση της υγείας του είναι γενικά καλή. Στο πλευρό του συγγραφέα είναι η σύζυγός του, Μερσέντες Μπάρτσα, και τα παιδιά του.

Σύμφωνα με τον βοηθό του, Χενοβέβο Κιρός, ο "Γκάμπο" είναι πολύ καλά στην υγεία του, διαβάζει εφημερίδες και κυκλοφορεί εντός του πανεπιστημιακού νοσοκομείου Σαλβαδόρ Σουμπιράν, όπου νοσηλεύεται. Μάλιστα φέρεται να απορεί για τις επισκέψεις των δημοσιογράφων, με το χαρακτηριστικό σαρκαστικό του χιούμορ: "Τι κάνουν εδώ, να πάνε να δουλέψουν!". 

Η βελτίωση της υγείας του Μάρκες δείχνει να έχει εντυπωσιάσει την οικογένειά του, σύμφωνα με την αδελφή του, Αϊδα Γκαρσία Μάρκες. Η τελευταία είπε ότι περιμένουν να βγει από το νοσοκομείο μόλις ολοκληρωθεί η θεραπεία αντιβιωτικών, εντός δύο ή τριών ημερών. Πρόσθεσε ακόμα ότι ο αδελφός της έχει καλή υγεία, με εξαίρεση κάποια προβλήματα μνήμης τα τελευταία χρόνια. Επίσης, ο γιός του συγγραφέα, Γκονσάλο Γκαρσία Μπάρτσα, δήλωσε την Πέμπτη ότι ο πατέρας του "πάει πολύ καλά" και αναμένεται να πάρει εξιτήριο τη Δευτέρα ή την Τρίτη.

Η Αϊδα θυμήθηκε ότι ο Γκάμπο την είχε συγχαρεί ένα χρόνο πριν στην Έκθεση Βιβλίου της Μπογκοτά για το βιβλίο της, Gabito, el niño que soñó a Macondo (Γκαμπίτο, το παιδί που ονειρεύτηκε το Μακόντο), το οποίο αφηγείται οικογενειακές ιστορίες από τη ζωή του συγγραφέα των "Εκατό Χρόνων Μοναξιά", του πιο εμπορικού βιβλίου που έχει γραφεί ποτέ στα ισπανικά, μετά τη Βίβλο. 

Ανέφερε ακόμα ότι η οικογένεια βρίσκεται σε πένθος για το θάνατο του νεότερου αδελφού του Γκάμπο, Γουστάβο. Ο Γουστάβο Γκαρσία Μάρκες, πρώην διπλωμάτης, πέθανε στις 9 Μαρτίου στην Μπογκοτά σε ηλικία 77 ετών, 3 ημέρες αφού ο Γκάμπο γιόρτασε το 87α του γενέθλια.

Πηγή: La Jornada

Juan

 του Εντουάρντο Γκαλεάνο

Εδώ και λίγες μέρες, μιλώντας για τον χοντρό Σοριάνο και το μαύρο Φονταναρόσα, είπα, ή καλύτερα επαλήθευσα:

- Μερικές φορές, ο θάνατος ψεύδεται.

Και τώρα, το επαναλαμβάνω: Ψεύδεται ο θάνατος όταν λέει ότι ο Χουάν Χέλμαν δεν υπάρχει πια.

Συνεχίζει ζωντανός για όλους όσοι τον αγαπήσαμε, για όλους όσοι τον διαβάσαμε, για όλους όσοι στη φωνή του έχουμε ακούσει τα πιο βαθιά μας εσώψυχα.

Ποτέ δεν θα βρούμε λόγια που να εκφράζουν την ευγνωμοσύνη μας στον άνδρα που ήταν πολλοί, που ήταν εμείς κι εμείς θα συνεχίσει να είναι στα λόγια που μας άφησε.


Πηγή: Página 12

Βραβεία Casa de las Américas 2013

Πηγή: casadelasamericas.org

Απονεμήθηκαν πριν λίγες μέρες τα λογοτεχνικά βραβεία 2013 του πνευματικού ιδρύματος Casa de las Américas, ενός θεσμού με μεγάλο έργο στα ισπανόφωνα γράμματα και με μεγάλο κύρος όχι μόνο στην Κούβα αλλά και σε ολόκληρη τη Λατινική Αμερική, με ιστορία όση και η Επανάσταση (*).

Στο φετινό 54ο διαγωνισμό δεν συμμετείχε κάποιο πολύ μεγάλο όνομα, όπως πέρσι ο Εντουάρντο Γκαλεάνο. Αναλυτικά πιο κάτω τα βραβεία για τις διάφορες λογοτεχνικές κατηγορίες.

Στην κατηγορία της Ποίησης, η κριτική επιτροπή απένειμε ομόφωνα το βραβείο στο έργο Pujato, του Αργεντινού Gabriel Cortiñas, το οποίο διακρίθηκε για την πληρότητα και την αισθητική γραμμή του, "ένας ποιητικός λόγος επικοινωνιακός και μια λογοτεχνική φλέβα που μας οδηγεί σε ένα μικρό, καθημερινό έπος, σχετικά με την ιδιομορφία της δουλειάς των ναυτικών στις θάλασσες του Νότου". Το όνομα του ποιητικού έργου παραπέμπει στον Ερνάν Πουχάτο, εξερευνητή της Ανταρκτικής. Έυφημους μνείες πήραν τα έργα Retratos mal hablados του Leonel Alvarado (Ονδούρα) και Los tiempos de la humanidad του Cristian Avecillas (Εκουδόρ).