Πολιτιστική εβδομάδα Βενεζουέλας, 10-20 Οκτωβρίου 2013

Η ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Από τις 10 έως και τις 20 Οκτωβρίου 2013

Συναυλίες βενεζολάνικης παραδοσιακής μουσικής, προβολή πολυβραβευμένων βενεζολάνικων ταινιών καθώς και μουσικά εργαστήρια περιλαμβάνουν οι Βενεζολάνικες Ημέρες Πολιτισμού, που φιλοξενούνται στην Αθήνα και διοργανώνονται από την Πρεσβεία της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας στην Ελλάδα σε συνεργασία με δέκα Δήμους της Περιφέρειας της Αττικής, Μουσικά Σχολεία, τον Σύλλογο Λατινοαμερικανών της Ελλάδας, ASCLAYE, και την Εταιρία διανομής ταινιών, New Star.

Οι έντεκα Ημέρες Βενεζολάνικου Πολιτισμού, στοχεύουν στην προώθηση των διάφορων εκφάνσεων του πολιτισμού της Βενεζουέλας και λαμβάνουν χώρα στο Μουσείο Μαραθωνίου Δρόμου στον Μαραθώνα (11/10), στο Αμφιθέατρο «Γεώργιος Νυχάς» στα Καλύβια Θορικού (12/10), στην Αίθουσα «Μανώλης Αναγνωστάκης» και στο Δημοτικό Θέατρο Πεύκης στην Πεύκη (13/10), στο Πολιτιστικό Κέντρο «Σπύρος Αποστόλου» στο Δήμο Άγιων Ανάργυρων-Καματερού (14/10), στο Κλειστό Θέατρο Δημαρχιακού Μεγάρου στην Ηλιούπολη (15/10), στο Μουσικό Σχολείο Ιλίου (16/10), στον Κινηματογράφο ΤΡΙΑΝΟΝ (16/10), στην Αίθουσα Εκδηλώσεων του Συλλόγου Λατινοαμερικανών της Ελλάδας στο Κουκάκι (17/10), στον Δημοτικό Κινηματογράφο ΑΣΤΕΡΑΣ στην Νέα Ιωνία (18/10), στην αίθουσα «Δ. Μπόγρη» στην Σαλαμίνα (19/10) και στον Κινηματογράφο ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ στην Καλλιθέα (20/10).

Οι παρευρισκόμενοι στις πολυποίκιλες πολιτιστικές εκδηλώσεις της Βενεζουέλας θα έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν την εκπληκτική δουλειά που γίνεται στη Βενεζουέλα, στον Τομέα της Μουσικής Εκπαίδευσης, που ξεκινά, ήδη, από την παιδική ηλικία, μέσω της προβολής της ταινίας Να παίζεις και να αγωνίζεσαι. Πρόκειται για μια ταινία αφιερωμένη στον Κρατικό Οργανισμό της Βενεζουέλας για το Εθνικό Σύστημα Ορχηστρών Νέων και Παίδων της Βενεζουέλας (FESNOJIV), πιο γνωστός ως "El Sistema."

Επιπλέον, η ταινία Καρτ-ποστάλ από το Λένινγκραντ, σε σενάριο και σκηνοθεσία της Mariana Rondon, μια από τις μεγαλύτερες βενεζολάνικες παραγωγές και διεθνώς βραβευμένη, θα μεταφέρει το ελληνικό κοινό στην ατμόσφαιρα του ανταρτοπόλεμου των Απελευθερωτικών Ένοπλων Δυνάμεων της Βενεζουέλας (FALN) κατά της κυβέρνησης, την δεκαετία του 1960.

Επίσης, θα προβληθεί η ταινία Ο Αδερφός, σε σκηνοθεσία Marcel Rasquin, η οποία κέρδισε το βραβείο "Καλύτερης Ταινίας" στο 32ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Μόσχας και ήταν υποψήφια στην κατηγορία ξενόγλωσσης Ταινίας Βραβείου Όσκαρ.

Ακόμα, μέσω της προβολής της ταινίας Νότια των Συνόρων, του βραβευμένου με Όσκαρ σκηνοθέτη, Oliver Stone, οι θεατές θα παρακολουθήσουν το οδοιπορικό του σκηνοθέτη στη Νότια Αμερική και τη συνάντηση του με επτά προέδρους. Ανάμεσά τους, ο Ούγκο Τσάβες, η Κριστίνα Κίρσνερ, ο Λούλα Ντα Σίλβα και ο Ράφαελ Κορρέα,

Οι μουσικές συναυλίες, που θα πλαισιώσουν τις Βενεζολάνικες Ημέρες Πολιτισμού, με τον Carlos Hidalgo, διάσημο Βενεζολάνο Καλλιτέχνη της Μπαντόλας, παραδοσιακού οργάνου των πεδιάδων της Βενεζουέλας αλλά και με το διακεκριμένο μουσικό γκρουπ Antologia Tuyera, θα μυήσουν τους παρευρισκόμενους στον κόσμο της βενεζολάνικης μουσικής, Joropo.

Οι συμμετέχοντες, ανεξαρτήτως εμπειρίας ή εξειδίκευσης, στα εκπαιδευτικά σεμινάρια μουσικής θα έχουν την μοναδική ευκαιρία να αποκτήσουν γενικές γνώσεις των χαρακτηριστικών, του ρυθμού, της προέλευσης αλλά και τις επιρροές της παραδοσιακής μουσικής της Βενεζουέλας.

Η είσοδος στις εκδηλώσεις είναι ελεύθερη.

Η Πρεσβεία της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας στην Ελλάδα, με ιδιαίτερη χαρά και ικανοποίηση, προσκαλεί την ελληνική κοινωνία στις Βενεζολάνικες Ημέρες Πολιτισμού και εύχεται Καλή Διασκέδαση σε όλους!

¡Seremos como el Che!

Μοιραζόμαστε αυτή την εξαιρετική και εμπνευσμένη φωτογραφία από το μπλογκ "Verde Caimán", γιατί η εικόνα έχει την απαραίτητη λεπτομέρεια για να διαβαστεί η λέξη CHE (από τη διάταξη των παιδιών). Γιατί, σήμερα πολλά παιδιά στην Κούβα έλαβαν το γαλάζιο λαιμοδέτη τους, με τον όρκο ότι θα γίνουν σαν τον Ερνέστο Τσε Γκεβάρα: ¡Seremos como el Che!

Πηγή: Cubahora (σελίδα Facebook)

Ο Γκάμπο επιστρέφει! (+βίντεο)

Όπως ο Μελκίαδες στα Εκατό Χρόνια Μοναξιά. Έτσι πρέπει να είδαν μερικοί τον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες όταν εμφανίστηκε ξαφνικά στο εμπορικό κέντρο Perisur, στην πρωτεύουσα του Μεξικού. Η Πόλη του Μεξικού δεν είναι Μακόντο, αλλά τους τελευταίους μήνες κυκλοφορούν φήμες για την υγεία και ακόμα και για τα λογικά του κατόχου Νόμπελ Λογοτεχνίας. Γεροντική άνοια, είπε κάποιος, και φανταζόμασταν έναν Γκάμπο να χάνει τις αναμνήσεις του, σαν ένας από τους χαρακτήρες του.

Ο Γκαρσία Μάρκες είναι πια 86 ετών και οι θαυμαστές του περιμένουν τα χειρότερα. Αλλά ο άνθρωπος που έδωσε ζωή και τρέλα στους Μπουενδία είναι ζωντανός, γνωστικός και συνεχίζει να προχωρά, αν και όχι στο φρενήρη ρυθμό των νεανικών του χρόνων.

Πέρασε το πρωί της Δευτέρας 30 Σεπτεμβρίου από ένα εμπορικό κέντρο της Πόλης του Μεξικού, όπως φαίνεται, για να αγοράσει γυαλιά. Το πρακτορείο EFE έγραψε ότι "έλαμπε από καλή διάθεση, φαινόταν χαμογελαστός και ευδιάθετος προς όσους των χαιρετούσαν και ακόμα δέχτηκε να φωτογραφηθεί με κάποιες θαυμάστριες που τον αναγνώρισαν καθώς περνούσε".

Το πρακτορείο Notimex προηγήθηκε λίγο και τον βιντεοσκόπησε την Κυριακή 29, όταν ο Γκάμπο συμμετείχε στα εγκαίνια ενός κέντρου διασκέδασης στη Σάντα Φε, ένα διαμέρισμα της Πόλης του Μεξικού. Με τον στωικισμό των διασήμων, ο Γκαρσία Μάρκες πόζαρε μπροστά σε μια θάλασσα από φλας και έκοψε την κορδέλα των εγκαινίων. Μίλησε στους φωτογράφους, λέγοντας ότι του άρεσε το φαγητό: ένα πιάτο σπανάκι και ένα ποτήρι κρασί.

Την καλύτερη περιγραφή της ανέλπιστης επιστροφής του συγγραφέα των Εκατό Χρόνων Μοναξιάς την έκανε η μεξικάνικη εφημερίδα El Universal: "Επανεμφανίζεται ο Γκάμπο, ασεβής". Και στη φωτογραφία, ο συγγραφέας υψώνει το δάχτυλο που φαντάζεστε.

Πηγή: Cubadebate

Πέθανε ο σπουδαίος κολομβιανός λογοτέχνης Άλβαρο Μούτις

Álvaro Mutis - Gabriel García Márquez

Πέθανε την Κυριακή μια από τις σημαντικότερες μορφές των ισπανόφωνων γραμμάτων, ο κολομβιανός συγγραφέας και ποιητής Άλβαρο Μούτις, σε ηλικία 90 χρόνων στην Πόλη του Μεξικού, όπου διέμενε από το 1956. Ο θάνατος επήλθε στο εθνικό ινστιτούτο καρδιολογίας Ιγνάσιο Τσάβες όπου νοσηλευόταν από τις 15 Σεπτεμβρίου, σύμφωνα με τη σύζυγό του Κάρμεν Μιράκλε.

Το έργο του Μούτις χαρακτηρίζεται από δύναμη και γλωσσικό πλούτο,  λυρισμό και αφηγηματική ικανότητα. Με επιρροές από τον Πάμπλο Νερούδα, τον Οκτάβιο Πας, τον Σαιντ-Τζον Πέρσι και τον Ουόλτ Ουίτμαν, χρησιμοποίησε την ποίηση ως γνωστικό μέσο για την πρόσβαση σε άγνωστα σύμπαντα, σε νέους κόσμους όπου είναι εφικτός ο έρωτας και ο καλός θάνατος.

Ο Άλβαρο Μούτις Χαραμίγιο γεννήθηκε στην Μπογκοτά της Κολομβίας στις 25 Αυγούστου 1923. Από τα δύο έως το εννέα του χρόνια έζησε στις Βρυξέλλες, λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων του διπλωμάτη πατέρα του. Μετά τον αιφνίδιο θάνατο του Σαντιάγκο Μούτις Ντάβιλα σε ηλικία μόλις 33 ετών, η οικογένεια επέστρεψε στην Κολομβία και εγκαταστάθηκε σε μια φάρμα του παππού του Άλβαρο από την πλευρά της μητέρας του. Τα γεγονότα αυτά ήταν καθοριστικά για τη διαμόρφωση του μετέπειτα χαρισματικού συγγραφέα, του οποίου η λογοτεχνία είναι σημαδεμένη από τις αναμνήσεις της παιδικής του ηλικίας ανάμεσα σε δύο κόσμους: Τις αντιθέσεις ανάμεσα σε Ευρώπη και Λατινική Αμερική, τα υπερατλαντικά ταξίδια με πλοίο και την οργιώδη βλάστηση της ζούγκλας.

Από την αρχή της δεκαετίας του 1940 ο Μούτις ξεκίνησε να εργάζεται στο ραδιόφωνο, ως εκφωνητής ειδήσεων και παραγωγός μιας εκπομπής για τη λογοτεχνία. Τότε ξεκίνησε και τη λογοτεχνική του διαδρομή, κάτω από την επιρροή των σουρεαλιστών συγγραφέων. Τα πρώτα του ποιήματα δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Vida και στα παραρτήματα των εφημερίδων El espectador και La Razón. Η πρώτη του ποιητική συλλογή, με τίτλο La Balanza [η ισορροπία], εκδόθηκε το 1947 σε συνεργασία με τον Κάρλος Πατίνο.

Κατά τη δεκαετία του '50 ο Μούτις συνδέθηκε με νέους ποιητές του κύκλου γύρω από το περιοδικό Mito. Δημοσίευσε τότε διάφορες συλλογές, ανάμεσα στις οποίες την Los elementos del desastre [τα στοιχεία μιας καταστροφής], στην οποία εμφανίζεται μια από τις πιο εμβληματικές μορφές του και θεωρούμενο ως άλτερ έγκο του, ο Maqroll El Gaviero.

Το 1956 έρχεται να εγκατασταθεί μόνιμα στο Μεξικό, λόγω μιας δίωξης στην Κολομβία για οικονομική κατάχρηση. Τρία χρόνια αργότερα θα συλληφθεί από την Ιντερπόλ και θα εγκλειστεί για 15 μήνες στην φυλακή Λεκουμπέρι για πολιτικούς λόγους, μια εμπειρία που άλλαξε την οπτική του σχετικά με τον ανθρώπινο πόνο. 

Ο Άλβαρο Μούτις αναγκάστηκε να εργαστεί για πολλά χρόνια σε θέσεις άσχετες με τη λογοτεχνία, όπως διευθυντής πωλήσεων ασφαλιστικής εταιρίας, υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων αεροπορικής εταιρίας καθώς και της γνωστής πετρελαϊκής Esso. Στο βιογραφικό του περιλαμβάνονται ακόμα θέσεις αντιπροσώπου πωλήσεων στη Λατινική Αμερική των κινηματογραφικών στούντιο Twentieth Century Fox και Columbia Pictures, συνεργασίες στην τηλεόραση και σε διάφορα έντυπα. 

Παρόλα αυτά δεν εγκατέλειψε το πάθος του για τα γράμματα και ήρθε κοντά σε προσωπικότητες όπως ο Οκτάβιο Πας, ο Κάρλος Φουέντες και ο Λουίς Μπουνιουέλ. Ήταν στενός φίλος του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες (βλ. φωτο), του οποίου ήταν πάντα ο πρώτος αναγνώστης των νέων έργων του.

Το μεγάλο συγγραφικό έργο του Άλβαρο Μούτις περιλαμβάνει τις ποιητικές συλλογές La balanza (1947), Los elementos del desastre, (1953), Reseñas de los hospitales de Ultramar (1955), Los trabajos perdidos (1965) Summa de Maqroll El Gaviero (1973), Caravansary (1981), Los emisarios (1984) Crónica regia y alabanza del reino (1985), και Un homenaje y siete nocturnos (1986).

Στα πεζά έργα του συγκαταλέγονται τα βιβλία Diario de Lecumberri (1960), La mansión de Araucaíma (1973), La verdadera historia del flautista de Hammelin (1982), La nieve del Almirante (1986), Ilona llega con la lluvia (1988), Un bel morir (1989), La última escala del Tramp Steamer (1989), La muerte del estratega (1990), Amirbar (1990), Abdul Bashur, soñador de navíos (1991) και Tríptico de mar y tierra (1993).

Ανάμεσα στις πολυάριθμες διακρίσεις ξεχωρίζουν: Εθνικό Βραβείο Γραμμάτων Κολομβίας (1974), Εθνικό Βραβείο Ποίησης Κολομβίας (1983), ο βαθμός του ιππότη του τάγματος του Αετού των Αζτέκων (Μεξικό 1988), Χαβιέρ Βιγιαουρούτια (1988), του ιππότη της λεγεώνας Τεχνών και Γραμμάτων της γαλλικής κυβέρνησης (1989), Πρίνθιπε ντε Αστούριας των Γραμμάτων (1997), Βασίλισσας Σοφίας Ιβηροαμερικανικής Ποίησης (1997), και Θερβάντες (2001).

Ειδικός φόρος τιμής στον Άλβαρο Μούτις θα αποδοθεί στο Φεστιβάλ Βιβλίου της Γκουανταλαχάρα (30 Νοεμβρίου - 8 Δεκεμβρίου), το μεγαλύτερο φεστιβάλ ισπανόφωνης λογοτεχνίας στον κόσμο. Στην 27η διοργάνωση θα συμμετάσχουν 600 συγγραφείς από 26 χώρες. Το άνοιγμα θα κάνουν ο ισπανοπερουαβιανός νομπελίστας συγγραφέας Μάριο Βάργκας Γιόσα και ο διακεκριμένος ισραηλινός συγγραφέας Νταβίντ Γκρόσμαν.

Πηγές: La Jornada,Telesur

Η Χιλή τιμά τα 40 χρόνια από τη δολοφονία του Βίκτορ Χάρα

Ο λαός της Χιλής απέδωσε την Κυριακή ένα συγκινητικό φόρο τιμής για τα 40 χρόνια από τη δολοφονία του τραγουδοποιού Βίκτορ Χάρα, που συνελήφθη και βασανίστηκε κατά τη διάρκεια του στρατιωτικού πραξικοπήματος της 11ης Σεπτέμβρη 1973 που εγκαθίδρυσε τη δικτατορία του Αουγκούστο Πινοτσέτ (1973-1990).

Η κεντρική εκδήλωση ξεκίνησε με πορεία προς το Μητροπολιτικό Νεκροταφείο της πρωτεύουσας Σαντιάγο, έξω από το οποίο βρέθηκε το νεκρό σώμα του Χάρα. Στο σημείο αυτό, η μπριγάδα των κομμουνιστικών νεολαιών Lo Espejo ξεκίνησε το χτίσιμο ενός εικονογραφημένου τοίχου (mural) μήκους 200 μέτρων προς τιμήν του καλλιτέχνη, ο οποίος εκτός από δημοφιλής συνθέτης και τραγουδιστής ήταν και πετυχημένος θεατρικός σκηνοθέτης.

Ο πρόεδρος του Κομμουνιστικού Κόμματος Χιλής, Γκιγιέρμο Τεϊγιέρ, δήλωσε στον τόπο της εκδήλωσης ότι "έφτιαξαν έναν τοίχο πολύ όμορφο, υπάρχουν οι μορφές με τα σημάδια της ανάκρισης πέντε αγνοούμενων που δεν έχουν ακόμα αναγνωριστεί". Πρόσθεσε ακόμα ότι η δικτατορία του Πινοτσέτ "σταμάτησε τη ζωή [του Χάρα] αλλά όχι το τραγούδι του [...] Αυτό είναι το μάθημα που μας αφήνουν αυτά τα 40 χρόνια ιστορίας και αυτού του τόσου αποτρόπαιου γεγονότος όπως ήταν το πραξικόπημα και όλα τα εγκλήματα που έγιναν".

Τον προηγούμενο Αύγουστο πραγματοποιήθηκαν επίσης μουσικές συναυλίες με επανεκτελέσεις των τραγουδιών του Βίκτορ Χάρα ενώ παρουσιάστηκε και ένα θεατρικό έργο με τίτλο "Βίκτορ χωρίς τον Βίκτορ Χάρα".

Στις 12 Σεπτεμβρίου 1973 - την επομένη του πραξικοπήματος που ανέτρεψε το σοσιαλιστή πρόεδρο Σαλβαδόρ Αλιέντε - ο Βίκτορ Χάρα συνελήφθη, φυλακίστηκε και βασανίστηκε στο στάδιο της Χιλής, έναν κεκλεισμένο χώρο στο κέντρο του Σαντιάγο που σήμερα φέρει το όνομά του. Στις 16 του μηνός δέχτηκε 44 σφαίρες και το πτώμα του βρέθηκε σε ερημική περιοχή, κάνοντάς τον συμβολική μορφή των εκατοντάδων καλλιτεχνών που υπέστησαν παραβιάσεις των ανθρώπινων δικαιωμάτων κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Πινοτσέτ.

Η δολοφονία του καλλιτέχνη "ήταν κάτι βάρβαρο, οι καλλιτέχνες ένιωσαν ότι σκότωσαν έναν από αυτούς, με τρόπο δειλό και άγριο. Το δικό μας καθήκον είναι να απαιτούμε αλήθεια και δικαιοσύνη έτσι ώστε ποτέ να μην ξαναζήσουμε αυτές τις καταστάσεις", δήλωσε για τα διεθνή πρακτορεία η Γκλόρια Κένινγκ, διευθύντρια του ιδρύματος Βίκτορ Χάρα.

Το έγκλημα της δολοφονίας του Χάρα ερευνάται από τη χιλιανή δικαιοσύνη από το 2009. Μέχρι στιγμής, οι πρώην αξιωματικοί του στρατού Ούγκο Σάντσες Μαρμόντι και Πέδρο Μπαριέντος Νούνιες, - ο  οποίος ζει από το 1990 στη Φλόριδα των ΗΠΑ - έχουν κατηγορηθεί ως φυσικοί αυτουργοί της δολοφονίας απόν τη χήρα του Χάρα, Χοάνα Τέρνερ, και άλλοι έξι ως συνεργοί.  Ειδικά για τον Μπαριέντος έχει ζητηθεί επίμονα από τις ΗΠΑ η έκδοση για να δικαστεί.

Συνολικά η 17χρονη δικτατορία του Πινοτσέτ άφησε πίσω της πάνω από 3.200 νεκρούς και αγνοούμενους και γύρω στις 38.000 φυλακισθέντες και βασανισθέντες. Ανάμεσά τους αρκετές εκατοντάδες διανοούμενοι και καλλιτέχνες.

 Πηγή: Telesur