Πέθανε ο Ντανιέλ Τσαβαρία, ένας "Κουβανός συγγραφέας γεννημένος στην Ουρουγουάη"

Daniel Chavarría (1933-2018)

Πέθανε την Παρασκευή στην Αβάνα σε ηλικία 84 ετών ο διακεκριμένος συγγραφέας Ντανιέλ Τσαβαρία. Γεννημένος στην Ουρουγουάη, ρίζωσε στην Κούβα από το 1969. Αυτοπροσδιοριζόταν ως «κουβανός συγγραφέας γεννημένος στην Ουρουγουάη», καθώς επίσης ως κομμουνιστής και ένθερμος υποστηρικτής της κουβανικής επανάστασης.

Άνθρωπος με πολλά ταλέντα, μιλούσε με ευφράδεια πέντε γλώσσες, γι’ αυτό και εργάστηκε ως μεταφραστής γερμανικής λογοτεχνίας από το 1975 έως το 1986 για το Κουβανικό Ινστιτούτο Βιβλίου, και παράλληλα ως καθηγητής Λατινικών, Ελληνικών και Κλασικής Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο της Αβάνας.

Παρόλο που στο έργο του περιλαμβάνονται διηγήματα και διδακτικό υλικό, έχει δηλώσει ότι τον ενδιέφεραν μόνο τα μυθιστορήματα, σε τρεις βασικές κατηγορίες: πολιτικά, ιστορικά και picaresca (σατιρικά). «Δεν είμαι εξεζητημένος συγγραφέας· προσπαθώ να κάνω μια λογοτεχνία που να είναι προσιτή από ευρέα τμήματα του πληθυσμού. Αλλά με αξιοπρέπεια, χωρίς να πέφτω στην ανόητη εμπορευματική λογική», έχει πει χαρακτηριστικά.

Μεταξύ των λογοτεχνικών του διακρίσεων συγκαταλέγονται το βραβείο Hammett της Μαύρης Εβδομάδας της Χιχόν (1992), το βραβείο Planeta de Novela (1993), το βραβείο Casa de las Américas (2000) στην κατηγορία του μυθιστορήματος και το Εθνικό Βραβείο Λογοτεχνίας της Κούβας.

Σε τιμητική εκδήλωση από τις εκδόσεις Capitán San Luis και Letras Cubanas, εκμεταλλευόμενος τη ευκαιρία της Ουρουγουάης ως Τιμώμενης Προσκεκλημένης Χώρας, ο Λόπες Σάτσα εκθείασε τον πολυγραφότατο συγγραφέα, τον οποίο χαρακτήρισε ως έναν από τους σημαντικότερους σύγχρονους συγγραφείς, και έκανε μια αναδρομή στο εκτενές έργο του.

Σχετικά με την ικανότητά του να περνάει στα βιβλία του τη λαϊκή κουβανική αργκό, παρότι ξένος, ο Σάτσα δήλωσε ότι αυτός ο δημιουργός ανήκει στη γενιά των μουσικών συγγραφέων, με αυτιά εκπαιδευμένα για να μεταφράζουν τον μελωδικό τρόπο ομιλίας των γηγενών της Κούβας.

Στα πιο γνωστά του μυθιστορήματα, τα περισσότερα αστυνομικά, συγκαταλέγονται τα: Joy (1978), Το Έκτο Νησί (1984), Αν με ξαναδείτε Γράφτε μου (1994), Κάποτε στη Μαδρίτη (1999), Το Κόκκινο στο Φτερό του Παπαγάλου (2001), Πρίαπος (2005) και Yo soy el Rufo y no me rindo (2013) [1].

Στο συγγραφικό έργο του Τσαβαρία περιλαμβάνονται ακόμα πολυάριθμα λογοτεχνικά και πολιτικά άρθρα, καθώς και σενάρια για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση. 

Πηγή: Juventud Rebelde

[1] Οι τίτλοι στα ελληνικά έχουν παρθεί από τις μεταφρασμένες εκδόσεις των βιβλίων του Τσαβαρία. Το τελευταίο βιβλίο που αναφέρεται -ακόμα μετάφραστο- είναι μια βιογραφία του ηγέτη των Τουπαμάρος Ραούλ Σεντίκ.

Προς τιμήν του Αντόνιο Μολτό, πρόεδρου της UPEC

"Να είσαι δημοσιογράφος, να είσαι δον Κιχώτης"
Antonio Demetrio Moltó Martorell

Ο αγαπητός σύντροφος και πρόεδρος της Ένωσης Δημοσιογράφων Κούβας (UPEC), Αντόνιο Μολτό Μαρτορέλ, πέθανε στις 5 το πρωί της Τρίτης 15 Αυγούστου στην Αβάνα, σε ηλικία 74 ετών μετά από μάχη με τον καρκίνο.

Σήμερα, οι συγγενείς, φίλοι και επαγγελματίες του τύπου εκδηλώνουν τη θλίψη για την απώλεια του. «Γι’ αυτόν δεν έχουμε αποχαιρετισμό, αλλά μια τεράστια αγκαλιά και ένα αίσθημα για πάντα», σύμφωνα με το μήνυμα της προεδρίας της UPEC.

Οι εξαιρετικές του ιδιότητες ως ανθρώπου, ως επαναστάτη και ως επαγγελματία με περισσότερα από πενήντα χρόνια εργασίας στην δημοσιογραφία του επιτρέπουν να έχει κερδίσει τη συμπάθεια, το σεβασμό και την αγάπη των συναδέλφων του και την εκφρασμένη αναγνώριση με βραβεύσεις τόσο υψηλές όπως το Εθνικό Βραβείο Δημοσιογραφίας Χοσέ Μαρτί για το σύνολο του έργου του, το Εθνικό Βραβείο Ραδιοφώνου και το ομοίωμα ματσέτας του Αρχιστράτηγου Μάξιμο Γκόμες.

Από τις επαναστατικές αρχές και ως πρωταγωνιστής πρώτης γραμμής σε σημαντικά έργα και προκλήσεις της κουβανικής δημοσιογραφίας και του τύπου τις τελευταίες δεκαετίες, ο Αντόνιο Μολτό δεν φειδόταν προσπαθειών, ακόμα και εις βάρος της υγείας και του χρόνου του, για να κρατήσει την ενότητα, τον επαγγελματισμό του κλάδου, την ηθική του ακεραιότητα και την αξιοπρέπεια της εργασίας μας.

Η σορός του θα αποτεφρωθεί και τις επόμενες ημέρες θα λάβουν χώρα οι νεκρώσιμες τιμές.

Βιογραφικά στοιχεία  

Ο Α. Μολτό παραλαμβάνει το Εθνικό Βραβείο Ραδιοφώνου

Ο Antonio Demetrio Moltó Martorell γεννήθηκε το 1942 στο Σαντιάγο της Κούβας, γιός οικοδόμου, και από νεαρή ηλικία έκανε διάφορες χειρονακτικές εργασίες. Εντάχθηκε στο κίνημα της 26ης Ιούλη πριν το θρίαμβο της Επανάστασης και δραστηριοποιήθηκε στην περιοχή του Σαντιάγο, μαζί με τον πρόωρα χαμένο Φρανκ Παϊς.

Μετά την επικράτηση της Επανάστασης έγινε ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Νέων Επαναστατών, των Εθνικών Επαναστατικών Πολιτοφυλακών και των Επιτροπών Υπεράσπισης της Επανάστασης (CDR), μεταξύ άλλων. Το 1970 έγινε μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Κούβας.

Άρχισε να ασχολείται με την επαναστατική δημοσιογραφία από το 1967, οπότε και έγινε μέλος της UPEC. Εργάστηκε σε διάφορους ραδιοφωνικούς σταθμούς και εφημερίδες (Sierra Maestra, Tribuna de la Habana κ.α.). Η προσφορά του στην κουβανική δημοσιογραφία θεωρείται ανεκτίμητη, ιδιαίτερα κατά τα δύσκολα χρόνια της δεκαετίας του ’90. Το 2013 εξελέγη πρόεδρος της UPEC, στο 9ο συνέδριο της. 

Ο Μολτό Μαρτορέλ ήταν πτυχιούχος Κοινωνικών Επιστημών από την Ανώτατη Κομματική Σχολή Νίκο Λόπες.


Πηγή: juventudrebelde.cu
Συμπληρωματική πηγή: ecured.cu
Foto: Cubaperiodistas

Ένα 10χρονο παιδί τιμά τον Φιντέλ για τα 90α του γενέθλια

Ο Μάρλον Μέντες είναι 10 ετών. Είναι ένα παιδί άτακτο, ανήσυχο, αλλά ξεχωρίζει από τα συνομίλικά του γιατί έχει έναν ηπερήρωα με σάρκα και οστά, χωρίς μανδύες και υπερδυνάμεις. Από τα τρία χρόνια του, όταν πρωτοείδε το Φιντέλ στην τηλεόραση, νιώθει έναν βαθύ θαυμασμό για τον ηγέτη της Επανάστασης, ο οποίος, όπως του εξήγησε η γιαγιά του Μαρία Ελβίρα από τότε, έδωσε στα παιδιά της Κούβας σχολεία και νηπιαγωγία.

Από τότε ο Μάρλον άρχισε μια εργασία που φαίνεται ότι δεν θα εγκαταλείψει: μαζεύει με πολλή φροντίδα και αφοσίωση όποια φωτογραφία ή βιβλίο βρίσκει με το Φιντέλ, και όχι μόνο τα συγκεντρώνει, αλλά και τα εκθέτει στο δωμάτιο του και σε άλλα σημεία ενός σπιτιού όπου μοιάζει να κατοικεί επίσης ο κομαντάντε.

Η Μαρία Ελβίρα έμεινε έκπληκτη βλέποντας τον Μάρλον τόσο μικρό να κρεμάει φωτογραφίες για να φτιάξει "μια γωνιά για το Φιντέλ". Του είπε: "Θα σε βοηθήσω", και τον βοήθησε με φωτογραφίες, αποκόμματα εφημερίδων και διαβάζοντάς του κείμενα που παρουσίαζαν τον Φιντέλ παιδί και την εξέλιξή του μέχρι τον επαναστάτη. Ομολογεί ότι αυτό που του άρεσε περισσότερο στην αρχή ήταν τα ανέκδοτα για τις σκανδαλιές του Φιντέλ στα παιδικά του χρόνια.

Μόλις έμαθε να διαβάζει ξεκίνησε να ανακαλύπτει και τα κείμενα του, και είναι ήδη αρκετά που έχει διαβάσει από μια ολόκληρη συλλογή που, χάρη στη δημοσιογράφο και συγγραφέα Μάρτα Ρόχας, μεγάλωνε σημαντικά.

"Η Στρατηγική Νίκη" (La victoria estratégica) έχει ιδιαίτερη σημασία, γιατί ήταν το πρώτο που του διάβασε η γιαγιά του και κατέχει ένα αντίτυπο υπογραμμένο από τον Φιντέλ.

Ναι, γιατί ο Μάρλον στα οκτώ του χρόνια τον γνώρισε προσωπικά. Από εκείνη την περίσταση τα θυμάται όλα:

"Μέρες πριν είχαν έρθει δημοσιογράφοι της Cubavisión Internacional για να μου πάρουν συνέντευξη και ο Φιντέλ είδε τη δουλειά. Είπε ότι σε λιγότερο από 72 ώρες ήθελε να με δει και έτσι έγινε. Έφτασα ντυμένος στα χακί γιατί έτσι κυκλοφορούσε πάντα αυτός· με αγκάλιασε, μου έδωσε ένα φιλί, και μιλήσαμε λίγο για όλα. Έτσι πραγματοποίησε αυτός το όνειρο που είχα εγώ από τότε που τον είδα".

 

Για την εκπλήρωση αυτού του ονείρου, μικρός σε ηλικία αλλά με μεγάλη καρδιά, αποφάσισε να κάνει δώρο στον κομαντάντε και στο λαό της Κούβας για τα 90α γενέθλια κάτι ιδιαίτερο. Το σπίτι του άνοιξε τις πόρτες ώστε όλοι να απολαύσουν μια έκθεση που οργάνωσε με πολλή αγάπη, στην οποία εμφανίζεται το ίνδαλμα του σε 400 εικόνες.

Η περίσταση ήταν κατάλληλη, επιπλέον, ώστε η κοινότητα να απολαύσει ένα όμορφο καλλιτεχνικό θέαμα στο οποίο ο Μάρλον αναγνώρισε όσους τον έχουν βοηθήσει σ' αυτή τη δουλειά της συλλογής της φωτογραφικής μνήμης του Φιντέλ. Και η πιο ειδική αναγνωριση ήταν για τον ιστορικό ηγέτη της Επανάστασης.

Αν και δεν υπήρχαν τυπωμένα διπλώματα γι' αυτούς, αυτός ο μικρός φυλάει στο στήθος του την ευγνωμοσύνη προς την οικογένεια: τη γιαγιά του Ελβίρα, τους γονείς του Γουέντι και Γιουσντέλ, και τον αδερφούλη του Αλεχάνδρο, οι οποίοι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο τον βοηθούσαν πάντα.

Στο τέλος, η τοπική θεατρική ομάδα Los Cuenteros πρόσφερε μια παράσταση για όλους.

Πηγή: Juventud Rebelde

Ο Ραμόν Λαμπανίνο νέος αντιπρόεδρος της ANEC

Ο Ήρωας της Δημοκρατίας της Κούβας Ραμόν Λαμπανίνο Σαλασάρ παρέλαβε το δελτίο που τον πιστοποιεί ως μέλος της οργάνωσης που συνενώνει τους κουβανούς οικονομολόγους και λογιστές, της οποίας είναι επίτιμο μέλος, σε τελετή που έλαβε χώρα στην εθνική έδρα της ANEC, όπως ανήγγειλε η αντιπροεδρία Επικοινωνίας και Πληροφόρησης της οργάνωσης.

Ο πρόεδρος της Εθνικής Ένωσης Οικονομολόγων και Λογιστών Κούβας (ANEC), Όσκαρ Λουίς Χουνγκ Πεντόν, καλωσόρισε επίσημα τον συνάδερφό του οικονομολόγο,  ο οποίος από τις 16 Μαϊου άρχισε να εργάζεται στην κεντρική έδρα της ANEC, αναλαμβάνοντας το αξίωμα του αντιπροέδρου Επαγγελματικών Δραστηριοτήτων.

Ο Ραμόν Λαμπανίνο δήλωσε περήφανος που μπορεί να προσφέρει στους συμπατριώτες του και βεβαίωσε ότι θα τιμήσει το δελτίο που παρέλαβε, συεισφέροντας στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας από ένα νέο χαράκωμα.

Πηγή: Juventud Rebelde

Ειδική έγχρωμη έκδοση της Juventud Rebelde για την Πρωτοχρονιά

Αυτή την 31η Δεκέμβρη οι αναγνώστες θα μπορούν να απολαύσουν μια ειδική έγχρωμη έκδοση της κουβανικής εφημερίδας Juventud Rebelde, ένα σημάδι υποσχόμενο, όπως κάθε Ιανουάριο μετά τον θρίαμβο της Επανάστασης. 

Στην τιμή του ενός πέσο θα πωλείται αυτή η ειδική πολυτελής έκδοση, 16 σελίδων και με τετραχρωμία, που θα περιέχει άρθρα, σχόλια και συνεντεύξεις που προσεγγίζουν σε βάθος  τις συνθήκες της Κούβας που, παρά τις αμφίσημες προκλήσεις, εισέρχεται στο έτος του 7ου Συνεδρίου του Κόμματος, της 55ης επετείου της νίκης στην Πλάγια Χιρόν, του εορτασμού 60 χρόνων από την αποβίβαση του Γκράνμα και των 90ών γενεθλίων του Φιντέλ, μεταξύ άλλων επετείων σχετικών με σημαντικά ιστορικά γεγονότα, έτοιμη να συνεχίσει την πορεία επικαιροποίησης της κουβανικής οικονομίας και κοινωνίας, σύμφωνα με τις κατευθύνσεις που χάραξε ο Ραούλ στο κλείσιμο της τελευταίας συνέλευσης του κοινοβουλίου.

Πρόκειται για μια έκδοση με σκοπό να προβάλει την αυτοπεποίθηση, τη συμβολική και πνευματική ομορφιά της τέχνης και της κουλτούρας, καθώς και τη δέσμευση γι' αυτή τη γη, γι' αυτό και ο σχεδιασμός συνδύασε διάφορες γραφικές πηγές με έργα σημαντικών εικαστικών καλλιτεχνών και κωμικών.

Κατεβάστε την ειδική έκδοση σε PDF εδώ

 Πηγή: Juventud Rebelde

Un rebelde en Rebelde: Έκθεση προς τιμήν του Φιντέλ

Υπάρχει μια φωτογραφία προφίλ του Φιντέλ που προηγείται από όλα τα προφίλ που του έχουν κάνει. Ίσως δεν είναι η πρώτη, αλλά προσωποποίησε για πάντα την αναγνωρίσιμη μορφή του ηγέτη της Κουβανικής Επανάστασης. Εκείνη την ημέρα του 1975, στα εγκαίνια της σχολής στελεχών της CTC [Κεντρικής Συνομοσπονδίας Εργατών Κούβας], ο φωτορεπόρτερ Ángel González Baldrich πέτυχε με το ασπρόμαυρο πορτρέτο του ένα από πιο διάσημα ενσταντανέ της εφημερίδας Juventud Rebelde.

Με αυτήν ακριβώς τη φωτογραφία ξεκινά η έκθεση "Un rebelde en Rebelde" [Ένας επαναστάτης στην Rebelde], που εγκαινιάστηκε το απόγευμα της 8ης Αυγούστου, ως φόρος τιμής στον Φιντέλ για τα επερχόμενα 89α του γενέθλια. Με τις ερμηνίες των David Álvarez Fernández και Yulaysi Miranda Ferrer de Sembrando, τραγούδι αφιερωμένο στο 10ο συνέδριο της UJC [Ένωση Νέων Κομμουνιστών], και τα λόγια του δημοσιογράφου Yoerky Sánchez Cuéllar - ο οποίας μετέφερε χαιρετισμό από τον πρόεδρο Ραούλ Κάστρο Ρους - άνοιξε η έκθεση, της οποίας την κορδέλα έκοψε ο Μιγέλ Ντίας Κανέλ, πρώτος αντιπρόεδρος των Συμβουλίων του Κράτους και των Υπουργών, και η Marina Menéndez Quintero, διευθύντρια της εφημερίδας.

Η έκθεση, που είναι μέρος των εορταστικών εκδηλώσεων για το μισό αιώνα της Juventud Rebelde, αποτελείται από 50 φωτογραφίες που δείχνουν την ακούραστη και πολύπλευρη δραστηριότητα του Φιντέλ, με έμφαση στην επαφή του με τους νέους και την επικοινωνία του με το λαό, αν και δε λείπουν εικόνες μαζί με διάφορες ξένες προσωπικότητες καθώς και με άτομα του πιο στενού κύκλου του. Η έκθεση προσφέρει επίσης την ευκαιρία της εκτίμησης της δουλειάς πειραματιζόμενων φωτογράφων όπως οι Baldrich, Francisco Matrascusa και Franklin Reyes, που πέτυχαν με τις οπτικές τους να αιχμαλωτίσουν τις ιδιότητες του κουβανού με τη μεγαλύτερη έλξη του 20ου αιώνα.

Μαζί με σύγχρνους και παλιούς φωτογράφους της εφημερίδας βρέθηκαν ο  Rolando Alfonso, επικεφαλής του Τμήματος Ιδεολογίας της Κεντρικής Επιτροπής, η Yinuasky Crespo, Πρώτη Γραμματεας της UJC, ο κομαντάντε Jorge Risquet, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής, ο Eusebio Leal, επίσημος Ιστορικός της Αβάνας, ο Antonio Moltó, πρόεδρος της UPEC, συνεργάτες όπως η Graziella Pogolotti και ο Armando Hart, καθώς και φωτογράφοι, συνάδελφοι από άλλα μέσα και προσωπικότητες της κουβανικής κοινωνίας.