Η εγγονή (Σολεδάδ Μπαρέτ)

του Εντουάρντο Γκαλεάνο

Η Σολεδάδ, εγγονή του Ραφαέλ Μπαρέτ, θυμόταν μια φράση του παππού της:

- Αν το Καλό δεν υπάρχει, πρέπει να το εφεύρουμε.

Ο Ραφαέλ, Παραγουανός από επιλογή, επαναστάτης από κλίση, πέρασε περισσότερο χρόνο στη φυλακή απ' ότι στο σπίτι του, και πέθανε στην εξορία.

Η εγγονή του κομματιάστηκε από σφαίρες στη Βραζιλία, μια μέρα σαν σήμερα του 1973. Ο δεκανέας Ανσελμο, ναυτικός εξεγερμένος, επαναστάτης ηγέτης, ήταν αυτός που την παρέδωσε.

Κουρασμένος να είναι ηττημένος, μετανοημένος για όλα όσα πίστευε και ήθελε, κατέδωσε, έναν προς έναν, τους συντρόφους του στον αγώνα ενάντια στη στρατιωτική δικτατορία της Βραζιλίας, και τους έστειλε στο μαρτύριο ή στο σφαγείο.

Τη Σολεδάδ, που ήταν η γυναίκα του, την άφησε για το τέλος. Ο δεκανέας Ανσέλμο έδειξε το μέρος όπου αυτή κρυβόταν, και απομακρύνθηκε. Ήταν ήδη στο αεροδρόμιο όταν ακούστηκαν οι πρώτοι πυροβολισμοί.

Από το καινούριο βιβλίο του Eduardo Galeano, Los Hijos de los Días (Τα παιδία των Ημερών)

Proyecto Numantino

Diego Rivera, El Arsenal (Το οπλοστάσιο), 1928
Στο κέντρο ξεχωρίζει η Φρίντα Κάλο να μοιράζει όπλα στους εξεγερμένους

(Εθνικό Αυτόνομο Πανεπιστήμιο του Μεξικού, Πόλη του Μεξικού, Μεξικό)

Η κομψά ατημέλητη μικροκαμωμένη φοιτήτρια με τα έντονα ινδιάνικα χαρακτηριστικά χτυπά δειλά τη μισάνοιχτη πόρτα του γραφείου 607. Μην παίρνοντας απάντηση, αποφασίζει να μπει.

 «Κύριε καθηγητά, μου είχατε πει να έρθω… για την διπλωματική εργασία μου με θέμα τη Νουμάνσια [1].»

Ο αφηρημένος άνδρας πίσω από το βαρυφορτωμένο γραφείο, πολιορκημένος από πάσης φύσης και μεγέθους έγγραφα, αποφασίζει –ή καταφέρνει– επιτέλους να δώσει προσοχή στην κοπέλα.

«Α ναι, Χουάνα Βασκονσέλος Σίλβα. Κάποια σχέση με τον… Χοσέ Βασκονσέλος[2];»

«...»

«Ας είναι, μικρή σημασία έχει. Καθίστε να συζητήσουμε για το… Proyecto Numantino».