Η μέρα που ο πάπας Ιωάννης Παύλος Β' ταπείνωσε τον αρχιεπίσκοπο Ρομέρο στο Βατικανό

Στις 23 Μαΐου η καθολική εκκλησία ανακήρυξε την οσιοποίηση [1] του Αρχιεπισκόπου του Ελ Σαλβαδόρ Όσκαρ Ρομέρο (1917-1980), δολοφονημένου από τα τάγματα θανάτου κατά τη διάρκεια του αιματηρού εμφυλίου πολέμου στη χώρα της Κεντρικής Αμερικής. Η σχετική τελετή έγινε στην πρωτεύουσα Σαν Σαλβαδόρ, παρουσία 250.000 ανθρώπων. Η τιμή, εκτός από συμβολική δικαίωση του αγωνιστή ιερέα και (μερική) αποκατάσταση της λεγόμενης Θεολογίας της Απελευθέρωσης [2], αποτελεί και μια ελάχιστη ηθική ικανοποίηση για τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Ωστόσο, το Βατικανό δεν κρατούσε πάντα ανεκτική στάση απέναντι σε πρωτοπόρους και αγωνιστές κληρικούς. Αποκαλυπτικό είναι το παρακάτω άρθρο του Iván Gallo.


Ο αρχιεπίσκοπος του Ελ Σαλβαδόρ που μόλις ανακηρύχθηκε όσιος, ταξίδεψε στη Ρώμη με στοιχεία για τις διώξεις της δικτατορίας στους ιερείς. Ο πάπας τον κακομεταχειρίστηκε. Τρεις μήνες μετά ο μονσενιόρ [3] Ρομέρο δολοφονήθηκε.

Πριν οι ερπίστριες ενός τανκ περάσουν πάνω από το πρόσωπο του σαλβαδορένιου ιερέα Οκτάβιο Ορτίς, ένας δήμιος του είχε κόψει το λαιμό με ένα μαχαίρι. Οι παραστρατιωτικές ομάδες που υποστήριζαν τη δικτατορία του στρατηγού Κάρλος Ουμπέρτο Ρομέρο Μένα, τον είχαν κατηγορήσει ότι βοηθούσε και ανήκε στο αντάρτικο του Μετώπου Φαραμπούντο Μαρτί. Με τον Ορτίς, γίνονταν πέντε οι άνθρωποι της θρησκείας που δολοφονήθηκαν το 1979 κάτω από το σύνθημα: "Κάντε πατρίδα, σκοτώστε έναν παπά".

Η άκρα δεξιά που διέταζε στο Ελ Σαλβαδόρ επέλεγε να αντιμετωπίσει με αίμα και φωτιά τους απεσταλμένους της Θεολογίας της Απελευθέρωσης δολοφονώντας κληρικούς. Ο αρχιεπίσκοπος του Ελ Σαλβαδόρ, Όσκαρ Ρομέρο, ήθελε να σταματήσει  τις διώξεις που υφίσταντο οι ιερείς στη χώρα του και ταξίδεψε στη Ρώμη, για συνέντευξη με τον πρόσφατα ανακηρυγμένο πάπα Ιωάννη Παύλο τον Β'. Ήταν ο ιεραρχικά ανώτερός του και όφειλε να καταγγείλει τις θηριωδίες που διαπράττονταν κατά της καθολικής εκκλησίας και των ιεραρχών της.

Ο μονσενιόρ Ρομέρο έφτασε με επιβεβαιωμένο ραντεβού στο παπικό γραφείο αλλά δεν έγινε δεκτός. Οι βοηθοί του ποντίφικα τα κανόνισαν έτσι ώστε η συνάντηση να μην πραγματοποιηθεί. "Ξέρεις πια ότι τα ιταλικά ταχυδρομεία είναι καταστροφή", ήταν η φράση που του έδωσαν σαν δικαιολογία. Του έκλεισαν όλες τις πόρτες στα μούτρα.

Στο γραφείο του πάπα Ιωάννη Παύλου Β'

Για να μην παραιτηθεί επιστρέφοντας στο Ελ Σαλβαδόρ χωρίς να έχει μιλήσει με τον Ιωάννη Παύλο Β', ο αρχιεπίσκοπος Ρομέρο έκανε ότι θα έκανε οποιοσδήποτε προσκυνητής που ταξίδευε στη Ρώμη για να γνωρίσει τον πάπα: ξημερώθηκε την Κυριακή για να βρεθεί στην πρώτη σειρά στην πλατεία του Αγ. Πέτρου περιμένοντας να τον χαιρετίσει. Όταν έφτασε η στιγμή να του δώσει το χέρι του είπε απλά: "Είμαι ο αρχιεπίσκοπος του Ελ Σαλβαδόρ και είναι ανάγκη να σας μιλήσω". Χωρίς άλλη επιλογή, ο πάπας του παραχώρησε ακρόαση για την επόμενη ημέρα.

Ο Ρομέρο έβαλε πάνω στο γραφείο ένα κουτί με τα έγγραφα και τις εκθέσεις που αποκάλυπταν τις βιαιότητες, τις συκοφαντίες, την εκστρατεία δυσφήμισης που η κυβέρνηση του στρατηγού Ρομέρο Μένα είχε εξαπολύσει κατά της εκκλησίας του Ελ Σαλβαδόρ.

Ανυπόμονος, σχεδόν περιφρονητικά ο πάπας του απαντάει: "Σας έχω ήδη πει ότι δε θα κατηγορηθούν με τέτοια χαρτιά! Δεν έχουμε εδώ χρόνο για να διαβάζουμε τέτοια πράγματα".

Έκπληκτος, με δάκρυα στα μάτια, ο επίσκοπος του Ελ Σαλβαδόρ άνοιξε το φάκελο που φυλούσε τη φωτογραφία του παραμορφωμένου προσώπου του ιερέα Οκτάβιο Ορτίς. Του διηγήθηκε την ιστορία της αγροτικής καταγωγής του παπά, το απόγευμα που τον χειροτόνισε, τη μέρα που συνελλήφθη από την κυβέρνηση επειδή απλά δίδασκε στους νέους μιας ταπεινής γειτονιάς του Σαν Σαλβαδόρ το ευαγγέλιο. "Τον σκότωσαν με αγριότητα και μέχρι και είπαν ότι ήταν αντάρτης..."  Βλέποντας λοξά τη φωτογραφία, ο Κάρολος Βοϊτίλα τον ρώτησε: "Και ίσως δεν ήταν;"

Ο αρχιεπίσκοπος Ρομέρο τα ανέχτηκε όλα. Η συμβουλή του πάπα δεν μπορούσε να είναι πιο συγκλονιστική: να χτίσει γέφυρες με τη δικτατορία και του θύμισε ότι ο Στρατηγός είναι καθολικός, και γι' αυτό κάτι καλό θα έχει.

Ο Όσκαρ Ρομέρο νεκρός (24/3/21980)

Εγκαταλειμμένος από την εκκλησία του, ο επίσκοπος σκληραίνει ακόμα περισσότερο την ομιλία του καταγγέλοντας την αδικία και την καταπίεση του στρατού και την αχόρταγη πείνα της "αυτοκρατορίας της κόλασης", χαρακτηρισμός που έδινε στους γαιοκτήμονες. Οι απειλές αυξάνουν μέχρι ο στενός του κύκλος αποφασίζει, ως επισφαλές μέτρο ασφαλείας, να περιορίσει τις λειτουργίες του στο ακροατήριο του νοσοκομείου καρκινοπαθών "Θεία Πρόνοια". Αλλά οι δήμιοι έφτασαν μέχρι εκεί. Στις 24 Μαρτίου 1980, τρεις μήνες μετά την επίσκεψη στο παπικό γραφείο, ένας ελεύθερος σκοπευτής, κατά τη διάρκεια της ομιλίας του, του καρφώνει μια σφαίρα στην καρδιά. 

Το Βατικανό έμεινε σιωπηλό, αλλά η Λατινική Αμερική τον υιοθέτησε ως άγιο των καταπιεσμένων. 35 χρόνια μετά, αφού η υπόθεση της αγιοποίησής του είχε κολλήσει λόγω μη ενδιαφέροντος της παπικής εξουσίας του Ιωάννη Παύλου Β' για τους ιερείς του κινήματος της Θεολογίας της Απελευθέρωσης, και με την συνένοχη παρεμπόδιση της διαδικασίας από τους κολομβιανούς καρδιναλίους Αλφόνσο Λόπες Τρουχίγιο και Ντάριο Καστριγιόν, ο αρχιεπίσκοπος Όσκαρ Ρομέρο οσιοποιήθηκε στην ίδια τη γη όπου έδωσε τη μεγάλη μάχη για να κάνει πραγματικότητα το λόγο του ευαγγελίου.

Πηγή: Las2orillas.co

[1] Η Καθολική Εκκλησία έχει καθιερώσει τέσσερις βαθμούς αγιοσύνης. Για τους δύο πρώτους, "Δούλος του Θεού" και "Σεβάσμιος", αρκούν θετικές μαρτυρίες σχετικά με τον ενάρετο βίο του υποψηφίου. Για τους δύο επόμενους, "Όσιος" (beato) και "Άγιος" (santo), προβλέπεται πιο αυστηρή και χρονοβόρα διαδικασία. Κατά κανόνα  απαιτούνται είτε αποδεδειγμένα θαύματα είτε ο δρόμος του μαρτυρίου.  

[2] Θεολογικό ρεύμα με επιρροή στη Λατινική Αμερική από τη δεκαετία του '60, που συνδυάζει το χριστιανικό δόγμα με κοινωνικά και πολιτικά χαρακτηριστικά. Την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου οι εκπρόσωποί της θεωρούνταν μαύρα πρόβατα του Βατικανού.

[3] Ιερατικός τίτλος της καθολικής εκκλησίας.

Σχετική ανάρτηση: 

Oscar Romero (1917 – 1980)