Σημείωμα της οικογένειας του Τσε για την παρουσία του Φέλιξ Ροντρίγκες στον Παναμά

Η Αλέιδα, η Σέλια, ο Καμίλο και ο Ερνέστο Γκεβάρα Μαρτς, τα παιδιά του Ερνέστο Τσε Γκεβάρα, μαζί με τη μητέρα τους Αλέιδα Μαρτς, έγραψαν το παρακάτω σημείωμα για να εκφράσουν την ενόχλησή τους για την παρουσία στον Παναμά του Φέλιξ Ροντρίγκες [1], δολοφόνου του πατέρα τους στη Βολιβία, σε κύκλους της κουβανικής "αντιπολίτευσης" που στόχο είχαν να σαμποτάρουν τη Σύνοδο των Αμερικών που έλαβε χώρα 9 και 10 Απριλίου στη χώρα της Κεντρικής Αμερικής (βλ. σχετικά και MERCENARIOS (ΜΙΣΘΟΦΟΡΟΙ) στον Παναμά).

Σημείωμα των παιδιών του Τσε για την παρουσία του Φέλιξ Ροντρίγκες στα πλαίσια της Συνόδου των Αμερικών

Πριν λίγες μόλις ημέρες πληροφορηθήκαμε την συγκλονιστική είδηση που διαδόθηκε, σαν πυροτέχνημα, παντού: Ο Φέλιξ Ροντρίγκες (Ο "Γάτος") ήταν στον Παναμά, με σκοπό να παραστεί σε ένα ψευδεπίγραφο "Συμπόσιο για την Κουβανική Ενότητα" που διεξήχθη, αν σκεφτούμε με ανήκουστη αφέλεια, συμπτωματικά με τη Σύνοδο των Αμερικών. Μαζί με άλλους του ιδίου φυράματος, σε ένα ξέσπασμα πατριωτισμού, προσπάθησαν να αποτίσουν φόρο τιμής στον Απόστολο της ανεξαρτησίας της Κούβας, Χοσέ Μαρτί, χειρονομία που, "τυχαία", συνέπιπτε επίσης με παρόμοια κίνηση της δικής μας αντιπροσωπίας, στο μνημείο που βρίσκεται μπροστά στην έδρα της κουβανικής πρεσβείας στην παναμέζικη πρωτεύουσα. Έχουμε αντιληφθεί ότι τέτοια προσβολή δεν έμεινε χωρίς απάντηση εκ μέρους των φίλων της επαναστατικής Κούβας και των κουβανών συντρόφων που βρίσκονταν εκεί.

Ακριβώς με αυτό το είδος ατόμου, που όλη του τη ζωή ήταν μαριονέτα της κυβέρνησης των ΗΠΑ, που οργάνωσε και παρενέβη στην εισβολή στον Κόλπο των Χοίρων, στον εγκληματικό πόλεμο στο Βιετνάμ και σε πολλές άλλες δράσεις ενορχηστρωμένες από το αφεντικό του, οι οποίες βύθισαν στο πένθος αμέτρητες οικογένειες, σε διάφορα μέρη του κόσμου· που ανήκε στη CIA, στον αμερικανικό στρατό, μεταξύ άλλων ανήλθε στην ιεραρχία του, προφανώς, μέχρι εκεί που επέτρεπαν να φτάσει σε ένα υποκείμενο αυτής της ποιότητας, γνωρίζουμε ήδη καλά ότι τους αναγνωρίζουν ως προδότες και, αν και τους πληρώνουν, τους περιφρονούν και, με τον ίδιο τρόπο, τους μεταχειρίζονται· είναι με αυτόν που προσπαθεί η βορειοαμερικανική αυτοκρατορία να κάνει διάλογο με την Κούβα. Είναι ίσως αυτή μια πρόταση κατανόησης ή μόνο μια απόπειρα να κατευνάσει την παρουσία της Κούβας σ' αυτά τα ζητήματα, διατεθειμένη καθώς έρχεται να καταγγείλει αυτό που άλλοι αποσιωπούν και να υπερασπιστεί τους πιο δίκαιους και έντιμους σκοπούς, όπως, για παράδειγμα, αυτόν της Βενεζουέλας.

Ο Φέλιξ Ροντρίγκες (αριστερά)
με τον αιχμάλωτο Τσε στη Βολιβία

Μπορεί κάποιος να λησμονήσει το παρελθόν και παρόν όποιου δεν σταματά να καυχιέται που έχει προσφέρει τις υπηρεσίες του για να αιχμαλωτίσουν και μετά να δολοφονήσουν τον Τσε Γκεβάρα στη Βολιβία, ίσως αυτοί που τους προσκάλεσαν και οργάνωσαν το προαναφερθέν συμπόσιο να μην ήξεραν ότι ο συγγραφέας του "Στρατιώτη στη Σκιά" [2] ήταν και είναι ένας υποτακτικός δούλος των δυνάμεων των γιάνκιδων. Επομένως μένει να αναρωτηθεί κανείς τι σκοπό μπορεί να έχει αυτό, εκτός από το να μποϊκοτάρει μια Σύνοδο που έχει σαν στόχο να ενώσει τις προθέσεις όλων των λαών μας προς όφελος της ειρήνης, του διαλόγου και της προόδου.

Τόλμησε ο Φέλιξ Ροντρίγκες να παρουσιαστεί στη γη του Ομάρ Τορίχος [3], ντυμένος με προβιά αρνιού που του παρείχε ο αφέντης του, αλλά γυμνός σαν λύκος που είναι, στις σκίες ή στο άπλετο φως της ημέρας, πρέπει να επιστρέψει δίχως τιμές. Αλλά αυτό που είναι γεγονός, είναι ότι η Κούβα ξέρει να αμυνθεί και θα αφήσει ξεκάθαρη την παραδειγματική θέση της έτσι ώστε αυτό το είδος τεχνασμάτων να μην ξαναεμφανιστούν, ούτε τώρα, ούτε ποτέ.

Επαναστατικά,

Παιδιά του Τσε

Πηγή: Cubadebate.cu

Σημειώσεις:

[1] Ο Félix Rodríguez Mendigutia, 73 ετών σήμερα, είναι κουβανός που μένει μόνιμα στις ΗΠΑ και υπήρξε μέλος της CIA και των ενόπλων δυνάμεων των ΗΠΑ. Στο "βιογραφικό" του ξεχωρίζει η συμμετοχή του στην αιχμαλώτιση και εκτέλεση του Τσε Γκεβάρα, τον Οκτώβρη του 1967 στη Βολιβία.

[2] Shadow Warrior (1989): Αυτοβιογραφικό βιβλίο του Félix Rodriguez, όπου περιγράφει τη δράση του στο αντικαστρικό κίνημα, τη συμμετοχή του στην εισβολή του Κόλπου των Χοίρων, καθώς επίσης και σε Βολιβία, Βιετνάμ και Νικαράγουα.

[3] Omar Torrijos Herrera (1929-1981): Στρατιωτικός και αργότερα πρόεδρος του Παναμά. Ακολούθησε εθνικά κυρίαρχη εξωτερική πολιτική, φιλική προς την Κούβα. Διαπραγματεύτηκε και πέτυχε την επιστροφή της διώρυγας του Παναμά με τον αμερικανό πρόεδρο Τζίμι Κάρτερ. Σκοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα κάτω από ύποπτες συνθήκες.

Αντίο στο μεγάλο Γκαλεάνο (αποσπάσματα έργων του)

O Eduardo Germán María Hughes Galeano γεννήθηκε την 3η Σεπτέμβρη του 1940 στο Μοντεβιδέο της Ουρουγουάης από μικροαστική οικογένεια ουαλικής και ιταλικής καταγωγής. Επειδή το ουαλικό επώνυμο του πατέρα του είναι δυσπρόφερτο στα ισπανικά, επέλεξε να χρησιμοποιεί περισσότερο αυτό της μητέρας του. 

Θα χρειαστεί να κάνει διάφορα ταπεινά επαγγέλματα (βλ. και προηγούμενη ανάρτηση), πριν ασχοληθεί επαγγελματικά με τη δημοσιογραφία και σε ηλικία 21 μόλις ετών γίνει διευθυντής της ημερήσιας εφημερίδας Época και αρχισυντάκτης της εβδομαδιαίας επιθεώρησης Marcha. Με το μεγάλο αρχείο που συγκεντρώνει, σε ηλικία 30 περίπου ετών γράφει το εμβληματικό "Ανοιχτές Φλέβες της Λατινικής Αμερικής", που πρωτοεκδόθηκε το 1971. 

Μια δύσκολη δεκαετία έχει ξεκινήσει για τη Λατινική Αμερική. Ο Τσε έχει ηττηθεί στη Βολιβία, ο Αλιέντε αντιμετωπίζει τεράστια αντίδραση στη Χιλή, τα περισσότερα αντάρτικα που ξεσπάσανε την προηγούμενη δεκαετία έχουν σβήσει ή ατονίσει και αρχίζουν να τοποθετούνται ξενοκίνητες χούντες στις περισσότερες χώρες. Η υποήπειρος μαστίζεται από φτώχια και ανισότητα, σε καλύτερη θέση μόνο από την Αφρική.

Οι "Ανοιχτές Φλέβες" δεν είναι ιστορικό βιβλίο. Ο ίδιος ο συγγραφέας του άλλωστε έχει ομολογήσει πολλάκις ότι δεν είναι ιστορικός. Παρόλα αυτά, δεν μπορούμε να το κατατάξουμε εύκολα ούτε στη δημοσιογραφία ή την πολιτική κριτική. Αργότερα θα πει ότι είχε την πρόθεση να γράψει ένα βιβλίο πολιτικής οικονομίας, αλλά δεν είχε τις απαραίτητες γνώσεις. Σε κάθε περίπτωση, το βιβλίο πετυχαίνει το στόχο του, να βγάλει δηλαδή τη Λατινική Αμερική από τη λησμονιά και την αφάνεια και να διαβάσει ο κόσμος μια διαφορετική ιστορία, ή καλύτερα "ιστοριογραφία". 

Γιατί πραγματικά ο Γκαλεάνο συγγενεύει φιλολογικά περισσότερο με τους ιστοριογράφους (cronistas) της εποχής της ανακάλυψης/κατάκτησης της Αμερικής παρά με τους επιστήμονες ιστορικούς. Είναι μαθητής του Ηροδότου μάλλον παρά του Θουκυδίδη. Στα έργα του βρίσκουν θέση η επίσημη και η ανεπίσημη ιστορία, ο μύθος, η λογοτεχνία και η πολιτική σκέψη, και συνδυάζονται με τρόπο συναρπαστικό για τον αναγνώστη.

Στο επόμενο σημαντικό έργο του, το τρίτομο "Μνήμη της Φωτιάς" (1982-1986), λανσάρει την τεχνική με τις σύντομες αυτοτελείς ιστοριούλες που θα την συναντήσουμε και στα περισσότερα επόμενα βιβλία. Στη "Μνήμη" περιγράφονται διάφορα περιστατικά της διαδρομής της Λατινικής Αμερικής, από την ανακάλυψη του Κολόμβου (και λίγο πιο πριν για την ακρίβεια) μέχρι τη δεκαετία του 1980. Στο "Ένας Κόσμος Ανάποδα" (1998), εστιάζει σε διάφορα γνωστά (ή λιγότερο γνωστά) ιστορικά γεγονότα και φαινόμενα, ιδωμένα από την οπτική των "από κάτω". Στους "Καθρέφτες: Μια σχεδόν παγκόσμια ιστορία" (2008) επαναλαμβάνει το ίδιο εγχείρημα όπως στη "Μνήμη της Φωτιάς", με καμβά αυτή τη φορά όλο τον κόσμο από τις απαρχές του έως της μέρες μας. Τέλος, στο "Οι Μέρες Αφηγούνται" (πρωτότυπος τίτλος Los Hijos de los días, 2011), μας αφηγείται τι έγινε σε καθεμία από τις 366 ημερομηνίες κάποιου επιλεγμένου έτους (διαφορετικού κάθε φορά).

Αξιομνημόνευτη θέση στο έργο του έχει το βιβλίο "Τα Χίλια Πρόσωπα του Ποδοσφαίρου" (1995) [El fútbol a sol y sombra, δηλ. το ποδόσφαιρο στον ήλιο και τη σκιά, κατά λέξη], όπου εκφράζει τη μεγάλη του αγάπη για τη στρογγυλή θέα και "συμφιλιώνει" την ιδεολογία της αριστεράς με το λαοφιλές σπορ.

Πολλά ακόμα θα μπορούσαμε να πούμε για τον Γκαλεάνο. Αντί επιλόγου, ταιριάζει γάντι κάτι που είπε ο ίδιος όταν έμαθε για το θάνατο του Τσάβες: "Έμαθα ότι [ο Τσάβες] πέθανε. Δεν το πίστεψα".

Σαν ύστατο φόρο τιμής στο σπουδαίο συγγραφέα, παραθέτουμε παλιότερες αναρτήσεις με  αποσπάσματα του έργου του.

25 Νοεμβρίου: Ημέρα κατά της Οικιακής Βίας [Οι μέρες αφηγούνται]
Εντουάντο Γκαλεάνο: Συγγραφέας από επάγγελμα, ποδοσφαιριστής από κλήση, "ανθρωπάκος" από επιλογή [ανέκδοτο]
Η παγκόσμια αράχνη [Καθρέφτες]
10 χρόνια από την εισβολή στο Ιράκ [Bocas del tiempo]
Το πέρασμα του χρόνου [Bocas del tiempo]
Ημέρα της Γυναίκας, του Εντουάρντο Γκαλεάνο [Οι μέρες αφηγούνται]
"Τα απαγορευμένα πουλιά" του Εντουάντο Γκαλέανο [Días y noches de amor y de guerra]
Η εγγονή (Σολεδάδ Μπαρέτ) [Οι μέρες αφηγούνται]
Η δαιμονοποίηση του Τσάβες [ανέκδοτο]
"Ήμουν δώδεκα χρόνων όταν έγινε η επίθεση στη Μονκάδα", του Εντουάρντο Γκαλεάνο [περιοδικό Casa de las Americas]
11 Νοέμβρη 1887 – Σικάγο [Μνήμη της Φωτιάς, Τόμος 2: Τα πρόσωπα και οι μάσκες]
Τα παιδιά των ημερών [Οι μέρες αφηγούνται]
O Εντουάντο Γκαλεάνο στην Κούβα: «Επιστρέφω χωρίς να έχω φύγει» [συνεντεύξεις - αποσπάσματα Los Hijos de los Días]
Για τον Μανόλο [δημοσιογραφικό άρθρο]
Guernica (26/4/1937) [Καθρέφτες]
Democracia Corinthiana [Τα χίλια πρόσωπα του ποδοσφαίρου]

Πέθανε ο ουρουγουανός συγγραφέας Εντουάρντο Γκαλεάνο

Πέθανε σήμερα Δευτέρα στο Μοντεβιδέο ο ουρουγουανός συγγραφέας Εντουάρντο Γκαλεάνο,  όπως επιβέβαιωσε ο εκδότης του. Την προηγούμενη Παρασκευή ο 74χρονος Γκαλεάνο είχε εισαχθεί επειγόντως στο νοσοκομείο εξαιτίας καρκίνου του πνεύμονα. 

Το εμβληματικό έργο του "Ανοιχτές Φλέβες της Λατινικής Αμερικής", από τη πρώτη έκδοσή του το 1971, έχει γίνει κλασικό στην πολιτική λογοτεχνία της Λατινικής Αμερικής. Το έργο του, στο οποίο ξεχωρίζει επίσης η "Μνήμη της Φωτιάς" (1986), έχει μεταφραστεί σε πάνω από 20 γλώσσες.

Πριν εξελιχθεί σε διακεκριμένο διανοούμενο της λατινοαμερικάνικης αριστεράς, ο Γκαλεάνο εργάστηκε ως εργάτης εργοστασίου, σκιτσογράφος, ζωγράφος, αγγελιοφόρος, μηχανογράφος και ταμίας σε τράπεζα, μεταξύ άλλων επαγγελμάτων.

Οι "Ανοιχτές φλέβες της Λατινικής Αμερικής" πρωτοδημοσιεύτηκε όταν ο συγγραφέας ήταν 31 ετών και, όπως αναγνώρισε αργότερα ο ίδιος, εκείνη την εποχή δεν είχε ακόμα την απαραίτητη παιδεία για να ολοκληρώσει το έργο: "[Οι Ανοιχτές Φλέβες] είχαν την πρόθεση να είναι ένα έργο πολιτικής οικονομίας, μόνο που εγώ δεν είχα την απαραίτητη παιδεία", είπε. "Δε μετανιώνω που το έγραψα, αλλά είναι ένα στάδιο που, για μένα, έχει ξεπεραστεί", πρόσθεσε.

Το 2009, κατά τη διάρκεια της 5ης Συνόδου των Αμερικών, ο τότε πρόεδρος της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες δώρισε ένα αντίτυπο του βιβλίου του Γκαλεάνο -απαγορευμένου από τη λογοκρισία των δικτατοριών σε Ουρουγουάη, Αργεντινή και Χιλή- στον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, Μπάρακ Ομπάμα. Με αυτή τη συγκυρία, το βιβλίο εκτοξεύτηκε από τη θέση 60.280 της λίστας των πιο ευπώλητων του Amazon στη δέκατη θέση μέσα σε μια μόνο ημέρα!

Ο Γκαλεάνο ρωτήθηκε κατόπιν γι' αυτό το επεισόδιο. Απάντησε: "Ούτε ο  Ομπάμα ούτε ο Τσάβες θα καταλάβαιναν το κείμενο [...] Ο Τσάβες το έδωσε στον Ομπάμα με την καλύτερη πρόθεση στον κόσμο, αλλά έκανε δώρο στον Ομπάμα ένα βιβλίο σε μια γλώσσα που αυτός δεν γνωρίζει. Επομένως, ήταν μια χειρονομία γενναιόδωρη, αλλά λίγο σκληρή".

Πηγή: El País

Σημ: Η πιο πρόσφατη έκδοση του βιβλίου "Ανοιχτές Φλέβες της Λατινικής Αμερικής" στα ελληνικά είναι από τις εκδόσεις Κουκκίδα (2008).

Ομπάμα απόσυρε το διάταγμα τώρα! (συλλογή υπογραφών αλληλεγγύης για τη Βενεζουέλα)

Το κείμενο των υπογραφών ΕΔΩ

Η συλλογή υπογραφών πρέπει να αποσταλεί στην Πρεσβεία της Βενεζουέλας στην Αθήνα, στην οδό Χάρητος 6, στο Κολωνάκι, Τ.Κ. ή ψηφιακά στο e-mail: emvenath@gmail.com ή στο fax: 210-6727464 10675, μέχρι τις 6 Απριλίου, για να αποσταλούν στη Βενεζουέλα.

Υπογράφουμε για τη Βενεζουέλα (κείμενο πρεσβείας)
¡Viva Venezuela! Υπογραφές στήριξης
Μήνυμα του Πολιτιστικού Συλλόγου Χοσέ Μαρτί σχετικά με τις επιθέσεις κατά της Βενεζουέλας

Σον Πεν και Άντι Γκαρσία: Ποιος μονοπωλεί τα ΜΜΕ όταν μιλάει για την Κούβα;

του José Manzaneda (1)

Δύο διάσημοι αμερικανοί ηθοποιοί των οποίων ταινίες κάνουν αυτό τον καιρό πρεμιέρα έχουν κάνει πρόσφατα δηλώσεις σχετικά με την Κούβα.

Ο Σον Πεν, που προωθεί την ταινία του The Gunmen [Οι οπλοφόροι], δήλωσε σε μέσο των ΗΠΑ (2) ότι το λεγόμενο "εμπορικό εμπάργκο" (των ΗΠΑ στην Κούβα) είναι πρακτικά ένας αποκλεισμός" και το χαρακτήρισε ως μέτρο "απαρχαιωμένο". Τόνισε τις "θετικές συνέπειες της Κουβανικής Επανάστασης, όπως ο "αλφαβητισμός" και θεώρησε ότι μια υποθετική ομαλοποίηση των σχέσεων ανάμεσα στις δύο χώρες δε θα φέρει μόνο "εκπληκτικές αλλαγές στο Νησί", αλλά επίσης η Κούβα "θα εμπλουτίσει πολιτιστικά της ΗΠΑ".

Ο Άντι Γκαρσία, που παρουσιάζει αυτές τις μέρες την ταινία του Enamorarse [Να ερωτεύεσαι], φάνηκε αντίθετα, "πολύ θυμωμένος με το (υποτιθέμενο) τέλος του αποκλεισμού και την προσέγγυση της κυβέρνησης του Μπάρακ Ομπάμα στην καστρική Κούβα", όπως διαβάζουμε στην ισπανική εφημερίδα Faro de Vigo. "Οποιαδήποτε βοήθεια δωθεί στην Κούβα στην πραγματικότητα δίδεται στην κουβανική κυβέρνηση, σαν να λέμε, στο καστρικό καθεστώς και στην καταπίεσή του", διαβεβαίωσε. Αρνήθηκε ακόμα και την ίδια την ύπαρξη του αποκλεισμού: "Αυτό για το εμπάργκο είναι ένα παραμύθι", δήλωσε στην εφημερίδα  El País. "Το εμπάργκο που πρέπει να άρει (η κουβανική κυβέρνηση) είναι το εμπάργκο στα ανθρώπινα δικαιώματα, που τόσο λείπουν στον κουβανικό λαό", πρόσθεσε.

Αλλά, σε ποια μέσα πιστεύετε ότι έχουν εμφανιστεί οι δηλώσεις καθενός από αυτούς τους ηθοποιούς; Πόσοι άνθρωποι μπόρεσαν να τις διαβάσουν, κατά συνέπεια, σε κάθε περίπτωση; Ας εξετάσουμε τις μεγάλες ισπανικές εφημερίδες. Οι τρεις μεγαλύτερες ημερήσιες εφημερίδες σε κυκλοφορία δημοσιεύουν καθεμία από μια συνέντευξη... του Άντι Γκαρσία. Και στις τρεις, σκοπός της συνέντευξης είναι η τελευταία του ταινία. Ωστόσο, και στις τρεις, ο τίτλος δεν κάνει αναφορά σ' αυτήν, αλλά στην πολιτική επιλογή του ηθοποιού σχετικά με την Κούβα, χώρα στην οποία -προφανώς- δεν διαδραματίζεται η συγκεκριμένη ταινία.

"Άντι Γκαρσία: Αυτό που πρέπει να αλλάξει στην Κούβα είναι το καστρικό εμπάργκο στα ανθρώπινα δικαιώματα", είναι τίτλος της ABC. "Ο Άντι Γκαρσία και η αγαπημένη του Κούβα", βάζει τίτλο η El País. "Άντι Γκαρσία: Οι ΗΠΑ δικαιωνίζουν τους Κάστρο", τιτλοφορεί η El Mundo.

Αντιθέτως, καμία από τις τρεις μεγάλες εφημερίδες δεν ενδιαφέρεται για τις δηλώσεις -επικριτικές μεν για την πολιτική των ΗΠΑ, απόλυτα "στρατευμένες" δε με την κουβανική υπόθεση- του ηθοποιού Σον Πεν. Ούτε μια από αυτές.

Η μεταχείρηση σε όλες τις συντεντεύξεις του Άντι Γκαρσία, επιπλέον, είναι μια απεριόριστα γλυκερή ευγένεια. Κάτι συγκλονιστικό όταν αυτός ο ηθοποιός, του οποίου η οικογένεια εγκατέλειψε την Κούβα όταν έπεσε η δικτατορία του Φουλχένσιο Μπατίστα, υπερασπίζεται τις θέσεις της άκρας δεξιάς του Μαϊάμι: Είναι τιμητικό μέλος της Ταξιαρχίας 2506, που σχηματίστηκε από μισθοφόρους που επιχείρησαν να εισβάλουν στην Κούβα από τον Κόλπο των Χοίρων, και έχει συμμετάσχει σε δημόσιες δράσεις τόσο λυπηρές όσο η υποστήριξη στην απαγωγή ενός κουβανού αγοριού, του Ελιάν Γκονσάλες το 1999 (3).

Η ιδεολογία του Άντι Γκαρσία γίνεται προφανής στη μοναδική ταινία που έχει σκηνοθετήσει, "La ciudad perdida" (4) ένας νοσταλγικός ύμνος στην αστική κοινωνία της Κούβας του Μπατίστα, στην οποία ο Τσε Γκεβάρα είναι κτηνώδης δολοφόνος και όπου εξαφανίζονται οι πεινασμένες οικογένειες, τα παιδιά του δρόμου, ο αγρότης χωρίς γη ή τα εκατομμύρια αναλφάβητοι της Κούβας πριν την Επανάσταση. Το ισπανικό πρακτορείο EFE, σε άλλη συνέντευξη που αναπαρήγαγαν διάφορες εφημερίδες, περιγράφει αυτή την ταινία ως "οικογενειακό δράμα ενός εξόριστου κουβανού, εμπνευσμένου από την οικογενειακή ιστορία του Άντι Γκαρσία". Σαν αποτέλεσμα, είναι μια ταινία που παίρνει την κοινωνική και πολιτική οπτική -και τις αντιλήψεις δικαιοσύνης και ελευθερίας- μιας αστικής κουβανικής οικογένειας της εποχής, όπως αυτή του Άντι Γκαρσία, ιδιοκτήτρια μιας σημαντικής βιομηχανίας αρωμάτων στην Αβάνα.

 Αλλά καθόλου την οπτική του αγροτικού πληθυσμού της Κούβας της εποχής -πλειοψηφικού τότε στη χώρα- του οποίου περισσότερο από 47% ήταν αναλφάβητοι, περισσότερο από 50% δεν μπορούσε να στείλει τα παιδιά του στο σχολείο και περισσότερο από 85% στερούνταν τρεχούμενου νερού στις άθλιες κατοικίες τους.

Είναι, όπως φαίνεται, η Κούβα "της ελευθερίας" την οποία ονειρεύονται οι εξτρεμιστές κουβανοαμερικανοί όπως ο ηθοποιός Άντι Γκαρσία... δια χειρός αγαπητών συνεντευξιαστών.

Πηγή: Cubadebate.cu

Σημειώσεις
(1) Ο Χοσέ Μανθανέδα είναι δημοσιογράφος από τη Χώρα των Βάσκων και διευθυντής του ηλεκτρονικού τηλεοπτικού καναλιού (webtv) Cuba Información.
(2) βλ. προηγούμενη ανάρτηση Ο Σον Πεν κατακρίνει τον αποκλεισμό κατά της Κούβας και εγκωμιάζει τους κουβανούς 
(3) Για την υπόθεση του Ελιάν που συγκλόνισε ΗΠΑ και Κούβα και είχε αντίκτυπο και στον υπόλοιπο κόσμο πριν 15 χρόνια βλ. Elián González: "Θα προτιμούσα να περνάω απαρατήρητος"
(4) Στην Ελλάδα προβλήθηκε με τίτλο "Αβάνα,χαμένη πόλη"