Η Βολιβία αναγνωρίζει ως "Ζωντανή Κληρονομιά" άνδρα 123 ετών

Αρχική δημοσίευση: ispania.gr

Η κυβέρνηση της Λα Πας παρέδωσε τη Δευτέρα την τιμητική διάκριση "Ζωντανή Κληρονομιά της Ανθρωπότητας" σε έναν χωρικό που θεωρείται στη Βολιβία, στα 123 χρόνια του, ο γηραιότερος άνθρωπος του κόσμου. Η τιμητική αυτή εκδήλωση προηγείται της επίσημης υποψηφιότητας του Καρμέλο Φλόρες για το Βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες, η οποία θα κατατεθεί το Σεπτέμβριο με έξοδα των βολιβιανών αρχών.

Ο ιθαγενής αϊμάρα Καρμέλο Φλόρες Λάουρα κατοικεί σε μια απομακρυσμένη κοινότητα της επαρχίας Ομασούγιος στα ανατολικά του διαμερίσματος Λα Πας, που περιέχει και την ομώνυμη πρωτεύουσα. Είναι αναλφάβητος, δε μιλά ισπανικά παρά μόνο τη γλώσσα των αϊμάρα και έχει προβλήματα ακοής και όρασης. Παρόλα αυτά εκφράζεται κατανοητά και κινείται με σχετική άνεση. Ο γέροντας είπε ότι το μυστικό για να ζει τόσα χρόνια ήταν η υγεινή διατροφή, βασισμένη κυρίως στο κριθάρι, το καθαρό νερό της περιοχής και το περπάτημα. Δεν καταναλώνει αλκοόλ από τότε που ήταν νέος ενώ μασάει ακόμα φύλλα κόκας.

Ο Φλόρες απέκτησε 5 παιδιά, από τα οποία επιζεί μόνο ο 67χρονος Σεσίλιο. Η συζυγός του πέθανε πριν περίπου 10 χρόνια, ξεπερνώντας κι αυτή πιθανότατα τα 100. Έχει ακόμα 16 εγγόνια και 39 δισέγγονα. Θυμάται ότι πολέμησε στον πόλεμο του Τσάκας το 1933 (κατά της Παραγουάης) και εργαζόταν σε κοντινό ράντσο μέχρι το 1952, όταν η επαναστατική κυβέρνηση απαλλοτρίωσε τις μεγάλες ιδιοκτησίες γης για να κάνει αγροτική μεταρρύθμιση.

Ο Καρμέλο Φλόρες διαβεβαιώνει ότι έχει γεννηθεί στις 16 Ιουλίου 1890, γεγονός που κινητοποίησε μια επιτροπή από την κυβέρνηση της Λα Πας να αναζητήσει τον άνδρα στον οικισμό Φρασκία, 80 χλμ ανατολικά της πρωτεύουσας, σε υψόμετρο 4.000 μέτρων κοντά στη λίμνη Τιτικάκα.

Η ηλικία του Φλόρες έχει προκαλέσει διάφορες διαμάχες και αμφισβητήσεις σε διεθνές επίπεδο, τόσο ως προς την ακρίβεια της ηλικίας του όσο και ως προς την καλή κατάσταση της υγείας του. Η αστυνομική του ταυτότητα αναγράφει όντως έτος γέννησης 1890, αλλά δεν έχει πιστοποιητικό γέννησης γιατί αυτά άρχισαν να εκδίδονται στη χώρα του το 1940. Διαθέτει ένα πιστοποιητικό βάπτισης, το οποίο οι αρχές αναγνωρίζουν ως νόμιμο έγγραφο, το οποίο ωστόσο δεν έχει δείξει στους δημοσιογράφους. Σε παλιότερες δηλώσεις φέρεται να έχει πει απλά ότι "πρέπει να είμαι 100 ετών, ή περισσότερο".

Στις 23 Ιουλίου το διάσημο βιβλίο των ρεκόρ αναγνώρισε τον ισπανό Σαλουστιάνο Σάντσες, 112 ετών, ως μακροβιότερο άνθρωπο στον κόσμο, μετά το θάνατο του ιάπωνα Χιροεμόν Κιμούρα σε ηλικία 116 ετών. Παρόλα αυτά και οι δύο είναι "νεότεροι" από τον Φλόρες, εφόσον φυσικά τα βολιβιανά αρχεία είναι ακριβή. Σημειοτέον ότι η μεγαλύτερη ηλικία που έχει καταγραφεί στα χρονικά είναι 122 ετών και 164 ημερών, της γαλλίδας Ζαν Καλμέ που πέθανε το 1997.

 

Πηγές: Telesur, Huffington Post, Wikipedia

Η γυναίκες ηγούνται στις επιστήμες στην Κούβα

Οι γυναίκες στην Κούβα κυριαρχούν στον επιστημονικό τομέα, καθώς κατέχουν το 53% περίπου των θέσεων στη διοίκηση, στην έρευνα, καθώς και στα τεχνικά επαγγέλματα και στην παροχή υπηρεσιών. 

Μέχρι και το προηγούμενο έτος, ο αριθμός των εργαζόμενων που συνδέονταν άμεσα με την επιστήμη και την τεχνολογία ήταν 89.947, και από αυτούς οι 47.609 ήταν γυναίκες, σύμφωνα με το στατιστικό δελτίο του 2012 του Εθνικού Γραφείου Στατιστικής και Πληροφορίας (ΟΝΕΙ) της Κούβας.

Σύμφωνα ακόμα με την εφημερίδα Γκράνμα, που επικαλείται τα δεδομένα του ΟΝΕΙ, από το σύνολο του επιστημονικού προσωπικού, 70.000 σχεδόν είναι απόφοιτοι πανεπιστημίου, από τους οποίους 4.655 ερευνητές ανωτέρου επιπέδου, και 12.678 μέσης εκπαιδεύσεως.

Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, ο συνολικός αριθμός των εργαζόμενων στις επιστήμες στην Κούβα κατά το προηγούμενο έτος υπολειπόνταν του αντίστοιχου για το 2011.

Πηγή: Cubadebate

Κουβανοί καλλιτέχνες τιμούν το Φιντέλ στον Πολιτιστικό Οίκο της ALBA

Με την ευκαιρία των εορτασμών των 87ων γενεθλίων του ιστορικού ηγέτη της Κουβανικής Επανάστασης, Φιντέλ Κάστρο, εγκαινιάστηκε το απόγευμα της 13ης Αυγούστου στον Πολιτιστικό Οίκο της ALBA έκθεση ζωγραφικής και φωτογραφίας με πορτρέτα του κουβανού ηγέτη. Στην έκθεση έδωσαν το παρών εκλεκτοί προσκεκλημένοι και διάφορες προσωπικότητες από το χώρο της κουβανικής τέχνης και κουλτούρας καθώς και από τα μέσα ενημέρωσης.

Ένα μεγάλο μανιτάρι, σαν τον ουρανό

Αν χίλιοι ήλιοι λάμψουν ταυτόχρονα μια ημέρα στον ουρανό, ίσως να φανεί σαν την μεγαλοσύνη του ένα και μοναδικού… Αλλά θα είναι ο Θάνατος ο καταστροφέας του κόσμου.

Μαχαμπαράτα (αρχαίο ινδικό κείμενο)
 

Χιροσίμα, Αύγουστος 1945
 

Το αεροπλάνο Β-29 ονομάζεται Ενόλα Γκέι, όπως η μαμά του πιλότου. Το Ενόλα Γκέι έχει ένα παιδί στην κοιλιά του. Το παιδί ονομάζεται Little Boy, έχει μήκος τρία μέτρα και βάρος τέσσερις τόνους.

Πέφτει στις οκτώ και τέταρτο το πρωί. Καθυστερεί ένα λεπτό μέχρι να φτάσει. Η έκρηξη ισοδυναμεί με σαράντα εκατομμύρια φυσίγγια δυναμίτη.

Στη θέση της Χιροσίμα υψώνεται τώρα το ατομικό σύννεφο. Από το φτερό του αεροπλάνου ο φωτογράφος του στρατού Τζόρτζ Κάρον βομβαρδίζει με τη φωτογραφική του μηχανή.

Εκείνο το τεράστιο, πανέμορφο, λευκό μανιτάρι γίνεται το λογότυπο πενήντα πέντε εταιριών της Νέας Υόρκης, και του διαγωνισμού Μις Ατομική Βόμβα στο Λας Βέγκας.

Το 1970, είκοσι πέντε χρόνια μετά, δημοσιεύονται για πρώτη φορά μερικές φωτογραφίες των θυμάτων της ραδιενέργειας, που αποτελούσαν στρατιωτικό απόρρητο.

Το 1995 το Ινστιτούτο Σμισθόνιαν ανακοινώνει στην Ουάσινγκτον μια μεγάλη έκθεση με θέμα τις εκρήξεις στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Η κυβέρνηση της απαγορεύει.

Εντουάρντο Γκαλεάνο (Καθρέφτες)

O μηχανικός πολιτισμός άγγιξε μόλις την τελευταία βαθμίδα της θηριωδίας. Στο εγγύς μέλλον, θα πρέπει να διαλέξουμε: ή την ομαδική αυτοκτονία ή τη συνετή χρήση των επιτευγμάτων της επιστήμης.

Αλμπέρ Καμύ (από άρθρο στην εφημερίδα της αντίστασης Combate, 8 Αυγούστου 1945)
 

Αλλά το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο ακόμα και από την επίθεση 500 χρόνων στους έγχρωμους λαούς του κόσμου. Είναι ένα πρόβλημα της διαφθοράς της ανθρώπινης νοημοσύνης, που επιτρέπει στους ηγέτες μας να κατασκευάζουν λογικοφανή επιχειρήματας για τερατώδεις πράξεις, και να προτρέπουν τους πολίτες να αποδεχτούν αυτά τα επιχειρήματα, και να εκπαιδεύουν στρατιώτες να ακολουθούν διαταγές. Όσο αυτό συνεχίζεται, θα χρειαζόμαστε να καταρρίπτουμε αυτά τα επιχειρήματα, να αντιστεκόμαστε στις προτροπές.

Χάουαρντ Ζιν (The Progressive Magazine, Αύγουστος 2000)

ΥΓ: Το μεγαλύτερο μέρος προέρχεται από παλιά ανάρτηση στα Κελαηδίσματα

Τιμούν τον Λουίς Μπουνιουέλ στο Μεξικό 30 χρόνια μετά το θάνατό του

Αρχική δημοσίευση: ispania.gr 

Μεξικάνοι ηθοποιοί και κινηματογραφιστές απέτισαν τη Δευτέρα φόρο τιμής στο Iσπανό σκηνοθέτη Λουίς Μπουνιουέλ (22.2.1900 – 29.7.1983), έναν από τους σημαντικότερους δημιουργούς στην ιστορία της έβδομης τέχνης και δασκάλους του σουρεαλισμού, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 30 χρόνων από το θάνατό του. Η εκδήλωση έλαβε χώρα στην κατοικία του Μπουνιουέλ στην Πόλη του Μεξικού, τόπο όπου φιλοξενήθηκε και πραγματοποίησε μεγάλο μέρος του έργου του.

Στην εκδήλωση παρέστη ο Ισπανός γραμματέας παιδείας, πολιτισμού και αθλητισμού, Χοσέ Μαρία Λασάγιε, ο οποίος τόνισε ότι η κατοικία του Μπουνιουέλ σε μεξικανικό έδαφος «ενσαρκώνει κατά κάποιο τρόπο την ανασκόπηση της ζωής και της ύπαρξης κάποιου που είναι θεμελιώδης για να κατανοήσουμε την ιβηροαμερικανή κουλτούρα». Πρόσθεσε ακόμα ότι «η μορφή του Μπουνιουέλ ενσαρκώνει τον τρόπο που αισθάνεται και ζει κάποιος που εγκατάλειψε τη χώρα του για να ξανασυναντηθεί με τον εαυτό του μακριά απ' αυτήν», θυμίζοντας ότι ο καλλιτέχνης αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα του εξαιτίας του ξεσπάσματος του Ισπανικού Εμφυλίου (1936-1939).

Η τιμητική εκδήλωση περιλάμβανε την ανάγνωση του αυτοβιογραφικού έργου του Μπουνιουέλ Mi último suspiro (Η τελευταία πνοή), από προσωπικότητες του μεξικανικού σινεμά όπως η ηθοποιός Σίλβια Πινάλ (πρωταγωνίστρια της "Βιριδιάνα"), ο σκηνοθέτης Αρτούρο Ριπστάιν και ο ζωγράφος Αλμπέρτο Χιρονέλα. Προβλήθηκε επίσης το ντοκυμανταίρ που γύρισε ο Ρομπέρ Βαλερί το 1964 με τίτλο «Λουίς Μπουνιουέλ: Ένας κινηματογραφιστής των καιρών μας», στο οποίο ο καλλιτέχνης εκθέτει τις ιδέες, τις αναμνήσεις και τις εμμονές του.

Η εκδήλωση είχε σκοπό να θυμίσει ότι ο Μπουνιουέλ εντάχθηκε οριστικά στη μεξικάνικη κινηματογραφική βιονηχανία το 1946, όταν προσκλήθηκε από τον παραγωγό Όσκαρ Ντανσίγερς για να γυρίσει την ταινία «Το μεγάλο καζίνο», η οποία, αν και εισπακτική αποτυχία, σημάδεψε την έναρξη μιας ιδιαίτερα παραγωγικής περιόδου του σκηνοθέτη.

Μεταξύ 30 Ιουλίου και 2 Αυγούστου θα προβληθούν, σε διάφορες αίθουσες της μεξικανικής πρωτεύουσας, οι ταινίες που γύρισε ο Μπουνιουέλ στη χώρα, από τις οποίες ξεχωρίζουν Los Olvidados (Ξεχασμένοι από την Κοινωνία - 1950), οποία προκάλεσε σφοδρές κριτικές επειδή πρόβαλε τις κοινωνικές αδικίες της εποχής, και Ensayo de un crimen (Η εγκληματική ζωή του Αρτσιμπάλντο Ντέ Λα Κρουθ - 1955).

 

Η οικεία Μπουνιουέλ, στον αριθμό 27 της οδού Φέλιξ Κουέβας, έχει υποστεί μια σειρά από ανακατασκευές από τότε που αγοράστηκε από το ισπανικό κράτος. Από τότε έχει φιλοξενήσει πολιτιστικές εκδηλώσεις σποραδικά.

Ο Ισπανός αξιωματούχος έκφρασε την επιθυμία του αυτός ο χώρος να γίνει «οίκος δημουργών, κέντρο πολιτισμού και έρευνας», γιατί εκεί ήταν που ο Μπουνιουέλ αξιοποίησε τον σουρεαλισμό, «βγάζοντας από το συνηθισμένο αυτό που είχε μέσα». Αν και δεν υπάρχει ακόμα χρονοδιάγραμμα γι’ αυτό το έργο, ο Λασάγιε τόνισε ότι θα προχωρήσει ανάλογα με τα περιθώρια του προϋπολογισμού. «Αυτή η κρίση, αργά ή γρήγορα θα τελειώσει», πρόσθεσε.

Πηγή: Telesur