Το Εθνικό Βραβείο Κοινωνικών Επιστημών της Κούβας στον Εουσέμπιο Λεάλ

Eusebio Leal Spengler

Το Εθνικό Βραβείο Κοινωνικών Επιστημών αυτού του έτους παραχωρήθηκε στον δρ. Εουσέμπιο Λεάλ Σπένγκλερ, Ιστορικό της Πόλης της Αβάνας.

Μια κριτική επιτροπή υπό την προεδρία της Άνα Αντρέα Κάιρο Μπαγεστέρ και αποτελούμενη ακόμα από τους Αϊσνάρα Παρέρα Ντίας, Χουάν Χεσούς Γκουάντσε Πέρες, Μαρία Ισαμπέλ Ντομίνγκες Γκαρσία και Λίδια Τέρνερ Μαρτί, παρέδωσαν το βραβείο στον Εουσέμπιο Λεάλ για την «αντίληψη των Κοινωνικών και Ανθρωπιστικών Επιστημών με έναν ολοκληρωμένο χαρακτήρα, στον οποίο αρθρώνονται οι κοινωνικές, πολιτιστικές και οικονομικές επιπτώσεις και η συνεισφορά τους στον ανθρώπινο μετασχηματισμό και την θεμελίωση της εθνικής ταυτότητας».

Η επιτροπή ομοίως έλαβε υπόψη τη σχολαστική εργασία του Ιστορικού «στη διατήρηση και κοινωνική αναζωογόνηση της Αβάνας ως πόλης, μαζί με τον πολλαπλασιασμό της στις υπόλοιπες πόλεις της χώρας», καθώς και το «παιδαγωγικό έργο, όχι μόνο μέσω μιας ευρείας διδασκαλίας, αλλά και για τη διάδοσή του μέσω του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης και τις προσωπικές ανταλλαγές».

Ο Εουσέμπιο Λεάλ (Αβάνα, 1942) έχει αφιερώσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στη διάσωση των πατρογονικών αξιών της Αβάνας, στην επισκευή των αρχιτεκτονικών προπύργιων της πόλης και στην πραγματοποίηση μιας εργασίας αξιοσημείωτου αντίκτυπου υπέρ της διατήρησης και στήριξης της εθνικής ταυτότητας στις πιο ριζικές της εκφράσεις, ένα έργο που έχει εντυπωθεί στους κατοίκους διαφόρων περιοχών της κουβανικής πρωτεύουσας όπως το γνωστό Ιστορικό Κέντρο.

Το ευρύ πνευματικό του έργο περιλαμβάνει επιπλέον αρκετά βιβλία που έχουν εκδοθεί, διαλέξεις σε διάφορες χώρες και πανεπιστήμια του κόσμου και ιδιαίτερα την αποκατάσταση τόσο αρχιτεκτονικά όσο πολιτιστικά πολυάριθμων τοποθεσιών υψηλής αξίας της κουβανικής πρωτεύουσας και άλλων επαρχιών του νησιού.

Πηγή: cubadebate.cu

Παρουσίαση του βιβλίου «Ναυτική βάση του Γκουαντάναμο: ΗΠΑ εναντίον Κούβας»

Fernando González - Gerardo Hernández (Foto: Anabel Díaz)

Μια ιστορική, πολιτική και νομική ανάλυση, απαραίτητη για την κατανόηση της πολυπλοκότητας μιας διαμάχης περισσότερων από ενενήντα χρόνων, αποτελεί το βιβλίο «Ναυτική βάση του Γκουαντάναμο: Ηνωμένες Πολιτείες εναντίον Κούβας», του εκδοτικού οίκου Ocean Sur, που παρουσιάστηκε την προηγούμενη Παρασκευή στο Διεθνές Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων (ISRI) στην Αβάνα.

Οι συνεισφορές τεσσάρων κουβανών συγγραφέων, υπεύθυνων για ισάριθμα δοκίμια, στην σύγχρονη αξιολόγηση ενός θέματος νευραλγικού για την κατανόηση των σχέσεων μεταξύ ΗΠΑ και Κούβας, συνθέτουν ένα έργο «υποχρεωτικής ανάγνωσης», σύμφωνα με τα λόγια του Χεράρδο Ερνάντες, αντιπροέδρου του ISRI, ο οποίος παρουσίασε το βιβλίο μαζί με τον Φερνάντο Γκονσάλες Γιορτ, αντιπρόεδρο του Κουβανικού Ινστιτούτου Φιλίας των Λαών (ICAP), αμφότεροι ήρωες της Δημοκρατίας της Κούβας.

Το βιβλίο, πρόσθεσε ο Ερνάντες, προσφέρει μια εξήγηση ως προς το γιατί δεν μπορούμε να μιλήσουμε για εξομάλυνση ανάμεσα στις δύο χώρες, ενόσω δεν επιστρέφεται το παράνομα κατεχόμενο έδαφος. Υπογράμμισε επίσης ότι αυτό δεν είναι ένα θέμα που έχει θέση στη δημόσια ατζέντα των ΗΠΑ, γι’ αυτό και κάλεσε να συστρατευτούν στον αγώνα οι φίλοι λαοί με την Κούβα. «Η μεγαλύτερη αξία του έργου είναι να είμαστε ικανοί να το μετατρέψουμε σε εργαλείο αγώνα».

Ο ερευνητής Ερνέστο Λίμια, συγγραφέας ενός εκ των δοκιμίων, υπέδειξε ότι η μεγαλύτερη δύναμη του κειμένου βασίζεται στη νομική ανάλυση, με ευθύνη του Χάρολντ Μπέρτοτ Τριάνα, ο οποίος από την πλευρά του υποστήριξε ότι η κατανόηση ότι η ναυτική βάση είναι καρπός του ιμπεριαλισμού στην πιο βίαιη μορφή του, είναι επίσης κατανόηση της ανάγκης οικοδόμησης μιας από-αποικιακής σκέψης στην ανάλυση του Διεθνούς Δικαίου.

Ο δρ Ελιέρ Ραμίρες Κανιέδο, ο οποίος εμβαθύνει στο βιβλίο σχετικά με το Σύμφωνο Σχέσεων του 1934, εξήγησε ότι η επιστροφή του παράνομα κατεχόμενου εδάφους υπήρχε στην πολιτική βούληση των ανώτατων κουβανών ηγετών, από τις αρχές της Επανάστασης, ακόμα και σε άλλους αγωνιστές προ του 1959, ενώ παρακίνησε σε μια μεγαλύτερη κινητοποίηση της επαναστατικής κοινωνίας πολιτών και μια κατανόηση σε διεθνές επίπεδο γύρω από τον αγώνα για την επιστροφή του.

Τέλος, ο Ρενέ Γκονσάλες Μπάριος, πρόεδρος του Ινστιτούτου Ιστορίας της Κούβας, αναφέρθηκε στις οικολογικές επιπτώσεις του κόλπου του Γκουαντάναμο, καθώς και στις επιπτώσεις για τις ανθρώπινες ζωές στον οικισμό Καϊμανέρα, όπου έχουν καταγραφεί οι περισσότερες καρκινογόνες ασθένειες, ψυχολογικά τραύματα και γαστρεντερικές παθήσεις στην Κούβα, εξαιτίας της μόλυνσης που προκαλεί η βάση. Όπως τόνισε ο συγγραφέας του τελευταίου δοκιμίου του βιβλίου, ο ναυτικός σταθμός έγινε, από τη δημιουργία του, το κατ’ εξοχήν εργαστήριο των στρατιωτικών επιθέσεων των ΗΠΑ στην περιοχή.

Πηγή: Granma

Φιντέλ: Δεν σκεφτήκαμε να εγκαταλείψουμε τη Σιέρα Μαέστρα ούτε όταν έμεινα με τρεις άνδρες και δύο τουφέκια!

Ο Αντάρτικος Στρατός δε θα εγκαταλείψει ποτέ τις θέσεις του στη Σιέρα Μαέστρα εκτός κι αν είναι για να προχωρήσει επί της εθνικής επικράτειας. Ο θάνατος ή η νίκη είναι η μοναδική εναλλακτική που αποδεχόμαστε. Χωρίς ελευθερία και χωρίς πατρίδα κανείς από μας δε θέλει τη ζωή. Η ιδέα να εγκαταλείψουμε τη Σιέρα Μαέστρα δεν μας έβαλε σε πειρασμό ούτε καν όταν έμεινα με τρεις άνδρες και δύο τουφέκια. Με αυτό το πνεύμα έχει σφυρηλατηθεί η συνείδηση των μαχητών μας. Έχουμε μάθει να πολεμούμε ενάντια στο αδύνατο. Εδώ θα πέσουν ένδοξα αν είναι απαραίτητο από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο αντάρτη. Η πατρίδα δεν εγκαταλείπεται για να σωθεί η ζωή. Ένα παράδειγμα αξίζει πάντα περισσότερο από έναν άνθρωπο. 

Το παραπάνω είναι αποσπάσμα από συνέντευξη του Φιντέλ σε βενεζουελάνους δημοσιογράφους, στις αρχές Ιούλη του 1958, όταν διεξαγόταν στη Σιέρα Μαέστρα η πιο κρίσιμη φάση του αγώνα των ανταρτών κατά του στρατού της τυραννίας του Μπατίστα. Ή όπως το είπε με δικά του λόγια: "Όταν 300 άνδρες νίκησαν 10.000".

Πηγή: La victoria estratégica (pp362-363), Oficina de Publicaciones de Consejo de Estado, 2010.