Μαραντόνα: Τότε ήταν άλλο ποδόσφαιρο

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Hoy se cumplen 35 años de este partido de eliminatorias contra Venezuela, en 1985. Yo ya había jugado dos amistosos antes, contra Paraguay y Chile, unos días antes. Pero este era mi primer partido oficial, después del Mundial 82. En esos casi tres años de ausencia, tuve hepatitis, una fractura de tobillo, y los problemas que teníamos los "extranjeros" para jugar en la selección. Antes no habían fechas FIFA, los clubes te retenían el pasaporte, y las federaciones no estaban obligadas a cedernos. Aquél era OTRO FÚTBOL. Era otro mundo. Al llegar a Venezuela, una persona me rompió la rodilla de una patada, entrando al hotel. Eso hoy no podría pasar. Por eso le digo a los periodistas, que hoy hacen mil comparaciones, mil estadísticas, a los que piensan que descubrieron el fútbol, que no se puede comparar. Antes no era como ahora. Era todo distinto. Las canchas, la pelota, los botines, el arbitraje, el entrenamiento, la alimentación, la medicina, el periodismo, los medios de comunicación, el transporte, los hoteles, el descanso. El Fair Play no existía, te cagaban a patadas. Y si no tenías la copa del mundo, no había paraíso. Por eso, Bilardo armó una selección con jugadores locales durante los primeros años. No hubo "europeos". Passarella, Burru y Valdano tampoco venían a jugar. A ellos tampoco los dejaban venir. Con todo esto quiero decirles que yo no me borré. Que yo NUNCA me saqué la camiseta de la selección. No le mientan a la gente. Que la cuarentena no les afecte, muchachos. Porque aunque en algún momento yo no haya estado, la 10 va a ser siempre mía.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Diego Maradona (@maradona) στις 27 Μ

Σήμερα συμπληρώνονται 35 χρόνια από εκείνο το προκριματικό ματς εναντίον της Βενεζουέλας, το 1985. Είχα ήδη παίξει δύο φιλικά πριν, εναντίον της Παραγουάης και της Χιλής, λίγες μέρες νωρίτερα. Αλλά αυτό ήταν το πρώτο επίσημο παιχνίδι μου, μετά το Μουντιάλ του 82. Σε αυτά τα σχεδόν τρία χρόνια απουσίας, έπαθα ηπατίτιδα, ένα σπασμένο αστράγαλο και τα προβλήματα που είχαμε οι "ξένοι" για να παίξουμε στην εθνική ομάδα. Πριν δεν υπήρχαν ημερομηνίες της FIFA, οι σύλλογοι σου κρατούσαν το διαβατήριο και οι ομοσπονδίες δεν ήταν υποχρεωμένες να μας αφήσουν. Εκείνο ήταν ΑΛΛΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ. Ήταν άλλος κόσμος. Φτάνοντας στη Βενεζουέλα, κάποιος μου έσπασε το γόνατο με μια κλωτσιά, μπαίνοντας στο ξενοδοχείο. Αυτό δεν θα μπορούσε να συμβεί σήμερα. Γι 'αυτό λέω στους δημοσιογράφους, που σήμερα κάνουν χίλιες συγκρίσεις, χίλια στατιστικά, σε εκείνους που πιστεύουν ότι ανακάλυψαν το ποδόσφαιρο, ότι δεν μπορούν να συγκριθούν. Πριν δεν ήταν όπως τώρα. Ήταν όλα διαφορετικά. Τα γήπεδα, η μπάλα, τα παπούτσια, η διαιτησία, η προπόνηση, η διατροφή, η ιατρική, η δημοσιογραφία, τα μέσα ενημέρωσης, οι μεταφορές, τα ξενοδοχεία, η ξεκούραση. Το Fair Play δεν υπήρχε, σε έσκιζαν στις κλοτσιές. Και αν δεν έπαιρνες το παγκόσμιο κύπελλο, δεν υπήρχε παράδεισος. Γι’ αυτό το λόγο, ο Μπιλάρδο [ο προπονητής] έφτιαξε μια ομάδα με τοπικούς παίκτες [που έπαιζαν εντός Αργεντινής] τα πρώτα χρόνια. Δεν υπήρχαν «Ευρωπαίοι». Ούτε ο Παρασέλα, ο Μπούρου και ο Βαλντάνο ήρθαν να παίξουν. Ούτε αυτούς δεν τους άφησαν να έρθουν. Με όλα αυτά θέλω να σας πω ότι δεν τα παράτησα. Ότι ΠΟΤΕ δεν έβγαλα τη φανέλα της εθνικής ομάδας. Μην λέτε ψέματα στους ανθρώπους. Μην σας επηρεάζει η καραντίνα, φίλοι. Γιατί αν και κάποτε εγώ δεν θα υπάρχω, τα 10 θα είναι πάντα δικό μου.

Σημείωση: Ο Ντιέγκο αναφέρεται στα προκριματικά για το μουντιάλ του Μεξικό το 1986. Η Αργεντινή τοποθετήθηκε στον ίδιο όμιλο με Κολομβία, Περού και Βενεζουέλα. Οι αγώνες έγιναν μεταξύ 26 Μάη και 30 Ιούνη 1985. Η Αργεντινή κατετάγη πρώτη στον όμιλο και προκρίθηκε. Στο πρώτο ματς (26/5/1985) νίκησε εκτός έδρας τη Βενεζουέλα 3-2, με δύο γκολ του Μαραντόνα και ένα του Πασαρέλα (Πηγή).