Τρίτη 1 Οκτωβρίου 2019

Che: Μονοπάτια, αποτυπώματα, αινίγματα.Το βραβευμενο Ντοκυμαντερ των Victoria Vorontsova, Alexander Luchaninov

Che: Μονοπάτια, αποτυπώματα, αινίγματα.
ΣΕ ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΒΟΛΗ απο 10/10/2019 
ΔΙΑΝΟΜΗ NEW STAR
Σκηνοθεσία : Victoria Vorontsova, Alexander Luchaninov
Παραγωγή: RT 2018, Γλώσσα: Ισπανικά με ελληνικούς υπότιτλους, Διάρκεια: 72’  
Presenters and editors – Ignacio Jubilla, Érika Ortega SanojaEmma TorresPaola GuzmánOliver Zamora OriaRicardo Romero;Cameramen – Maximiliano López SantosPablo Daniel Sánchez RiveraAdolfo Ley JiménezJosé Lius Romero Ortiz
Raúl Blanco UrraRaiber Noé Monagas VelásquezJeyson Puentes;Original idea by Lidia Tishkina;Editor-in-chief – Sergei Kutikov;Producer – Marina Toledo;Audio and visual postproduction -  Nikolay GorokhovSergei OtroshkoDmitri YergulevSergei KukushkinArkadi IvanovVladimir Potyukaev;  
Χρυσή Κάμερα στο US International Film & Video Festival στην κατηγορία Ιστορικά Ντοκιμαντέρ

TRAILER
LINK/PHOTO 
σελιδα στο FACEBOOK



Σε μια περιοδεία σε έξι χώρες, Αργεντινή, Βενεζουέλα, Γουατεμάλα, Μεξικό, Κούβα και Βολιβία, δημοσιογράφοι ακολουθούν τα βήματα του Τσε Γκεβάρα δια θαλάσσης και γης, από τη στιγμή που εγκατέλειψε την Αργεντινή έως τον τελευταίο προορισμό του, τη Βολιβία. Παρουσιάζονται τόποι και τοπία που πέρασε ο Τσε, καθώς και συνεντεύξεις με την οικογένεια, φίλους, συναδέλφους και τους ανθρώπους που συναντήθηκαν ή είχαν κάποια επαφή με τον μεγάλο επαναστάτη.

«Σ’ ευχαριστούμε, Τσε για τη ζωή σου
και το παράδειγμα που μας έδωσες.
Αυτή η γη, είναι η γη σου,
αυτοί οι άνθρωποι είναι οι άνθρωποί σου,
αυτή η επανάσταση είναι η επανάστασή σου!
Μεχρι την τελική νίκη!»

Fidel Castro




Σύνοψη

Ο Ερνέστο Γκεβάρα ήταν ένας από τους πιο σημαίνοντες επαναστάτες του εικοστού αιώνα, αλλά ποια πορεία ακόλουθησε που τον οδήγησε να αγωνιστεί για τα ιδανικά του; Ο μύθος για του Τσε αντανακλάται στα ονόματα των τοποθεσιών που επισκέφθηκε, εκείνους που τον συνόδευαν στον αγώνα του και στα ιστορικά γεγονότα στα οποία συμμετείχε.Σε μια περιοδεία σε έξι χώρες της Λατινικής Αμερικής (Αργεντινή, Βενεζουέλα, Γουατεμάλα, Μεξικό, Κούβα και Βολιβία), διάφοροι ανταποκριτές ακολουθούν τα βήματα του Τσε Γκεβάρα δια θαλάσσης και γης, από τη στιγμή που εγκατέλειψε την Αργεντινή έως τον τελευταίο προορισμό του, τη Βολιβία, αναζητώντας άγνωστες ή κρυφές ιστορίες.Παρουσιάζονται τόποι και τοπία που πέρασε ο Τσε, καθώς και συνεντεύξεις με την οικογένεια, φίλους, τους συναδέλφους και τους ανθρώπους που συναντήθηκαν ή είχαν κάποια επαφή με τον μεγάλο επαναστάτη.

Ανακάλυψαν ιστορίες όπως αυτή του Dr. Baltazar Rodríguez, παππού του ανταποκριτή της ισπανικής RT, Paola Guzmán, που ήταν φίλος με τον Ernesto Che Guevara και ο οποίος συνεργάστηκε μαζί του κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο Μεξικό. 

Η κόρη του Baltazar Rodríguez, Guille Rodríguez, λέει πως ο Che Guevara συναντήθηκε με τον πατέρα της, ο οποίος θα ήταν ο γιατρός του και επίσης πρωταγωνιστής του γάμου του με τη Hilda Gadea.

«Το πρόσωπό του είναι γνωστό σε όλον τον κόσμο και δεν βρίσκεται μόνο σε μνημεία, αλλά και σε μπούζες και καπέλα. Ένα φαινόμενο που μας δείχνει ότι υπήρχε κάτι σε αυτόν τον άντρα που τον ξεχώριζε σπ’ όλους τους άλλους. Και σε κάθε σημείο που θα επισκεπτόμαστε θα ερευνούμε τα γεγονότα που τον έκαναν έναν μοναδικό άνθρωπο.»

« Όταν ακόλουθησα το ίδιο μονοπάτι μ’ εκείνον, όταν μίλησα με τον κόσμο και βλέποντας την υπάρχουσα κατάσταση εδω (Μπουένος Άιρες), άρχισα να συνειδητοποιώ κάτι παραπάνω για τον Τσε. Δεν ήταν τρελός. Ήταν ένας άνθρωπος με ιδανικά, εξαιρετικά ευφυής και καλλιεργημένος και πάνω απ’ όλα ένας εξαιρετικός άνθρωπος. Με άλλα λόγια, κάποιος που θα έδινε την μπλούζα του σε αυτόν που την είχε μεγαλύτερη ανάγκη κι εκείνος θα γύρισε τουρτουρίζοντας στο σπίτι του.»

Ignacio Jubilla - Οδοιπόρος στο μονοπάτι του Τσε Γκεβάρα

«Δεν μπορώ να πάω ενάντια στον μύθο. Είναι αδύνατον. Αλλά πρέπει να συμπληρωσουμε αυτά που υπάρχουν μέσα στο μύθο. Ο Μύθος φορούσε πάνες, είχε αδέρφια, έπαιζε ράγμπι, ποδόσφαιρο, σκάκι. Είχε δυο χέρια και δυο πόδια κι έναν πολύ συγκεκριμμένο τρόπο σκέψης.»

Juan Martin Guevara - Μικρός αδερφός του Τσε Γκεβάρα

«Πενήντα χρόνια μετά το θάνατό του, ο Τσε παραμένει μια επικίνδυνη μορφή για τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. Το γεγονός ότι οι επαναστατικές του ιδέες είναι καθ’ όλα λογικές, είναι γι’ αυτούς απειλή. Όταν μελετήσεις την ζωή του Τσε Γκεβάρα, κατανοήσεις πως εξελίχθηκαν οι πολιτικές του απόψεις, αρχίζεις να κατανοείς το επίπεδο συνοχής του ως επαναστάτη. Ήταν έτοιμος να υπερασπιστεί την ιδεολογία του καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του έως το θάνατό του.»

Juan Lenzo - Καθηγητής Πανεπιστημίου Βενεζουέλας




Ο Τσε από νεαρή ηλικία (μέχρι και λίγες ώρες πριν τη δολοφονία του) συνήθιζε να κρατάει ημερολόγιο στο οποίο κατέγραφε οτιδήποτε ζούσε και συνέβαινε γύρω του. Το ημερολόγιό του για το μεγάλο ταξίδι στη Λατινική Αμερική θα γίνει βιβλίο και θα εκδοθεί σε πολλές χώρες του κόσμου. Τα «Ημερολόγια μοτοσικλέτας», όπως είναι ο τίτλος του βιβλίου, είναι η καταγραφή των περιπετειών που έζησαν οι δυο φίλοι, των αντιξοοτήτων και δοκιμασιών που βίωσαν, των εντυπώσεων του Τσε και των σκέψεών του, που μέρα τη μέρα τις βλέπουμε να «μπαίνουν» σε μια όλο και πιο ξεκάθαρη ταξική «σειρά».

Τον Δεκέμβρη του 1951 είναι ήδη 23 χρονών όταν με τον 29χρονο φίλο του Αλμπέρτο Γκρανάδο, που ήταν βιοχημικός με ειδίκευση στη λεπρολογία, ξεκινάνε με μια μοτοσικλέτα ένα μακρύ ταξίδι για να γνωρίσουν τη Λατινική Αμερική· από το Μπουένος Άιρες της Αργεντινής καταλήγουν στο Καράκας της Βενεζουέλας, όπου οι δρόμοι τους χωρίζουν.

Ταξιδεύοντας σε χώρες της Λατινικής Αμερικής ο Ερνέστο Γκεβάρα έρχεται σε επαφή με ανθρώπους που ζουν παραπεταμένοι, φτωχοί, πεινασμένοι, με ελλιπή ή καθόλου περίθαλψη και στοιχειώδη δικαιώματα, δίπλα σε κάποιους άλλους, λίγους, που απολαμβάνουν τη χλιδή. Και τότε «…άρχισα να βλέπω ότι υπήρχε κάτι που μου φαινόταν τότε σχεδόν εξίσου σημαντικό με την καριέρα μου ή με τη συμβολή μου στην ιατρική επιστήμη και αυτό ήταν να βοηθήσω εκείνους τους ανθρώπους».

Απόσπασμα από τα «Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας»

Στο χωριό Μπακεδάνο (Χιλή) ο Τσε με τον Αλμπέρτο θα γνωρίσουν ένα ζευγάρι Χιλιανών κομμουνιστών εργατών. Η δύναμη των νέων ιδεών, που παίρνουν σάρκα και οστά μετά την νικηφόρα Οχτωβριανή Επανάσταση των μπολσεβίκων στη χώρα του Λένιν, έχει ήδη αρχίσει να επιδρά καταλυτικά στη συνείδηση του νεαρού Αργεντίνου ιδεολόγου γιατρού.

«Στο φως ενός κεριού που ανάψαμε για να φτιάξουμε ματέ και να φάμε λίγο ψωμοτύρι, τα συσπασμένα χαρακτηριστικά του εργάτη αποκτούσαν κάτι το μυστηριώδες και το τραγικό, ενώ με το απλό και εκφραστικό του λεξιλόγιο μας διηγιόταν για τους τρεις μήνες που πέρασε στη φυλακή, για τη γυναίκα του, που τον είχε ακολουθήσει πιστά, πεινασμένη, για τα παιδιά, που τα είχαν αφήσει σε έναν πονόψυχο γείτονα, για την ανώφελη περιπλάνησή του σε αναζήτηση δουλειάς, για τους συντρόφους που εξαφανίστηκαν μυστηριωδώς και που, καταπώς έλεγαν, τους είχαν ρίξει στη θάλασσα.

Αυτό το ζευγάρι, που τουρτούριζε μέσα στη νύχτα της ερήμου, κολλημένοι ο ένας στον άλλο, ήταν η ζωντανή εικόνα των προλετάριων όλου του κόσμου. Δεν είχαν ούτε μία τριμμένη κουβέρτα να σκεπαστούν. Τους δώσαμε λοιπόν μια από τις δικές μας και εμείς βολευτήκαμε όπως όπως κάτω από την άλλη. Ήταν από εκείνες τις φορές που υπέφερα πολύ από το κρύο, αλλά και που ένιωσα πιο αδελφωμένος με αυτό το, άγνωστο για μένα, ανθρώπινο είδος…

Στις οχτώ το πρωί βρήκαμε ένα φορτηγό που θα μας πήγαινε ως το χωριό Τσουκικαμάτα, και έτσι χωρίσαμε με το ζευγάρι, που θα πήγαινε στο μεταλλείο θείου στην Κορδιλιέρα – έναν τόπο όπου το κλίμα είναι από τα χειρότερα και οι συνθήκες ζωής τόσο δύσκολες, ώστε ούτε σου ζητούν κάρτα εργασίας ούτε ελέγχουν τα πολιτικά σου φρονήματα. Το μόνο που μετράει είναι ο ενθουσιασμός με τον οποίο ο εργάτης πάει να καταστρέψει τη ζωή του, παίρνοντας ως αντάλλαγμα τα ψίχουλα που του επιτρέπουν να επιβιώσει.

(…) Στ’ αλήθεια, είναι κρίμα που πάρθηκαν κατασταλτικά μέτρα εναντίον τέτοιων ανθρώπων. Αν αφήσουμε κατά μέρος τον κίνδυνο που μπορεί να αντιπροσωπεύει ή όχι για τον υγιή βίο ενός συνόλου, το «σκουλήκι του κομουνισμού», που είχε επωαστεί μέσα του, δεν ήταν τίποτ’ άλλο από μια φυσική επιθυμία για κάτι καλύτερο, μια διαμαρτυρία κατά της χρόνιας πείνας, που την εξέφραζε με την αγάπη του προς αυτή την ξένη θεωρία, την ουσία της οποίας δε θα μπορούσε ποτέ να καταλάβει, μα που η απλή της μετάφραση στο «ψωμί για τον φτωχό» ήταν έννοια του χεριού του και επιπλέον τον γέμιζε με ελπίδα.»

Eρνέστο Γκεβάρα ντε λα Σέρνα. Ή απλά Τσε.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σχολιάστε...