Ο Αλεχάνδρο Φέρας Πεγίκερ μόλις γιόρτασε τα 97α του γενέθλια. Ήταν ο μεγαλύτερος από τους εκατό περίπου αντάρτες (μεταξύ αυτών δύο από τους αδελφούς του) που επιτέθηκαν στον στρατώνα Μονκάδα στο Σαντιάγο της Κούβας (νοτιοανατολικά) τον Ιούλη του 1953.
Η επιχείρηση απέτυχε, αλλά άναψε τη φλόγα της επανάστασης. Η φυγή του δικτάτορα Φουλχένσιο Μπατίστα, τα ξημερώματα της 1ης Γενάρη 1959, εξέπληξε τον Αλεχάνδρο εξόριστο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Χωρίς τη σύζυγό του, ταξίδεψε στην Αβάνα "στο πρώτο αεροπλάνο": «Έφτασα πριν από τον Φιντέλ», ο οποίος ακόμα βρισκόταν στο Σαντιάγο. «Έπρεπε να έρθω να ενσωματωθώ στην επανάσταση εδώ», λέει ο Αλεχάνδρο, στο μικρό μουσείο αφιερωμένο στην Μονκάδα που ίδρυσε ο ίδιος στην πρωτεύουσα.
Μετά, «δεν έχω φύγει ποτέ από εδώ, από τη χώρα». «Ήταν μια αναγκαιότητα να κάνουμε μια επανάσταση» εναντίον της δικτατορίας του Μπατίστα, εξηγεί, γιατί είχε σχέση με το να αγωνιστούμε «για το μέλλον». Αλλά πάνω απ 'όλα, «η επανάσταση ήταν ο Φιντέλ». Και μετά το θάνατό του το 2016; «Για μας, ο Φιντέλ δεν έχει πεθάνει, διατηρούμε τον Φιντέλ ζωντανό», διότι «συνεχίζουμε να κάνουμε επανάσταση», επιβεβαιώνει ο Αλεχάντρο, πεπεισμένος ότι αυτή «μπορεί να διαρκέσει άλλα 50 χρόνια»: «όσο η επανάσταση έχει λαό, είναι εγγυημένη».
 |
| O Alejandro Ferras Pellicer έξω από το Μουσείο των Ηρώων στην Αβάνα, που ο ίδιος ίδρυσε |
Πηγή: eltiempo.com
Foto: Adalberto Roque / AFP
