Ο Μαραντόνα καταδικάζει την καταστολή στην Αργεντινή, στον απόηχο των διαμαρτυριών κατά του νέου συνταξιοδοτικού νόμου

 

Ο θρύλος του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, ο αργεντινός Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα, καταδίκασε την καταστολή κατά των συμμετεχόντων στη μαζική κινητοποίηση της Δευτέρας κατά της προσαρμογής στις συντάξεις, που συζητoύνταν στο Κογκρέσο.

"Θέλω να βλέπω τον κόσμο της χώρας μου όπως την ημέρα που φέραμε το κύπελλο το 1986. Δεν θέλω να τον βλέπω όπως τον είδα σήμερα. Και προσοχή, εδώ δεν υπάρχει πολιτική σημαία. Εδώ υπάρχει κόσμος που υποφέρει. Ζήτω η Αργεντινή!", έγραψε ο Μαραντόνα στο λογαριασμό του στο Instagram.

Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πολλοί χρήστες έχουν δημοσιεύσει φωτογραφίες και βίντεο που δείχνουν τη μαζική καταστολή της Δευτέρας, με αποτέλεσμα πολλούς τραυματίες, σε αρκετές περιπτώσεις ηλικιωμένους.

Ο Edgardo Esteban έγραψε: "Μαύρη Δευτέρα στην Αργεντινή. Άλλη μια φορά κυνήγι ανθρώπων. Ενώ στο Κογκρέσο συζητείται ο νόμος μεταρρυθμίσεων στις παροχές, απέξω η καταστολή συνεχίζεται. Πολλοί οι τραυματίες από πετροβολισμούς και πλαστικές σφαίρες σαν αποτέλεσμα της αστυνομικής καταστολής".

Πηγή: Telesur

ΥΓ: Η μεταρρύθμιση στο συνταξιοδοτικό που ήθελε να περάσει ο πρόεδρος Μάκρι έγινε τελικά νόμος χθες Τρίτη στη βουλή της Αργεντινής, με οριακή πλειοψηφία 127 υπέρ, 116 κατά, 2 λευκά και 10 απουσίες. Στους 107 κυβερνητικούς βουλευτές χρειάστηκε να προστεθούν άλλοι 20 περονιστές από τις επαρχίες, οι αποκαλούμενοι dialoguistas (συναινετικοί). Οι τελευταίοι υπερψήφισαν το νόμο που περικόπτει τις συντάξεις με το επιχείρημα ότι οι επαρχίες τους χρειάζονται την κρατική χρηματοδότηση για να πληρώσουν μισθούς και επιδόματα (Πηγή: pagina12.ar).

Πουέρτο Ρίκο: Η ανεξαρτησία είναι αναγκαιότητα

Μ. Μισαηλίδης (αριστερά) - Γ. Τσαλαβούτας (δεξιά)

Παραθέτω την ομιλία μου στην εκδήλωση της 9/12/2017:  Πουέρτο Ρίκο: η ανεξαρτησία είναι αναγκαιότητα

 Σήμερα θα συζητήσουμε για το Πουέρτο Ρίκο, για την ιστορία του, για τις  πρόσφατες εξελίξεις στην οικονομία του καθώς και το σαρωτικό χτύπημα του τυφώνα Μαρία πριν 2 ½ μήνες περίπου, με αφορμή το μικρό αυτό βιβλίο του Ραφαέλ Κάνσελ Μιράντα, ιστορικού ηγέτη του αγώνα για την ανεξαρτησία, με τίτλο «Πουέρτο Ρίκο: Η ανεξαρτησία είναι αναγκαιότητα», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Pathfinder σε αγγλικά και ισπανικά. Θα γίνει επίσης εκτενής αναφορά στο ζήτημα των πολιτικών κρατουμένων από το Πουέρτο Ρίκο σε φυλακές των Ηνωμένων Πολιτειών.

Ι. ΓΕΝΙΚΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ - ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Το Πουέρτο Ρίκο είναι νησιωτικό κράτος της Καραϊβικής, που αποτελείται από το ομώνυμο νησί, το μικρότερο σε μέγεθος των Μεγάλων Αντιλλών (με έκταση περίπου όσο η Κύπρος), και αρκετά μικρότερα, με σημαντικότερα τα Βιέκες, Μόνα και Κουλέμπρα. Έχει πληθυσμό περίπου 3,5 εκατ. κατοίκους, ενώ άλλοι τόσοι περίπου είναι οι πορτορικάνοι της διασποράς, που στη συντριπτική πλειοψηφία τους ζουν και εργάζονται στις ΗΠΑ. Το Πουέρτο Ρίκο ήταν ισπανική αποικία από την άφιξη του Κολόμβου το 1493 μέχρι το 1898, όταν οι Ισπανοί ηττήθηκαν στον ισπανοαμερικανικό πόλεμο και αναγκάστηκαν να παραχωρήσουν τις τελευταίες αποικίες τους, δηλ. την Κούβα, το Πουέρτο Ρίκο και τις Φιλιππίνες.

Από τότε το Πουέρτο Ρίκο έγινε αποικία των ΗΠΑ. Από το 1917, όταν ψηφίστηκε ο Νόμος Τζόουνς, οι κάτοικοι του Πουέρτο Ρίκο είναι τυπικά πολίτες των ΗΠΑ, όχι όμως με τα ίδια δικαιώματα. Από το 1952 εγκαινιάστηκε το νέο-αποικιακό καθεστώς του λεγόμενου «Ελεύθερου Συνδεδεμένου Κράτους» (Estado Libre Asociado στα ισπανικά) ή «Κοινοπολιτείας» (Commonwealth of Puerto Rico στα αγγλικά), με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Σύμφωνα με απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ, «είναι μη ενσωματωμένη περιοχή που ανήκει αλλά δεν αποτελεί τμήμα των Ηνωμένων Πολιτειών».

Το Πουέρτο Ρίκο έχει δικό του σύνταγμα και κυβέρνηση, αλλά για τα πιο σημαντικά ζητήματα –κυρίως σχέσεις με το εξωτερικό- αποφασίζουν το Κογκρέσο και ο πρόεδρος των ΗΠΑ. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα το νησιωτικό κράτος να μην μπορεί να κηρύξει μονομερώς την ανεξαρτησία του. Επίσης οι πολίτες του Πουέρτο Ρίκο δεν μπορούν να ψηφίσουν στις εκλογές των ΗΠΑ, παρά μόνο αν είναι μόνιμοι κάτοικοι σε κάποια από τις 50 πολιτείες ή το Διαμέρισμα της Ουάσινγκτον.

"Να λευτερωθούμε για να ξεσηκωθούμε", του Ραφαέλ Κάνσελ Μιράντα

Rafael Cancel Miranda

Liberarnos para levantarnos	Να λευτερωθούμε για να ξεσηκωθούμε
Ningún huracán, llámese María o Trump, podría jamás doblegar a un pueblo de cara al sol.	Κανένας τυφώνας, ας λέγεται και Μαρία ή Τραμπ, ποτέ  δε θα μπορούσε να λυγίσει με πρόσωπο στον ήλιο έναν λαό.
No supliques, pueblo mío, los derechos se demandan, y a ti te sobran los bríos para confrontar el mañana.	Μην ικετεύεις, λαέ μου, τα δικαιώματα διεκδικούνται, κι από σένα το σφρίγος περισσεύει το αύριο για ν’ αντιμετωπίσεις.
Tú no eres aguantón, como quisieran que fueras los que ven al invasor como autoridad suprema.	Εσύ ανεκτικός δεν είσαι, όπως θα ήθελαν να είσαι αυτοί που βλέπουν τον εισβολέα σαν αρχή ανωτέρα.
Somos hijos de Betances, Mariana y de Albizu, y seguiremos pa'lante, sin temor al enemigo.	Είμαστε τέκνα του Μπετάνσες [1], της Μαριάνα [2] και του Αλμπίσου [3] και θα συνεχίσουμε εμπρός, χωρίς φόβο στον εχθρό.
Pues somos un pueblo fuerte, lo dice nuestra historia, aunque quieren convencerte de que somos de alma floja.	Γιατί είμαστε λαός δυνατός, η ιστορία μας το λέει, αν και θέλουν να σε πείσουν ότι είσαι στην ψυχή μαλθακός.
No es cuestión de levantarte y seguir encadenado, es cuestión de liberarte y marcar tus propios pasos.	Δεν είναι θέμα να σηκωθείς και αλυσοδεμένος να συνεχίσεις, είναι θέμα να λευτερωθείς και τα δικά σου βήματα να σφραγίσεις.
Rafael Cancel Miranda 6 de diciembre de 2017	Ραφαέλ Κάνσελ Μιράντα [4] 6 Δεκέμβρη 2017

(Gracias a Deborah Santana Berman por compartir este poema. / Ευχαριστώ την Ντέμπορα Σαντάνα Μπέρμαν που μου κοινοποίησε αυτό το ποίημα.)

[1] Ramón Emeterio Betances y Alacán [1827-1898]. Θεωρείται Πατέρας του πορτορικάνικου κινήματος ανεξαρτησίας, και μεγάλος υπέρμαχος της κατάργησης της δουλείας.

[2] Mariana Grajales Cuello (1808–1893). Κουβανή πατριώτισσα και εμβληματική μορφή των αγώνων του γυναικείου κινήματος και κατά της δουλείας. Οι γιοί της –με πιο γνωστό τον Αντόνιο Μασέο Γκραχάλες- πολέμησαν για την ανεξαρτησία της Κούβας.

[3] Pedro Albizu Campos (1891–1965). Ηγετική μορφή του κινήματος ανεξαρτησίας του Πουέρτο Ρίκο από το 1930 μέχρι το θάνατό του.

[4] Rafael Cancel Miranda (1930). Ο σημαντικότερος ίσως εν ζωή πορτορικάνος αγωνιστής της ανεξαρτησίας. Καταδικάστηκε σε πολυετή φυλάκιση για την ένοπλη επίθεση, μαζί με άλλους τρεις νέους πατριώτες, στο κογκρέσο των ΗΠΑ το 1954 με σκοπό για να τραβήξουν την διεθνή προσοχή σχετικά με το αποικιακό ζήτημα του Πουέρτο Ρίκο. Κάτω από διεθνή πίεση απελευθερώθηκε το 1979, μετά από 25 χρόνια στη φυλακή. Του ιδίου: Ευχαριστώ, Φιντέλ