Νέο βραβείο δημοσιογραφίας "Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες" στο Μεντεγίν της Κολομβίας

Αρχική δημοσίευση: ispania.gr

Το Μεντεγίν της Κολομβίας, που έχει χαρακτηριστεί από τη Wall Street Journal ως η πιο πρωτοποριακή πόλη στον κόσμο, φιλοξένησε στις 8 Ιουλίου τα πρώτα βραβεία δημοσιογραφίας Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες για τις καλυτερες δουλειές δημοσιογράφων που δημοσιεύονται στην ισπανική και πορτογαλική γλώσσα, στις χώρες της αμερικανικής ηπείρου και στην ιβηρική χερσόνησο.

Το Ίδρυμα Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες για τη Νέα Ιβηροαμερικανική Δημοσιογραφία (FNPI) και ο δήμος του Μεντεγίν ηγούνται μιας συνεργασίας δημοσίου και ιδιωτικού τομέα μαζί με την τράπεζα Bancolombia και τον επιχειρηματικό όμιλο Grupo Sura στην πατρίδα του νομπελίστα κολομβιανού συγγραφέα, ο οποίος ήταν και σπουδαίος δημοσιογράφος. 

Το Μεντεγίν φιλοξενεί αυτό το βραβείο το οποίο εμπνέεται από τα ιδανικά του ιδρυτή του FNPI - οποίος σε μια από τις διάσημες φράσεις του είχα χαρακτηρίσει τη δημοσιογραφία "το καλύτερα επάγγελμα στον κόσμο" - και τη δυναμική της καινοτομίας και της ηγετικής θέσης της πόλης.

Στην τελετή της παρουσίασης της 8ης Ιουλίου στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης του Μεντεγίν, θα τεθούν οι βάσεις του διαγωνισμού. Στην εκδήλωση θα προεδρεύσει ο δήμαρχος του Μεντεγίν, Ανίμπαλ Γκαβίρια και ο γενικός διευθυντής του FNPI, Χάιμε Αμπέγιο Μπάνφι. Μαζί τους θα παρίστανται οι καθηγητές του ιδρύματος, Μαρία Τερέσα Ροντέρος, Χερμάν Ρέι και Έκτορ Άμπαντ Φασιολίνσε, οι οποίοι είναι και μέλη ης κριτικής επιτροπής του βραβείου.

Σύμφωνα με τον Αμπέγιο Μπάνφι, "η θέσπιση του βραβείου δημοσιογραφίας Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες αντιπροσωπεύει μια ουσιαστική αλλαγή στον τρόπο που παραδοσιακά καθορίζονται οι κατηγορίες αυτών των διακρίσεων, καθώς η κριτική επιτροπή και το FNPI έχουν αναλάβει το ρίσκο να δουλέψουν με τον υβριδισμό και τη σύγκλιση που χαρακτηρίζουν μια εποχή βαθιών μετασχηματισμών στο επάγγελμα".

Το Νοέμβρη, το Μεντεγίν θα γίνει το σκηνικό μιας γιορτής της δημοσιογραφίας, κατά το γεγονός της βράβευσης στο οποίο θα συμμετέχει όλη η πόλη, με εκδηλώσεις ανοιχτές στο κοινό, μεταξύ των οποίων θα υπάρχουν διαλέξεις, εργαστήρια και εκθέσεις με ό,τι καλύτερο από την ιβηροαμερικανική δημοσιογραφία. Αυτές οι εκδηλώσεις θα προβληθούν επίσης σε όλο τον κόσμο μέσω μεταδόσεων από το ίντερνετ.

Μετά την εναρκτήρια εκδήλωση στο Μεντεγίν στις 8 Ιουλίου, θα ακολουθήσουν αντίστοιχες εκδηλώσεις στο Σαντιάγο της Χιλής (9 Ιουλίου), στη Λίμα του Περού (11 Ιουλίου), και στην Πόλη του Μεξικού, στις 8 Αυγούστου.

 Πηγή: fnpi.org

Την ύπαρξη αυτοκρατορία προγενέστερης των Ίνκας στο Περού υποστηρίζουν νέα ευρήματα

Αρχική δημοσίευση: ispania.gr

Ο Πολωνός ερευνητής, Κριστόφ Μακόφσκι, ανακοίνωσε την προηγούμενη Παρασκευή ότι η πρόσφατα ανακάλυψη ενός νεκρικού θαλάμου με λείψανα από περισσότερες από 50 γυναίκες ευγενείς της φυλής Ουάρι, στο Ουαρμέι του βόρειου Περού, αντιστοιχεί σε μια αυτοκρατορία προγενέστερη των Ίνκα, η οποία, όπως και αυτή των Ίνκα, περιλάμβανε και άλλους πολιτισμούς και επεκτάθηκε με τη στρατιωτική ισχύ.

Ο Μακόφσκι έδειξε ότι οι Ουάρι, των οποίων το κέντρο βρισκόταν στην περιοχή των Νότιων Άνδεων της Αρεκίπα, ήταν μια συνομοσπονδία, όπως κάθε αυτοκρατορία. Είχε τάξη ευγενών και ηγέτη, σαν τον Μάνκο Καπάκ, τον πρώτο αυτοκράτορα των Ίνκα. Αυτός ο ηγέτης, χάρη στη στρατιωτική του δύναμη, πέτυχε να ενσωματώσει πολύ κόσμο, με τη θέλησή του ή με τη βία.

Το εύρημα, όπως είπε, προσφέρει πολύτιμες πληροφορίες σχετικά με την παρακμή του βόρειου προ-ινκαϊκού πολιτισμού Μοτσίκα και την κατάκτηση των πολιτισμών της βόρειας ακτής του Περού από την αυτοκρατορία Ουάρι.

Σύμφωνα με τον Μακόφσκι, τα παραπάνω επιβεβαιώνουν τη σημασία που δίνουν στους Ουάρι οι μελετητές αυτού του πολιτισμού, ως πιθανού πρωταγωνιστή μιας απότομης αλλαγής στην ιστορία του πολιτισμού των Άνδεων κατά την περίοδο μεταξύ 600 και 1000 μ.Χ.

Ο Πολωνός αρχαιολόγος δήλωσε ότι υπήρξαν και επιρροές των πολιτισμών του Βορρά στο Νότο, αλλά όχι βαθιές. Αντίθετα, από το 600 μ.Χ. παρατηρείται καθολική αλλαγή στις τεχνολογίες, στις τεχνικές κατασκευής, στον τρόπο ένδυσης, κόμμωσης, ύφανσης και βαφής, στη χειροτεχνία, στη διάδοση των γνώσεων του χαλκού καθώς και το απόγειο της παραγωγής αργύρου. Με άλλα λόγια, οι γνώσεις που προέρχονται από το Νότο επιβάλονται στο Βορρά και αλλάζουν όλα τα σύμβολα εξουσίας και τα στοιχεία τελετουργίας.

Πηγή: Telesur

El Caso de Costas Sakkas, en huelga de hambre desde el 4 de junio

Costas Sakkas, un anarquista de 29 años, sigue en huelga de hambre por más de 30 días, desde el 4 de junio. Sakkas fue detenido el 4 de diciembre de 2010 por posesión de armas de fuego y supuesta participación en una organización terrorista desconocida. Él solo admitió la posesión de las armas y sus principios anarquistas.

Sin embargo, 4 meses después, y sin ninguna evidencia más, se acusa por ser miembro de la organización de lucha armada “Sinomosía Pirínon tis Fotiás” – SPF – (Conspiració de Nucleos del Fuego). El mismo Sakkas afirma que es víctima de una maquinacíón por parte del entonces ministro de Justicia, Cristos Papoutsis, con el fin de promocionar un éxito de su gobierno contra el terrorismo.

Poco antes de cumplir 18 meses encarcelado sin juicio – máximo period de prisión preventina según la constitución griega – Sakkas se acusa por 160 ataques con explosivos, por los cuales SPF se ha asumido la responsabilidad. En consecuencia, su periodo de prisión preventiva se extiende hasta los 30 meses.

Dicha periodo – el máximo por dos casos judiciales según la ley – expira el 4 de junio, y Sakkas toma la gran decisión de empezar una huelga de hambre como ultimo medio de proclamar su inocencia y pedir su liberación. Hasta ahora ha perdido por lo menos el 10% de su peso y su estado de salud sigue deteriorando.

La semana pasada fue crítica para su caso, porque los jueces rechazaron la última petición de liberación por parte de la defensa. Además, el partido de Nueva Democracia (derecha), que constituye el elemento mayoritario del gobierno de coalición griego, caracterizó Sakkas como “acusado por anarquísmo”: Una incuestionable demostración de persecución por creencias políticas.

Costas Sakkas concluye su declaración, en la que explica las razones por las cuales se hace la huelga de hambre, con unos versos del poema “Muere Lentamente”de Pablo Neruda, el poeta de la lucha y también del amor.

Muere lentamente [...],
quien no arriesga lo cierto por lo incierto
para ir detrás de un sueño,
quien no se permite por lo menos una vez en la vida,
huir de los consejos sensatos.    

[...] Evitemos la muerte en suaves cuotas,
recordando siempre que estar vivo
exige un esfuerzo mucho mayor
que el simple hecho de respirar.