 |
| Eliseo Reyes Rodríguez (Ronaldo) |
Tης Lisbet Penín Matos
Ρονάλντο. Ποιος είναι αυτός ο άνδρας; Σήμερα θα τολμούσα να πω ότι είναι αθάνατος, καθώς ακόμα πολλοί άνθρωποι θυμούνται τη γενναιότητα, την αγάπη, την αφοσίωση, την πειθαρχία, τη στοργή, την απλότητα και τον ηρωισμό του.
Γεννήθηκε στο Σαντιάγο της Κούβας, «την καυτή γη». Ίσως ήταν αυτός ένας από τους λόγους που τον ώθησαν και του έδωσαν δύναμη και θάρρος για να γίνει από πολύ νέος ένας από τους ανεκτίμητους άνδρες της ιστορίας και της δόξας αυτού του νησιού της Καραϊβικής.
Ο Ρονάλντο συνάντησε τον έρωτα με τη Νέλια Μπαρέρας. Απ’ αυτή την ένωση γεννήθηκαν τρία παιδιά, ο Ελισέο, η Μαρισέλα και ο Ρενέ. Ανέκδοτες μαρτυρίες επιβεβαιώνουν ότι ήταν ένας άνθρωπος της οικογένειας. Διηγούνται ότι πολλές φορές πήγαινε με τα παιδιά του στη δουλειά για να περνάει χρόνο μαζί τους ενώ εκπλήρωνε τα καθήκοντά του.
Ροναλντο, Ελισέο Ρέγιες, καπετάν Σαν Λουίς… Πόσοι τρόποι για να γνωρίσουμε ένα μόνο άνθρωπο! Πόση τιμή! Πόση αγάπη για την Κούβα!
Στις αναγνώσεις των γραπτών του μπορεί να εκτιμήσει κανείς την ευαισθησία για τη φύση και τις άπειρες σκέψεις που αφιέρωνε στην οικογένειά του:
«Σήμερα βρίσκομαι σε αποστολή περιφρούρησης ενός όμορφου τόπου και λυπούμαι που δεν έχω μαζί μου μια φωτογραφική μηχανή για να βγάλω μερικές φωτογραφίες αυτού του μέρους. Βρίσκομαι σ’ ένα βουνό που είναι ισάξιο με τα πιο γραφικά που έχω δει στις ταινίες. […] Πιο κάτω απ’ το ζεστό φως του πρωινού ήλιου λάμπει ο τόπος και με κάνει να διακόπτω το διάβασμά μου (διαβάζω το Μοναστήρι της Πάρμας) και να θυμάμαι τα αγαπημένα μου πλάσματα: τη σύζυγό μου, τον Ελισεϊτο, τη Μαρισέλα και το Ρενεσίτο […]».
Αλλά πλησίαζε πια η ημερομηνία. Η ημερομηνία που θα έλεγε αντίο στη Νέλια, στα παιδιά του, στη μητέρα του· η ημερομηνία που θα βάδιζε προς τη Γλυκιά Άβυσσο [1].
Τον Ιούλιο του 1966 άρχισε η εκπαίδευση για την ομάδα των διεθνιστών μαχητών. Λίγο μετά ο Ρονάλντο θα ήξερε ποιος ήταν επικεφαλής: ο Τσε. Στο εξής άλλα χώματα θα γίνονταν μάρτυρες της αφοσίωσης και της δέσμευσης του Ρονάλντο. Ο προορισμός ήταν η Βολιβία.
Ήταν 27 ετών όταν το ημερολόγιο σημάδεψε την ημερομηνία 25 Απρίλη 1967. Η αποστολή του ήταν να στήσει μια ενέδρα για να εμποδίσει την προέλαση των εχθρικών στρατευμάτων, αλλά έπεσε κάνοντας το καθήκον του.
Για τον καπετάν Σαν Λουίς ο Τσε έγραψε στο ημερολόγιο του: «Έχουμε χάσει τον καλύτερο άνδρα του αντάρτικου και, φυσικά, έναν από τους στηλοβάτες του, σύντροφο δικό μου από τότε που, σχεδόν παιδί, ήταν αγγελιοφόρος της Τέταρτης Φάλαγγας, μέχρι την εισβολή κι αυτή τη νέα επαναστατική περιπέτεια· για το θάνατό του μένει μόνο να πούμε, για ένα υποθετικό μέλλον που θα μπορούσε να αποκρυσταλλωθεί: Το μικρό λείψανο σου του γενναίου καπετάνιου έχει ξεπεράσει στο άπειρο τη μεταλλική μορφή του…».
Ο καπετάν Σαν Λουίς, ένα νέος γίγαντας. Σήμερα θα ήταν 77 ετών [2].
[1] El dulce abismo: Τραγούδι του Σίλβιο
Ροντρίγκες εμπνευσμένο από το γράμμα που έγραψε ο καπετάν Σαν Λουίς στη Νέλια Μπαρόσο
πριν φύγει για τη Βολιβία ως μέλος του αντάρτικου του Τσε.
[2] Φέτος συμπληρώνονται 50 χρόνια από την πτώση
στη μάχη του καπετάν Σαν Λουίς, ο οποίος γεννήθηκε στις 27 Απρίλη 1940. Έπεσε δύο
μέρες πριν συμπληρώσει τα 27 χρόνια.
