Η παλαιστινο-ισραηλινή διένεξη με την πένα ενός Κουβανού σκιτσογράφου

Τα παρακάτω σκίτσα είναι του Κουβανου σκιτσογράφου Adán Iglesias Toledo.

Ο Adán Iglesias Toledo (Αβάνα, 1965) είναι απόφοιτος σχολής Εικαστικών Τεχνών, μέλος της Ένωσης Δημοσιογράφων Κούβας (UPEC)  και της Ένωσης Συγγραφέων και Καλλιτεχνών Κούβας (UNEAC).  Συνεργάζεται με την εφημερίδα Juventud Rebelde και με τo ισπανόφωνo πρόγραμμα του αραβικού δορυφορικού καναλιού AL Mayadeen.

Πηγή: Cubadebate.cu
Βιογραφικό καλλιτέχνη: dedete.cu

59 χρόνια Κουβανική Επανάσταση - Σάββατο 3/2, 7.00 μ.μ., Asclaye

facebook event

Roque Dalton: Το 1957 είδα τον Λένιν στη Μόσχα

Roque Dalton (1935-1975)

Και έγραψα τότε ένα ποίημα πολύ οικείων αιτημάτων, απόλυτα σύμφωνα με την ηλικία των είκοσι δύο ετών ενός ανθρώπου που θα ήθελε να είναι σε όλη τη ζωή του είκοσι δύο ετών:

Για τους αγρότες της πατρίδας μου

Θέλω τη φωνή του Λένιν.

Για τους προλετάριους της πατρίδας μου

Θέλω το φως του Λένιν.

Για τους κυνηγημένους της πατρίδας μου

Θέλω την ειρήνη του Λένιν.

Για τη νεολαία της πατρίδας μου

Θέλω την ελπίδα του Λένιν.

Για τους δολοφόνους της πατρίδας μου,

Για τους δεσμοφύλακες της παρτίδας μου,

Για τους λοιδωρούς της πατρίδας μου,

Θέλω το μίσος του Λένιν,

Θέλω την γροθιά του Λένιν,

Θέλω το μπαρούτι του Λένιν.

Εγώ ήμουν τότε ακόμα στρατευμένος με τον καθολικισμό και ωστόσο, πριν επιστρέψω στο Ελ Σαλβαδόρ, μετά τη μεγάλη ευρω-σοβιετική περιοδεία, με ανέκριναν φεύγοντας από τη Λισαβόνα, με εμπόδισαν να προσγειωθώ στην Βαρκελώνη και στα Κανάρια Νησιά, με καταδίωξαν στο Καράκας (όπου αποβιβάστηκα από λάθος των αρχών του Πέρες Χιμένες του λιμανιού της Γκουάιρα), με συνέλαβε το FBI στον Παναμά, κλπ.
Άρχισα να μαθαίνω ότι ο Λένιν, και όλα όσα είχαν σχέση με αυτόν, ήταν κάτι πολύ σοβαρό. Πολύ σοβαρό.

Πρώτη έκδοση του βιβλίου

Από:  Un libro rojo para Lenin (Ένα κόκκινο βιβλίο για τον Λένιν), Αβάνα 1973

Το 1970, με την ευκαιρία συμπλήρωσης 100 χρόνων από τη γέννηση του Λένιν, ο διευθυντής της Casa de las Américas, Ρομπερτο Φερνάντες Ρεταμάρ, κάλεσε ποιητές από διάφορες χώρες να γράψουν για τον πρωτεργάτη της μπολσεβίκικης επανάστασης. Προκρίθηκαν δύο έργα, του Ρόκε Ντάλτον από το Ελ Σαλβαδόρ και του Ρενέ Ντεπέστρ από την Αϊτή. Η ποιητική συλλογή του Ντάλτον εμπλουτίστηκε με επιπλέον υλικό, όπως αποσπάσματα από έργα του Λένιν και κείμενα άλλων προσωπικοτήτων για τον Λένιν, μέχρι να φτάσει το βιβλίο στην τελική μορφή του το 1973, όταν ο ποιητής βρισκόταν στο Βιετνάμ. Στο βιβλίο περιλαμβάνεται το παραπάνω ποίημα που είχε γράψει ο Ρόκε Ντάλτον το 1957, όταν βρισκόταν στη Σοβιετική Ένωση προσκεκλημένος σε φοιτητικό φεστιβάλ των κομμουνιστικών νεολαιών. Αυτό το ταξίδι είχε καθοριστική επίδραση στην ιδεολογική αλλά και λογοτεχνική διαμόρφωση του νεαρού φοιτητή από το Ελ Σαλβαδόρ, καθώς γνώρισε συγγραφείς όπως Μιγέλ Άνχελ Αστούριας, ο Ναζίμ Χικμέτ, ο Γκράχαμ Γκριν και ο Χουάν Χέλμαν.

Ο Roque Dalton García γεννήθηκε το 1935 στο Σαν Σαλβαδόρ και στρατεύτηκε πολιτικά από τα φοιτητικά του χρόνια. Πέρασε πολλά χρόνια εξόριστος σε διάφορες χώρες και έζησε πολλά από αυτά στην Κούβα, όπου έγραψε τα σημαντικότερα έργα του. Το 1973 επέστρεψε στην πατρίδα του για να συμμετάσχει στον ένοπλο αγώνα ανατροπής της δικτατορίας. Το 1975 κατηγορήθηκε από τους συντρόφους του ως ρεβιζιονιστής και κατάσκοπος και εκτελέστηκε, σε ηλικία μόλις 40 ετών. Πολιτικά θεωρείται ετερόδοξος κομμουνιστής καθώς δεν απαρνήθηκε ποτέ τις χριστιανικές καταβολές του. Το έργο του, αποτελούμενο από 13 ποιητικές συλλογές, ένα μυθιστόρημα και πολυάριθμα δημοσιογραφικά άρθρα και δοκίμια, χαρακτηρίζεται από ρομαντισμό, ειρωνεία, αυτοσαρκασμό, αίσθημα αυτοθυσίας και πολιτική δέσμευση. Αναγνωρίστηκε κυρίως μετά τον θάνατό του.

Πρωτοχρονιάτικο Μήνυμα του Ραφαέλ Κάνσελ Μιράντα: Πρόσεχέ τους!

Rafael Cancel Miranda

Ο Ραφαέλ Κάνσελ Μιράντα προειδοποιεί το λαό του Πουέρτο Ρίκο:

No te olvides pueblo mío, dondequiera que te encuentres, que se usó del genocidio para acabar con tu gente.	Λαέ μου μη λησμονείς, όπου και αν βρίσκεσαι, ότι γενοκτονία κάνανε τους ανθρώπους σου για να εξοντώσουν.
Aunque parezca que exagero, y ojalá que así fuera, pero cuántos ya han muerto y cuántos dejan su tierra.	Αν και ότι υπερβάλω φαίνεται, και μακάρι έτσι να ‘ταν, αλλά πόσοι έχουν πεθάνει ήδη και πόσοι τη γη τους αφήνουν.
Y nos seguimos muriendo, y tragedia tras tragedia seguimos oyendo cuentos, pero el oxígeno no llega.	Και συνεχίζουμε να πεθαίνουμε, και η μια μετά την άλλη τραγωδία συνεχίζουμε ιστορίες να ακούμε, αλλά το οξυγόνο δε φτάνει.
Pero si dan un vistazo con los ojos bien abiertos, verán que mientras nos vamos, ellos nos van reemplazando.	Αλλά μια ματιά αν ρίξουν με καλά ανοιγμένα τα μάτια, ότι ενώ φεύγουμε θα δουν, αυτοί μας αντικαταστούν.
Y nos dejarán sin patria, si nosotros nos dejamos, siempre han querido la jaula de la Isla del Encanto.	Και χωρίς πατρίδα μας αφήνουν, αν εμείς τους αφήσουμε, πάντα το κλουβί θέλανε της Γοητείας του Νησιού.

Πρόσεχέ τους!

-       Δεν είναι απαραίτητο να είσαι τέλειος για να είσαι καλός λαός.

-       Υπάρχουν αυτοί που είναι τόσο συνηθισμένοι στη σκλαβιά που τους τρομοκρατεί η απλή αναφορά της ελευθερίας.

-       Ένας δε γεννιέται, γίνεται. Το χαμόγελο, το βλέμμα ή οι χειρονομίες προς ένα παιδί μπορεί να έχουν μεγάλη συμβολή στην διαμόρφωσή του. Σκέψου το.

-       Ένας λαός που δεν βαδίζει στηριγμένος στα πόδια του δεν είναι κύριος της μοίρας του.

-       Δεν υπάρχουν μαγικές φόρμουλες για να πετύχουμε την ανεξαρτησία, αλλά οπωσδήποτε υπάρχουν πρακτικές στρατηγικές για να την πετύχουμε. Ψάξε τες.

Λαέ μου, εύχομαι αυτό το έτος που αρχίζει να είναι αρκετά καλύτερο από αυτό που μόλις μας άφησε. Εμπρός πάντα! Με θέληση, ακόμα και το αδύνατο είναι εφικτό. Να είστε αγαπημένοι!

Ο άνδρας με τα σκούρα γυαλιά που κοιτάει ψηλά: Τον λένε Ντομίνγκο και τον λένε Ραούλ

Ο Ντίας Αργουέγιες ήταν στην Αφρική, στη Γουινέα. Αλλά γύρω από το πρόσωπό του κυκλοφορεί επίσης ένας θρύλος. Λέγεται ότι ήταν στη Μέση Ανατολή κατά τη διάρκεια του πολέμου των Έξι Ημερών, στα Υψίπεδα του Γκολάν, διοικώντας μια μικρή κουβανική μονάδα που δεν έχει υπάρξει ποτέ επίσημα, στο πλευρό του στρατού της Συρίας, και ότι αυτός και οι αόρατοι «τεθωρακισμένοι» του που είχαν αποβιβαστεί λίγες μέρες πριν στη Λαττάκεια, σταμάτησαν τα υποτίθεται ανίκητα ισραηλινά τανκς.   

Πάκο Ιγνάσιο Τάιμπο ΙΙ, Αρχάγγελοι  

Ραούλ Ντίας Αργουέγιες

Ο Ραούλ Ντίας Αργουέγιες Γκαρσία γεννήθηκε το 1936 στην Αβάνα από εύπορη οικογένεια, κάτι που του επιτρέψει να σπουδάσει στη στρατιωτική ακαδημία Riverside στο Τεννεσί των Ηνωμένων Πολιτειών. Θα επιστρέψει στην Κούβα για να συνεχίσει με σπουδές Πολιτικού Μηχανικού στο Πανεπιστήμιο της Αβάνας. Είναι τα σκληρά χρόνια της δικτατορίας του Μπατίστα. Έχει προηγηθεί η επίθεση του Φιντέλ και των συντρόφων του Κινήματος 26^ης Ιούλη στο στρατώνα Μονκάδα του Σαντιάγο, ενώ σημαντική αντιδικτατορική δράση έχει και το Επαναστατικό Διευθυντήριο (DR), στο οποίο εντάσσεται ο νεαρός Ραούλ. Στις 13 Μάρτη 1957 αποτυγχάνει επίθεση του DR κατά του προεδρικού μεγάρου του Μπατίστα και σκοτώνονται οι γνωστοί ηγέτες του, όπως ο Χοσέ Αντόνιο Ετσεβερία και ο Φρουκτουόσο Ροντρίγκες.

Η οργάνωση διώκεται και πολλά στελέχη της αναγκάζονται να διαφύγουν στο εξωτερικό ή να ενσωματωθούν στα αντάρτικα της Σιέρα Μαέστρα και του Εσκαμπράι. Ο Ραούλ Ντίας Αργουέγιες, μετά από κάποιους μήνες εξορίας στις Ηνωμένες Πολιτείες, επιστρέφει και ανεβαίνει στο Εσκαμπράι, όπου στις 10 Δεκέμβρη 1958 η ομάδα του τίθεται υπό τις διαταγές του κομαντάντε Τσε Γκεβάρα της 8^ης Φάλαγγας του Επαναστατικού Στρατού. Συμμετέχει στις μάχες που οδηγούν στη Σάντα Κλάρα και μπαίνει νικητής στην Αβάνα στις  2 Γενάρη 1959, με το βαθμό του λοχαγού.