Του
Joel García (1)
"Μπαμπά, πέθανε ο Φιντέλ", ήταν η μοναδική φράση που πέταξε η κόρη μου από το τηλέφωνο για να με ξυπνήσει τη νύχτα της 25ης Νοεμβρίου του 2016. Και θυμήθηκα τον Τσε αμέσως και το αποχαιρετιστήριο γράμμα του: "Σε μια Επανάσταση θριαμβεύουμε ή πεθαίνουμε αν είναι αληθινή".
Η Επανάσταση είναι αληθινή. Ο θάνατος επίσης. Και ο Φιντέλ, ο πρώτος κομαντάντε, αυτός που πριν 3 μήνες και 12 ημέρες γιόρτασε τα ενενηκοστά του γενέθλια δεν θα ανασάνει ξανά ανάμεσα μας ως θνητός. Είναι η είδηση για την οποία ποτέ δεν είχαμε προετοιμαστεί γιατί η απώλεια ενός πατέρα, ενός αγαπημένου συγγενή, ενός ιδρυτή λαού, πάντα είναι τόσο σκληρή που ξεσκίζει την καρδιά και γεμίζει δάκρυα την ψυχή.
Θα έρθουν τώρα οι μεταθανάτιες τιμές και οι αναμνήσεις όλων, για κάθε χτυπηματάκι στον ώμο, για κάθε συνταρακτική ομιλία, για κάθε ανιδιοτελή χειρονομία για να κάνει την Κούβα πιο ελεύθερη, ανεξάρτητη, κυρίαρχη, σοσιαλιστική και επαναστατική. Θα ξανάρθουν το χαμόγελο του, η γενναιότητα του, η ανεπιφύλακτη φιλία του, το όραμα του για το μέλλον, το πιο αυστηρό του παράδειγμα, η ακεραιότητα του ως άνδρα, η φυσική του ηγεσία, κερδισμένη με τη δύναμη της πειθούς και με μια βαθιά αγάπη για μια δίκαιη ιδέα.
Για το Φιντέλ τα χρονικά, οι μαρτυρίες και ο φόρος τιμής θα είναι λίγα σήμερα. Τόσοι λόγοι υπάρχουν για να πεταχτείς από τον ύπνο σου με την είδηση όσοι για να αναλάβεις το μέλλον της Κούβας από τη νίκη, την αισιοδοξία και τη σταθερότητα που ποτέ δεν εγκατέλειψε μέχρι τις 25 Νοέμβρη του 2016, στις 10:29 το βράδυ.
¨Μπαμπά, πέθανε ο Φιντέλ". Η είδηση από το τηλέφωνο με σήκωσε από το κρεβάτι όπως κάθε αξιοπρεπή κουβανό. Κανείς δε μου ζήτησε αυτές τις γραμμές τις τόσο δύσκολες να τις γράψω. Ο πόνος και η τιμή, ο Φιντέλ που γνώρισα και γνωρίζω, ο αήττητος και ατελής κομαντάντε, των αιώνιων φράσεων και των πολλαπλάσιων συμβουλών, ο μεγαλύτερος επαναστάτης αυτού του Νησιού στον 20ο αιώνα αξίζει πολύ περισσότερο από ένα φυσικό θάνατο. Αξίζει τη δόξα.
Πηγή: Cubadebate.cu
(1) Ο Joel García είναι κουβανός δημοσιογράφος, αρχισυντάκτης των αθλητικών της εφημερίδας Trabajadores από το 2007.
Η φωτό είναι του Roberto Chile.
